webnovel

14

Safe

He hugged me tight as we layed down on his bed. He was still breathing heavily and he covered me with his blanket. "Babe, why did you pull out?" I asked, curious, hello? First ko to'. "Because para safe dahil hindi tayo nag condom and you're not on pills baby." He replied and kissed my head while I rest on his chest. "First mo naman ako babe dba?" I asked like a little child at natawa naman sya sa tanong ko. "Of course you are and definitely my last." He replied hugging me and I felt so secure. "So, paano mo nalaman lahat yun?" I asked now laughing. "babe, ano ka ba, edi research." Natatawa nyang sagot and we just laughed hanggang nakatulog.

Hindi na namin namalayan yung oras sa pagod kaya late kami nagising at nagmamadali na dahil may mga tao na daw sa baba. Naka pag bihis na kami ni Tristan at naka pag ayos na ako ulit. "Babe, how do I look?" He asked while pointing to his suit and tie. I smiled at him and fixed his tie. "You look dashing, babe. Ang gwapo mo." I replied and he showed me the watch that I got him. "Tara na, baka hinihintay ka na sa baba." I said at baka ano pa ang mangyari dito.

Pag dating namin sa baba ang dami na ngang tao and everyone greeted Tristan kaya lumayo muna ako dahil sa kanya ang spotlight ngayon. "Irene!" I called out my bestfriend na parang tanga mag isang naka upo dahil wala sila benji kasi may party din sila. "Hay salamat! Para nakong tanga dito kanina pa. Tawag ako ng tawag sayo, san ka ba galing?" She asked standing up to give me a beso. "Sorry, we overslept." I replied and sat beside her. "Nako, oversleep ha? bakit anong ginawa nyo? Graduation gift mo kay Tristan?" Natatawa nyang sinabi and I felt myself blush sa sinabi ni Irene. "Gago, tumahimik ka." I replied rolling my eyes at her. "Anyway, mamaya na ako babati kay Tristan, tignan mo naman sobrang busy ng artista." She replied pointing at tristan na maraming kausap.

Nakaupo lang kami dun habang si Irene panay ang kuha ng mga pagkain. "He's leaving two weeks from now." I said out of nowhere while we were eating. Nandito si Tristan kanina pero pagkatapos nyang kumain umalis para i-entertain ang mga bisita nya. Irene shifted on her seat to look at me and stopped eating. "So, pano na yan?" She asked with a worried look on her face. "Wala, I mean. Ganun padin. Mag hihintay nalang ako sa kanya, iisipin ko nalang na mabilis lang ang 9 months." I replied ng malungkot parang gusto kong maiyak. I can't imagine my life without him here with me. Simula high school hanggang ngayon nandyan sya palagi pero ngayon magkakahiwalay kami ng ilang buwan.

Pero kakayanin ko para saming dalawa. Kaya namin to'.

"Mag kasama sila ni Rose sa iisang barko." Pahabol ko kay Irene and she almost choked on her food when she heard me. "What?!" She yelled on my face "Bakit ka pumayag shan?" She added now facing me. "Bakit hindi? Kaibigan naman natin si Rose, ah? at tulong nain to' ni Tristan sa kanya, alam mo naman dba? Rose isn't like us na may kaya." I replied like it's nothing, dahil wala lang naman talaga eh. "Ay ewan ko sayo, shan. Ewan. Wala nakong masasabi. I'll just wait for you to spill the tea." She reeplied rolling her eyes on me. "Wtf? Why would you say that? Irene kilala natin si Tristan at alam natin na hindi sya ganyang klasi ng lalaki." I spat back at her now annoyed. She held up her hands up, "Okay, I'm sorry. Concerned lang ako sayo." She reply smiling at me and I just nodded at her.

Ewan ko pero hindi pa nga umaalis si Tristan para nakong pinapatay sa sakit.

The party went well at naging okay din kami ni Irene. I truly understand her, I know she's just concerned about me. I was preparing to leave now, uuwi na dahil 12 midnight na rin and I am exhausted. It has been a long day. "Babe, hatid na kita." Tristan said when he was done changing his clothes. I yawned dahil sobrang sleepy ko na talaga. "You know what? dito ka nalang matulog babe. I can't let you drive na ganyan ka ka antok." He said looking at me and took my bag from my hand. "Wag na, babe. Nakakahiya kay tito at tita." I replied trying to get my bag from him. "No, hindi talaga ako papayag babe and please? I want to spend more time with you." He replied sadly. I sighed and nodded, okay, ako din naman eh. Hindi ka pa nga umaalis miss na kita.

Sobrang saya ni Tristan ng pumayag ako na dito matulog kaya naman hindi matanggal yung kamay nya sa kakahug nya sakin habang naka higa kami. "Shan, anong iniisip mo?" He asked all of a sudden. "Natatakot ako tristan dahil malapit ka ng umalis." I replied honestly. "Babe alam ko mahirap pero para din naman to satin eh, para sa future nating dalawa." He replied hugging me tight. "Babe, hindi ko alam anong gagawin pag alis mo. Alam mo naman sayu lang umiikot yung mundo ko." I replied as a tear escaped my eye. "Babe, kakayanin natin to, okay? Tsaka may internet naman sa barko kaya mag uusap at mag uusap tayo palagi, okay?" He replied kissing my forehead.

"Promise me, Tristan na ako lang." I asked facing him now. "I vow baby, ikaw at ikaw lang ang mamahalin ko." He replied and leaned closer and kissed me.

The next morning unang nagising si Tristan at pag gising ko, aba, may breakfast in bed pa ako. "Good morning.." He greeted and kissed me as I pulled away dahil kagigising ko pa lang. "Babe! kagigising ko pa lang!" Natatawa kong saway sa kanya and he s at beside me and started kissing me everywhere. "5 years na tayo, ngayon ka pa ba mahihiya?" He teased kissing my neck. "Tristan, sa baba nalang tayo kumain nakakahiya kila tita!" I said still laughing, ang kulit talaga. "Don't worry, maaga silang umalis." He replied now getting bacon from our plates and started chewing. I shrugged and nodded and started eating.

It was a normal day but we both enjoyed each other. We agreed to spend his last days dito sa pinas together and we never mentioned about him leaving. We went out on a date, road trip, swimming at kung ano ano nalang basta masaya kaming magkasama.