Chapter 2

Ang mga mata ni Chu Ling ay naging medyo magulo at nagkasala, dahil tama si Li Tianlin. Talagang peke ang calligraphy at painting, at ilang daang yuan lang ang ginastos niya.

Originally, akala niya hindi niya hahayaang malaman ng mga tao. Sa hindi inaasahang pagkakataon, nakita ito ni Li Tianlin at sinabi ito sa harap ng napakaraming tao.

Anong gagawin ko?

Nagkunwaring kalmado si Chu Lingshen at sinabing, "dahil ikaw ay isang basura, alam mo ang kaligrapya at pagpipinta? Huwag kang magbiro. Kung talagang marunong ka sa kaligrapya at pagpipinta, paano ka magiging sayang sa malambot na pagkain?"

Ang mga salita ni Li Tianlin at ang reaksyon ni Chu Ling ay pumukaw ng hinala ng lahat sa bulwagan. Sa oras na ito, nang marinig ang mga salita ni Chu Ling, bigla siyang nagising at muntik na siyang lokohin ni Li Tianlin. Paano malalaman ng kinikilalang basura kung paano makilala ang pagiging tunay ng kaligrapya at pagpipinta ni Zheng Banqiao? Hindi ka ba nagbibiro?

"Li Tianlin, huwag ka nang gumawa ng mga kwento. Alam nating lahat na nagseselos ka."

"Ibig sabihin, huwag mong tingnan kung anong uri ng mga kalakal ka at kung anong mga propesyonal ang iyong iniimpake?"

"Hehe, wala kang kwentang basura. Paano mo malalaman ang kaligrapya at pagpinta ni Zheng Banqiao? Joke lang."

Hindi nag-abalang ipagtanggol si Li Tianlin. Sa halip, sa puso ng mga taong naroroon, siya ay isang walang kwentang basura. Sa halip na mag-aksaya ng laway at magyabang ng mabilis, maaari pa niyang hintayin na dumating ang matandang babae na si Chu at magpakilala.

"So lively, anong pinagsasabi mo?" sa oras na ito, isang matandang boses ang dumating, at sa wakas ay lumitaw ang matandang babae na si Chu.

Mula nang mamatay si Master Chu, kinuha na ni Mrs. Chu ang kapangyarihan. Ang pamilya Chu ang kanyang speech hall. Walang nangahas na sumuway.

Ang mga tao sa malaking silid at ang pangalawang silid ng pamilya Chu ay sabik na mamatay ng maaga ang matandang babae na si Chu, upang makakuha sila ng tunay na kapangyarihan. Sayang lang kung malakas ang matandang babae na si Chu, at hindi magiging malaking problema ang mabuhay pa ng lima hanggang sampung taon.

"Lola, bumili si Chu Ling ng isang pares ng Zheng Banqiao calligraphy at painting para sa iyo. Maaari mo bang makita kung ito ay totoo o mali?"

Tiningnan ni Chu Yuxin si Li Tianlin at hindi niya alam kung ano ang nangyayari. Naniwala pa siya kay Li Tianlin at sinabi ito. Marahil sa kanyang subconscious mind, umaasa siyang maipakita ni Li Tianlin ang kanyang mukha.

Medyo naguguluhan si Chu Ling. Ang iba ay hindi makita ang pagiging tunay ng kaligrapya at pagpipinta, ngunit maaaring makita ito ng matandang babae na si Chu.

Bahagyang kumunot ang noo ng matandang babae na si Chu at sinabing, "talaga? Ipakita mo sa akin."

Si Chu Ling ay hindi nangahas na sumuway, iniyuko ang kanyang ulo, lumakad nang may kalunos-lunos na mukha, at iniabot ang kaligrapya at pagpipinta sa kanyang kamay sa matandang babae na si Chu.

Kinuha ng matandang babae na si Chu ang kaligrapya at pagpipinta, at ang kanyang matandang mukha ay nagpakita ng malungkot na tingin.

Nakita ni Chu Ling ang eksenang ito at gustong patayin si Li Tianlin. Namutla rin ang kanyang mga magulang. Kung nakita ng matandang babae na si Chu na ang kaligrapya at pagpipinta ay hindi totoo, ito ay napakasama para sa kanila. Kapag hinati niya ang kanyang ari-arian sa hinaharap, magiging mas kaunti ito.

Akala ni Chu Yuxin na nakita ng matandang babae na si Chu na mali ang kaligrapya at pagpipinta. Tuwang-tuwa siya kaya palihim niyang tiningnan si Li Tianlin at sinabing, "sa wakas ay nagpakita na siya ng kaunting kakayahan. Sana ay maging mas mabuti ang impresyon ni lola sa kanya pagkatapos nito."

Gayunpaman, ang sumunod na sinabi ng matandang babae na si Chu ay nagbuhos sa kanya ng malamig na tubig.

"Ang kaligrapya at pagpipinta na ito ay ang tunay na gawa ni Zheng Banqiao!"

Ang matandang babae na si Chu ay tumingin nang diretso kay Chu Yuxin at nagtanong, "sino ang nagtanong kung mali ang kaligrapya at pagpipinta na ito?"

Nanlamig ang mukha ni Chu Yuxin. Parang nabara ang lalamunan niya at hindi siya makapagsalita.

Kumunot si Li Tianlin. Halatang peke ang calligraphy at painting. Paanong hindi nakikita ng matandang babae na si Chu ang kanyang mga natamo sa kaligrapya at pagpipinta?

Natigilan si Chu Ling noong una. Kaagad-agad, bumungad sa mukha niya ang sobrang saya. Dahil ba matanda na si lola at malabo ang mata?

Sa mga resulta ng pagkakakilanlan ng matandang babae na si Chu, nagkaroon ng kumpiyansa si Chu Ling, itinaas ang kanyang ulo at buong pagmamalaki: "lola, si Li Tianlin ang nagsabing peke ang pagpipinta at kaligrapya na ito!"

"Li Tianlin, bakit mo sinisiraan si Xiao Ling?" Ang matandang babae na si Chu ay tumingin ng diretso kay Li Tianlin na parang espada at nagtanong.

"Lola, mag-ingat po kayo..."

Sa sandaling lumabas ang mga salita ni Li Tianlin, siya ay direktang pinutol ng matandang babae na si Chu: "Sa palagay mo ba ay nalilito ang aking matandang mata? Hindi ko man lang masabi ang totoo sa mali?"

"Shut up, you loser. Totoo naman ang sinasabi ni lola. Ano pa ba ang pinagsasabi mo?"

Sinulyapan ni Chu Ling si Li Tianlin, pagkatapos ay ngumiti at tumingin sa matandang babae na si Chu at sinabing, "lola, huwag kang magalit. Sayang si Li Tianlin. Hindi na kailangang magalit sa kanya. Wala itong halaga. ."

"Humingi ng tawad kay Xiaoling!" Tinitigan ng matandang babae na si Chu si Li Tianlin at malamig na sumigaw.

Mapait na ngumiti si Li Tianlin sa gilid ng kanyang bibig. Sa sandaling ito, hindi ba niya nakikita ang matandang babae na si Chu na halatang nakitang mali ang kaligrapya at pagpipinta, para lamang protektahan ang kanyang apo. Pagkatapos ng lahat, bilang karagdagan sa pamilyang Chu, mayroong higit sa isang dosenang mga kilalang tao mula sa lahat ng antas ng pamumuhay.

Ay, oo, outsider lang ako sa pamilya ni Chu, o sayang sa mata ng lahat. Paano siya nawalan ng mukha para sa akin?

"Pa"

Isang malakas na sampal ang bumagsak sa mukha ni Li Tianlin.

"Dapat wala akong kahit katiting na pag-asa sayo." Kinagat ni Chu Yuxin ang matamis niyang labi at nakonsensya. Hindi niya talaga gustong talunin si Li Tianlin, ngunit gusto lang niya itong tulungan.

Alam niya ang karakter ni Li Tianlin. Bagama't tila siya ay masunurin, siya ay lubhang matigas ang ulo at maaaring hindi humingi ng tawad kay Chu Ling.

Gayunpaman, sa kasalukuyang anyo, kung hindi hihingi ng tawad si Li Tianlin, hindi ito magwawakas, at maaaring maging malaki ang mga bagay. Lalo lamang nitong masusuklam ang matandang babae na si Chu kay Li Tianlin. Hindi ito ang gusto niyang makita.

Lumubog ang mukha ni Li Tianlin, nakakuyom ang kanyang mga kamao, at ang galit ay direktang pumasok sa kanyang utak. Ngunit nang siya ay handa nang magalit, nakita niya ang mga luha sa mga mata ni Chu Yuxin, at ang kanyang puso ay lumuwag sa sandaling siya ay nasaktan.

Sa nakalipas na dalawang taon, mas kaunting mga hinaing ang dinanas ng mga babae kaysa sa kanya? Anong dahilan mo para magalit sa kanya?

Huminga ng malalim si Li Tianlin, tumingin kay Chu Ling at sinabing, "I'm sorry, mali ako!"

"There's no need to apologize. Anyway, you're a waste. Ang aking matanda ay marami at walang pakialam sa iyo."

Tiningnan ni Chu Ling ang plastic bag na nasa kamay ni Li Tianlin at sinabing hindi maganda, "nga pala, anong regalo ang ibinigay mo kay lola? Hindi mo ba ilalabas ito kaagad para bigyan ang lahat ng higit na pang-unawa?"

Ang mukha ni Chu Yuxin ay berde at puti. Matiim niyang tinitigan si Li Tianlin at tumabi sa kanyang ulo. Nakikita niya na magagalit ang kanyang lola kapag nakita niya ang regalo mula kay Li Tianlin. Natatakot akong mawala ang mukha niya sa pagkakataong ito.

Lahat ng tao sa bulwagan ay mukhang schadenfreude. Lahat sila ay umaasam na makita si Li Tianlin na pinagalitan ng matandang babae na si Chu.

Kalmadong kinuha ni Li Tianlin ang regalo sa plastic bag. Isa itong itim na mangkok. Mukha itong ordinaryo at walang espesyal.

"Ito ba ang regalo mo kay lola?"

Nanlaki ang mga mata ni Chu Ling at sinabing may hindi kapani-paniwalang mukha, "kaya talagang pinulot mo ito sa basurahan."

Hindi napigilan ni Chu Yuxin na sumulyap sa itim na mangkok sa kamay ni Li Tianlin. Bigla siyang nakaramdam ng udyok ng dugo. Binigyan niya si Li Tianlin ng 10000 yuan. Sa hindi inaasahang pagkakataon, bumili lang siya ng ganoong bagay? Gusto niya talagang sumugod at sampalin muli si Li Tianlin ngayon. Isinasaalang-alang lamang na ang matandang babae na si Chu ay nasa gilid, nilabanan niya ang salpok.

Mukhang matagal na itong inaasahan ng mga tao sa bulwagan. Hindi sila gaanong nag-react. Tumingin pa rin sila kay Li Tianlin na may hitsura ng schadenfreude.

Si Li Tianlin, na may malamig na mukha, ay inabot ang itim na mangkok sa matandang babae na si Chu at sinabing, "lola, ito ay asul at puting porselana ng Dinastiyang Tang, at isa pa rin itong opisyal na tapahan..."

"Ano? Asul at puting porselana ng Tang Dynasty? Nagbibiro ka ba? O niloloko mo ba kami? Hindi pa ba kami nakakita ng asul at puting porselana? O sa tingin mo ba ay malabo ang matandang mata ni lola at hindi masabi ang totoo sa mali. ?"

Sinulyapan ni Chu Ling si Li Tianlin na may pang-iinis, pagkatapos ay tumingin sa matandang babae na si Chu at sinabing, "lola, sobra na si Li Tianlin. OK lang na siraan ako noon. Ngayon ay kumuha pa siya ng basag na mangkok para linlangin ka. Siguradong matindi ka. pinarusahan."

Sumimangot ang matandang babae na si Chu, tumingin sa itim na mangkok sa kamay ni Li Tianlin, at sinabi sa malamig at walang ekspresyon na boses, "ngayon ang kaarawan ko. Magsasalita ako tungkol sa iba pang mga bagay mamaya!"

Dahil doon, dumiretso ang matandang si Chu sa main table.

Halos hindi ito nakita ni Chu Yuxin. Kahit siya ay naisip na ang itim na mangkok sa kamay ni Li Tianlin ay dinampot. Paano maniniwala ang matandang babae na si Chu?

Hindi na iniimbestigahan ang matandang babae na si Chu. Kahit na ayaw ni Chu Ling, maaari lang siyang sumuko. Sumulyap siya kay Li Tianlin at hinabol ang matandang babae na si Chu.

Walang magawa si Li Tianlin. Ang itim na mangkok sa kanyang kamay ay talagang asul at puting porselana ng Dinastiyang Tang, ngunit ang ibabaw ay hinawakan ng isang layer ng itim na pintura, na maaaring tanggalin gamit ang mga espesyal na pamamaraan.

Sayang lang ang paningin ng matandang babae na si Chu para makita ang kakaibang lugar ng black bowl.

Gusto niyang magpaliwanag, ngunit hindi siya binigyan ni Mrs. Chu ng pagkakataon. Tsaka, kahit magpaliwanag siya, maniniwala ba si Mrs. Chu?

Bahagyang napabuntong-hininga si Li Tianlin, inilagay ang itim na mangkok sa mesa ng regalo, at pagkatapos ay sinasadyang naglakad patungo sa isang mesa sa sulok. Nakaayos siya sa dulo ng mesa tuwing may gagawin ang pamilya Chu. Sa pagkakataong ito, siyempre, ito ay walang pagbubukod.

Tumingin si Chu Yuxin sa likod ni Li Tianlin at ang kanyang mga mata ay puno ng paghingi ng tawad. Pagkatapos ng ganoong bagay ngayon, naramdaman niyang kailangan niyang pag-isipang wakasan ang kontrata kay Li Tianlin. Talagang ayaw niyang makita si Li Tianlin na pinapahiya ng pamilya Chu.

"Lola, dumating si boss Qin ng jubaozhai para batiin ka sa iyong kaarawan!"

Bago ang handaan, may isang binata na nagmamadaling pumasok mula sa labas.

"Ano? Boss Qin?"

Ang matandang babae na si Chu ay natigilan noong una. Pagkatapos ay agad siyang tumayo, tumingin sa binata at kinumpirma, "ito ba talaga boss Qin ng jubaozhai?"

"Nakita ko na si boss Qin, at walang mali!" tiyak na sagot ng binata.

"Si Boss Qin ay isang malaking tao sa Binhai. Dumating pa siya upang batiin ang matandang babae na si Chu sa kanyang kaarawan. Ang pamilyang Chu ay magtataas ng mukha."

"Oo, si boss Qin ay may malawak na hanay ng mga contact sa Binhai, na kilalang-kilala. Kung tutulungan niya ang pamilyang Chu, ang pamilyang Chu ay maa-promote sa mga ranggo ng first-class na pamilya sa Binhai!"

Napabuntong-hininga ang mga celebrity na dumating para ipagdiwang ang kaarawan ni Mrs. Si Boss Qin na nagngangalang Qin Nantian ay kumain ng itim at puti sa dalampasigan.

Sinasabing si Qin Nantian din ang tagapagsalita ng pamilyang Li, ang nangungunang mga higante sa Imperial City, sa Binhai City, kaya kahit na ang mga first-class na aristokratikong pamilya sa lungsod ng Binhai ay kailangang bigyan sila ng manipis na mukha at walang pagsisikap na makipagkaibigan sa kanila.

Tumayo lahat ang pamilya Chu at tumingin sa pinto nang may maningning na mga mata at excited na mukha.

Tuwang-tuwa rin ang matandang babae na si Chu. Binago niya ang dati niyang seryosong mukha at mabilis na naglakad patungo sa pinto nang nakangiti. Obviously, plano niyang makilala nang personal si Qin Nantian.

Nang tuwang-tuwa ang lahat, sumimangot si Li Tianlin. Bakit siya dumating?

Dalawang araw na ang nakalipas, natagpuan siya ni Qin Nantian kasama ang dalawang bodyguard at sinabing siya ang young master ng pamilya Li sa imperial city. Nais niyang dalhin siya sa imperyal na lungsod upang kilalanin ang kanyang mga ninuno at bumalik sa kanyang tinubuang-bayan.

Nag-aalinlangan siya sa mga salita ni Qin Nantian, ngunit diretso siyang tumanggi. Hindi niya akalain na binalak ni Qin Nantian na payagang pilitin siyang itali ng dalawang bodyguard nang makita niyang hindi siya pumayag.

Bilang resulta, pinalo niya ang dalawang bodyguard sa lupa, at sa wakas ay umalis si Qin Nantian kasama ang dalawang bodyguard.

Ngayon biglang pumunta si Qin Nantian sa bahay ni Chu para sa kanya? O pumunta ka ba para ipagdiwang ang kaarawan ni Mrs. Chu?

Sa sandaling dumating ang matandang babae na si Chu sa pinto, pumasok ang isang nasa katanghaliang-gulang na lalaki na naka-asul na roba. Si Qin Nantian iyon.

"Si Boss Qin ay dumating upang makipagkita sa akin sa oras upang lumabas sa hinaharap. Sana ay mapatawad mo ako!" Medyo nasasabik ang tono ng matandang babae na si Chu, at isang dampi ng paggalang ang lumitaw sa kanyang matandang mukha.

Hindi sumagot si Qin Nantian sa unang pagkakataon. Parang hindi sinasadyang na-scan niya ang hall. Sa wakas, nahulog ang kanyang mga mata kay Li Tianlin sa sulok sa loob ng dalawang segundo. Tumingin sa matandang babae na si Chu, ngumiti siya at sinabing, "Dumating si Qin nang hindi inanyayahan. Sana ay hindi sisihin ng matandang babae."

"It's a blessing for my Chu family if you can come kahit saan."

Isang bakas ng pagdududa ang sumilay sa mga mata ng matandang babae na si Chu. Medyo kakaiba si Qin Nan nang dumating siya ilang araw na ang nakakaraan. Ngayon ang kanyang saloobin ay napakagalang na hindi niya makita. Gayunpaman, mainit niyang binati si Qin Nantian sa main table.

"Eh?"

Nang madaanan niya ang mesa kung saan nakalagay ang mga regalo, huminto si Qin Nantian na may mahinang buntong-hininga, at ang kanyang mga mata ay nahulog sa itim na mangkok kasama ng maraming mga regalo, at ang kanyang mukha ay nagbago sa pagtataka at kawalan ng katiyakan.

Ang jubaozhai ni Qin Nantian ay nakikibahagi sa antigong negosyo. Ang kanyang mga natamo sa pagkilala sa mga antigo ay likas na pambihira. Nakikita niya sa isang sulyap na ang itim na mangkok ay hindi pangkaraniwan.

Nang makitang huminto si Qin Nantian, tumigil din ang matandang babae na si Chu, at pagkatapos ay nahulog sa itim na mangkok na may mga mata ni Qin Nantian. Naghinala siya at sinabing, "boss Qin, espesyal ba itong sirang mangkok?"

Hindi sumagot si Qin Nantian, ngunit lumapit siya upang kunin ang itim na mangkok at tumingin nang mabuti.

Nang makita ang eksenang ito, bahagyang itinaas ng matandang babae na si Chu ang kanyang kilay at sinulyapan si Li Tianlin na nakaupo sa sulok. Hindi ba ako niloko ng basura? Talaga bang bughaw at puting porselana ng Tang Dynasty ang sirang mangkok na ito?

Ngumiti si Chu Ling nang mapanlait. Hindi niya akalain na may makikita si Qin Nantian. Matibay ang kanyang paniniwala na ito ay isang sirang mangkok na kinuha ni Li Tianlin mula sa basura.

Tumingin si Chu Yuxin kay Li Tianlin nang may pag-iisip. Si Qin Nantian ay bihasa sa mga antigo. Kakaiba nga ba ang black bowl na binigay ni Tianlin kay lola?

Pagkaraan ng ilang sandali, tumingala si Qin Nantian sa matandang babae na si Chu at sinabing, "matandang ginang, kakaiba ang mangkok na ito. Kung naniniwala ka sa akin, hayaang may makakita sa akin ng ammonia at isang pares ng plastic na guwantes."

Isang bakas ng pagdududa ang sumilay sa mga mata ng matandang babae na si Chu. Tumango siya at nagpadala ng isang tao upang maghanap ng ammonia.

Hindi nagtagal, ang mga taong pinadala ng matandang babae na si Chu ay bumalik sa bulwagan na may dalang isang bote ng ammonia at isang pares ng mga guwantes na plastik at iniabot ito kay Qin Nantian.

Isinuot ni Qin Nantian ang kanyang mga plastik na guwantes, binuksan ang takip ng bote at hinawakan ang ibabaw ng itim na mangkok na may ammonia sa lahat ng dako.

Lahat ng tao sa bulwagan maliban kay Li Tianlin ay direktang nakatingin sa itim na mangkok. Labis silang na-curious kung ano ang espesyal sa itim na mangkok, na naging interesado pa kay Qin Nantian.