Chapter Two
YIA's President
"Where is President Reagan?," tanong ko sa isang guard pagkatapak na pagkatapak ko palang sa YIA's Undergound Basement (YUB).
"Follow me Miss AC," tugon ng gwardya na yumuko muna bago inimustrang sundan siya.
Tumango lang ako sa kanya saka tumingin sa likod. Nakasunod na sa akin ang dalawa pero nakita ko pa na muntik na silanh magsuntukan. Sinamaan ko na lang sila ng tingin para tumigil.
"He-hehe. P-pasensya na AC," napapahiya pang saad ni Nathea sabay nakangiwing ngumiti at nagpeace sign sa akin.
"Humph!...Sorry lodi ate AC," suminghal saka naguiguilty namang paumanhin ni Axel sabay yuko ng ulo, tila maiiyak na. Napaismid tuloy ako at ginulo ang kanyang buhok na dahilan ng kanyang pagkaangat ng ulo.
"You're not galit, aren't you?,"mahina niyang tanong habang sa ibang direksyon siya nakatingin. Aww our baby is so cute. Hindi ko maatim na tignan siyang nakakaramdam ng ganun.
"No, just irritated," sagot ko at ngumiti ng tipid. Why can't I resist this lil baby!?
Umiling na lang ako para mawala ang mga nonsense sa isip ko. "Let's go," saad ko bago naglakad.
"Nandito na sila!!!
"Ang bilis bumalik ni Miss AC!!!"
"Good morning ladies"
"Ang cute talaga ni baby Axel"
"Wow napakaganda naman ni Miss Nathea"
"Paautograph naman dyan Miss AC"
"Kyahhh,napakaintimidating nilang tignan!"
"I like Miss AC and Miss Nathea's hair!"
"Ohh, aking hirang! Sana'y ako'y iyong mahalin"
"Can you go and have a date with me Miss/es?"
"They'll definetly go with me"
(d'~'b Owsss...Talaga?)
"No, with me!"
"With me!"
"Me!"
Para kaming mga celebrity na pinagdidiskitahang pagkabulungan, purihin, pagbangayan at dumugin. Palaging ganito ang nangyayari kapag bumalik na kami sa misyon.
"Nathea... tell them to give us way," walang emosyon kong utos sa kanya. Tumango lang siya saka...
"Ohh~~ Can you, a kind and good fellows, please move? We're so tired and we still need to report. So..," malambing niyang saad at nagpakita ng pagod- kuno na ekspresyon saka ngumiti ng matamis.
"Opo! Opo! Daan na po!"
"Wahhh! Can't take it anymore!!! Natibo na ako!!!"
"Hot niya talaga pare! Sayang lang at may makabihag na"
"Pagod na daw sila, oh! Baka gustong masahe?"
"Sabihin niyo lang po anumang gusto niyo at pagbibigyan po namin agad," Mga sabihan ng mga taong nakapalibot sa amin.
Ganun lang pero lakas ng impact! Ang kaninang kumpulan ay nahawi sa dalawa at sinesenyasan kaming dumaan. Ang mga mata nila at mukha ay nakitaan ng pagmamabuti like they want to flatter me and the others.
Dala- dala ang wala kong emosyong mukha, nakasunod ako sa gwardya ganun din sila Axel at Nathea sa likod ko.
Sa totoo lang matagal na din ako dito sa YIA, mga five years. Pero napansin kong lang na pabago-bago lagi ang opisina ng presidente. Kaya ayun, kahit anong tagal ko hindi ko lagi nahuhulaan ang opisina niya.
"Miss AC, President Reagan is there," saad niya saka tumingin sa pintong metal. Wow! Double steel door! Mukhang yumayaman na din ulit ang pridente ah! Maipapaayos na kaya niya ang YUB?
Nakayuko niyang binuksan ang pinto para sa amin. Pumasok kami saka nagsarado ang pinto.
Pagkapasok mo palang maamoy mo na ang mabangong citrus air freshener. Ang sahig agad ang napansin ko.
Gawa sa makintab at makinis na white tiles kung saan nasasalamin ko ang sarili ko. Mula ceiling hanggang pinakababang dingding ay yari sa matibay, makinis at puting-puting marmol.
Maayos na nakasalansan ang maraming files sa mga shelf na gawa sa narra at maganda ang pagkakagawa, mukhang mahal. Alam nang malaking manpower ang kailangan sa pagkuha at paggawa niyan!
Walang bintana pero nakaair con. Wow sosyal! May itim at mukhang malambot na couch. Mayroon pang isang cr sa isang banda na halatang pang mayaman din.
Sumisigaw ng yaman at kapangyarihan ang buong oposina ng presidente!
"So, Miss AC did you get the "thing" I asked for," bago ko pa maadmire nang lubusan ang bagong mayayamaning opisina ng presidente agad na nagsalita ang lalaking grey na ang buhok,
Umikot siya paharap sa amin. Tumango ako sa kanya. Siya ang presidente si President Reagan. Saka lumapit ako at inilapag sa mesa ang envelope na dilaw.
"I thought it would be a long time you get this "thing"," namamangha niyang saad.
"Do you underestimating me!?," may pagkainis at pagkadisgusto kong saad habang nangungunot ang noo ko. Pakiramdam ko pagkasabi niya nun eh parang hindi ko kaya.
Narinig kong napasinghap ang mga subordinate ko. Bumuntong- hininga muna siya bago magsalita.
"I'm suprised! I didn't expected this," hindi makapaniwalang saad niya habang nakatingin sa envelope. Alam kong hindi lang ako ang nalilito at hindi makapaniwala.
"What do you mean President Reagan?," nakataas naman ngayon ang isa kong kilay habang nagcross arms at tinatanong ang kaharap ko.
Sa halip na sagutin ang tanong ko ay pinakiusapan niya ang aking mga subordinate na lumabas.
"Nathea, Axel can you go out for a bit," pakiusap ng presidente.
Tumingin pa muna sila sa akin na para bang nanghihingi ng permiso. Tango lang ang sagot ko kaya ganun din ang sagot ng dalawa saka narinig ko na lang ang pagbukas at pagsara ng pinto.
Katahimikan ang bumabalot sa amin nang umalis sila habang nagkatitigan lang kami ng presidente hanggang sa sumuko siya.
"I'll give you 80% bonus this time," para basagin ang katahimikan ay ngiting- ngiti niyang saad saakin na akala mo siya ang bibigyan ng bonus.
"What!?," parang nabingi at nanlaki ata ang mga mata ko na parang hindi makapaniwala sa narinig.
"I'll give you 80% bonus this time," kalmadong pag-uulit niya sa sinabi.
"W-why? Y-you never gave me h-high bonuses,so w-why?," nagtataka at nauutal ko pang tanong, nawawalan ng momentum.
Natitigilan din ako sandali. Hindi ako mahilig alamin ang dahilan ng mga bagay-bagay pero parang naging osyosera ata ako ngayon?
Siguro yumaman na nga ang presidente! Katunayan mayaman naman siya. He's a business tycoon pero muntik na siyang mabankrupt dahil sa pagbebenta ng isa sa kanyang employer tungkol sa inside at confidential information ng kompanya at ngayon sa tingin ko nakabawi na siya. And so I'm curious laki kaya ng 80% bonus!
{Chapter Two Finished}
[To Be Continued]
>"Chapter Three In The
Next Entry"<