บทที่ 335 เสียงที่อยู่ใต้คลื่น
“ปลา ไม่เอาปลา ฮือๆ” ซิลลี่พูดไปสะอื้นไป หยาดน้ำตาไหลลงมาที่หนวดของมัน
เกาเผิงเช็ดน้ำตาที่หยดมาโดนใบหน้าของเขา “เจ้าแมงกะพรุนโง่ หยุดร้องไห้ได้แล้ว”
ซิลลี่รู้สึกโกรธเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งที่เกาเผิงพูด
‘ถึงฉันไม่ว่าอะไรที่เจ้านายตั้งชื่อฉันว่า ‘โง่’ แต่เจ้านายอย่ามาว่าฉันว่า ‘โง่’ นะ’ ซิลลี่คิด
ซิลลี่จะใช้หนวดตีไปที่ศีรษะของเกาเผิง แต่พอมันคิดถึงผลที่ตามมาว่าเกาเผิงจะลดน้ำผลไม้ของมัน หนวดของมันก็อ่อนแรงและยอมแพ้ไปในที่สุด
“ฉันเกลียดเกาเผิง ฮึ่ม!”
เกาเผิงไม่สนใจซิลลี่ เขามองไปที่มหาสมุทรและสั่งเฟลมมี่
“เฟลมมี่ยิงลูกไฟลงไปในน้ำเลย”
เฟลมมี่ที่เพิ่งรอดตายจากปลากระเบนราหูสายัณห์สมุทร ตัวมันยังไม่หายตื่นตกใจเลยแต่ด้วยความที่มันรู้สึกเสียหน้ามันจึงพ่นลูกไฟลงไปด้วยความโมโห
บูม บูม บูม!
เสียงระเบิดดังก้อง สายน้ำได้พุ่งขึ้นไปในอากาศ ด้วยความร้อนแรงของลูกไฟทำให้เกิดไอน้ำลอยกระจายไปทั่วอากาศ
ลูกไฟของเฟลมมี่ได้ดึงดูดความสนใจของสิ่งมีชีวิตใต้น้ำจำนวนมาก
เงาหลายเงาได้ว่ายมาตรงที่ที่มีระเบิดเกิดขึ้น
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com