Mess

Maaga akong nagising at nag jogging ako sa labas nang resort. Masyado na kasi akong stress sa mga nangyayari sa paligid ko kaya panahon na siguro para isipin yung sarili ko. Nagsuot lang ako nang sando, leggings at rubbershoes. Naglagay din ako nang headset habang tumatakbo. Medyo nakalayo na din ako sa hotel.

Napatigil naman ako nang nahagip ko ang isang lalaki na nakaupo sa isang bench. Nakatalikod siya sakin at kilala ko kung sino iyon. Alam ko na kasi ang hugis nang likod niya. Naglakad ako palapit sa kanya. Dahan dahan akong gumalaw para hindi niya ako mapansin. Pumunta ako sa harapan niya at nakita kong nakapikit siya. He opened his eyes and blink again.

"Have you seen fifty pesos here?" Kahit ako mismo ay nagulat sa tinanong ko. Ayaw kong matameme sa harapan niya. Tumingin ako sa mga buhangin.

He looked down. "No. I haven't."

"I'm sure I dropped it here somewhere." Umupo ako sa harapan niya. "Can you lift up your shoes?" Sumunod naman siya sa gusto ko. "Take them off." I was talking about his shoes. "Are you hiding my money in your shoes?" Hinubad naman niya yung sapatos niya at pinakita sakin. "It's strange. Where did it go?This one too." I pointed his other shoes.

He stand up. I grab his hand fastly and it caused him to stop.

Hinimas ko yung kamay niya. "May kasalanan ba ako? Ano ba ang ginawa kong mali at bakit ka nagiging ganito? Masaya naman tayo bago tayo umuwi dito sa Pilipinas. Hindi ka man lang pumunta sa bahay. Hindi mo man lang ako binisita kung okay ba ako. Nakakain na ba ako. Humihinga pa ba ako. Hindi ka man lang ba nag alala sakin? Ganyan ka na ba ka selfish ngayon? " Parang gusto nang sumabog nang dibdib ko. Hindi ko alam kong saan ko ba hinugot yung lakas nang loob para sabihin iyon.

Humarap siya sakin. "Ano ba ang alam mo. Kilala mo na ba ako?" He said coldly. Tumayo naman ako at bumitiw sa paghahawak sa kamay niya.

"I do. I know everything." I directly answer him. Nagkakasukatan kami nang tingin dalawa. "Alam ko nga ang iniisip mo ngayon. Alam kong miss mo na ako. That's what you are thinking right now." Mahina kong sabi.

Napangisi naman siya sa sinabi ko. Umiwas siya nang tingin sakin at tumingin sa paligid na parang hindi mapakaniwala sa sinabi ko.

"Things must be easy for you. You're good at imagining things just for your own sake. Kung ganyan ang gusto mong isipin. Hindi kita pipigilan, wala naman ako magagawa."

"I miss you, Jared. I missed you so much. I missed you that I want to be insane already." I said in low tone. Hinawakan ko ang dalawa niyang kamay. I look him in his eyes. Bumaba naman ang tingin niya sa mga kamay ko na hawak yung kanya. "See you later. I'll see you tomorrow and the day after. I'll see you every single day." I smiled at him.

Tumalikod ako sa kanya at dahan dahang lumakad papaalis. Hinawakan ko nag dibdib ko. Agad akong pumunta sa pinakamalapit na restroom at agad binuhos ang lahat nang sakit na nararamdaman ko. Hindi ko man lang masabi sa kanya ang totoo kong nararamdaman.

Naghilamos muna ako bago ko inisipang lumabas. Nakasalubong ko naman si Devon.

"Iza, ngayong eight daw ang gathering. " Sabi niya sakin. Mukhang hingal na hingal pa siya.

"Akala ko ba mamaya pang 10 a.m?" Tiningnan ko yung relo ko. Seven na nang umaga.

"Hindi ko din alam." Nagkibit balikat siya sakin. "Sige na. Mag aayos pa kasi ako." Sabi niya. He waved before running again.

I went to my room straight and I didn't waste a minute in getting ready. Nagsuot lang ako nang mustard yellow na dress at flat shoes. Habang nagsusuklay ako nang buhok ay naramdaman ko na parang may humihilab sa tiyan ko. Hindi ko rin alam kong ano iyon. Napahawak naman ako sa tiyan ko at nagmadaling pumunta sa bathroom at sumuka. Lumabas na ata lahat nang kinain ko kahapon saka ngayong araw. Umupo muna ako sa kama ko at pinakiramdaman yung tiyan ko.

Tumunog yung cellphone ko.

"Bakit Dev?" Bungad ko.

"What take you so long? Mr. James is already here and he is finding you." Nag aalalang sabi ni Devon.

"Mr. James?" Tanong ko.

"The one who slapped you last night." Napapikit naman ako nang mata dahil sa narinig ko. "Bilisan mo na." Binababa na niya yung tawag.

Binilisan ko na ang pag ayos. Kahit masama ang pakiramdam ko ay pinilit ko nalang yung sarili ko na maglakad. Matapos ang ilang minuto na paglalakad ay nakarating na din ako venue. Hinabol ko naman ang hininga ko.

Nakita ko naman na pinapagalitan na si Devon sa gilid nang building. Napatingin naman sila sa akin kaya lumapit ako doon. Nandito yung dalawang lalaki na pinagtulungan ako kagabi. Isa pala sila sa head nang event na ito?

"Good morning." I greeted as if nothing happened last night.

"What do you think you are doing? This job seemed easy, didn't I? You think that it would be easy, right!" Sigaw niya agad sakin. Napapikit naman ako nang mariin dahil humihilab na naman yung tiyan ko. Isama mo pa ang maraming tao dito sa labas nang building. "Why don't you act professional? Why are you late? May gana ka pang sumagot sa akin kagabi pero late karin naman pala!" Nakikita ko na ang ugat sa leeg niya tapos yung makakapal niyag kilay ay nakasalubong pa.

"I'm sorry Sir. I had a small problem."

"And why are you dressed like you are going to shoot a magazine? Do you think its a joke? " Galit niyang sabi. Hindi din makasagot si Devon dahil alam namin na mas mataas pa samin ang dalawang ito.

"Wala namang nakalagay na designated dress sa details na natanggap ko ,Sir." Sinadya ko talagang inemphasize yung 'Sir'.

"Sasagot ka pa talaga!"

"I'm sorry." Sabi ko. Kung wala lang sigurong mga tao dito baka nasipa ko na ang isang to. Sasabayan pa talaga yung masama kong pakiramdaman.

"Are you kidding me? Are you here to work or fight?" Sa kanya pa talaga nanggaling yung mga salita na iyon.

"Ikaw yung unang nanakit sakin! Tinulungan lang ako ni Iza sa inyo. Mga walang awa!" Sigaw ni Joan. Napatingin naman ako sa kasama niya.

Nagkatinginan lang kaming dalawa ni Jared. Nag iwas naman ako nang tingin sa kanya. I don't want him to see me belittled by other people.

"Pasensiya na po talaga kayo. Hindi na po mauulit ito." Pagpapaumanhin ni Devon.

"I'm sorry Sir. This won't happen again." Then I innocently smile. Gusto ko talaga silang asarin kanina pa. Wala akong paki kong ano man ang gawin nila basta ako kanina pa talaga ako nagtetempe.

"Go home." I heard him say. Tinaasan ko lang siya nang kilay. "Didn't you hear me? I said go home!" Napahawak naman ako sa taenga ko at umaarte na masakit iyon. Hindi ako sumasagot pero dinadaan ko yun sa pang aasar sa kanya.

"I just need to complete the session here. Bakit mo pinakekealaman yung isusuot ko at yung mukha ko? Bakit? Boyfriend ba kita?" Sabat ko naman sa kanya.

"What?" Hindi niya mapaniwalaang sabi.

"Iza." Hinawakan ni Devon yung braso ko at niyuyugyog. Parapng pati siya ay natatakot na din.

"You must be insane." I rolled my eyes at him.

"I'm not insane. This is why people hates you." Agad ko namang sabi. Hindi ko alam pero iyon ang sinasabi nang ibang tao. Ang lalaking daw ito ay isang manyak.

"Get lost right now! Umalis ka na!" Malakas na sigaw niya. Kulang nalang siguro ay bumuga siya nang apoy. "You should know your place." He added. Natawa naman siya. "Is this why Jared is avoiding you." Sabi niya sakin. Tumingin sa direksyon nila Jared.

"If you had already known that she was insane. You should've told me earlier." Sigaw niya kay Jared.

Ngumisi naman siya. "I didn't know that she would be here. If I'd known, I would have tell you." Mas masakit pa pala sa sinampal kapag narinig mo ang mga bagay na iyon sa lalaking mahal mo. Tanggap ko pa kung sa ibang tao ko iyon narinig pero sa kanya? Ang sakit naman ata.

Tumalikod ako sa kanila at nilagpasan ang lalaking pinakamamahal ko. Naglakad naman ako pabalik doon sa hotel room ko. Sumisikip ang dibdib ko at parang sirang plakang tumutunog sa utak ko yung sinabi Jared kanina.

"Iza!" Rinig kong sigaw. "Why aren't you in the session hall?" Felix asked me when got close. He looks awesome with his outfit. Maong pants and polo. Simple but unique.

"Well, some sort of problems came up." Sagot ko naman sa kanya.

"Let's grab a tea." Naglakad naman kami sa pinakamalapit na Caffe dito sa resort. Medyo marami yung mga tao kapag umaga dahil maganda yung init hindi katulad sa hapon na masakit sa balat.

Nag order naman si Felix at bumalik sa inuupuan namin dala yung tray na may tea and bread. Mas lalong nagiging blooming yung mukha ni Felix habang tumatagal.

"Here. You need a warm drink." Nilagay naman niya sa harapan ko yung tasa.

"Thank you." I smiled.

Tahimik kaming umiinom dalawa. Parang ayaw naming basagin yung katahimikan na bumabalot sa aming dalawa. Wala naman akong gustong sabihin sa kanya kaya hindi na din ako umimik pa.

"Do you love Jared that much?" Nasamid naman ako sa tinanong ni Felix. Binigyan naman niya ako nang tissue. "I'm sorry. Hindi ko na sana sinabi iyon.

"

Napasinghap ako. "Huwag na nating pag usapan iyon."

"You always get hurt. Why do you love him so much even he is ignoring you? Where's your pride?"

"The same goes for you. You called off the engagement with Jane just to get hurt." Sabi ko naman. Tumingin ako sa kanya. "Do you like me that much? Don't you have pride left?" Binalik ko sa kanya yung tanong. Felix and Jane are engaged. Kahapon ko lang din nalaman kay Devon.

"It's not an issue of pride. I'm just being smart. I know you'll come to me. . . . if I wait long enough." Nag iwas naman ako nang tingin sa kanya I'm thankful that Felix is always there especially when my sister died. Parang siya yung naging kuya ko.

"That won't happen. You and I can't be together. Ikaw ang mas nakakaalam niyan sa ating dalawa. " I shrugged my shouldeds.

"Don't be sure about that. You never know." He looks confident. I finished my tea. "Let's not talk about that." He added.

Pagkatapos namin uminom ay umalis na din si Felix para bumalik sa Manila. May gagawin pa daw kasi siyang importante kaya kailangan na daw niyang bumalik.

I went back to my hotel room at around 5 pm. Nag ayos naman ako nang gamit dahil baka wala namang gagawin pa bukas. Bumaba muna ako sa front desk para humingi nang plastic dahil nabasa ko yung iba kong damit.

"Excuse me. May I have some plastic bags? I have wet clothes." I asked the lady.

"Please wait, Maam." She smiled.

May dumating naman na ibang mga tao sa desk. Mukhang sila galing sa session hall dahil nakabihis pa sila nang maayos.

"Our keys ,please." He told the receptionist.

"Is the session already over? I though it will end up until the night." Tanong naman nang receptionist.

"Nagkaroon kasi nang malaking problema kaya nakansela na ang lahat." Narinig ko naman na suminghap yung lalaki. Nakinig naman ako sa pag uusap nila. "Binugbog ni Mr. Kennedy si Sir James dahil sa isang pagkakamali. Natumba kasi yung table kanina ni Sir James kaya nagalit yung isa." Napalaki naman ako nang mata sa narinig ko.

Jared and that James got into fight but why?