บทที่ 3 การรุกรานของนักเวทมนตร์นอกรีด

บทที่ 3

การรุกรานของนักเวทมนตร์นอกรีด

อีกด้านหนึ่ง

วีโอเลตที่เดินออกมาก่อนแล้ว นำเงินไปฝากเข้าบัญชีเรียบร้อย เมื่อธุระวุ่นวายจบลง เธอก็เดินกลับบ้านในเส้นทางเดิม ๆ เมื่อเริ่มออกมาจากตัวเมือง ผู้คนก็ค่อยๆน้อยลงตามไปด้วย ทางเดินเริ่มโล่งขึ้นจนมองรอบข้างได้ชัดเจนยิ่งขึ้น

ขณะเดินผ่านตัวตึกรามบ้านช่อง บนตึกสูงระยะไกลแห่งหนึ่งที่มีหน้าจอLEDสำหรับโฆษณาติดอยู่ บนจอพลันปรากฏภาพของหญิงสาวหน้าตาสะสวยคนหนึ่ง รูปของเธอดูเหมือนเป็นรูปแอบถ่ายจากระยะไกลแล้วซูมเข้าไปให้เห็นหน้าชัดๆ ภาพนั้นติดแขนของเธอมาด้วยเล็กน้อยคล้ายกับว่าเธอกำลังเคลื่อนไหวทำอะไรบางอย่างอยู่ขณะถูกถ่ายภาพ ใบหน้าเจ้าเสน่ห์ของหญิงสาวคนนั้นเชิดขึ้น แววตาเรียวเล็กดูเจ้าเล่ห์สีดำสนิทคู่นั้นจ้องมองไปอีกทางที่ไม่ใช่กล้องถ่ายภาพ หน้าตาจิ้มลิ้มปากนิดจมูกหน่อยของเธอช่างดึงดูดสายตา ริมฝีปากเรียวบางเป็นกระจับนั้นกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ราวกับกำลังสนุกกับอะไรบางอย่างที่เธอกำลังทำอยู่

ด้านล่างมีชื่อของเธอแปะเอาไว้ตัวใหญ่ชัดเจนว่า 'แม่มดแห่งปราสาทนอกรีด' และด้านบนมีข้อความว่า 'ประกาศจับ' พร้อมกับมีจำนวนเงินค่าหัวติดเอาไว้ถึงหนึ่งร้อยล้าน!

แม้จะปฏิเสธไม่ได้ว่าหญิงสาวคนนี้คือ 'แม่มด' ที่ถือว่าเป็นอาชกรสำหรับชาวโลก แต่ทุกคนก็ปฏิเสธไม่ได้เช่นกันว่าเธอมีหน้าตาที่งดงามจนผู้คนที่พบเห็นต้องหลงเสน่ห์ และทุกครั้งที่ภาพของเธอปรากฏขึ้นในที่ใดๆก็ตาม ก็อดที่จะเผลอคิดว่าเธอเป็นดาราหรือนักแสดงไม่ได้เลยจริงๆ

วีโอเลตเหลือบมองภาพที่ดึงสายตานั้นเล็กน้อย ก่อนจะละสายตาออกมามองทางอื่น

แม้จะเดินไปอย่างเลื่อนลอย แต่เด็กสาวช่างสังเกตก็แอบสังเกตเห็นความวุ่นวายจอแจผิดปกติในพื้นที่ที่เธอเดินผ่าน เมื่อหันไปมองเธอก็พบกับหอคอยสูงละลิ่วที่ถูกเรียกว่า 'หอสังเกตการณ์ประจำโซนขององค์กรเอียนโซ' ด้านหน้าสิ่งปลูกสร้างดังกล่าว มีร่างของผู้คนที่โดยส่วนใหญ่จะสวมเสื้อคลุมสีดำปักตราสัญลักษณ์รูปดอกไซคลาเมนพร้อมชื่อองค์กรเอียนโซบนหน้าอกข้างขวา และยังมีกลุ่มคนอีกจำนวนหนึ่งที่ใส่ชุดวอร์มสำหรับออกกำลังกายธรรมดา

แม้เสื้อผ้าอาภรณ์จะไม่ได้เหมือนกันทั้งหมด แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคนมีคือ อักษรรูปตัว M ที่ประทับอยู่บนข้อมือด้านขวา แสดงให้เห็นชัดเจนว่าพวกเขาคือ 'นักเวทมนตร์' ชนกลุ่มน้อยของโลกที่ได้รับความนิยมและความยกย่องสรรเสริญมากที่สุดเสมอมา

สายตาของวีโอเลตไล่สอดส่องอย่างละเอียดโดยที่เธอไม่ทันรู้ตัวเองด้วยซ้ำ ดูเหมือนว่ากลุ่มคนที่สวมเสื้อคลุมสีดำนั้นจะกำลังอบรมกลุ่มคนที่สวมชุดธรรมดาอยู่...คงจะเป็นนักเวทมนตร์ระดับจูเนียร์สินะ?

นอกเหนือจากเธอแล้ว ผู้คนโดยรอบเองก็จับจ้องมองไปที่กลุ่มนักเวทเช่นเดียวกัน ทว่าไม่นานนัก ท่าทีของชายวัยกลางคนที่ดูเหมือนกำลังอบรมอยู่นั้นก็เปลี่ยนไป ดวงตากลมโตของเขาดูหลุกหลิกไปมา และมองไปรอบๆโดยเฉพาะมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

"พวกนอกรีดมา!! หนีเร็ว!!" ใครสักคนตะโกนขึ้นมา นำพาความชุลมุนวุ่นวายมาสู่ฝูงชนโดยรอบในทันที!

วีโอเลตหันมองไปรอบๆด้วยความตกใจเช่นกัน ก่อนจะสังเกตเห็นกลุ่มคนราว5-6คนที่สวมชุดคลุมสีดำแบบเดียวกันกับนักเวทมนตร์ ทว่าพวกเขาไม่มีตราสัญลักษณ์ปักที่หน้าอกขวา กำลังลอยตัวกลางอากาศและมุ่งหน้ามาด้วยความรวดเร็วที่ทำให้รู้สึกว่า...หนีไม่ทันแล้ว!

กลุ่มคนที่ถูกเรียกว่า 'พวกนอกรีด' นั้น มีร่างบางของหญิงสาวคนหนึ่งเป็นผู้นำอยู่ด้านหน้า ใบหน้าที่สวยงามของเธอสามารถสะกดให้ผู้พบเห็นตกอยู่ในภวังค์ได้ไม่ยากนัก ดวงตาขีดเฉี่ยวคมคู่นั้นเพิ่มเสน่ห์ที่อธิบายได้ยากออกมาจากใบหน้าของเธอ ริมฝีปากบางแดงเรื่อรับกับจมูกของเธออย่างพอดิบพอดี ทว่า แม้จะดูสวยงามเพียงใด แต่แววตาของเธอบัดนี้สะท้อนความขี้เล่นและความอันตรายออกมาในเวลาเดียวกัน ภาพของเธอคนนั้นที่นำพาฝูงชนนอกรีดเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ ได้สร้างความตื่นกลัวให้กับทุกคนที่ได้พบเจอ

"นั่นมัน...แม่มดนี่นา!!"

"หา!? แม่มดเหรอ!? นังนั่นมาทำอะไรที่โซนนี้กัน!?"

เสียงผู้คนพูดคุยด้วยน้ำเสียงตื่นตกใจและหวาดกลัวดังลั่นขึ้นมา เมื่อพวกเขาเห็นใบหน้าของหญิงสาวผู้นำและนึกออกในเวลาไม่นานนักว่าเธอคนนั้นคือสาวสวยในประกาศจับที่ถูกฉายภาพออกไปทั่วโลก

ดูเหมือนจะไม่มีใครที่ไม่รู้จัก 'แม่มด' ทันทีที่ชื่อเรียกของเธอถูกขานออกมา บรรยากาศของผู้คนก็ดูแตกตื่นยิ่งกว่าเดิมเป็นเท่าตัว

ชายหนุ่มที่ดูเหมือนจะเป็นผู้นำของกลุ่มนักเวทมนตร์ซึ่งสังเกตได้ถึงความผิดปกตินี้คนแรกและดูมีสติครบถ้วนมากที่สุด เขารีบหันไปพูดอะไรบางอย่างกับคนในทีมอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันไปตามมุมต่างๆในบริเวณใกล้เคียง

เหล่านักเวทเริ่มแผ่มวลพลังงานสีฟ้าออกมาเป็นลักษณะคล้ายโล่ป้องกันเหล่าผู้คนที่กำลังแตกตื่น ก่อนที่ชายผู้นำคนนั้นจะมุ่งหน้าไปยังกลุ่มนักเวทนอกรีดด้วยสายตาแน่วแน่

แม่มดสาวที่มองเห็นภาพตรงหน้าแล้ว เธอแสยะมุมปากยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แบบเดียวกับภาพบนจอเมื่อสักครู่ไม่มีผิด ก่อนจะใช้สองมือนั้นดีดนิ้วพร้อมกัน แล้วจึงมีมีดสั้นจำนวนมากมายร่วงลงมาเป็นเหมือนห่าฝน มุ่งลงมาที่เกราะกำบังที่เหล่านักเวทสร้างเพื่อป้องกันผู้คนเอาไว้! และในจังหวะเดียวกัน นักเวทนอกรีดที่ตามหลังผู้นำของพวกเขามาก็จัดการกระจายตัวกันออกไปเผชิญหน้ากับเหล่านักเวทสังกัดเอียนโซที่กระจายตัวกันปกป้องเหล่าผู้คนตามมุมเมืองต่างๆ และเริ่มเปิดฉากการปะทะกันในทันที!

"กรี๊ดดดด!"

เหล่าผู้คนต่างกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวแม้ว่ามีดสั้นเหล่านั้นจะยังมาไม่ถึงตัวพวกเขาก็ตาม เกราะป้องกันของเหล่านักเวทได้รับแรงต้านเอาไว้เสียก่อน ทว่าเกราะเหล่านั้นเองก็สั่นสะเทือนไม่ใช่น้อย และหากถูกห่าฝนของคมมีดแบบเดิมอีกล่ะก็ เกราะสีฟ้าพวกนี้คงจะถูกทำลายได้ไม่ยากนัก

ชายหนุ่มผู้นำเหลือบมองภาพน่าหวาดกลัวนั้นเล็กน้อย เขาดูเหมือนจะอ่านสถานการณ์ออก จึงรีบพุ่งเข้าไปหาหญิงสาวเจ้าเล่ห์อย่างทันท่วงที แล้วรวบรวมพลังงานสีฟ้ามาอยู่ที่ฝ่ามือด้านขวาเป็นกลุ่มก้อนขนาดเท่าลูกบอล ก่อนจะปล่อยหมัดไปที่ใบหน้าของคู่ต่อสู้ที่บัดนี้อยู่ใกล้ในระยะประชิดแล้ว

แม่มดสาวเอี้ยวตัวหลบด้วยท่าทีสบายๆราวกับมองออกอย่างง่ายดาย แม้ว่าชายตรงหน้าจะพยายามโจมตีอย่างรวดเร็วและไม่หยุดพักแค่ไหนก็ตาม แต่หญิงสาวตรงหน้าก็ดูไม่ได้ลำบากเลยแม่แต่น้อย เธอมองใบหน้าเอาจริงเอาจังของเขาอย่างพินิจพิเคราะห์ก่อนจะพูดขึ้นมา

"ปกติแล้วงานของฝ่ายสิ่งแวดล้อมก็หนักอยู่แล้ว คงต้องทุ่มเทไปกับการฝึกรับมือภัยพิบัติธรรมชาติมากจนไม่มีเวลาฝึกต่อสู้...แต่จากที่เห็นทั้งความใจกล้าและฝีมือเนี่ย ดูเหมือนว่าคุณนักเวทจะไม่ใช่ระดับต็อกต๋อยสินะคะ?" เธอพูดด้วยน้ำเสียงแปลกใจเล็กน้อยพลางขยับตัวหลบหมดของคู่ต่อสู้ไปด้วย

"…" ชายตรงหน้าไม่ปริปากพูดอะไร เขายังคงตั้งหน้าตั้งตาต่อสู้จริงจัง

"อะไรกัน? ไม่ใช่คนปากมากเหรอเนี่ย? ว้า ฉันก็อุตส่าห์แอบสนใจขึ้นมานิดหน่อยเลยอยากจะชวนคุยแท้ๆ ช่วยไม่ได้แฮะ" เธอว่าพลางยู่ปากน้อยใจในขณะที่ยังคงเคลื่อนไหวร่างกายหลบหลีกอย่างคล่องแคล่วเช่นเดิม ก่อนที่จะกางมือสองข้างออกไปข้างลำตัวแล้วจึงเรียกให้มีดสั้นขนาดเหมาะมือมาปรากฏอยู่ในฝ่ามือทั้งสองอย่างรวดเร็ว ชั่วพริบตานั้นเธอแสยะยิ้มออกมาอย่างได้ใจ

"..." ชายหนุ่มผู้ไม่ยอมหลงกลคุยกับสาวเจ้าเสน่ห์และมุ่งมั่นกับการโจมตี บัดนี้กลับชะงักไปเสี้ยววินาทีหนึ่งเมื่อเห็นรอยยิ้มมุมปากที่มาพร้อมออร่าจิตสังหารแผ่กระจายออกมาจากร่างบางของหญิงสาว

ฉับ!

แม่มดสาวฟาดอาวุธในมือขวาใส่ร่างของชายหนุ่มอย่างรวดเร็วจนเขาแทบจะมองไม่ทันด้วยซ้ำ! พลังงานสีม่วงลอยคละคลุ้งจากร่างของเธอ ส่งความรู้สึกน่าอึดอัดเวียนหัวและหวาดผวามายังชายคู่ต่อสู้ แม้ว่าเขาจะยังรักษาสภาพจิตใจของตัวเองเอาไว้ได้ แต่ก็แอบมีแววตาสั่นคลอนไปบ้าง

หลังจากที่มีมีดสั้นในมือ แม่มดสาวก็จัดการฟาดฟันใส่ร่างตรงหน้าอย่างบ้าคลั่ง แม้ว่าเขาจะใช้พลังเวทป้องกันได้ทุกการโจมตี แต่ก็แลดูลำบากไม่ใช่น้อย จากฝ่ายที่เป็นผู้จู่โจม ตอนนี้แค่จะตั้งรับให้ทันก็ลำบากแย่แล้ว

เมื่อหญิงสาวสังเกตเห็นท่าทีที่อ่อนแอลงจากเดิมพอสมควร เธอก็ใช้สายตากวาดมองไปรอบๆเพื่อหาอะไรบางอย่าง ก่อนจะพบเป้าหมายเป็นกลุ่มมวลพลังงานเวทมนตร์ที่ลอยอยู่เหนือระดับยอดหอคอยสังเกตการณ์เล็กน้อย

"น่าเสียดาย แต่ฉันคงต้องรีบจบงานแฮะ" คุณแม่มดทิ้งท้าย ก่อนจะเอี้ยวตัวหลบไปอีกทางอย่างรวดเร็วแล้วยืดแขนซ้ายไปทางข้างซ้ายมือ และยืดแขนขวาตรงไปด้านหน้า แล้วเหลือบตาไปมองหน้ากับคู่ต่อสู้ที่อยู่ห่างออกไปพอสมควร และยิ้มแสยะที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์

"คุณนักเวทก็เลือกเอาเองนะว่าจะปกป้องทางไหน" เธอพูดขึ้นมาก่อนจะสลายมีดสั้นในมือให้หายไป แล้วจึงดีดนิ้วมือทั้งสองข้างทันที!

ชายหนุ่มรู้เองโดยอัตโนมัติว่าหญิงสาวตรงหน้าคิดจะทำอะไร เขาเบิกตาโพลง สีหน้าซีดลงอย่างเห็นได้ชัด ออร่าพลังงานสีม่วงปรากฏขึ้นจากฝ่ามือของเธอแล้วพุ่งออกไปตามทิศทางของมือทั้งสอง ทางฝั่งซ้าย พลังงานมุ่งหน้าตรงไปยังเกราะเวทมนตร์ที่กางเอาไว้ป้องกันเหล่าผู้คนทั่วไปซึ่งดูอ่อนแอลงจากการถูกโจมตีครั้งแรก และเหล่านักเวทมนตร์ก็วุ่นวายอยู่กับการรับมือกลุ่มนักเวทนอกรีดที่มาพร้อมกับแม่มดสาวจนไม่อาจร่ายมนตร์เสริมพลังได้อีก

ส่วนพลังงานที่พุ่งไปทางด้านหน้า กำลังมุ่งไปยังกลุ่มพลังงานบนยอดหอคอยสังเกตการณ์ ไม่ว่าจะทางไหนก็ทำให้ชายหนุ่มลำบากใจที่จะเลือกทั้งนั้น! วินาทีนั้นแววตาของเขาดูลุกลี้ลุกลนราวกับไม่อาจตัดสินใจได้ว่าจะทำอย่างไรต่อ

"ไปที่ยอดหอคอย!!!" เสียงของวีโอเลตตะโกนขึ้นมาดังลั่น ทั้งชายนักเวทและแม่มดสาวหันขวับมามองที่พื้นถนน และพบกับเด็กสาวเจ้าของเสียงตะโกนนั้นกำลังวิ่งไปทางพลังงานสีม่วงที่ใกล้เกราะเวทมนตร์เข้ามาเรื่อย ๆ พลางใช้มือสองข้างถอดต่างหูจากหูข้างขวาออก ก่อนจะเขวี้ยงมันไปหาพลังงานที่แม่มดสาวส่งมา!

เมื่อต่างหูลอยพ้นจากมือของวีโอเลต ออร่าพลังงานสีฟ้าก็พลันปรากฏรอบวัตถุชิ้นเล็ก ก่อนที่ต่างหูชิ้นนั้นจะพุ่งตรงไปด้วยความเร็ว และพุ่งปะทะกับพลังงานสีม่วงอย่างรุนแรง

เมื่อเห็นแบบนั้น ชายหนุ่มก็มองออกว่าวัตถุที่เธอเขวี้ยงขึ้นมานั้นสามารถทำอะไรได้ ทำให้เขาหมดห่วงจากฝั่งนั้นแล้วพุ่งตรงไปยืนขวางอยู่ด้านหน้ามวลพลังบนยอดหอคอย ก่อนจะตั้งท่ารับโดยการกางขาสองข้างยืนบนอากาศให้มั่น แล้วยืดแขนสองข้างตรงไปด้านหน้า ดวงตามองตรงเข้าไปที่พลังงานสีม่วงของแม่มดสาว

พลังงานสีฟ้าแผ่กระจายออกจากฝ่ามือของเขา กลายเป็นเกราะป้องกันที่ขยายตัวตั้งรับการโจมตีอย่างแข็งแรง ในขณะเดียวกัน อีกฝั่งหนึ่งนั้น ต่างหูที่ถูกเขวี้ยงออกมาพร้อมปลดปล่อยออร่าพลังงานออกมาก็เข้าปะทะกับพลังของแม่มดสาว ก่อให้เกิดแรงระเบิดกลางอากาศ!

ตู้ม!!

ทันทีที่ระเบิดก่อตัว แม่มดสาวก็หันมองด้วยแววตาประหลาดใจ ก่อนจะหันมองไปทางเด็กสาวผมสั้นเจ้าของต่างหูชิ้นนั้นด้วยแววตาหงุดหงิด ในขณะที่วีโอเลตเองก็มองหน้าแม่มดสาวที่ลอยอยู่บนอากาศด้วยแววตาที่ปะปนระหว่างความกลัวและความกล้า เด็กสาวยืนหายใจเหนื่อยหอบอยู่กับที่ สายตาจ้องมาที่ร่างของแม่มดสาวไม่วางตา

ปัง!

เสียงคล้ายกับการลั่นไกปืนดังขึ้นจากระยะไกล หญิงสาวเจ้าของตาเฉี่ยวคมเอี้ยวคอหลบไปเล็กน้อย ก่อนที่ลูกปืนสีฟ้าจะวิ่งผ่านข้างๆหูเธอไปอย่างฉิวเฉียด

"ชิ!" หญิงสาวจิ๊ปากด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะหันไปมองภาพด้านหลังอย่างรวดเร็ว แล้วจึงเห็นภาพของชายหนุ่มผู้มาใหม่ เขาพุ่งตัวมาโดยการลอยตัวบนอากาศ ในมือขวาของเขาถือปืนสไนเปอร์ซึ่งกำลังปรับเปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นปืนสั้นปรากฏขึ้นในทั้งสองมือของเขา ดวงตาสีฟ้าของเขามองตรงมาที่แม่มดสาวอย่างตึงเครียดและแน่วแน่ จมูกโด่งรับกับริมฝีปากหนาสีแดงระเรื่อตัดกับผิวขาวสว่าง กรามบนใบหน้าเป็นกรอบชัดหน้าตาโดยรวมเป็นสไตล์หนุ่มตะวันตกคู่กับผมรองทรงสีน้ำตาลอ่อนธรรมชาติ ร่างสูงหุ่นนักกีฬาของเขาถูกคลุมไว้ด้วยชุดคลุมสีดำยูนิฟอร์มเดียวกับนักเวทมนตร์พร้อมตราสัญลักษณ์เอียนโซที่ปักลงบนบริเวณหน้าอก

"นั่นมัน 'เลียม เดแคลน' นี่นา"

"แสดงว่าฝ่ายสมดุลอำนาจฯกำลังมาช่วยพวกเราน่ะสิ!"

ผู้คนเริ่มสังเกตเห็นชายหนุ่มผู้มาใหม่ซึ่งดูจะเป็นที่รู้จักของหลายๆคนกำลังมุ่งหน้ามา ทุกคนดูจะคลายความกังวลลงอย่างเห็นได้ชัด ราวกับว่าเขาคนนั้นคือสัญลักษณ์แห่งความปลอดภัย

แม่มดสาวถอนหายใจออกมาด้วยความรำคาญ ก่อนจะหันกลับมามองหน้าเด็กสาวเจ้าของนัยน์ตาบลูเบอร์รี่อีกครั้ง

"ทุกคนถอยกันก่อน! ไว้เจอกันที่ปราสาท!" เธอตะโกนบอกกลุ่มนักเวทนอกรีด ก่อนจะเรียกให้มีดสั้นคู่ใจมาปรากฏในมือสองข้างอีกครั้ง

ชายที่ถูกเรียกว่า 'เลียม' เล็งเห็นปฏิกิริยาตรงหน้าแล้วจึงยกปืนในมือสองข้างขึ้นมาจ่อตรงไปยังร่างของแม่มดสาว ก่อนจะลั่นไกอย่างมุ่งมั่นหวังจะสกัดกั้นการหลบหนีของเธอ

แม่มดสาวไม่ได้ดูหวาดกลัวการโจมตีตรงหน้าแต่อย่างใด เธอหันไปจ้องหน้ากับชายเจ้าของอาวุธปืนอย่างเยือกเย็น ก่อนจะเขวี้ยงมีดสั้นในมือออกไปปะทะกลางอากาศ

ตู้ม!!!

ทันทีที่อาวุธจากพลังเวทของทั้งสองฝั่งพุ่งเข้าไปปะทะกัน เสียงระเบิดก็ดังขึ้นกลางอากาศและกลุ่มควันสีเทาก็กระจายตัววงกว้าง ปกปิดทัศนียภาพการมองเห็นของทุกฝ่าย ทำให้เลียมต้องหยุดการเคลื่อนไหวกะทันหันแล้วยกมือขึ้นมาบังที่ใบหน้าเอาไว้

ไม่นานนัก กลุ่มควันก็จางหายไป พร้อมกับร่างของเหล่านักเวทมนตร์นอกรีดที่หายไปจากการมองเห็นของทุกคน

นักเวทมนตร์อีกกลุ่มลอยกลางอากาศไล่ตามหลังหนุ่มตาฟ้ามาจนถึงบริเวณกลุ่มควัน พวกเขาก็กระจายตัวกันไปตามจุดต่างๆของมุมเมืองอย่างรู้หน้าที่

เมื่อเห็นกลุ่มคนเหล่านั้น ทุกคนก็คลายกังวลทันที ไม่เว้นแม้แต่ชายหนุ่มนักเวทมนตร์ที่ตั้งรับป้องกันอยู่ตรงหน้ามวลพลังงานบนยอดหอคอยสังเกตการณ์ที่มีสภาพค่อนข้างอิดโรยจากการต่อสู้กับแม่มดสาวเมื่อสักครู่