0133 - หมูขาวเจิดจรัส

ตอนที่ 133 หมูขาวเจิดจรัส

เด็กหนุ่มหันไปมองตากล้องที่ยังถ่ายภาพเขาอยู่ไม่ไปไหน

‘ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น พวกต้องเข้าใจผิดแน่!’

ลมหนาวที่พัดผ่านทำให้ชายหนุ่มจามออกมา น้ำมูกไหลเป็นทาง แต่เขาไม่กล้าเช็ดเพราะหากปล่อยมืออาจร่วงลงจากแร้งได้

เขาจึงเอาหน้าซุกลงตรงขนของแร้งภูเขาไฟและเช็ดมันแทน

‘เฮ้อ ต่อไปคงมีแต่คนล้อฉันเรื่องนี้แน่นอน ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม’

...

ดัมมี่วิ่งผ่านป่าอย่างบ้าคลั่ง มันทั้งวิ่งทั้งปีนป่ายไปมาบนต้นไม้ด้วยความเร็วสูง

เกาเผิงรู้สึกขอบคุณทักษะลับเคลื่อนดาราเป็นอย่างมาก ด้วยความเร็วแบบนี้เขาต้องถูกกิ่งบาดได้แผลลึกอย่างแน่นอน

แม้ทักษะนี้จะไม่เลิศเลออะไรมากนัก แต่ก็สามารถประยุกต์ได้ในหลากหลายสถานการณ์

“เฮ้...ช้าลงหน่อยได้ไหม?” เสียงดังมาจากด้านขวาของเกาเผิง เขาจึงหันไปมองและพบชายคนหนึ่งขี่สัตว์อสูรอยู่

“ไม่จำเป็นต้องรีบขนาดนี้ก็ได้ ไม่มีรางวัลให้คนที่ไปถึงคนแรกเสียหน่อย”

อีกเสียงหนึ่งดังขึ้นมา มันคือเสียงของชายคนหนึ่งที่กำลังขี่หมูสีเงินขนาดใหญ่

มันคือหมูที่มีจมูกยาวเล็กน้อยดูคล้ายกับหมูป่า ขนสั้นมีประกายสีเงินประกายวิบวับราวแสงดาวที่ส่องลงมา