บทที่ 33 ภารกิจที่หนึ่ง (2/2)

บทที่ 33

ภารกิจที่หนึ่ง (2/2)

"วีโอเลต ได้ยินเสียงฉันมั้ย?" เสียงทุ้มที่คุ้นหูของรุ่นพี่ดังขึ้นในโสตประสาทของวีโอเลต

"ได้ยินค่ะ รุ่นพี่ก็ได้ยินใช่มั้ยคะ?" วีทำการเช็กกลับบ้าง

"โอเค ตอนนี้ฉันอยู่ที่หอคอยของอีกฝั่งหนึ่งนะ ถ้ามีปัญหาอะไรรีบสื่อสารมาได้เลย"

"ได้ค่ะ"

"อีกห้านาทีฝนจะเริ่มตก แล้วฉันจะเริ่มร่ายเวท ทันทีที่เห็น เธอก็รีบเสริมเข้ามาได้เลยนะ"

"ค่ะรุ่นพี่" เธอรับคำด้วยน้ำเสียงมั่นใจ ขัดกับแววตาหวาดหวั่นที่แสดงออกอยู่ในตอนนี้

วีโอเลตสูดหายใจเข้าออกช้าๆเพื่อตั้งสติให้มั่นคง จนร่างกายและจิตใจเริ่มสงบนิ่งลง

และแล้วก็ถึงเวลา...ที่น้ำฝนเริ่มถูกปลดปล่อยออกจากกลุ่มก้อนเมฆขนาดยักษ์ ทันใดนั้นเอง มวลพลังงานเวทมนตร์ของรุ่นพี่ซีเนียร์ก็ปรากฏขึ้น และแผ่กระจายตัวอย่างรวดเร็วจนเกิดเป็นลักษณะเหมือนถ้วยขนาดยักษ์ที่ถูกวางไว้ด้านล่างของก้อนเมฆ ทำหน้าที่รองรับเม็ดฝนที่ตกลงมาหนักขึ้นเรื่อย ๆและเพิ่มระดับสูงขึ้นเรื่อย ๆในมวลพลังเวทนั้น