28

→

Ang Pag-aasawa Ng Isang Tinatayang Pinakamataas na Manggagamot Isang marangal na Tagapamahala Kabanata 28

Kabanata 28

Tagasalin: Atlas StudiosEditor: Atlas Studios

Pinagmatigas ni Rong Zhen ang leeg niya at tumingala kay Chu Liuyue.

Ang mukha at mga kamay ni Chu Liuyue ay nabalot ng dugo, ngunit mukhang kalmado siya at nakakarelaks kasama ang bangkay ng Golden Python sa likuran niya. Napapangiti niya talaga! Para siyang demonyo mula sa impyerno.

Biglang nakaramdam ng lamig si Rong Zhen. Sa sandaling ito, isang pag-iisip ang naisip sa kanya: Si Chu Liuyue ay hindi isang madaling target na mang-api tulad ng hitsura niya.

May inilabas si Chu Liuyue. "Pang-apat na Prinsesa, ang kakanyahan ng Golden Python ay napaka-pampalusog sa katawan. Pakiusap "

Malagkit pa ito at nabahiran ng dugo. Ang nakakaamoy na amoy ay gumawa ng isang pagduwal.

Namutla ang mukha ni Rong Zhen. Gayunpaman, maraming pares ng mga mata ang nakatingin sa kanila, kaya't kailangan niyang tanggapin ang 'regalo bilang kapalit.'

Nang siya ay nasa isang dilemma, si Rong Jinwho ay nakaupo sa tabi niya na biglang nagsalita. "May dumating at kunin ang regalong ito mula kay Miss Chu."

Pagkatapos niya ng pagsasalita, isang guwardya sa tabi niya kaagad ang sumulong na may balak na tanggapin ang perlas sa ngalan ng prinsesa. Gayunpaman, iniwasan ni Chu Liuyue ang kamay ng guwardiya at patuloy na tinitigan ng mabuti si Rong Zhen.

"Sa una, akala ko ito ay pag-aari ko sapagkat ang aking pangalan ay naroroon, at magagawa ko ang anumang nais ko dito dahil pagmamay-ari ko ito. Gayunpaman, hindi ko inaasahan na ang aking mga aksyon ay magpapukaw sa Pang-apat na Prinsesa, na nagagalit sa kanya. Kung gayon, mangyaring payagan akong humingi ng paumanhin sa Iyong Kamahalan at Iyong Kataas-taasan. Nakakaawa na ang Pang-apat na Prinsesa ay tila walang pakialam sa aking regalo, o hindi ito sapat para sa iyo? "

Lumaktaw ang puso ni Rong Zhen. Maaaring siya ay sadya at petulant, ngunit hindi siya tanga. Humihiling sa kanya si Chu Liuyue na tanggapin niya nang personal ang regalo. Kung hindi niya ginawa, ang mas maaga niyang mga hinihingi kay Chu Liuyue ay tila masama.

Napakaraming tao, kasama na ang kanyang ama at ina, ay pinapanood siya bawat galaw.

Hindi big deal kung madungisan niya ang kanyang sariling reputasyon. Kung sabagay, palagi siyang may ganito kabait. Gayunpaman, hindi niya kayang mapuna ang maharlikang pamilya dahil sa kanya. Nagawa niyang kaluguran ang Emperador sa malaking bahagi dahil alam niya ang mga limitasyon, kahit palagi siyang gumugulo.

"Siyempre, nasiyahan ang iyong Prinsesa sa iyong regalo." Ngumisi si Rong Zhen ng kanyang ngipin, tumayo, at pinatayo ang guwardya habang tinatanggap niya ang kakanyahan ng Golden Python.

Napakadikit at nakakadiri na halos itapon na niya ito!

Naisip ni Rong Zhen na maituturo niya kay Chu Liuyue ang isang karapat-dapat na aralin, ngunit sa huli, nagawa ng huli na paikutin ang mesa.

Nakatitig siya kay Chu Liuyue na may nakamamatay na silaw at sinabi sa pamamagitan ng mga ngipin na ngipin, "Chu Liu. Yue Magaling ka! Maaalala ka ng Princess mo! "

Si Chu Liuyue ay ngumiti ng mahina at yumuko. "Salamat sa pag-alala mo sa akin, Princess."

Si Rong Zhen ay nasamid sa galit na halos sumabog siya.

"Okay," paalala ni Rong Jin.

Napigilan lamang ni Rong Zhen ang kanyang galit.

Binigyan siya ng isang hitsura ni Rong Jin na para bang hindi siya nasisiyahan. "Hindi ka ba dapat pumunta at maglinis? Mukha kang marumi. Anong impression ang sinusubukan mong gawin? "

Sa sandaling natapos siya, nagkaroon ng katahimikan sa palasyo.

Ang Crown Prince ay tila pinag-uusapan tungkol sa Pang-apat na Prinsesa, ngunit sa totoo lang, hindi direktang na-target niya si Chu Liuyue.

Ang Ika-apat na Prinsesa ay may kaunting dugo lamang na paglamlam sa kanyang mga kamay. Si Chu Liuyue, sa kabilang banda, ay natabunan ng dugo mula sa kanyang naunang pakikipaglaban sa Golden Python.

Ang 'Dirty' ay ang eksaktong paglalarawan para sa kasalukuyang Chu Liuyue.

Ang marahang snickering ay maririnig sa buong palasyo.

Lahat ng mga mata, na puno ng panunuya at pangungutya, ay nasa kanya.

Ang lahat ay bihis at malinis sa maliwanag na ilaw ng Ming Cui Palace.

Siya lang ang natatakpan ng dugo. Ang kanyang buhok ay down at nakakalat dahil tinanggal niya ang kanyang hairpin. Magulo siya.

Ito ang tanawin na sumalubong kay Rong Xiu nang siya ay pumasok sa palasyo.

Isang batang payat na batang babae ang tumayo sa gitna ng palasyo. Sa tabi niya ay isang malaking, sirang itim na hawla at ang duguang bangkay ng Golden Python.

Ang sahig ay natakpan ng mga dugo.

Ang side profile at mga kamay ng batang babae ay natatakpan din ng dugo. Maaaring payat siya, ngunit ang kanyang likod ay diretso tulad ng puno ng sipres sa isang bangin ng bundok. Hindi ito baluktot, gaano man kahirap ang paghihip ng hangin.

Ang kanyang maiinit at malilinaw na mga mata ay agad na naging madilim at malamig. Nabawi niya ang dati niyang banayad na tingin sa susunod na segundo.

"Si Prince Li ay dumating na!" Ang anunsyo ang sumira sa kapaligiran sa palasyo. Nanlaki ang mga mata ng lahat sa pagkabigla.

Prince Li?

Ang Ikapitong Prinsipe?

Ano ang ginagawa niya rito?

Bumalik siya sa Imperial City isang buwan na ang nakalilipas ngunit hindi siya dumalo sa anumang mga piging dahil nagkasakit siya. Bakit ngayon

Naramdaman ni Chu Liuyue na gumalaw ang kanyang puso, at bumalik siya nang walang malay.

Isang pamilyar na silweta ang lumitaw sa pintuan ng palasyo.

Ang octagonal glazed palace lamp na nakabitin sa labas ng pintuan ng palasyo ay naglagay ng isang malambot, mainit na ilaw, na sumasalamin sa kanyang matangkad at mahabang pigura.

Natigilan si Chu Liuyue. Nakasuot talaga siya ng puting fox cloak sa kalagitnaan ng tag-init.

Naging mas malinaw ang kanyang mga tampok habang siya ay papasok sa palasyo.

Bagaman hindi ito ang kauna-unahang pagkakataon na nakikita niya ang mukha nito, hindi niya mapigilan ang sarili na mahulog sa pagkataranta.

Si Rong Xiu ay may mga kilay na nakalusot patungo sa kanyang mga templo na kahawig ng dalawang mga mata ng phoenix na may espada na katulad ng mga makinang na bituin sa Milky Way, at isang mataas na ilong.

Ang isang pagtingin mula sa kanya ay sapat na upang ang isang tao ay matunaw nang kusa.

Sa loob ng balabal, siya ay nakasuot ng isang puting niyebe na brocade coat na may maitim na ginto na mga pattern na nakaburda sa cuffs at hem. Para siyang dumidilat sa ilaw ng buwan.

Isang pag-iisip lamang ang naganap sa isip ng bawat isa sa kanyang hitsura: tulad ng isang mahusay na gupit at pinakintab na taong masama.

Mukha siyang talagang marangal, may kapangyarihan, at kasing init ng isang piraso ng jade.

Ang ilang mga marangal na kababaihan ay namumula at napatitig sa kanya ng mga adoring na mata.

"Kaya ito si Prince Li. Hindi ko inakalang napakagwapo niya! "

"Ang huling pagkakataong bumalik siya sa Imperial City ay tatlong taon na ang nakalilipas. Hindi ko inaasahan na makikita ko siyang muli na may ganoong pag-uugali. Walang sinuman sa lungsod ang maihahambing sa kanya sa mga tuntunin ng hitsura. "

"Manalo ka! Ano ang makikita? Siya ay isang batang may sakit lamang. Sa pagtatapos ng araw, wala siyang iba kundi isang idle na prinsipe. "

May mga bulong sa palasyo.

Si Chu Liuyue ay tumingin malapit, at tumaas ang kanyang kilay.

Hindi nakakagulat na sinabi ng mga taong iyon ang lahat ng ito. Maputla ang mga labi ni Rong Xiu, at mukha siyang mahina.

Sa sandaling ito, ang pansin ni Rong Xiu ay lumipat, at tumingin siya kay Chu Liuyue.

Nagtama ang kanilang mga mata.

Dinilat ni Chu Liuyue ang kanyang mga mata.

Sa susunod na sandali, si Rong Xiu ay talagang patungo sa kanya hanggang sa tumayo siya sa harap niya.

Kakaibang pagtingin sa kanya ng lahat.

Natigil si Chu Liuyue. Ano ang pinaplano niyang gawin? Narito ba siya upang ayusin ang iskor dahil lumabag ako sa Bibo Lake noong huli?

Habang iniisip niya ito, nakita niya si Rong Xiu na biglang iniabot ang kanyang kamay at inabot sa kanya ang isang panyo na maputi tulad ng niyebe.

Agad na naintindihan ni Chu Liuyue ang kanyang hangarin.

Gusto niyang punasan niya ang mga mantsa ng dugo sa mukha nito.

Ang mga pangyayari noong una niyang makilala siya ay muling sumibol sa kanyang isipan.

Sa oras na iyon, naabot niya, pinunasan ang mga mantsa ng dugo sa kanyang mukha gamit ang kanyang daliri, at sinabi, "Lady Chu, hindi ka makakauwi sa gulo na may dugo sa iyong mukha."

Ang sitwasyon sa oras na ito ay magkatulad.

Tinanggap ni Chu Liuyue ang kanyang panyo at yumuko na may pasasalamat. "Salamat, Iyong Kataas-taasan."

Napatingin si Rong Xiu sa mga kulot ng buhok ng dalaga at ang ugali niyang ugali na isang matinding pagkakaiba sa kanyang maagang paggalang. Agad na bumuti ang kanyang kalooban.

← Mas matandaBago →

©