Prologue

Hindi maipaliwanag na damdamin ang namayani sa kalooban ko habang matamang nakatitig sa gusali na nasa harapan. I was separated of either stepping in or not. Mula sa kompaniya ay agad akong dumeretso rito nang matanggap ang text nang isang employee nang hotel at nagsasabing nag-check in ang boyfriend ko kasama ng isang babae. We've been together for four years now. Halos bawat araw noong kabataan namin ay kami ang laging magkasama and we've been in relationship after we graduated college.

Pero nitong nakaraang mga buwan. Ang dami kung napansing kakaiba sa kaniya. He wasn't what he used to be like before. Umaga , tanghali at gabi ay palagi siyang nagpaparamdam , kung hindi makakapunta sa bahay ay nag-iiwan ito ng mensahe o hindi kaya ay tumatawag. But lately everything seem different. He changed.

Naging madalang ang kaniyang bisita sa bahay. Kung noon ay sinusundo niya ako upang ihatid sa trabaho at sinusundo kapag uwian , ngayon mabilang na lang sa daliri ang mga araw sa isang buwan na ginagawa niya iyon. Naging madalang ang kaniyang pagtawag palagi niyang dahilan ay tambak ang trabaho na binibigay ng head nila sa kaniya. Based on the  fact that he was the top engineer in their construction company hindi naman nakapagtataka na ang dami niyang gawain. But that doesn't mean he don't have any time at all. Kung mahalaga sayo ang tao lalo na kapag mahal mo kahit na gaano ka pa abala sa mahahalagang bagay hindi ka parin mawawalan ng oras sa kaniya. You'll move heaven and earth just to make her feel you still love her everyday and that nothing much have changed. I could wish he is like that but he ain't good at pretending.

Huminga ako ng malalim at pumasok sa loob. Agad na sumalubong sa akin ang employee na siyang nagpaalam sakin. Kath was a block mate in college and she definitely know about me and Daniel. Unang tawag niya sa akin ay noong nakaraang buwan nang mag-check in rin si Daniel kasama ang isang babae. She told me they look sweet kaso hindi niya lang nakita ang babaeng kasama nito.

"Ito yung room number." aniya at ini-abot sa akin ang isang papel.

"If you want a help , I could accompany you in there."

"No need.  I can handle." matatag na ani ko rito kahit pa man sa kaloob-looban ay gusto ko na lang umuwi at alisin sa isipan ang ideya na tanging pumapasok sa isip ko ngayon.

Halos magdurugo na ang labi ko sa kakagat habang paakyat ang elevator. Magkasamang kaba at takot ang namayani sa sistema na aking katawan.

What if may iba nga siya? What will happened? Anong makikita ko kung naroon nga siya kasama ang babae niya?

Gusto kong bumalik na lang pero huli na nag bumukas ang tumunog ang elevator tanda na nasa tamang floor na ako.

Nanginginig ang mga paa ko habang naglalakad patungo sa room na binigay ni Kath sa akin.

Mas dumoble ang nararamdaman ko nang makita ang kwarto. Ilang minuto akong nakatayo sa harap ng pinto bago nagdesisyong kumatok. It took a few  knocks before I heard footsteps leading to the door.

I tried maintaining my right composure and trying to calm my senses down. Kahit na anong mangyari hindi ako pwedeng mag-eskandalo rito.

"What do—

Bumungad sa akin ang mukha ni Daniel. Bakas ang pagkagulat sa mga mata. Bumaba ang tingin ko sa suot nito. Hindi naka-butones ang kaniyang polo at sinusuot pa nito ang kaniyang belt.

"S-Scarlette?."

"What are you doing in here? You told me you're finishing your project."

Lumunok ito at lumabas saka isinarado ang pinto.

"I-I'm just.."

"What? By any chance , may kasama ka sa loob?."

"Scar?." mabilis niyang pinigilan ang mga kamay ko sa pagpihit sa doorknob.

"Umuwi na tayo. Ihahatid na kita." aniya at kinuha ang  kamay ko.

Sa mga kinikilos niyang ngayon nadagdagan lang ang mga hinala ko. Mabilis kung binawi ang kamay ko sa kaniya at walang pasabing binuksan ang pinto at pumasok sa loob.

"Scar!." hindi ko ito pinansin at tuloy tuloy na pumasok.

Makalat ang paligid. Nasa sahig ang iilang damit ng babae. Sumisikip ang dibdib ko na naglakad papalapit sa bedroom ng kwarto. A red lingerie was on the floor.

Tila tumakas lahat ng dugo ko sa katawan ng makita ang babaeng nababalutan lamang ng kumot at mahimbing na nakahiga sa kama. A lot of hickey was on her  exposed neck.

"Daniel?." Naalimpungatan ito at napatingin sa akin.

Have your ever experienced that time when you felt like you're dying? Its all what I felt right now. Kasabay nang mabilis na mainit na luhang umaagos sa aking mga mata ay ang pag-lambot ng aking mga tuhod.

"Scarlette?."

Pinahid ko ang mga luha at mabilis na naglakad palabas.

"Scar." nanlalabo ang mga mata ko na nag-angat ng tingin sa kaniya.

"W-why?." gusto kong pigilan ang mga luha ko dahil ako iyong nagmumukhang tanga pero hindi ko magawa.

"Bakit?!." Hindi ko mapigilan ang sarili na sampalin ito ng paulit-ulit hanggang sa manakit ang mga kamay ko.

"Scar. Magpapaliwanag ako."

Hindi ko siya pinakinggan at naglakad palabas. Gusto ko na lang lumayo sa lugar na ito at kalimutan ang lahat.

"Scarlette." sinalubong ako ni Kath pagkalabas ko sa elevator.

"T-thank you." mahina kung ani at nagmamadaling naglakad palabas.

Mas lalong nagbagsakan ang mga luha ko nang makalabas. Agad kong hinanap ang kotse ko sa kabila nang panlalabo ng mga mata ko dahil sa luha.

Hindi ko alam kung ilang oras akong nakaupo sa loob ng kotse at umiiyak. All I realized is that I was driving in the middle of the dark street habang paulit-ulit na bumabalik sa isipan ko ang mga eksena na natagpuan sa loob ng hotel. Si Daniel at ang kasama nitong babae. Bumalik muling ang matinding sakit na nanunuot sa kalamnan ko kanina lamang. Muling nagbagsakan ang mga luha ko habang paulit-ulit na bumabalik sa isipan ko ang lahat.

"How dare them.."

Pakiramdam ko ay binalot ng matinding poot ang buong pagkatao ko. Gusto kong pumatay , magwala at magpakalasing cause all the pain was killing me inside.

"AHHHH!!."

I stomped the steering wheel hard. Wala na akong pakialam sa kung anong mangyari. Gusto ko na lang mawala o mamatay.

Wala ako sa sariling nakatitig sa kalsada. Tanging nararamdaman ko lamang ang mabilis na pagtakbo ng kotse. Everything seem to fade in the background. I could hear the loud honking of cars in the lane but I wasn't in my right mind to give care to all of them.

I make sure I was kind and would never hurt anyone. I was too careful not to that I become so careless to protect myself from anyone's harm that I end up getting hurt.

"The world is indeed too cruel for us to be kind."

I closed my eyes as the loud honking of car echoed in my ears. Hindi ako makapaniwalang sa huli ito ang sasapitin ko nang dahil lang sa pagmamahal. I never believe in true love way back then but when I meet Daniel everything have changed. He was the sole reason of me believing that true love does exist. But how stupid I am to believe it does.

"All this time it was all lies."