My First First

Sa wakas, nakatakas na ren ng bahay. Imbis na maglupasay ako doon, kakahingi ng sorry, mas okay na dito, may ice cream pa.

Pumasok na ako kaagad, muka kasing uulan, panay ang kulog.

"O, gabi na ah! Gising ka pa?" bati saken ni Louie. Si Louie yung manager ng 7/11. Minsan natsetsempohan ko siya dito, nagbabantay.

Sarap siguro ng may hanap-buhay.

Nagsimula ng umulan na malakas tapos may kidlat at kulog pa. Pumyuna ako sa may slurpee, hindi na lang pala ice cream bibilhin ko. Nagbayad ako pagkatapos umupo.

I opened my phone para tignan twitter. Wala namang bago about twitter, mga updates lang here and there. It got boring so chineck ko na ren instagram ko.

Unang una sa timeline ko is si Daniel Martinez, isang actor na medyo may lahi. Siguro half Spanish. I don't know, the heck will I know. Hindi ko naman sya kaano- ano. Pero I follow him.

Ang gwapo niya as in, pero wala akong crush sa kanya. Sobrang popular niya na halos lahat nag ffanboy, or ffangirl sa kanya. Ang daming echos.

Lumapit si Louie at umupo sa tabi ko. "May nangyari ba sa bahay?"

"Wala naman," ehem, meron kaya actually. Pero it's not his business to know.

"Eh, bat nandito ka pa? Gabi na."

"Palamig lang, tsaka nagugutom ako. Walang magawa sa bahay."

"Ganun ba. Hindi ka pa makakauwi kaagad nyan. Malakas pa ang ulan. Magpatila ka muna ha. O sha, balik na ako sa pwesto ko."

Bumalik na nga sya sa counter at naiwan nanaman ako, mag- isa, nagmumuni- muni. Walang magawa.

Siguro, masyado na akong nakadepende sa games. Ewan ko, dun lang naman ako magaling, at dun lang naman yung place na mayroong tao na nakaka- appreciate sa ken. Unlike here, I always feel like I'm a big failure and a downfall to my family.

May pumasok na lalaki, naka cap and shades, paramg holdaper. Pero, it's a guess. Malay mo hindi naman.

Pumunta siya kaagad sa may mga cup noodles, kumuha ng isa tapos kumuha ng hot water. Binayaran and then pumunta dito.

"Excuse me, may nakaupo?" Ang baba ng noses niya, pero hindi like an old man's.

"Wala," hindi ko alam kung magpopo ako or hindi.

Umupo na siya tas sabay kumain. Ang sarap siguro ng kinakain niya, gutom na ren kasi ako eh.

Bored na bored na ako so I decided to be a little bit friendly, kahit hindi ako ganun. "Ang lakas ng ulan noh?"

"Oo nga," sumagot siya, which means concerned siya.

"Hi, ako nga pala..., ay joke, I'm Miles. Hello po?"

"Hahaha, hello Miles. I'm Ron?" Parang hindi siya sure sa pangalan niya. "I'm Ron, sorry."

Napatawa na lang ako.

Sa labas may nakita akong mga tao, siguro 3 lalaki isang babae, tapos naka- jacket sila, may mga bottles sila, tapos may ring light, yung parang nasa set ng drama. Ewan ko kung ano tawag sa mga dun.

"Mukang may mag- sshooting dito," sabi ko.

Hindi na siya nagreply, pero napatigil sa pagkain, si Ron ba. Para siyang shock na hindi alam kung anong gagawin.

"Oks ka lang ba?"

Hindi pa ren siya nagreply. Nagmadali siyang ubusin yung noodles.

Teka lang...., baka magnanakaw siya na kinuha yung mga gamit sa set. Kaya siya nadito is para magtago? Oh shit.

Sisigaw na sana ako, "Hoy! Andi-," nang biglang tinakpan niya bibig ko.

"Shhh, wag kang maingay," pakiusap niya.

"At bat 'di ako mag- iingay, magnanakaw ka!"

"Bat ako naging magnanakaw, tanga ka ba?"

"Hindi!"

"Can you please do me a favor," nagmakaawa siya ulet.

"Huh?" Medyo ayaw mag process sa utak ko.

"Just go with the flow. Promise hindi ako bad guy. Okay? Please? Tapos after nito, you can forget that this ever happened, tapos pwede mo akong sampalin."

Pumasok na yung mga tao kanina sa labas, alanganaman na magbabad sila sa ulan.

Hindi ko alam kung anong gagawin niya, pero ang bilis.

Oh my gash.

Lumapit siya tapos hinawakan niya face ko, shax oily sorry po ah. Tapos lumapit face niya tas.....

He kissed me.

Sabi niya go with the flow, pero I literally don't know this guy, bakit kailangan niya mag disguise na may hinahalikan siya, eh naka cap and shades naman siya.

First kiss ko yon. Hindi ako kagaya ng ibang babae na mahili mag lips to lips sa iba. Kaya nga napagkakamalan akong tibo.

"Wala siya dito, let's go and call it a day," sabi nung isang lalaki. Umalis na sila kaagad.

Natapos na ren sa wakas, and he pulled back. Syempre shocked ako naka dilat mata ko, na para bang hindi makapaniwala. Hindi ko siya masampal.

"Sorry, I really need to get out. Tawagan mo na lang ako, and I'll do anything for you, sorry and thanks. Kita- kits Miles," at ganun lang kabilis, umalis na siya kaagad at hindi na bumalik, tas may calling card syang nilapag, number lang niya walang pangalan.

First ko yon. My first ever first. Sino ba kasi yon. I need explanations. Humanda ka saken bukas.

Umuwi na ako, kahit umuulan pa. Pumasok ako kaagad ng CR, at nagtapis na lang. Pumunta na ako ng room ko, wala ng tao sa sala, tulog na sila. Nagbihis. Yung calling card, nilagay ko sa desk ko tas tinitigan ko lang siya. Ng matagal.

"Humanda ka saken Ron. Kung sino ka man," nag- ayos na ako, pinatay yung ilaw, at natulog.

Hindi ko pa pala nagagawa assignments ko, pero maaga naman akong dumadating sa school.

Goodnight.

That was my first ever kiss, worse form a potential magnanakaw pa. Ipapatokhang kita humanda ka saken Ron.

SHARE, RATE AND COMMENT improvements

It will be greatly appreciated if you do so.

May mga errors ba sa grammar or spelling please comment to check typo graphical errors