Chapter 2 -(Heart-Attack Hill at si Ashton)

"Come on Maha are you giving up already." Ran teased Maha habang humihingal naman si Maha na sumusunod sa kanya, yung iba naman ay tahimik na napapatingin sa kanila habang hinay-hinay na naglalakad mataas kasunod nila.

Tumalikod si Ran at naglakad ng patalikod habang nginingitian si Mahan na animo'y naghahamon.

"LOOK OUT RAN!" narinig niyang sigaw ng mga sumusunod sa kanya ngunit huli na ang lahat sapagkat na patid siya sa isang malaking bato at napapikit siya habang hinihintay ang kanyang paggulong sa ngayo'y pababa ng kalsada.

"Hey are you okay?" napamulat siya nang may nagsalita at halos naramdaman niyang napakalapit ng mukha nito sa kanya.

Inimulat ni Ran ang kanyang mga mata at nakitang may isang gwapong lalaki na hawak siya sa kanyang baywang at nakayuko sa kanya. Namula si Ran dahil napakalapit ng labi nito sa kanyang mukha kaya nararamdaman niya yung mainit na hininga nito sa kanyang mukha. The stranger IS handsome, he got black gorgeous eyes at naramdaman niya ang tigas ng abs nito.....note: She is NOT a pervert, it only happens that he was pulling her so tightly that their body are pressed together, dahil nakadikit masyado ang kanilang mga katawan ay napansin niya ang mga iyon. Napakagwapo nito at parang isang model sa broadway.

"Yah I know right, I'm so handsome." pilyong ngiti nito sa kanya then he blows her face to shove the strands of hair covering her face. Ran shivered as he slowly separate their body and slowly made sure that she is on her feet safely before letting her body go.

"Oy grabe oh ang hangin. Paliguan kaya kita jan ng magising ka." nguso ni Ran dito. Ngumiti naman ito sa kanya then he blow her face again this time Ran smelled his sweet scent making her face burn even more.

"Ran are you okay?" nag-aalalang turan ng kanyang mga kasama habang si kuya Fred ay lumapit sa nagligtas sa kanya.

"Yap I'm fine. Thanks to this man. (She faced the man and she slam her palm on her forehead) How rude of me, thank you. (She faces the sloppy road) I CURSE YOU, YOU WICKED HEART-ATTACK HILL! YOU HATE ME THEN I HATE YOU MORE!" she shouted and pointed at the sloppy road as she hugs Maha who hugged her back.

"Come on DON'T blame the poor road and don't name it heart-attack hill. Isa pa kasalanan mo at hindi ka kasi tumitigin sa dinadaanan mo. But dudz you got a point on naming it heart-attack hill, it really is taking my breath away." turan ni Maha sa kanya na hinihingal pa. Habang sina Bri at ang iba ay nagpipigil sa pagtawa na nanonood sa kanila.

"Yah so...whatever. I WILL STILL CURSE IT." Ran said as she sticks her tongue out toward the hill. Nakatingin naman sa kanila ang lahat na wilng-wili sa kanilang ginagawa.

"Mr. Ashton patungo ka rin bang Vengeance? Teka, saan ka pala nanggaling at bakit nandito ka?" tanong ni kuya Fred sa nagligtas kay Ran at tumango ito.

"Opo kuya, naglalakad-lakad lang ako at napalayo na pala ako. Kuya are they the one sent for the request of the school? You are late." tanong nito at tumingin sa kanila, then stop his gaze to Ran who let go of her friend Maha.

"Ah oo nasiraan kami sa daan kaya naglakad na kami. Wow! Look at the time, bilisan na natin at magdidilim na." turan ni kuya Fred na tumingin sa relo nito.

"They're too young, makakayanan kaya nila ang mga misteryo sa Vengeance? I wonder…. Bakit kaya biglang nagpadala ng ganong request and president ng Purge Academy?" nakangising turan nung lalaking nagligtas kay Ran.

"Isa ring pala-isipan iyan sa lahat ngunit sana nga Mr. Ashton....sana nga at talagang kailangan ng paaralan ang mga magtuturo sa mga bata." Turan ni kuya Fred saka kinuha ulit ang hawak-hawak na bag.

"Uhmnnn kuya hindi nyo po ba kami ipapakilala sa mahangin na taga pagligtas ko?" nakataas kilay na tanong ni Ran na tuno'y nagbibiro.

"Mahangin? Ah well! Guys this is Mr. Ashton Ray Brimstone he is here because of the request of the mayor. He is from PBR....Paranormal Brimstone Research, he and his team are here to solve the mysteries happening in the place." Turan ni kuya Fred at nagkatinginan silang lahat.

"Ahhh sandali lang po pa-paranormal ...as in ghost haunter siya. You're kidding us.... right?" turan ni Bri na mukhang hindi rin makapaniwala.

"Ghosts doesn't EXIST right?" turan naman ni Jovy na napahawak sa braso ni Bri.

"Hindi dahil sa hindi n'yo sila nakikita ay ibig sabihin na ay hindi sila nag eexist. They exist and it's our job...paranormal…I mean…ghost haunters to stop them from terrorizing people. It's up to you to BELIEVE it or not. Pero hindi dahil paranormal ibig sabihin ay ghost agad-agad, we are researchers to make it a little bit nicer to hear. We research about things requested by people and is said to be not normal. Anyways we really need to walk faster for us to reach the place. Delikado na sa gabi, ghost just scare you but the one can hurt you is normally yourself and....another human being." turan ni Ashton sa kanila.

"Oh by the way para hindi mo naman isiping bastos kami. This is Brian Kyle Charter just call him Bri, Jovelyn Semyon… just Jovy, Mark Andrew, Sofan Constantine, Ramhil Sowen, Shemaha Brayle just call her Maha and yours truly Miran Crale Sylvester just call me Ran. And thank you...for saving me from embarrassing myself." Saad ni Ran saka ngumiti rito, ngumiti rin ito at saka nakipagkamay sa kanila.

"Nice to meet you all. Tara na, it's really getting dark." Kinuha nito ang bag na hawak niya saka nauna ng maglakad.

"Hey!" gulat na turan ni Ran na sumunod dito.

"You're welcome..... at para naman mas mabilis ang lakad mo ng HINDI NADIDISGRASYA, klutz." Turan nito saka ngumisi sa kanya.

"What the----. Magpasalamat ka at hindi pa ako officially na nagtuturo or else I'll have to teach you a lesson. Hemnnn good luck nalang d'yan sa bag ko, make sure that you won't damage or drop that...mabigat yan kaya magdusa ka." Umismid na turan niya saka niya ito sinadyang binangga at nauna na sa kanilang maglakad.

"Wow Ran ha, rude much." Bulong ni Maha sa kanya at ngumiti siya ng nakakaluko saka nauna sa paglalakad.

Tumawa ang iba habang si Ashton ay umiiling na nakatingin sa kanya na masayang naglalakad as she slightly skip while humming

"Sorry about that Mr. Ashton, ganyang lang talaga ang friend ko. Para siyang kagagaling sa mental at napakahyper niya, pasalamat ka nalang at hindi ka niya napagtripan. Lakas pa naman ng trip ni Ran, either mapapaiyak ka sa tawa o sa inis." Nakangiting turan ni Maha na nakatingin din kay Ran na masayang naglalakad.

"You are just the same with her Maha, oh wait! I think your worst." Kunwari pang nag-isip na turan ni Mark. Tiningnan naman ito ni Maha ng masama at napahagikhik sina Jovy at Bri.

"Hey Ran ingat ka jan sa mga hinahawakan mo." sigaw ni Maha kay Ran dahil lahat ng mahawakan ng kamay ay talagang hinahawakan niya. She was currently picking a red flower in the side of the road.

"YES MAMA." Birong sigaw naman ni Ran dito.

Napatingil siya sa paglalakad ng maramdaman niyang may nagmamatyag sa kanya. Hindi niya maipaliwanag ngunit nilamig lahat ng parte ng kanyang katawan, she REALLY can feel a pair of eyes staring straight at her. Nabitawan niya ang bulaklak na hawak-hawak niya at napayakap siya sa sarili habang inigagala sa paligid ang kanyang tingin.

"Hey ayos ka lang ba?" napatalon siya nang biglang may nagsalita sa likod niya at nang lingunin niya ay si Maha na bahagyang nakakunot ang noong nakatingin sa kanya.

Napatingin siya kay Ashton na nakatingin sa kanya at nang makita ang kakaibang tingin sa mukha niya ay napalibot ito ng tingin.

"Hey Ran wag mo akong takutin ng ganyan. Magsalita ka para kang nakakita ng multo diyan sa itsura mo ah. Oiiii RAN!" Turan ni Maha na lumapit sa kanya.

Tumingin siya nang mahimasmasan siya saka ngumiti. She can see that fear and worry in her friend's eyes.

"Hehe huli ka no, natakot ka noh heheh." Turan niya at napabuntong hininga ang lahat maliban kay Ashton na tumitingin pa sa paligid.

"Ikaw talaga Ran nakakainis ka! Bilisan na nga natin at gusto ko ng magpahinga." Turan ni Bri na hinahampas ng mahina ang kanyang braso habang tumatawa naman siya.

"Ikaw talaga nakadrugs ka ba? Tinakot mo kami." Turan ni Maha na nakanguso sa kanya.

Padilim na ang paligid kaya lahat sila ay naglabas ng flashlight habang naglalakad sila ay napapatingin siya sa paligid because she is still uneasy, nakakapagtaka kasi pakiramdam niya ay may kanina pa nakamasid sa kanila habang binabagtas nila ang kalsada. It is not staring at all of them but only her in particular. She is silent at pinapakiramdaman niya ng paligid habang masayang nag-uusap ang kanyang mga kasama na nauuna na sa paglalakad. She gasps when she felt the wind blows to her face.

"Finally, nandito ka na." She shivered in fear as she hugged herself stopping and sensing her surroundings trying to find who speak.

"W-who are you?" pabulong na tanong ni Ran na animo'y may kausap.

"Ah that's good you can hear me, and.....you're brave to ask." Narinig niya sa hangin ang nakakakilabot na boses na s'yang dahilan upang itakip niya sa kanyang tinga ang dalawa niyang kamay.

"Ran don't listen to it, it is just messing up with your mind." Napa angat ang tingin niya at nakita niya si Ashton na hawak-hawak ang kamay niyang nakatakip sa tinga niya at tinanggal iyon. Nakangiti ito sa kanya.

"The best thing for you to do is to ignore it. If you keep on talking to it, it will grow an attachment to you and you will be in danger" saad nito sa kanya.

"Come on magmadali na tayo at nagkalat na ang dilim. You better hold on to me and don't let go. Huwag mong kausapin ang sinumang nagsasalita sa hangin." Turan nito.

"H-How did you know I am hearing things?" nagtatakang tanong niya rito.

"I'm a ghost haunter, I know and feel things. And.....stop staring at me, I know I'm handsome already." Pilyong turan nitong nakapagpataas ng kilay nita ta nakapagpamula sa pisngi niya. Hinampas niya ito sa likod gamit ang kanyang kamay.

"Wohhh! Push mo yan you NARCISSIST FREAK." She stick her tongue out to him as she run towards Maha and hugged her arm, naiwan namang tumatawa sa amusement si Ashton.

"Now at least she is calm." He said to himself as he looks around to sense the presence of that dark aura.

"I WILL still win ….. GHOST HAUNTER, akin na sya pagka-apak niya sa lugar na ito." Narinig niyang turan ng isang nakakatakot na boses bago niya maramdaman ang paglaho nito.

Kanina pa nakakapit si Ran kay Maha at pilit na tinatanggal sa isip ang nakakatakot na boses na iyon. She suddenly stop bakit pakiramdam niya ay may parating mula sa kanilang side, napatingin siya roon at may nakita siyang mga ibong nagsiliparan as if may nangbulabog sa kanila.

Wait ...…this is weird. How on earth did she suddenly feel things like presence, aura and all? Lubos siyang nagtataka sa sarili niya sa mga nararamdaman niya.

Wait .....baka naman napaparanoid siya dahil sa kanonood niya at kababasa ng mga horror films at novels.

O kaya...…baka naman talagang nababaliw na siya.

Hindi.....alam niyang hindi pa siya nababaliw at hindi pwedeng mangyari iyon lalo na't magiging isa siyang guro dito sa lugar na ito kahit pansamantala lang.

Naramdaman niyang papalapit sa kanila ang presence na iyon, she turned and let go of Maha's arm. Huminto naman ito at napatingin sa kanya. Gabi na kaya medyo madilim ang paligid ngunit parang nakikita ni Ran na may naglalakad palapit sa kanila na nanggagaling sa may gubat sa gilid ng kalsada. She took the flashlight from Maha's hand and points it to the spot where she can sense a presence.