ตอนที่  21 เศษเสี้ยวของสันติภาพ

เวอร์ชูวคือใคร

เมเรสคือใคร

บัดนี้ผมรู้แล้ว แต่กลับยิ่งเต็มไปด้วยความสงสัย

จริงอยู่ว่ามันไม่น่าแปลกที่ท่านไนท์จะเคยมีโอเมก้ามาก่อนหน้านี้ แต่เมเรสไปไหนแล้วล่ะ? ทำไมตอนที่ผมมาอยู่ที่นี่ ผมก็ไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนเลย เวสต์เองก็ไม่เคยเอ่ยถึง

เมเรสที่ถูกพาไปเก็บไว้ในกรงเหมือนหายไปในช่องว่างช่วงหนึ่ง...และไม่มีใครพูดถึงมันอีกเลย

"ไนท์ ได้ยินเรื่องภาคีแล้วใช่มั้ย อัลฟ่าทั้งหลายกำลังรวมตัวกันเป็นภาคีที่ยิ่งใหญ่"

"ได้ยินแล้ว แต่ดาวเล็กๆอย่างพวกเราจะมีวันที่ได้รับการยอมรับด้วยเรอะ?" ท่านไนท์ทอดถอนใจเบาๆ

"ยังไม่ทันเริ่มก็ท้อซะแล้วเรอะอิกไนท์ ไม่ไหวเลยนะ" เวอร์กระทุ้งสีข้าง ท่านไนท์ร้องอั่กแล้วหรี่ตาจ้องเพื่อนอย่างดุดัน

"งั้นก็อย่าให้เห็นว่านายยอมแพ้ก่อนแล้วกัน เวอร์" เด็กหนุ่มทั้งสองเอากำปั้นชนกัน ด้วยแววตามุ่งมั่นจะไปให้ถึงเป้าหมาย...

นี่คือท่านไนท์ก่อนจะที่จะได้เจอกับชาร์ลและอาเบล เป็นอัลฟ่าคนหนึ่งที่กำลังฝึกหัดตัวเองเพื่อเป็นราชาแห่งดาวเฟลม่า และข้างๆเขาก็มีอัลฟ่าจากดาวข้างเคียงเป็นเพื่อนร่วมฝันคนหนึ่ง ผู้เป็นเพื่อนอัลฟ่าคนแรกของท่านไนท์

พวกเขาเป็นแค่อัลฟ่าประจำดวงดาวเล็กๆสองดวงที่อยากจะท้าทายอัลฟ่ามหาอำนาจ อยากได้รับการยอมรับ อยากมีตัวตนในจักรวาล พวกเขาทั้งสองคนเต็มไปด้วยรอยยิ้มของเด็กหนุ่มที่กำลังออกล่าความฝันตามความปรารถนาของตนเอง

บางทีผมก็ลืมไปว่าท่านไนท์เองก็เคยมีช่วงเวลาที่เป็นเด็กด้วย มีวัยเยาว์ที่สดใสและเต็มไปด้วยความเพ้อฝัน

เปรี้ยะ แล้วภาพก็เปลี่ยนไป...นาฬิกาทรายกำลังแตกร้าว

รอยยิ้มของเทพบุตรสลายไปเหลือแต่เพียงความโกรธเกรี้ยว

ผมตัวแข็งทื่อกับภาพที่เห็น

"ไม่ยกโทษให้..."

เสียงเวอร์ชูวกดต่ำและเย็นชาจนผมขนลุก ดวงตาแดงก่ำพร้อมจะระเบิดความคลุ้มคลั่งที่อัดแน่นอยู่ข้างในออกมา

"เราจะล่ามัน อัลฟ่าสวะนั่นจะต้องชดใช้"

เทพบุตรคำรามก้องดั่งสัตว์ที่เจ็บปวด แล้วกระซิบกับตัวเองแผ่วเบา

"ที่ทำร้ายนาย..."

เปรี้ยะ

นาฬิกาทรายแตกออก รอยบิ่นของมันร้าวจนบิดเบี้ยวทำให้เม็ดทรายกระจายหายไปจนหมดสิ้น

เกิดอะไรขึ้น?

เปรี้ยะ

เศษซากที่เหลืออีกครึ่งในมือผมก็พลันแตกสลายเป็นเถ้าธุลี นำพาภาพอดีตทั้งหมดให้หายไปด้วย

ผมกลับมายืนใต้ท้องฟ้าอันเดิมเหมือนเมื่อครู่เป็นเพียงความฝัน ในมือมีแค่เศษฝุ่นที่ปลิวละลายไปในสายน้ำ ผมยืนเหวอ เมื่อรู้ตัวว่าทำของสำคัญของท่านไนท์แตกไปแล้ว

เมื่อครู่มันคืออะไรกันแน่

ผมไม่รู้...แต่ที่แน่ๆคือการล่าอัลฟ่าเริ่มต้นขึ้นหลังจากนั้น ฉายา อิกไนท์ คลอร์วนักล่าอัลฟ่าเกิดขึ้นหลังจากนาฬิกาแก้วคริสตัลแตกออก งั้นก็แปลว่าคนที่มีส่วนร่วมในการล่าอัลฟ่าของท่านไนท์ ก็คือเวอร์ชูวเรอะ?

แต่ชื่อของเวอร์ชูวกลับไม่ปรากฎในประวัติศาสตร์ เห็นได้ชัดว่าทั้งจักรวาลไม่ได้เกลียดเขา เพราะเขายังเข้าร่วมกับสายสันติภาพได้สบายๆ

กลับมีแค่ท่านไนท์ที่มอบตัว และมีชื่อเสียงเลวร้าย จนคนอื่นๆพากันเหม็นขี้หน้า

พวกเขาคือเพื่อนกัน คือศัตรูกันหรือเป็นอะไรที่มากกว่านั้น?

ผม...งงไปหมดแล้ว ยิ่งคิดพยายามเชื่อมโยงก็รู้สึกปวดหัว ผมเดินหาเบาะแสอื่นๆในห้องลับนี้ แต่ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น ไม่มีสิ่งของชิ้นใดที่มีความทรงจำตกค้างอยู่อีกแล้ว และดวงดาวก็ไม่ตอบคำถามอะไรผมอีกเลย

ผมกลับมาสำรวจทรงกลมกลางห้อง พิจารณาดวงดาวเฟลม่าที่หมุนรอบตัวเองอย่างช้าๆ สิ่งมีชีวิตอื่นๆอยู่อย่างสงบ ไม่มีภัยธรรมชาติรุนแรง หรือภัยสงครามอะไร มีพายุฝนฟ้าคะนองบางพื้นที่ และลมสุริยะพัดมานานๆครั้ง

ผมเอานิ้วจิ้มๆลงไปมั่วๆ ทรงกลมกลายเป็นแผนผังทรงกระบอกของจักรวาลแบบที่ผมเห็นที่กลางโต๊ะประชุม...นี่เป็นการหดแผนที่ลงสินะ ให้มองเห็นทั้งดาราจักร ดาวเฟลม่ากลายเป็นจุดเล็กๆกลางหมู่เทหวัตถุมากมาย พอจิ้มไปอีกครั้ง ดาวทั้งหมดก็หดเล็กลงจนมองไม่เห็น กลายเป็นดาราจักรก้นหอย กังหัน ก้อนกลม กระจัดกระจายปะปนกันไป

ผมกวาดตามองไปทั่วแผนที่จักรวาลอย่างอยากรู้อยากเห็น แล้วสะดุดตากับเส้นประคดเคี้ยวประหลาดที่กะพริบช้าๆ มันเป็นเหมือนการติดตามเส้นทางเดินของอะไรบางอย่าง

ยานอวกาศ ดวงหาง ดาวฤกษ์ ดาวเคราะห์น้อย? แต่เมื่อสังเกตดูดีๆก็พบว่าไม่ใช่...มันเดินทางอย่างสะเปะสะปะไปทั่ว ไม่มีความแน่นอน ไม่ใช่วงโคจร เมื่อมองย้อนกลับไปตามทิศทางที่ผ่านมาของมัน ก็พบว่ามันเคยแวะเวียนไปหลายๆดาราจักรมาแล้ว

และล่าสุดคือ...พิกัดของ

ภาคี?

มันไปภาคีมาด้วย? วันนั้นสิ่งที่ไปเยือนภาคีก็มีแค่สมาชิกอัลฟ่า เบต้าผู้ติดตาม โอเมก้าที่ถูกเอาไปฆ่าเวลา และ...

ผมเบิกตากว้าง และรีบหันกลับไปอ่านรายชื่อดวงดาวก่อนหน้านี้ สี่ชื่อสุดท้าย

ดาวออร์ค ดาวฟอร์นาส ดาวเวลเว็ท และดาวยูเนส

ชื่อเหล่านี้คุ้นหูเป็นอย่างมาก...เพราะในงานประชุม พวกเขาก็ประกาศชื่อเหล่านี้ไม่ใช่เรอะ ชื่อของดวงดาวที่ล่มสลายไปเพราะสัตว์ประหลาด!!

ภาคีคือที่สุดท้ายที่มันปรากฎ จากนั้นเส้นทางก็ฉีกออกไปไกลมาก ไปถึงอีกดาราจักรหนึ่ง คือตอนที่มันหนีไป?

นี่คือเส้นทางของสัตว์ประหลาดนั่น เทเนบริส แคนนิส สิ่งมีชีวิตไร้นิยาม!! ทำไมเส้นทางของมันถึงมาปรากฎที่นี่ล่ะ!?

วินาทีนี้ผมสรุปได้เพียงอย่างเดียวว่า ท่านไนท์กำลังติดตามเส้นทางของมันอยู่!

มันรู้จักท่าน แปลว่าท่านเองก็คงรู้จักมันเช่นกัน!

ศัตรูที่ทั้งจักรวาลกำลังตามหา ถ้าผมนำเรื่องนี้ไปบอกแก่ชาร์ลหรืออาเบล พวกเขาจะต้องจัดการมันได้แน่ๆ เพียงแต่พวกเขาคงสงสัยอย่างแน่นอนว่าผมรู้ได้ยังไง

แล้วแบบนี้ผมควรทำยังไงดี? แอบบอกพี่ใหญ่อ้อมๆดีมั้ยว่ามันกำลังจะไปที่ไหน

ผมอ่านพิกัดที่ปลายเส้นตรงลากเข้าไปใกล้ที่สุด ปลายทางแสดงรหัสแปลกๆที่ผมไม่เคยรู้จักมาก่อน จนผมต้องเลื่อนออกมาเรื่อยๆเพื่อหาชื่อของกลุ่มดาวตรงนั้น แล้วชื่อตัวใหญ่ๆก็ทิ่มเต็มสองลูกตาของผม

'สหพันธ์ดาว ABELL'

หัวใจผมสั่นสะท้าน ควบคุมความรู้สึกเย็นเยือกนี้ไม่ได้อีกแล้ว...มันกำลังเดินทางไปที่ดาวของอาเบล จักรพรรดิน่ากลัวที่มันควรจะอยู่ห่างๆ มันพกความกล้ามาขนาดไหนกันนี่

ไม่สิ ถ้าคิดอีกที ความน่ากลัวของอาเบลที่เลื่องลือกันก็คือ 'เอซิสอาย' ถ้าหากเป็นฝ่ายตั้งรับ อาเบลผู้นั้นก็ยากจะใช้พลังนั้นออกไปได้

ผมกลืนน้ำลายเอื๊อก แม้รู้ว่าคือที่ไหน แต่ผมก็ไม่อยากไปเยือนเลย ใจหนึ่งผมก็คิดว่าระดับอาเบลคงไม่เป็นอะไรหรอก แต่อีกใจก็กลับรู้สึกกังวล มีสัญญาณเตือนร้องบอกว่าบางสิ่งที่เลวร้ายกำลังจะเกิดขึ้น

แต่กับอาเบลคนนั้นน่ะนะ ผมว่าสิ่งเลวร้ายจะเกิดขึ้นกับคนไม่รักชีวิตที่ไปยุ่งกับเขามากกว่ามั้ง

อ่า แต่ยังไงในเมื่อผมเปิดสะพานข้ามดาราเองไม่ได้ ผมก็ไปเยี่ยมอาเบลไม่ได้หรอก เห็นมั้ยว่าผมทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว

ครืน

ผมกำลังโล่งใจ แต่ดวงดาวกลับช่วยตอบรับคำขอที่ไม่ได้ตั้งใจของผม ทางลับหลังตู้หนังสือเปิดออกเผยตัวอักษรประดับสลักลึกด้วยลายมือเขี่ยๆของท่านไนท์ว่า

'ห้องนอนอาเบล'

"…"

ท่านไนท์...

ท่านจะชัดเจนให้น้อยกว่านี้หน่อยได้มั้ย? ผมขอร้องล่ะ หัวใจผมจะวายแต่ละทีที่ท่านทำอะไรแพลงๆแบบนี้

แต่ให้ตายเถอะ ผมขอสบถดังๆสักครั้ง

นี่ท่านจีบไปถึงขั้นไหนแล้วครับเนี่ย