[Prologue]

~ บทนำ ~

..."ต่างโลก"

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมคำๆ นี้ถึงสะกิดใจผมนัก ยังกับมันเป็นเปลวไฟที่ยังคงคุกรุ่นภายในใจของผมตลอดเวลา คำนี้ส่งผลถึงอารมณ์ที่หลากหลายปะปนกันไป อารมณ์โกรธ อารมณ์เศร้า อารมณ์เหงา และยิ่งกาลเวลาผ่านไปนานมากเท่าไร สิ่งที่ตกค้างหลงเหลืออยู่นั้น ผมบอกได้เลยว่ามันคือความรู้สึกถวิลหา…

มันอะไรกันนะคำๆ นี้ ทั้งที่มันเป็นคำที่ดูจะห่างไกลจากโลกความเป็นจริง เป็นเพียงคำที่อยู่แต่ในนิยาย

อยู่ในการ์ตูน เป็นเรื่องแฟนตาซีหลอกเด็ก ที่ผมมักเอาไว้อ่านฆ่าเวลา อ่านเอาสนุกสนาน คลายเครียดไปวันๆ

แต่เมื่อเทียบกับชีวิตจริงที่สุดแสนลำบากแล้ว คำว่าต่างโลกนั้นมันช่างเป็นอะไรที่เพ้อเจ้อและไร้สาระอย่างมาก

ใช่ไหมล่ะครับ เพราะเด็กทุกคนต้องตั้งใจเรียน ตั้งใจอ่านหนังสืออย่างหนัก เพื่อจะได้เข้ามหาวิทยาลัยดีๆ เรียนจบมาก็ต้องตั้งใจทำงานเพื่อหาเงินให้ได้เยอะๆ ใช่แล้ว ชีวิตมันต้องสู้ มันต้องเหนื่อยแบบนี้แหละ เราตั้งใจเพื่อสิ่งที่เราต้องการ เพื่อสร้างความสุขให้แก่ตนเองและคนรอบข้าง นี่สิคือชีวิตที่ควรจะเป็นไปตามครรลอง

ของมัน…

"ถ้าหากผมไม่ไปเจอเหตุการณ์นั้นเข้าละก็นะ"

สวัสดีครับ ผมชื่อ 'วิน' อายุ 18 ปี อยู่ชั้น ม.6 และเหตุการณ์ที่ผมกำลังจะเล่าให้ทุกคนฟังนี้คือ 'จุดเปลี่ยนในชีวิตของผม' เรื่องราวมันเริ่มจากวันเสาร์วันนั้น ผมกำลังมุ่งหน้าไปยังห้องสมุดเพื่ออ่านหนังสือเตรียมสอบครับ แน่นอนว่าเพื่อสอบเข้ามหาลัยที่หวังไว้ให้ได้ ผมก็เป็นเด็กคนหนึ่งที่กำลังจะก้าวเดินไปตามเส้นทางชีวิตปกติ เหมือนกับเด็กทั่วๆ ไป

แต่ในขณะที่กำลังเดินอยู่ริมถนน ผมก็เผลอคิดถึงคำนั้นอีกจนได้ คำว่า "ต่างโลก" นั่นแหละครับ มันลอยมาอีกแล้ว ทำไมกันนะ ทำไมมันถึงยังติดอยู่ในใจของผมแบบนี้ ผมคิดถึงคำๆ นี้อย่างน้อยวันละหนึ่งครั้ง และมันทำให้สมาธิของผมเตลิดไปจนอ่านหนังสือเรียนต่อไม่ไหว บางครั้งผมต้องหาทางออกด้วยการหยิบนิยายหรือหนังสือการ์ตูนแนวต่างโลกขึ้นมาอ่านสักสิบนาที อารมณ์ถึงจะสงบ และสมาธิถึงจะกลับคืนมา อาการของผมเป็นแบบนี้เสมอครับ ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง แต่วันนี้มันแปลกนิดหน่อยที่อยู่ๆ ผมก็ดันคิดถึงคำนี้ขึ้นมาในช่วงเวลาเช้าน่ะสิ แต่มันคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง…

"เอาเถอะ ยังไงรีบไปดีกว่า วันนี้อยากทวนคณิตกับฟิสิกส์ให้จบเล่มไปเลยดีกว่า"

ผมเดินมาถึงสี่แยกใหญ่ และกำลังยืนรอสัญญาณไฟจราจรเพื่อข้ามถนนไปยังห้องสมุด จู่ๆ ก็มีพี่สาว

สุดสวยแต่งตัวคอสเพลย์เหมือนตัวละครในเกมเดินเข้ามาแจกใบปลิวให้หนึ่งใบ และถามกับผมว่า

"สวัสดีค่ะ คุณอยากไปต่างโลกไหมคะ"

"...หา? ว่าไงนะครับ" ผมมึนงงและตั้งตัวไม่ถูกกับคำถามของเธอ

"อ้อ เกมออนไลน์ค่ะ 'VRMMORPG' เกมของเราเพิ่งเปิดตัววันนี้พร้อมกัน 7 ประเทศทั่วโลก อ๊ะ! นี่ไงค่ะ

ดูที่จอโฆษณากลางสี่แยกได้เลย" เธอชี้ขึ้นข้างบนไปที่จอ LCD ขนาดใหญ่ยักษ์ และเสียงเพลงก็กระหึ่มดังขึ้น

"แต่ด แตๆๆ แต่น แตน แต่ด แต่น แต๊น~~!"

"โลกของดาบและเวทมนตร์ที่ทุกคนใฝ่ฝันหา"

"โลกที่ทุกคนสามารถเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้"

"โลกที่ทุกคนมีโอกาสเท่าเทียมกัน"

"โลกที่จะมีความรัก ความสุข ความสนุกตื่นเต้นเกิดขึ้นได้เสมอ"

"เราขอเชิญพวกคุณทุกคน"

"ก้าวสู่ต่างโลกไปด้วยกัน"

"Another World Online"

....ม่านตาของผมเบิกกว้าง ปากของผมอ้าเล็กน้อย หัวใจของผมเต้นโครมครามอย่างรุนแรง ตึกตัก!

ตึกตัก! ตึกตัก! ผมรู้สึกได้เลยว่าเปลวไฟที่คุกรุ่นข้างในตัวผม มันกำลังร้อนระอุขึ้น

"นะ... นี่มัน..."

"...เกม …ต่าง ...โลก"

"ฮิฮิ ถูกต้องค่ะ เกมต่างโลก น้องจะสวมบทบาทเป็นหนึ่งในผู้ที่ถูกอัญเชิญจากโลกของเราไปสู่ต่างโลก

ที่นั่นพวกเราจะถูกเรียกว่า 'เพลเยอร์' น้องจะได้ออกผจญภัยในโลกแฟนตาซีที่น่าตื่นตาตื่นใจ ได้สู้กับมอนสเตอร์ ได้ค้าขายทำธุรกิจ ได้ล่าไอเท็มตำนาน ได้ค้นหาสมบัติ ล้ำค่ามากมาย ได้ปกป้องเจ้าหญิงจากจอมมาร ฯลฯ

พี่รับประกันเลยว่าเกมนี้สนุกแน่นอน ทั้งสมจริง ทั้งสวยงามและที่สำคัญเกมนี้แลกเปลี่ยนเงินจริงได้ด้วยนะคะ"

ผมพยักหน้างึกๆ และหันไปมองหน้าพี่สาวคนนั้นช้าๆ

"น้อง~ อึ้งขนาดนั้นเลยเหรอ อิอิ น่ารักจังเลย"

"โอเคๆ วันนี้นะอากาศก็ร้อนแต่เช้า แดดก็แรง แต่พอได้เห็นรีแอ๊คชั่นของน้องทำให้พี่อารมณ์ดีขึ้นมาเลยล่ะค่ะ ถ้าหากว่าน้องสนใจละก็ พี่จะให้บัตรล็อกอินเล่นเกมฟรี 4 ชั่วโมง น้องนำไปใช้กับเครื่อง VR แคปซูลที่ร้านเกมชั้นบนของห้างได้เลยค่ะ เอาไหมๆ อยากได้ป่าว ปกติต้องเล่นเกมร่วมสนุกตอบคำถามชิงรางวัลนะ หรือไม่ก็ต้องซื้อเอา แต่นี่พี่จะให้น้องฟรีๆ เลยจ้า"

"ว่าไงคะ อยากไปต่างโลกไหม?"

"..."

"อยากไปต่างโลกไหม..." ผมพูดทวนคำถามของพี่สาวออกมาด้วยเสียงที่เบาบาง แต่ความรู้สึกของผม

ในตอนนั้น ความรู้สึกที่พองโตออกมาจากหัวใจที่เต้นแรง เลือดที่กำลังสูบฉีดไปทั่วร่างกายอย่างรวดเร็วจนทำให้ร่างกายถึงกับสั่นสะท้านขึ้นมาเล็กน้อย และผมก็เผลอยิ้มออกมา มันเป็นรอยยิ้มกว้าง กว้างแบบที่นึกไม่ออกว่ายิ้มแบบนี้ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ เพราะในที่สุดวันนี้ผมก็ได้เจอสิ่งที่ร่างกายและจิตวิญญาณเฝ้าตามหามานานแสนนานแล้ว

"พี่ครับ..."

"คะ?"

"ไปครับ..."

"ผมจะไปต่างโลก"

~ จบบทนำ ~