I (3)

RING

RING

RING

RING

RING

RING

Parehong tumutunog ang aming mga cellphone, agad naman namin itonv sinagot at lumayo ng kaunti sa isat isa.

"Hello"

"Iha you need to come home."

"What? Why?"

"May problema tayo sa kompanya, kailangan nating mag usap."

"Ok! ok!, uuwi na ako."

Pagkababa ko ng phone ay humarap ako sakanya ngunit hindi pa ito tapus makipagusap. Nag ayus nalang muna ako, at nag order ng makakain. Habang nakikipag-usap siya ay naisipan kong maligo nalang muna habang wala pa rin yung order ko. Ilang saglit pa ay lumabas na ako ng bath room, nakita ko siyang nakaupo sa kama at nakayuko hawak ang kanhang sintido.

Lumaipt ako sakanya saka tumayo sakanyang harapan.

"We need to go back" sabay kaming nagsalita.

"They need me at the company."

"Me neither." Sabi nito na halatang malunkot." I don't want to leave you."

"You need to go."

"Just tell me to stay, then I well."

"Don't make things hard for you. Just go." Hindi lang siya ang may ayaw na umalis siya, kahit ako rin naman. Kung pwede lang sana." Go an get ready."

Hindi na ito nagsalita pa at dumeretso na ng  banyo. Ako eto naiwan at nag bihis na rin. Nakakalunglot isipin na dito na magtatapus ang aming pagsasama. Mananatili ang lahat sa aming mga ala ala. Mga ala alang hinding hindi ko makakalimutan. Napapaluha nalang alo sa isiping aalis na siya. Gustong gusto kog sabihing dito nalang siya kasama ko, dito nalang siya sa tabi ko. Ngunit hindi maaari. May mga bagay talagang hindi itinadhana.

Pagkalabas nito ay nagbihis na ito saka kami mabilisang kumain. Hindi ito umiimik kahit sa pagpasuk namin sa sasakyan, inalalayan niya lang ako sa pagpasuk. Nakakalayu na kami ng Baguio wala pa rin siyang imik. Nasasaktab ako, ito na yung huling araw naming magkasama pero ganito pa kami. Ineexpect siguru niya na hindi ko na siya hahayaan pang umalis, pero hindi pwedi, gustuhin ko man, gusto ko lagi siyang andito sa tabi ko ngunit hindi pwede. Kailangan naming magsakripisyo.

Inihatid muna ako ng driver sa bahay saka niya hinatid ito sa condo nito. Ilang oras na pero hindi man lang ito tumawag o nag text. Napaluha nalang ako, nasasaktan din naman ako, hindi lang siya ako din naman. Masakit alam kong mahal niya ako pero kailangan niyang umalis para sa iba. Masakit dahil magpapakasal na ito sa iba, sana nga sana ako nalang, sana sakin nalang.

Nakatulugan ko na pala ang pag iyak nagising ako sa ingay sa labas. Si ate Minda parang may kaaway. Lumabas ako ng bahay at pumunta sa may gate. Nakita ko si Ken na nakaluhun na umiiyak.

"Ken?"

"Gem, please say it, say that you want me here. You know that I'll stay, just say it, I well forget that damn marriage."

"Ate ok na ako na pong bahalay dito."

"Sigurado ka?" Tumango lang ako, umalis naman sila agad.

"Ken please, stand up." Inalalayan ko naman ito sa pagtayo.

"Please! Please Gem I don't wan to leave, I need you, I love you."

"No ken you have to leave. Just go, forget about me." Matigas na sabi ko. Ayaw kong ipakitang nasasakatan ako.

"How? Tell me how can I forget you? Tell me How?" Patuloy pa rin ang pag agos ng luha sa kanyang mga mata. Gustong gusto ko na ring umiyak ngunit hindi ko magawa.

"Leave Ken! I don't want you here! Leave me alone!"

"Why? Don't you have feelings for me."

"Yes! I dont like you nor love you! Just leave me alone." Nabulabug ata namin ang mga kapitbahay dahil nagsibukas sila ng ilaw. May dalawang bahay na nagbukas ng gate at paglabas ng mga ito ay nagulat ako sa nakita. Si Francine ate Claire, nakatingin lang din sila saakin nagtatanung ang mga mata. Ibinaling ko ang tingin kay Ken nakayuko at umiiyak pa rin. Tumingin uli ako sa dalawa at gakit ang mga bibig ay sinabi kong help ng walang tunog.

Agad namang lumapit si Francine.

"Didn't you hear what she says? Leave here alone."

"Who do you think you are to tell me that."

"Where getting married." Hindi naman agad nakahuma si Ken napatulala ito sa sinabi niya.

"Is that true?"

"Yes! So will you please leave." Hindi na ito nagsalita sumakay na ito ng sasakyan niya at umalis. Nakatayo lang kami doon lumapit na rin si Claire nang masiguro kong wala na siya ay agad namang pumatak aking mga luha at napahagulgul na ng iyak. Agad nila akong niyakap ay inalalayang makapasuk ng bahay hanggang sa kwarto.

"Baklang to bigla bigla nalang nawawala, tapus ngayun my love problem pa."

"Kaya nga eh. Pero bago ka magkwento ay gusto ko lang magsorry sa nagawa namin sayo."

"Oo friend sorry kung naglihim kami sayo. Pinapatigil na namin si Joaquim noon, pero nagpupumilit siya dahil kailangan ka ng kompanya nila."

"That day hiniwalayan ko na siya at balak namin humingi ng tawad sayo. But were to late nakaalis ka na."

"Past na un ok na ako."

"We think your not ok." Tumango naman si Claire.

"I love him, I really do."

"Oh bat mo hinayaang umalis?"

"Kailangan siya ng kompanya nila at magpapakasal na rin siya."

"Pag mahal mo dapat ipaglaban mo."

"Makapagsalita naman to. Pinaglaban mo ba si Joaquin?"

"Hahahaha true ate gurl wag ka nga jan."

"Eh bahala kayo jan."

"Gusto ko siyang pigilan, pero hindi ko magawa dahil hindi naman kami para sa isat isa. Ang sakit pala."

"Taha na gurl kaya mo yan andito na kami."

At niyakap naman nila ako. Gumaan naman ng konti ang pakiramdam ko dahil ok na kaming tattlo. Nagkwentuhan pa kami ng kung ano ano, dito na rin sila natulog. Masaya ako dahil bumalik na rin ang mga kaibigan ko.