บทที่ 348 ยกระดับสู่ปกรณัม
“เกาเผิง เกาเผิง โกลดี้ มันกำลังเก็บพวกปลาที่ตายแล้วบนชายหาด”
“เอ๋ ทำไมมันถึงทำแบบนั้นล่ะ?” เกาเผิงถามพลางลูบศีรษะของต้าซื่อ
ตอนนี้สัตว์อสูรส่วนใหญ่ของเกาเผิงตัวสูงเกินว่าจะเอื้อมไปลูบหัวได้แล้ว ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดก็คือสตีปี้ ต่อให้เขากระโดดสูงแค่ไหนก็ไม่มีวันลูบหัวของสตีปี้ได้อีกต่อไป
ต้องของคุณพระเจ้าที่ต้าซื่อตอนยกตัวสูงแค่ครึ่งฟุตเท่านั้น
กรงเล็บของต้าซื่อกระทบไปตามพื้น มันเดินข้างเคียงไปพร้อมกับเกาเผิง เขาอาจจะไม่ได้สังเกตว่า ตัวของต้าซื่อนั้นได้ปรับความสูงของตัวเองให้เพียงพอกับเกาเผิงอย่างเงียบๆ
“ฉันไม่รู้เหมือนกัน แต่ฉันว่าที่มันทำเป็นเรื่องที่ไร้สาระมาก” ต้าซื่อกล่าว “ทำไมต้องทำงานหนักด้วยก็ในเมื่อพวกเรามีเกาเผิงคอยดูแลพวกเราทุกอย่าง และมันได้หัวล้านจากการทำงานหนัก ช่างน่าสงสารจริงๆ”
“ใช่ๆ เจ้าเป็ดหัวล้าน!” เฟลมมี่กล่าวสมทบ มันยังจำได้ว่าช่วงแรกๆ ที่โกลดี้หัวล้านได้ เมื่อนึกถึงตอนนั้นมันก็อดขำไม่ได้ทุกที
“มันคงไม่หัวล้านขนาดนี้ถ้ามันไม่ทำงานหนักเกินไป” เฟลมมี่กล่าวเสริม “ฮึ! เจ้าเป็นหัวล้านบ้าเลือดเอ๊ย”
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com