บทที่ 22 สองพี่น้องตระกูลเดแคลน

บทที่ 22

สองพี่น้องตระกูลเดแคลน

คุณนายวิคตอเรีย และชายเจ้าของตาสองสีเดินตรงมุ่งหน้าไปยังประตูทางออกด้วยกัน ก่อนที่หญิงสาวจะเป็นฝ่ายหันมาชวนคุย

"แล้วรอบนี้ลูกออกมาข้างนอกได้กี่วันล่ะ?" เธอปรับสีหน้าและอารมณ์ลงมาจนแลดูใจดีมากขึ้น ก่อนจะหันไปคุยกับชายเจ้าของดวงตาสองสีระหว่างทางที่เดินไปช้าๆ

"ได้แค่เสาร์อาทิตย์นี้ครับ ต้องกลับพร้อมวิคเตอร์เลย" ทันทีที่ได้รับคำถามจากคนเป็นแม่ มือซ้ายของเขาก็คลายออกจากจี้ห้อยคอ และลงมาแนบลำตัวข้างซ้ายก่อนจะตอบกลับ

"แม่อยากจะเห็นหน้าลูกชายบ่อยกว่านี้แท้ๆ ทุกวันนี้ได้แต่มองหน้าไอ้เด็กสอนไม่จำนั่นแล้วก็เจ็บใจ" เธอว่าก่อนจะถอนหายใจ

"อันที่จริงคุณแม่ไม่ต้องรุนแรงกับเด็กนั่นขนาดนั้นก็ได้นี่ครับ มันจำซะที่ไหนกัน เสียแรงเปล่า ๆนะครับ"

"ไม่เป็นไรหรอก แม่ก็ไม่ได้เปลืองแรงอะไรขนาดนั้น แล้วเวลาที่ไอ้เด็กนั่นสภาพดูไม่ได้น่ะ แม่ค่อยมองหน้ามันได้ง่ายขึ้นหน่อย"

หลังจากจบประโยค ทั้งคู่ก็เดินมาจนถึงหน้าประตู ก่อนที่ชายหนุ่มจะทำท่าเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้