4 of chapter 1 ang pagkamatay ni antonio delacruz

sa pag kahulog ni antonio sa barkong iyon at

matapos syang barilin ng presidente ng pilipinas ay kaagad syang nagising.

"ahhh....ahh..(napabalikwas ng tayo) ayos ka lang bang ba tonio" wika ng isang matandang babae" opo nay.. ayos lang po ako napanaginipan ko nanaman po kase ung nangyari sa akin" paliwananag ni antonio "nako naman tonio lagi mo nalang kaming pinapakaba sa twing maaalala mo ang masama mong karanasan.. tonio anak... kalimutan mo na iyon mag iisang taon na ang lumipas..ang mahalaga sa ngayon ay maayos ka, malakas at buhay" wika ng matangdang babae. " oo tama kayo...buhay pa ako...at dahil iyon sa iyon....sa inyo ni tatay celio" wika ni antonio bago sila kumain.

" akala ko nga nung una ay patay kana.. palutang lutang ka sa gitna nag karagatan at nakatali ang saliri mo sa isang maliit ng drum..nang kinuha kita .. ay dinama ko agad ang iyong pulso... at sa awa ng diyos.. buhay ka pa ng natagpuan kita" wika ni tatay celio. "kung alam mo lang kung gaano ako nagalala sayo..tonio nung nakita kitang buhat buhat ni celio ay bumalik sa akin ang ala-ala ng anak bago sya matagpuang patay habang palutang lutang sa dagat" paliwanag ni nanay esing.. "ang pamilya ko kamusta na kaya sila" wika ni antonio. " bakit hindi mo sila balikan anak" wika ni nanay esing. " iyon ang hindi ko pa maaring gawin sa ngayon..alam na ang pinaniniwalaan ng lahat kahit ng pamilya ko ay patay na ako..at iyon ang mas maigi.. mas magandang paniwalan ng presidente na patay na ako.. na napatay nya na ako.. dahil alam ko na kapag mabalitan nya na buhay pa ako.. ipapahanap nya ako..at kung di naman nya ako mahanap ay idadamay nya ang pamilya ko.. para lumabas ako...para patayin.. kilala ko sya.. kaya mas mainan na hayaan ko na lamang ang lahat sa ngayon para sa kaligtasan ng aking pamilya. nanay esing tatay celio.. nais ko pong magpasalamat sa iyo.. sa lahat ng naitulong niyo saakin" wika ni antonio. " anong ibig mong sabihin anak.. bakit parang( napahinto) ai nako hindi.. mali tong iniisip ko..hindi mo iyon gagawin" wika ni nanay esing. " kailangan ko po itong gawin.. napakalaki po nang utang na loob ko sa iyon.. at sapat na ang isang taon..na kinupkup nyo ako..makinig po kayong mabuti.. hindi ko na aantayin pa na may mangyari masama pa sa inyo..kayo na pinauutangan ko ng buhay ko" wika ni antonio. " saan ka pupunta malulungkot ang nanay esing mo" wika ni tatay celio. " magpapakalayo layo po muna ako.. pero ipinapangako ko po na kapag maayos na ang lahat ay babalik po ako uli dito.. pangako po iyon" wika ni antonio.

sa isang dapit hapon sa dalampasigan ng dagat ay nag paalam na nga si antonio sa mga taong minsan ay nag alaga at kumupkop sa kaniya..

mula sa mga yakap na iyon ay iniwan ni antonio ang lugar na kung saan nakatanin ang isang pangako.. pangakong pilit tutuparin..at harapin ang panibagong hugto ng kanyang buhay