ตอนที่ 73 คุณจะต้องเศร้ามากแน่ๆ
“ตื่นสิซู่หยิง! ถึงเวลาอาหารเช้าแล้ว!” เสียงชายแก่ดังมาจากห้องเล็กๆ
นกแก้วสีแดงที่เกาะอยู่บนหัวเตียงส่งเสียงปลุกคุณยายเฉินทุกเช้าเป็นเวลาสองปีแล้ว
เฉินคือนามสกุล ส่วนซู่หยิงคือชื่อของเธอ
คุณยายเฉินลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ พลางส่งยิ้มให้เจ้านกแก้ว
เมื่อเห็นเช่นนั้นนกแก้วก็หยุดร้องทันที ก่อนจ้องมองคุณยายเฉินอยู่ตรงหัวเตียง
คุณยายเฉินอยู่ตัวคนเดียว ไม่มีลูกหลาน เพราะเธอเสียลูกสาวไปจากอุบัติเหตุรถยนต์เมื่อยี่สิบปีก่อน
ถึงจะได้เงินค่าประกันมาแต่มันก็ไม่เพียงพอที่จะซื้อบ้านได้ ดังนั้นเธอจึงอยู่ที่ห้องเช่าแห่งนี้
ก่อนหน้านี้สามีของเธอยังมีชีวิตอยู่ ทั้งสองตัดสินใจเลี้ยงนกแก้วด้วยกัน
นกแก้วตัวนี้ฉลาดมาก มันสามารถพูดและเลียนเสียงต่างๆ ที่ช่วยสร้างความบันเทิงได้แก่คู่รักชรามาตลอด
พวกเขาได้สอนให้มันพูดและเลียนเสียงต่างๆ อย่างสนุกสนาน ซึ่งสิ่งนี้สร้างความอบอุ่นในบ้านที่เงียบเหงาเช่นนี้
เมื่อก่อนสามีของยายเฉินจะเป็นคนปลุกเธอทุกเช้าเพราะการสูญเสียลูกสาว ทำให้เธอตื่นช้าและหลับลึกมากขึ้น หากสามีไม่มาปลุก คุณยายเฉินจะพลาดอาหารมื้อเช้าและทำให้เธอปวดท้อง
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com