Kabanata 6

Kabanata 6

Talk

A crimson red sedan pulled over in front of the house after lunch. Kumaway si Mama sa akin at bahagyang sinungaw ang ulo sa nakababang bintana ng sasakyan. Ngumiti ako habang lumalakad palapit sa kanya.

Kaunti lang ang gamit na dinala ko at nagkasiya pa iyon sa backpack na isinukbit sa likod. Mayroon naman akong gamit sa tinutuluyan sa Manila, bukod sa iniiwan ko rin talaga rito ang ilang mga damit para magamit pa sa susunod kapag umuwi ulit.

Mga paborito ko lang na shorts at damit pang itaas ang nilagay ko sa backpack dahil madalas ko iyong gamitin kapag nasa kwarto lang.

Sinulyapan ko si Kuya na nakahalukipkip sa front yard habang hinahatid ako ng tingin. I waved at him. Nakita kong tumango lang siya at ngumiti pa yata bago ako ulit tumalikod para dumiretso sa sasakyan.

Binuksan ko ang pinto.

"You got what you need?" Si Mama na bahagyang nakalingon sa akin mula sa driver seat.

Wala masyadong nagbago sa itsura niya, o kung mayroon man ay hindi ko iyon pansin dahil parang ganoon pa rin naman simula noong huli kong makita bago ang bakasyon.

She's wearing darker-tinted brown sunglasses, which somehow looked so lovely on her eyes. Her raven hair and high cheekbones complimented it well and even emphasized her striking appearance.

"Ayos na, Mama."

Umupo ako sa passenger seat saka sinarado ang pinto. Nag angat ako ng paningin sa malaking bahay ni Lolo, bahagyang nakatingala noong magsimulang umandar ang sasakyan. Hindi ko inalis ang mga mata roon hanggang maglaho ng tuluyan sa paningin noong malampasan na.

Sumandal ako sa backrest ng upuan at pinirmi ang mga mata sa windshield. Tahimik kami sa biyahe kahit minsang sinusubukan ni Mama magsalita o magtanong tungkol sa bakasyon ko. Blangko ang isip ko at kasalukuyang lumilipad noong mga oras na iyon kaya matagal bago ko ako nakakasagot.

"Would you mind if I play some good-ass music?"

"No… Not at all."

Hindi ko pa nasasabi ang huling mga salita ay pinindot niya ang home button para nangalikot doon upang mabuksan ang bluetooth ng sasakyan at saka pasulyap sulyap na tumingin sa phone niya at kalsada. She played a particular track from Taylor's evermore before putting it on the dashboard.

Habang naaabala ang sarili sa tanawing mabilis na dumadaan sa mga mata ay hinayaan kong kumalma ang isip. Nakatulong ang tugtog mula sa phone ni Mama para magawa iyon at muntik pang antukin kung hindi ko lang narinig kalaunan ang lumalakas na pagsabay nito sa kanta.

"Sorry, baby, it's my fave!"

Ngumiti si Mama noong lumingon ako sa kanya at saktong naabutan pa siyang nakatingin.

I smiled back.

"Paborito mo naman lahat, Mama."

"Hindi naman lahat, sadyang marami lang talaga."

Umiiling akong nag iwas ng tingin bago pa matawa sa sintunado niyang pagkanta.

Mahaba ang biyahe kaya kinumbinsi ko ang sariling mag nap na lang muna kahit ganiyan kaingay si Mama. Matulin ang takbo ng sedan sa medyo madilim na kalsada at ang marahang paggalaw noon habang tumatakbo ay nakadagdag sa puwersa upang tuluyan akong hatakin ng antok.

Naalimpungatan ako sa tuwing titigil o mararamdamang matagal na nakahinto ang sasakyan, aakalaing naroon na kami kahit ang totoo ay naiipit lang sa trapiko habang papalapit sa siyudad.

Ginising ako ni Mama noong maiayos niya ang sasakyan sa parking lot ng condo building na tinutuluyan namin. Kinusot ko ang mga mata saka kumilos at bumaba ng sedan. Hinintay ko siyang makaikot bago sumabay sa pagpasok sa elevator.

"Lucio prepared the dinner." Mama announced while we're inside the lift. Pinindot niya ang floor kung saan kami bababa habang sinasabi iyon.

Tahimik akong nagmasid, nakatingala sa pintong kasasara lang.

"Come on, Andre. I know the first thing that you wanted to do when we got there was to lay in your bed and get some sleep. Pero bibihira for sure na mangyayari ito na magkakasabay tayong kumain lalo abala na rin kami sa mga susunod na araw. Please, baby, just one dinner."

"Okay po…"

"Thank you! Masarap daw ang hinanda niyang dinner kaya hindi ka magsisisi."

Pilit akong ngumiti dahil nasisigurong hindi iyon makikita ni Mama dahil abala sa kung anong hinahanap sa hand bag niya.

My phone vibrated inside my pocket. Kinuha ko iyon agad saka binasa ang kakapasok lang na text message.

It was from an unregistered number:

This is Nate. Save my number and then tell me about your trip when you got there.

Lumawak ang noo'y pilit kong ngiti kanina habang binabasa iyon. Naabutan siguro ni Mama iyon kaya marahan niya akong tinukso.

Nagsawalang kibo lang ako at sa halip ay nag isip ng pwedeng gawing reply sa text message niya. Pero bago ko pa tuluyang ma type ang gustong sabihin ay may pumasok muli na text.

Nate:

After you get some sleep.

Karugtong iyon noong huli niyang sinabi.

Bumukas ang pinto ng elevator kaya inuna ko munang lumabas kasunod ni Mama. Nagtipa ako ng message noong lumalakad na sa maaliwalas ngunit matahimik na hallway. Nasa dulo pa naman ang condo namin kaya nakapag compose pa ako bago tuluyang makarating doon.

Me:

We're here, bro. I'm a bit tired, bukod sa wala rin akong maikukuwento tungkol sa naging byahe dahil nakatulog ako.

Pinagkasiya ko iyon at isahang sinend kahit mukhang uncool tingnan. Paniguradong hindi naman niya papansinin kung single-text ako kahit ganoon kahaba ang sasabihin.

"Hi, honey! Andre!" Si Tito Lucio na lumapit sa akin pagkatapos salubungin ang girlfriend at nakipag shoulder tap.

Naiilang akong lumayo pagkatapos noon. Pumanhik agad ako sa mesa noong maitabi ang backpack sa sofa. Sumunod ang dalawa sa akin.

"Kumusta?"

Nag vibrate ulit ang phone ko kaya sinilip ko ang text message ni Nate.

Nate:

So we're back to being bros again, huh?

I chuckled.

Alam kong maaasar siya roon pero tinuloy ko pa ring gawin. Nag type agad ako ng irereply kahit hindi pa masyadong napag iisipan kung ano iyon.

Me:

Why not? Maganda naman pakinggan.

I looked up to Mama when she started putting plates in front of us. Ngumiti ako at nagpasalamat. Nag uusap sila ni Tito Lucio habang ginagawa iyon na hindi ko masyadong naintindihan dahil abala ang isip kay Nate.

Nate:

I know. It's cute, I just don't like it.

Me:

Hindi naman.

Nagsimula kaming mag dinner kaya hindi agad ako nakapag reply back sa reply niya noong pumasok ang notification noon. Maingay pa rin sina Mama kahit hanggang matapos kami kumain, nakikitawa lang ako kapag naisasama ako sa biro at bumabalik din agad sa simplenh ngiti kapag magiging abala silang kausap ang isa't isa.

Nate:

You should rest now. You need it.

Nate:

Good night.

Me:

Good night, bro

I flipped over and sat up. Naisip kong mag toothbrush muna dahil kumain kanina kaya lumabas ako para pumunta sa bathroom. Malapit lang iyon sa bedroom ko kaya mabilis din akong nakabalik.

Magaan ang pakiramdam kong humiga sa kama noong matapos mag apply ng kaunting facial serum. Nakatulog agad ako marahil sa pinaghalong pagod, antok, at kilig dahil sa good night text ni Nate. Ni hindi ko namalayang wala pala akong nai-set na alarm kaya medyo late na noong magising kinabukasan.

"You mean, ayos lang sa iyo na mag stay rito? Baka mainip ka, pwede naman kitang ihatid sa kung saan mo gustong pumunta bago ako dumiretso ng Makati."

Mag-iisang linggo na simula noong makauwi ako galing sa bakasyon at walang araw na lumipas ang hindi ko ginugol sa loob lang ng kwarto. Mukhang nagtataka rin si Mama sa bagong ganap na iyon kaya hindi niya na napigilang puntahan ako sa silid at magtanong.

Hindi kasi talaga ako napipirmi lang sa iisang lugar ng ganoon kahabang panahon, kahit sa sariling kwarto,  kaya siguro nagulat at nagtaka si Mama.

Ngunit syempre hindi lang naman tumunganga sa screen ng phone ko ang ginagawa ko roon. Sa nagdaang mga araw, unti unting nanunumbalik sa akin ang interes na mag compose ng awitin at tumugtog ng gitara habang ginagawa iyon.

"Opo."

"Okay, if you say so. Sigurado ka naman siguro kaya I'll leave it be. Mauuna na ako baka matagalan pa sa traffic. Bye, Andre, love you!"

She went out and closed the door behind her. Pinagmasdan ko ang white ceiling ng room ko noong ilipat ang mga mata mula sa saradong pinto papunta sa kisame. Hindi naman masama sa paningin iyon pero mas nagagandahan ako roon sa ceiling ng kuwarto ko sa El Rabal.

Bumangon ako upang maialis sa isipan ang mga napansing maliliit na detalye sa bahay nila Lolo na nagbabalik ngayon sa akin.

I miss the poolside, the patio and its secretive part near the garden that is perfect for tryst, the front yard, and my room. And Nate's.

Noong mga nakaraang taon ay hindi naman ganito.  Nagagawa ko pang makapagpatuloy sa naiwang buhay pagkatapos ng bakasyon kahit halos isa at kalahating buwan na naroon. Nakakagala pa nga ako lalo presko ang utak dahil sa bakasyon. Ngunit ngayon…

"Huwag mo sabihing sa Literary Magazine pa rin ang bagsak mo?" Tanong ni Colleen habang sumasabay sa malalaking hakbang ko.

Hindi ako sumagot dahil hindi rin sigurado sa gustong mangyari ngayong taon. Mabilis na lumipas ang dalawang araw na naroon lang ako sa bedroom at ngayon ay hindi ko halos namalayang nasa loob na ng school.

"I don't know."

"Last time ganyan din ang sagot mo pero hindi sinunod ang advice ko. Kaya ngayon, dapat sundin mo na!"

Isa si Colleen sa mga naging classmate ko noong Grade 11 last year na classmate ko pa rin ngayon. Ang iba ay nalipat ng ibang section at ang ilan naman ay nag shift ng academic strand batay sa kani-kanilang mga reasons.

Sa mga kaklase ngayon, si Colleen ang masasabi kong mas comfortable akong kasama kahit magkaibang magkaiba kami ng vibe.

"It's about time to spice up your high school life, Andre Pantaleon. Actually huli na nga e, pero kaya pa 'yan!"

"Saan naman ako lilipat?"

"Art club!"

Tinitigan ko siya.

She's right, we've had the same conversation last year about school clubs and she particularly referred me to art club. Nakita raw kasi niya ang painting na ginawa ko nang nagpinta kami noong junior high at mula noong mai-feature sa art exhibit ay humanga na.

But I know her all too well. Nasisiguro kong gusto lang niyang pagselosin ang ex-boyfriend na naroon din sa pamamagitan ng pagpapakilala sa akin as newly recruit member at… friend siguro?

Hindi ako pumayag noon at wala ring balak na payagan pa iyon ngayon.

"Please…" She begged.

"Hindi ko hilig ang art, Colleen."

"Pati rin naman ang literary magazine, 'di ba? Pero pinili mo pa rin last year."

Hindi ulit ako sumagot agad.

"I know he still loves me. Ano pang magandang excuse kung bakit hindi siya nag girlfriend ulit after naming mag hiwalay kahit isang taon na halos?"

"Because he's focused on his priorities. At wala siguro roon ang mag nobya." I told her. Hindi ko alam kung paano tumanggi kaya sinabi ko na lang iyon.

Nauna akong lumakad kahit alam kong na upset siya roon. Mas mabuti na iyon kaysa aluin siya at baka maniwala pang may pag asang makumbinsi ako. Nakahabol din agad siya at tahimik pang sumunod sa akin para sa next class namin.

Nate:

Good morning. How's your class going?

Me:

Boring but still going well. How are you?

Pumasok ako sa restroom noong makarating sa dulong bahagi ng fifth floor. Katatapos lang ng huling class namin at pauwi pa lang ako.

I washed my hands and looked up at the mirror. Inayos ang buhok bago bahagyang lumayo para makita ang kabuuang itsura.

"Andre." Boses iyon mula sa kabubukas lang na cubicle.

It was Pete. Ngumisi siya sa akin habang lumalapit sa sink para maghugas. Sinundan ko siya ng tingin habang ginagawa iyon, lito na katulad ko ay kilala rin pala niya ako.

He's a famous HUMMS student here in the campus. Hindi ko alam kung bakit pero sikat at matunog ang pangalan niya kahit sa mismong mga kaklase ko. Marami ring nakakakilala sa kanya, sa hindi ko matukoy na dahilan, kasama na ako.

"Andre, right?"

I noded slowly.

Lumawak ang ngisi sa labi niya na mas naging nakakainis lalo. Pinatuyo ko ang basang mga kamay habang tahimik siyang pinapanood sa gilid ng mga mata.

"You wanna join the film club?" He sounded so smug and arrogant without even trying.

"Hindi e."

Tinalikuran ko siya at lumakad palabas ng banyo. Kung paanong nakilala ako ay hindi ko alam, at sa totoo lang, wala rin akong interest malaman.

Malakas ang pakiramdam kong mangungumbinsi lang ito para sa club nila at aasahang hindi tatanggi ang estudyante lalo siya ang nanghihikayat.

I mean, that's probably just normal, especially for the popular ones, to be the so-called face of their respective clubs.

Nag-usap muli kami ni Nate habang pauwi ako. I commute during school days so it's nice to know that the weather right now is fine. Kanina noong nasa ikatlong klase kasi'y napansin kong makulimlim at mukhang bubuhos talaga ang ulan.

Mabuti hindi tumuloy.

Me:

Then let's do a quick call when I get home.

Nate:

I don't think that will work.

Me:

Susubukan lang.

Nate:

Okay.

Me:

Ako ang tatawag kapag nakauwi na.

Noong makauwi ay nag usap nga kami through phone call. Kanina ko lang kasi nalaman na wala siyang Instagram o kahit na anong social media accounts.

Medyo nagulat ako roon dahil parang imposible yata na makahanap ng taong wala ni isa. Kahit si Kuya o si Eloise nga ay mayroon. Pero naisip ko na kapag nasa El Rabal, hindi rin naman masyadong kailangan ng social media. I mean, maybe one needs it, but you can definitely live without it. Bukod syempre sa sarili niyang desisyon ang hindi gumawa ng social media.

"We could actually do a video call if you'd let me create an account earlier. Kaso hindi ka nakapaghintay." Bungad niya noong tumawag ako.

Napalunok ako noong marinig ang boses niya.

I don't know if it's just because of my phone's speaker or his phone's microphone, but his baritone voice appeared to be lower, and so… there. His voice is so there. It's like I was actually talking to him personally. Husky rin iyon at medyo namamaos kapag nagsasalita.

"I know, but we could do it later. Um, Nate?"

"What is it?"

Bumigat ang paghinga ko. Sinikap kong lakasan ang loob upang masabi ang gustong sabihin sa kabilang linya.

"Can you take off all your clothes?"

"Why would I do that?"

"To help me…"

"Help you with what? Andre?"

"Just do it, goddamn it!"

Mariin akong pumikit noong maramdaman ang pagtayo noon sa pagitan ng shorts ko. Tumaas ang boses ko sa kanya dahil mas sumisikip iyon bawat segundo. Nasisiguro kong hindi ko kakayaning tiisin pa iyon.

"All right, I'll do it."

Lumayo ang boses niya sa huling mga salita bago tuluyang mawala. Noong bumalik ay napasinghap ako.

"Are you gonna touch yourself while imagining I was with you?"

"Hmmm…"

Hinawakan ko nga ang sarili, sinusubukang ipinta ang broad shoulders niya habang half-naked at ang tanned chest niya at malalaking biceps. Pumikit pa ako para mas makita iyon nang maigi sa isip habang tinutulak pababa ang shorts gamit ang tuhod at paa.

"Say something."

"I'm jerking it off…" Si Nate.

"Let me do it…"

"Okay…"

I whimpered when his thick, throbbing tool flashed through my mind. Hindi ko alam kung saan ko nakuha ang image na iyon pero naging epektibo lalo para tumaas ang kagustuhan kong labasan. Na realize ko na kahit hindi na nakikita ang kanya ay nasa isip ko pa rin ang itsura nito.

"That's it, Andre, go and fucking stroke it."

"I-I'm trying to…"

"Faster."

My lips parted. Naririnig ko ang bumibigat din niyang paghinga na halos sumabay na sa akin. Mas lalong nabuhay sa isip ko ang larawang ipininta na ginagawa niya sa akin. Bumilis ang tahip ng dibdib ko habang hinahaplos ang sarili.

"Ah!" I groaned.

Bago pa tuluyang makapag utos ng lumalalang kagustuhan at lumabas na iyo. I cursed under my breath. Napakabilis noon.

"Are you okay?"

Narinig marahil niya ang mahinang mura ko at mas lumalalim na paghinga kaya nagtanong na. Tumikhim ako habang sinisipat ang kalat na nagawa.

"I came…"

"Oh, I see."

"Kanina pa ako nagpipigil sa school hanggang sa pagsakay pauwi."

"That was so fast. Has it ever occurred to you before?"

"No… But it felt amazing. And disappointing." Nanginginig ang boses ko. "I'll go and wash myself. Saglit lang ako but, uh, you can sign up for an IG account while I'm away."

"Okay, I'll hang up then."

"Bye, Nate. I'll video call you later."

Tumayo ako sa kama saka lumabas. Nagulat ako noong makita si Tito Lucio sa kusina, nagluluto. Nagpanggap akong nagmamadali kaya hindi niya na ako nagawang tanungin dahil nakapasok na agad ako sa banyo bago pa siya lumingon sa gawi ko. Sinarado ko ang pinto.

Nagbuhos ako saglit para na rin malinis. Kinuha ko ang sariling towel at pinunasan ang sarili habang nasa tapat ng mirror bago pumanhik palabas.

"Hello po."

"Nasa kwarto ka na pala kanina? Akala ko hindi ka pa nakakauwi dahil tahimik." Tito Lucio said while I was gently patting my wet hair as I walked towards my room.

Pumihit ako para humarap ulit sa kanya.

"Nagpapahinga lang po. Kaso naisip kong mag quick shower muna para mapreskuhan bago tuluyang maidlip kaya…" My voice trailed off.

"Ganoon ba? Oh sige, Andre, magpahinga ka na muna. Kumain ka na lang kapag nagutom ka, babalik pa kasi ako sa The Alcove dahil for sure dadami ang tao roon bago maghapunan."

"Okay, tito. Thanks po, ingat kayo mag drive."

Pumasok ako sa bedroom at dinampot ang phone sa study table. Nakita ko ang isang text message ni Nate at dalawang IG notifications – ang isa ay iyong pag follow niya sa akin at ang isa ay message request niya.

Binasa ko muna ang text niya.

Nate:

We'll go to my classmate's house. Magpahinga ka muna.

Hinayaan ko iyon matapos basahin at dumiretso sa Instagram para ma follow back siya pati na rin mabasa ang chat niya.

Nate Gualllar:

Follow me back when you see this.

Wala pa siyang profile picture, anumang posts, followers at following bukod sa akin dahil nga kagagawa lang. I quickly typed a reply while smiling.

Andre Herran:

Ingat sa pupuntahan ninyo.

Humiga ako noong maisend iyon saka marahang pumikit. Mabigat ang takulap ng mga mata ko at medyo inaantok na rin kaya mabilis akong nakaidlip. Nagising ako kalaunan noong maalimpungatan.

Lumabas ako para kumain saglit bago bumalik ulit sa bedroom at tumutok lang sa phone. Hindi siya online at hindi pa nababasa ang huli kong mesaage kaya sinubukan kong huwag na munang tumambay roon, kahit naging mahirap iyon sa akin dahil pasulyap sulyal din ako sa conversation namin, chinecheck kung nag seen siya, kahit hindi naman at wala pang reply.

I know I'm longing. Noong unang araw pa lang ng pasukan ko natanto iyon pero saka lang nagkalakas ng loob aminin sa sarili.

I miss El Rabal and I miss him so much. I miss hanging around him the most of all.

Ganoon iyon kalala na kahit noong mga unang mga araw sa school ay siya lang ang matagal na nananatili sa isipan ko. Ngayon na Friday at katapusan ng first week of class, masasabi kong wala halos nagbago sa pananabik na iyon.

When it's like this, I try to distract myself. I'd write random poems and melodies and try to decode song structures that would fit with those – all to outrun those thoughts that often come in with waves. I have to… or I'd drown.

"Nakita mo?" Colleen asked while craning her neck.

"Ang alin?"

Tumigil siya sa kakatingala habang may kung anong hinahanap sa dagat ng mga tao para tingnan ako at tangisan.

"Si Enric! Sinesenyasan kita kanina at tumango ka pa nga, hindi mo naman pala alam ang sinasabi ko!" Naiinis niyang sabi.

"Hindi ko nakita. Wait lang, kukuha ako ng maiinom." Paalam ko.

"Ako na, bantayan mo si Enric at subukan mong sundan ng tingin kapag makita mo. Andre!"

I shrugged my shoulders and then just nodded. She marched to the kitchen to get us drinks as I sat on the windowsill and watched the bustling streets of Filmore. Halos kararating lang namin sa bahay ni Sid, ang host ng house party na nakasanayang gawin ng bawat school clubs para makapag socialize na rin ang mga bagong miyembro.

Maswerteng pinag-isa ang songwriting club at art club dahil magkaibigan yata sina Sid at iyong club leader nila Colleen kaya magkasama pa rin kami kahit dito. And some students from different clubs actually mingle with others from art and songwriting club kaya halos halo-halo rin ang mga bisita. May nakita nga akong kakilala mula sa literary magazine kanina.

"Here's yours." Si Colleen na biglang sumungaw sa crowd sa gilid ko.

Kinuha ko ang lime juice na hawak niya kahit iyong bote ng beer ang inaabot niya sa akin. Sinamaan lang niya ako ng tingin pero hindi na nagreklamo. Gumala muli ang mga mata niya at hinanap ang ex-boyfriend.

I looked down to my phone screen when I felt it vibrated. It was Nate.

Nate Guallar:

Just got home. Can I call you?

Nagtype agad ako ng reply.

Andre Herran:

I'm not at home, mamaya na lang. Get some rest first.

Nag isip ako ng iba pang pwedeng sabihin dahil hindi ako kuntento sa ganoon lang. I clenched my jaw when I got stuck for a minute, struggling for words.

Andre Herran:

Tawag na lang ako kapag nakauwi, kung online ka.

Sa huli ay iyon ang nabuo ko.

Tumingin ako kay Colleen dahil agaw pansin ang kilos niya noong maupo sa tapat ko, mukhang anxious habang nilalato ang darili na nakapatong sa lap niya. Kumunot ang noo ko. Saktong humarap siya kaya napawi agad iyon.

"Do you think he's making out with someone upstairs?"

"I don't know. Nasa taas ba si Enric?"

"Oo nga, kanina ko pa sinabi. He's not with anyone when he went upstairs but it's possible for him to have someone up there in, like, an instant."

"Malay ko. Baka nasabit lang aa usapan ng iilang kakilala niya roon. Gusto mong umakyat din?"

Parang may naisip siya noong sabihin ko iyon dahil nagbago ang facial expression niya. Hindi ko alam kung ano pero may kutob akong aakyatin nga niya. Muntik ko tuloy pagsisihan ang sinabi noong biglang maisip na baka mag iskandalo pa siya roon.

"Right. Sandali…" Mahina niyang sabi saka tumayo bago tumulak paalis. Tumango lang ako.

Uminom ako sa baso habang tahimik na nililibot ang paningin. Nakita ni Nate ang huli kong message pero hindi siya nakapag reply, siguro dahil busy o pauwi na. Binaba ko na lang ang phone dahil wala rin namang magagawa roon.

"It's a shame you didn't take the fashion club's invitation." I heard Pete's voice from behind.

Lumingon ako ngunit agad ding umayos noong makitang malapit na siyang makarating sa gilid ko. I passed my tongue over my lips as I looked down, waiting for him to get settled in front of me. Tumigil siya sa harap ko kaya nag angat ako ng paningin.

Hindi na ako nagulat na narito siya dahil halos lahat na nga yata ay nandito na, kahit iyong nasa ibang school clubs.

"We were kind of hoping you'd give it a chance."

"I've made my mind long before you talked to me." I said, half-lying.

Mas okay na iyon kaysa sabihing nayayabangan ako sa kanya at ayoko talaga sa club nila. He smirked and then sat on the single sofa just across me, where Colleen had sat earlier. Tumikhim siya ngunit hindi agad nagsalita.

I sipped on my lime juice.

"Just say it, I'm not convicing enough."

Kumunot ang noo ko habang sinusubukang ipatong ang baso sa rolled arm ng couch kung saan ako nakaupo. Pinanatili ko ang kamay roon noong ma realize na dudulas iyon kapag binitawan ko.

I looked up and met his dark brown eyes waiting.

"No, it's just… it had been long decided."

Natawa siya sabay inom sa hawak na beer can. Umiiling siyang nagbalik ng mga mata sa akin habang medyo natatawa pa rin, hindi yata pinapaniwalaan ang sinabi ko. Hindi ko na kasalanan iyon.

"Then I'm not convincing enough."

I raised my eyebrows while slightly nodding. Hindi ko alam kung ano ang gusto niyang mangyari kaya nagkunwari na lang akong sumasang-ayon. Para hindi na rin ako gambalain.

Bakit nga ba siya nandito?

"I haven't read your works, but I heard feedbacks. May iilan nga from our class ang medyo na disappoint noong malaman sa huling issue ng literary magazine na aalis ka na raw ng club."

"I don't know I have fans…" Natatawang sabi ko.

"Don't know either. But the point is, now that you've left, I thought you'd be interested to move to the film club. You know, to explore things that are somehow related to your former club. But it turns out you've decided long before I could convince you."

I licked my lower lip. Hindi ako sigurado pero naagaw yata noon ang pansin niya kaya medyo naasiwa ako.

He cleared his throat. "Sayang. Anyways, so you write songs?"

"Not as often as I write poems."

"Oh, interesting."

I smiled. Is he hitting on me?

"But I've tried transcribing and arranging music compositions before, when I was, like, fifteen. Hindi na ngayon pero kaya ko pa rin naman."

"A poet and a songwriter, dang, you must be so damn good at rhyming."

Kung paanong nagagawa niyang gawing necessary ang sumagot o sundan ang nauna niyang mga sinasabi ay hindi ko alam. But he's skilled at keeping a conversation going. Ganito niya siguro nagagawang magkaroon ng maraming kaibigan, o siguro sikat lang talaga siya kaya marami ring kakilala.

"Do you know that sometimes, we ask for your club's music? I mean the new one, songwriting club."

"No…"

"We do. Lalo kapag may proyekto na musical o kaya kailangan ng mga kanta sa gagawing film. It's also our own way of, like, promoting other clubs."

"I know I'm right when I thought you're this active."

Nilagok ni Pete ang beer can at tumingala para maubos ang natitira saka muling nagbaba ng paningin at diretsong tumitig sa akin. Ngumiti siya.

"Wait, so you've formed impressions of me? What else are those except for being active and striking?" He asked.

Natawa ako at napailing. "I didn't say you're striking. Saan mo nakuha iyon?"

"Am I not?"

I felt my phone vibrated. Dumapo ang paningin ko roon saka marahang kinuha sa pocket. Sumenyas ako na saglit na tinanguan naman niya. Kinuha kong cue iyon para ibaba ang mga mata at basahin ang message.

Nate Guallar:

I'm a bit tired. Bukas na lang siguro ikaw tumawag.

My lower lip protruded to make a sad pout. Naintindihan ko naman na pagod na siya at malungkot lang dahil hindi makauwi nang maaga para sana matuloy pa rin ang pangakong tumawag.

Pero ayos lang dahil pwede pa naman gawin iyon bukas.

Andre Herran:

Okay, Nate. I'll just call tomorrow.

Andre Herran:

I'm sorry, but you sleep well. Good night :)

Binaba ko ang phone matapos mabilis na pindutin ang home button, medyo nagsisisi sa huling sinend. Hindi pa ako nag message sa kanya sa ganoong tono. Siguro noong nasa El Rabal ako bahagyang naging sweet kapag kausap siya pero sa chat, hindi pa!

I mean kung babasahin, depende naman siguro sa kanya kung paano ii-interpret iyon pero malinaw sa smile emoticon na sweet message nga dapat iyon!

Maaaring isipin niyang hindi but I doubt so.

Gusto kong iunsend saglit ang naturang message habang hindi niya pa nakikita kaso baka ako lang ang nag-ooverthink noon. It's not really a big deal.

Hindi pa nga I love you message e!

"I'll get us more drinks. Gusto mo mag beer?" Si Pete na hindi ko napansing naroon pa pala.

Nag angat ako ng tingin at marahang tumango. I smiled sheepishly. Ngumiti rin siya saka tumayo para pumunta sa kitchen o kung saan man.

Naramdaman ko muli ang vibration mula sa phone.

I let out a low groan.

Kinuha ko iyon at walang pagdadalawang isip na binasa ang reply niya kahit hindi pa masyadong naintindihan ang unang mga salita.

Nate Guallar:

Good night. I'll you something.

Nate Guallar:

Check it out when it's no longer loud there.

Hindi ko pa nababasa ang pangalawang message niya ay nag vibrate ulit ang phone ko at pumasok ang isang voice message. I played it but I couldn't hear a single fuck. Nilapit ko ang speaker ng phone sa tainga noong basahin ang huli niyang chat.

It's just his usual gruffy baritone voice saying "Good night, Andre" again but now with kissing sound at the end. Nanlaki ang mga mata ko noong marinig iyon.

Muntik pang umawang ang mga labi ko sa bahagyang pagkagulat pero buti hindi na umabot sa ganoong point at nakabawi agad ako.

Nag play ulit ang voice message noong matapos kaya ibinaba ko na iyon bago muling marinig ang halik niya. Saktong nakabalik na si Pete dala ang alak kaya hindi ko na masyadong naisip pa ang tungkol doon, at least I tried not to.

Marami rin kaming napag-usapan ni Pete.

Hindi ko maikakaila na kahit paano ay nalibang ako roon mula noong iwan ako ni Colleen at mag send ng kung ano anong kalandian si Nate bago matulog. That's probably the reason why I stayed until the party was over.

Nag-uuwian na ang ilang mga estudyante noong mag-aya si Pete na umuwi at nag-alok pang ihatid ako. I said no but he insisted, and he made it clear that he wouldn't accept refusal, so I just nodded.

Wala rin naman akong kasabay lalo hindi na nahagilap si Colleen mula noong umalis ito. Ano na kaya ang nangyari roon?

"She's probably hanging out with her ex as of this moment." Natatawang sagot ko kay Pete noong banggitin niya ang kaparehong tanong habang nasa loob kami ng taxi.

He chuckled.

"How lovely."

"Kung alam mo lang ang ginawa ni Enric sa kanya noong Junior High, baka hindi mo masabi iyan."

"Good thing I don't."

Tumango ako habang nakangiti pa rin.

"I think you're really funny." I said after a long period of silence.

Nakita kong lumingon siya sa gawi ko mula sa gilid ng mga mata ngunit hindi ako sumulyap at pinanatili lang ang paningin sa harapan. I heard him laugh.

"That's random as shit, Andre, but thanks, I guess?"

"No, it's an answer to what you asked earlier about my first impression of you." I explained.

I whistled and then averted his eyes from me. Saka lang ako tumingin sa kanya. Umigting ang kaliwang panga niya habang nasa harap ngayon ang mga mata. Kapagkuwan ay lumingon ulit siya.

"So I'm active, like, in general, striking, and funny. That's… a bit acceptable."

"It is, but if I said complacent, arrogant, and is literally liked by most people, it wouldn't." I smirked.

Siya naman ngayon ang napawian ng mga ngiti. Mukhang hindi ineexpect na manggagaling sa akin iyon pagkatapos ng mahabang pag-uusap mula sa party kanina hanggang ngayon.

His lips parted before they formed a mischevious smile. Namamangha siyang tumagilid para mapagmasdan ang naghahamon kong itsura. Natawa siya.

"Okay, now that's… offensive."

"It is too."

Natawa rin ako at umiiling na nag-iwas ng paningin.

Huminto ang taxi sa tapat ng condo building namin. Nagpasalamat ako sa kanya at nakipag shoulder tap bago bumaba at magsimulang lumakad noong tumulak paalis ang sasakyan. Nakangiti akong nagpatuloy sa tanggapan ng gusali bago iyon tuluyang mapawi noong pasakay ako ng elevator.

I sent a good morning message to Nate the next day. Gusto ko ulit humingi ng tawad dahil hindi na naman nasunod ang pangako ko kagabi na tatawag kinabukasan lalo noong makita ang chats niya.

Nate Guallar:

Morning. You still asleep?

Nate Guallar:

Nagkaroon ng biglaang meet up about our presentation next week kaya wala rin ako sa bahay.

Nate Guallar:

But we'll be cathing up later, I promise.

Hindi na naman kami nagpang-abot. Sayang. I badly wanna hear his voice! At makita ang mukha niya.

"Are you all right?" Si mama sa hapag habang kumakain kami ng agahan.

Tumango ako, sapo ang sintido. Masakit iyon kahit hindi naman ako masyadong uminom kagabi at isang beer can nga lang ang naubos. Suminghap ako noong mas lalo pa iyong kumirot.

"Take a naproxen. Kung masakit talaga."

"I'm fine."

Sinimulan kong kumain kahit masakit pa rin ang ulo. Medyo nabawasan naman iyon noong makainom ako ng malamig na tubig.

"Nga pala, Fred asked me about the job, Lucio. Available pa naman iyon, hindi ba?"

"Hindi na. May nakuha na kami last week pa, darling. Nabanggit ko iyon sa 'yo kaso hindi mo yata narinig."

"Oh, you did?"

Nag vibrate ang phone ko na nasa ibabaw ng tuhod. Kinuha ko iyon at binasa ang kapapasok lang na notification.

It was an IG notification about Pete's recent follow. Mukhang natunton nito ang account ko at ngayon ay gusto akong maging mutuals. I followed him back before continued eating my breakfast.

Dahil linggo ngayon, naisip kong sa bahay na lang manatili. Masakit din kasi talaga ang ulo ko. Nagpahinga muna ako pagkatapos kumain bago humiga at umidlip. Napatagal nga lang iyon at nagising na lang ako ng 11AM.

Kumain ako nag maaga. Noong matapos magtanghalian ay tumuloy ako sa ibang mga gawain na malapit ang due date saka isa isang ginawa ang mga iyon habang bantay-sarado sa screen ng phone at malimit na tumitingin doon.

Pagkatapos ay humiga ulit ako.

Walang message si Nate, marahil busy sa ginagawa. I was so bored that I just slept the rest of the day. Naaalimpungatan ako kapag nagugutom pero tinatamad namang bumangon kaya nakakatulog na lang ulit.

"I won't eat with you this time." Colleen announced while we were on our way outside the campus.

Kakatapos lang ng klase namin sa araw na iyon at papunta na sana sa malapit na kainan, gaya ng madalas naming gawin sa nakalipas na isang buwan, ngunit heto siya at mukhang may plano na naman kasama ang boyfriend.

Unti-unti kong natatanto ang lumalalang inis sa kanya since last week noong ianunsyo ring nagkabalikan sila ni Enric mula pa noong magkita sa house party at tinatago lang sa akin.

She said she just wanna make it long enough not to be a two-week rekindled flame before she make an announcement about it. As if I cared.

"Akala ko nagugutom ka?"

"Oo nga, pero hindi ikaw ang kasabay kong kakain. I'm sure you'd understand." Nakangiting sabi niya.

Nagkibit balikat lang ako habang patuloy pa rin sa paglakad. Colleen started talking about them again while we're walking but I just listened. Ni hindi ko nga inintindi iyon dahil paniguradong detalyado kahit pati ang mga iniisip niya habang nangyayari ang kwento.

"I'll wait for Pete here, then." I said when she waved goodbye to me.

Lumawak ang ngiti niya.

"Sabi na eh, sige, ikuwento mo sa akin ang mangyayari pag-uwi ha! I'll call you, Andre!"

Napailing ako noong hindi na siya makita sa tabi ng mga tao at estudyanteng tumakip sa kanya. Pinagmasdan ko ang huling message ni Pete na noon pang nasa scholl kami palabas naisend.

Pete Noriega:

I'm on my way.

Nag-angat ako ng paningin noong aksidenteng makita rin ang message ni Nate two days ago.

Hindi na kami masyadong nagkakausap pero masasabi kong sweet naman at nagtutuksuhan pa kapag tumatawag. Our class schedules are not convenient. Maaga ang pasok niya sa akin ng halos isang oras at nauuna naman akong umuwi.

Kapag tatawag sa time na for sure nakauwi na siya, kung hindi tulog o nagpapahinga ay gumagawa naman sila ng group activities. At kapag magigising mula sa pagkatulog o kaya makakauwi mula sa ginawang activity, ako naman ang pagod, saktong kakain ng hapunan, o kaya maagang matutulog.

We barely update each other too. Dahil nasanay na sa tawag na lang sabihin ang mga pangyayari sa buhay namin. Bukod doon ay wala rin naman kasi kami gaano ng napag-uusapan. Ang huling message ko nga sa kanya ay three days ago na at sa kanya ay two.

I long for him, even so. Hindi nabawasan ang pananabik kong makita siya ulit sa personal, mayakap, at mahalikan.

In the middle of the night, when it's calm and quiet, he would slip through my dreams and make a reccurring appearance. I would try to touch his face and when I did, I would smile. Kaso hindi ko iyon maramdaman sa mga daliri. Doon lang magigising at mahihirapan pang bumalik sa pagtulog.

"Hindi mo gusto ang pagkain?" Pete asked.

Umiling ako. "Wala lang gana."

"I thought you're hungry. Nag beg ka pa sa chats mo kanina kaso nahihiyang kumain nang mag-isa."

I licked my lips and then smiled. Sumulyap ako sa plate niya saka muling tumingin sa kanya. Mukha namang naparami ang kain niya at sa aming dalawa, mas mukha pang gutom at gusto pang kumain.

"I'm hungry earlier. Busog na ako ngayon dahil marami naman din ang nakain."

"Marami na sa 'yo 'yon? Eat more."

Suminghap ako at uminom sa grape juice.

Pete and I surprisingly become close friends. Noong una, aminado ako na hindi ko naisip na magiging magkaibigan kami, o kahit nga muling mag-uusap. Pero dahil madalas ang pagkakataong magkita ulit, siguro naging malapit na rin.

Kahit si Colleen din naman hindi ko naisip na magiging close. Kaibigan ko siya noong last year ngunit ngayon lang kami naging sobrang malapit sa isa't isa. Kung hindi lang sila nagkabalikan ay baka kasama ko na siya kahit sa bahay.

She reminds me of Eloise, but, like, a quirky and funnier Eloise.

Hinatid ulit ako ni Pete bago tumulak ang taxi patungo sa kanila. Pumasok ako sa kwarto na pagod mula sa klase at ambang hihiga na noong makatanggap ng message from Nate.

Nate Guallar:

Let's catch up this evening.

Pumasok ulit ang isa pang kakasend lang niyang chat.

Nate Guallar:

Kung wala kang gagawin.

I have, though, a lot of school works to do. Ngunit kaya ko namang paghintayin iyon upang maisingit ito. Nagawa ko ngang kumain pa sa labas kanina kasama si Pete kahit nagpapatong patong na ang mga gawain.

Andre Herran:

Sure. I'll wait for you.

Huminga ako ng malalim saka naghubad ng school uniform. Pumasok ako sa bathroom para magbuhos muna saglit bago lumabas ulit habang tinutuyo ang buhok. I put on my earbuds and sat at the study table after I change clothes.

Gagawa na lang ako ng school works habang hinihintay siya imbes na maidlip. Hindi ako sure kung makakatawag pa siya mamayang gabi pagkatapos ng dinner o bukas ng umaga bago ako mag breakfast at pumasok kaya sasamantalahin ko na ito.

Medyo inaantok nga lang noong nagsusulat. Paulit ulit akong sumusulyap sa phone ko kahit walang pumapasok na notifications. I was so distracted I couldn't even finish an essay.

Kahit anong gawin kong focus ay nawawala talaga roon ang isip ko at lumilipad kung saan. Tumawag pa si Colleen makaraan ang ilang minutong pagka zone out kaya mas lalo akong hindi na nakatuloy sa ginagawa.

Andre Herran:

May ginagawa ako, huwag kang tumawag.

Naiinis kong binagsak ang phone sa mesa.

Pinilit ko ang sariling tapusin ang sanaysay kaya nagmukhang pilit iyon. Noong binasa ay nakumbinsi akong huwag ng ulitin dahil sa gitna at dulong part lang naman medyo magulo. Kung uulitin, baka mas lalo lang akong matagalan at hindi makapagpatuloy sa susunod pang gagawin.

I let out a loud sigh.

Buti may nagawa na akong film analysis sa phone kanina habang nasa classroom kaya madali na lang ang sumunod na gawain. Isinalin ko na lang iyon sa bond paper.

Saktong katatapos lang noong tumawag na si Nate. Nataranta ako nang makita ang pangalan niya na nag flash sa screen ko kaya matagal bago ko sagutin.

Inayos ko ang buhok at pilit na ngumiti.

"Hi!"

"Good evening, Andre." He greeted back.

Kumunot ang noo ko noong mabilis lamunin ng tawanan ang boses ni Nate. Mula iyon sa background niya at ang isa ay nakikilala ko pa.

"Was that Kuya Alaric?"

Tumango siya at lumingon sa likod.

"Oh, so you're hanging out with them right now?" Tanong ko ulit.

"Sort of. Papunta sana ako sa room ko kaso mukhang may usapan yata sila at narito pala mag-iinom."

Umawang ang labi ko. "C-can you go somewhere more quiet? I can't, like, hear you."

"Oh, sure. Wait."

Naghintay akong lumakad nga siya at makalayo saka muling nagsalita para pahintuin siya dahil hindi na gaanong dinig ang ingay sa bandang iyon.

"Sorry, mukhang busy ka tapos tumawag pa ako." Bungad niya.

Nakaupo yata siya sa lounger at bahagyang nakaharap sa pool dahil mas maaliwalas doon at kita ang familiar na background. Naalala ko tuloy ang paboritong lugar sa bahay.

"No, it's all right. Gusto rin kitang makita."

"I see, you've missed me." Nakagisi niyang sabi.

Tumango ako.

Sobra. But I won't say that.

I'll say this instead, "No, I didn't. Not until you said it."

"Then you're in denial."

"I'm not. Hindi ko lang agad naisip." Nakangiting sabi ko, nang-aasar.

"Well, I missed you."

Natigilan ako at matagal na nakabawi.

Did he say it out loud? Or is it just my wishful thinking? Or is it because… No. He fucking said that!

Gusto ko tuloy pagsisihan na hindi ko inamin na ganoon din ako sa kanya. I miss him so bad. I miss him like a fool. Kaso hindi ko sinabi iyon noong mabigyan ng pagkakataon.

"I'll probably just hang up… Nagmumukha akong patay na patay rito."

"Wait, wait!"

He raised his thick eyebrow. Napakagwapo niya kapag ginagawa iyon at nagawa pa akong mawala sa isip kaya natagalang dugtungan ang sasabihin.

"I missed you too."

"Hmm… it felt forced. Try saying it next time when you truly mean it."

"Teka… Totoo nga!"

"It doesn't feel like it."

"I mean it!"

"Okay, then we both missed each other."

My lips parted. Bakit parang wala lang sa kanya? Kanina gusto niyang sabihin ko iyon tapos ngayon parang magtatampo pa siya?

Dahil lang pakiramdam niya insincere iyon?

"And what?"

Nate chuckled. Nauwi iyon sa halakhak kaya mas lalong naguluhan at medyo nainis.

"Anong nakakatawa?"

"I was just kidding, Andre. You should see your face." He laughed.

"What do you mean, you're joking? About what? I mean, I don't really missed you that much. I don't even think I missed you at all…" I almost babbled.

Nag uunahan ang kagustuhan kong bawiin agad ang huling sinabi. Mas lalo pa siyang natawa.

Namula ang pisngi ko dahil sa kahihiyan kahit hindi alam kung anong nakakahiya roon. Basta ang alam ko, ako ang pinagtatawanan niya. Wala namang iba dahil ako lang ang kausap niya!

"No, I'm joking about being so cool and nonchalant about it. Not the missing you part." He explained after recovering from an uncontrolled guffawing.

Napalunok ako.

"Oh, I see. But I meant what I said. I don't missed you."

Papanindigan ko na lang dahil mas magmumukha akong tampulan ng tukso kapag sinabi ko pa ulit na namimiss siya. Ano ba kasing naisipan niya at ganito pa ang ginawa?

Minsan na nga lang kami makapag-usal through a video call, ganito pa ang mangyayari. Syempre pagod ako at lito kaya hindi ko rin alam kung alin ang tinutukoy niya.

"Fair enough. That's my bro saving his own face." He chuckled.

I frowned at him. I know he'll make me the butt of the joke either way so it's just really fair not to admit that I missed him one more time.

Sapat na iyong una.

"You should hang up now. Gawin mo na muna iyang mga school works mo para makatulog ka nang maaga mamaya."

I let out a deep sigh. "Fine. Good night, Nate."

"Good night. You sleep well after that, okay?"

Tumango ako.

Inunahan ko na ang pag end sa tawag para makatayo sa upuan. Bumagsak ako sa kama, tahimik at mabigat pa rin ang hininga. Habang nakatingin sa ceiling ay nagbalik ang ilang bahagi ng pag-uusap namin kanina. Napangiti ako habang binabalikan ang mga iyon.