4 hello hong kong

Bumukas ang pinto sa bandang likuran at lumabas mula doon ang isang matipuno paring ginoo sa kabila ng idad nitong saisinta.

"Mga ginoo." Agaw pansin nito sa kanila. "Humihingi ako ng paumanhin, wala pong alam sa pagkukulay ng buhok ang batang yan kaya sana ay maintindihan niyo."

"Ikaw—" nakilala ni Robert kung sino ang matandang yon ngunit hindi siya pinatapos sa pagsasalita nito.

"Ako nalang po mismo ang magkukulay ng inyong buhok." Presenta nito. "Dito po kayo pumasok."

Hindi naman talaga pagpapakulay ng buhok na tulad sa ibong adarna ang totoong sadya nila doon kundi ang matandang yon.

Sumunod sila sa matanda at nakitang sa sala pala napuntahan nila. Agad namang nilibot ng paningin nila ang kabuuhan ng silid na iyon.

Sa tabi ng fireplace ay naroon magkakaharap ang ilang sofa. May hagdan pataas sa bandang kanan, may isa pa ding lagusan na marahil ay papuntang kusina at may saradong pintuan na katabi ng bintana kung saan ay makikita ang maliit na harden sa labas.

Magkakatabing naupo silang tatlo at kaharap ang matanda, sa pagitan nila ang isang mababa at pahabang mesa na pwedi namang buhatin pampalo ngunit hindi magagamit na pangharang sa bala.

Lumabas ang isang ginang na may dalang tray na naglalaman ng apat na tasa ng kape at ilipag iyon sa mesa.

"Sa tingin ko ay kararatingin niyo lamang," pansin ng ginang matapos bigyan ng tingin ang mga malitang dala nila. "Mga anak, nag-agahan na ba kayo?" Tanong nito.

"Kumain po muna kami sa barko bago bumaba." Magalang na sagot naman ni Manuel sa ginang.

"Kung gayon ay ipaghahanda ko na lamang kayo ng meryenda. Inumin niyo muna ang kape ng mainitan kayo." Sabi pa ng ginang saka ito umalis.

"Salamat po." Pahabol nilang tatlo sa ginang.

"Anong kailangan ng ibong adarna?" Seryosong tanong ng matanda. Ang tinutukoy nitong ibong adarna ay ang mga higher-ups ng samahan, mga dating kasama nito sa pakikidigma laban sa kaharian ng espanya na sumakop dati sa pilipinas ng mahabang panahon.

Pumasok sa eksana ang mga kano na siyang kasalukuyang may hawak sa bansa. Binayaran silang mga mga dating pinuno ng mga kano upang sila ay sumuko at natapon sila dito sa Hong kong. Ang ilan sa mga nabayaran kasama na ang heneral ay ibinili ang pera ng sandata laban sa mga kano.

"Heneral." Tawag ni Robert sa matanda, inabot muna nito ang isang tasa ng kape saka nagpatuloy sa pagsasalita. "We need the money."

"Yung perang ibinayad ba ng mga kano ang tinutukoy niyo?" Natawa pa ang heneral. "Ipinambili ko na iyon ng bala at baril, marahil ay di pa kayo isinisilang ay ubos na iyon."

Humigop ng kape ang dalawa. Samatalang si Robert naman ay patuloy lang na nilalaro ang hawak na tasa.

"Heneral, hindi kami napadaan dito sa Hong Kong para lang makipagkwentahan sayo." Giit ni Robert.

Muling natawa ang matandang heneral. "Sege, may sasabihin ako. Yung parte ko, maging ng ilang nasa malapit sa akin ay ubos na. Ngunit alam kong may matang nagmamasid parin sa akin kaya hindi ako maaaring mawala sa lugar na ito ng matagal."

May iniabot na papel ang heneral kay Robert na agad naman nitong binuklat. "Yan ang listahan ng mga binayaran ng mga kano. Yung wala pang tanda ay ang hindi ko pa nahahanap hanggang ngayon. Ayon sa napag-alaman ko ang ilan sa kanila ay ginamit sa nigosyo ang pera at mayayaman na ngayon. Ang iba naman ay naubos na daw sa sugal."

"Ang perang yun ay kapalit ng bansa kaya wala silang karapatang gamitin iyon sa personal na interest." Nagagalit na wika naman ni Albert.

"Maaari kayong mamalagi dito hanggat nais niyo." Pahintulot naman ng heneral.

Isang silid sa taas na palapag ang inakupahan nilang tatlo sa bahay ng heneral. Mabilis na lumupas ang oras. Matapos ang tanghalian ay nagpasya ang tatlo na lumabas at mag-umpisa na sa paghahanap. Tanging pangalan lamang ang hawak nila at kahit sila ay hindi pa kailan man nakita ang mukha ng kanilang hinahanap.

"Saan tayo mag-uumpisa?" Tanong Albert habang walang humpay naman ang pag-ulan ng nyebe.

"Kaunti lang naman ang mga pilipino dito sa Hong Kong kaya kung makakahanap tayo ng iba, paniguradong mabibigyan tayo ng clue." Si Manuel ang sumagot. "Magtanong na tayo."

"Yan ang unang problema." Sabi pa ni Albert habang naglalakad na sila.

Mahaba-haba narin ang nilakad ng tatlo ngunit wala parin silang napagtatanungan.

"Tingnan niyo." Inginuso ni Robert ang malaking restaurant sa kabilang kalsada na agad namang tiningnan ng dalawa.

"Ye western food." Basa ni Albert doon sa nakasulat na karatula sa taas ng pintuan ng nasabing restaurant.

"Siguro naman ay may makakausap tayo diyan." Sabi pa ni Robert at tumawid na sila ng kalsada.

Si Robert ang naunang pumasok, hindi niya akalaing muli na naman pala niyang makikita ang magkapatid na Celia at Celio. Pambabae na ang kasootan ni Celia at sadyang maiksi talaga ang buhok nito na pweding panglalake at pwedi ding pambabae.

Ayon sa bilang ni Robert ay dalawampot siyam katao ang naroon sa loob kasama na silang tatlo, gawa sa matigas na kahoy ang mga fornature doon. Yung glass wall naman ay kayang-kaya na basagin.

"Andito pala yung dalawa." Natutuwang wika naman ni Manuel na agad lumapit sa magkapatid at naupo sa tabi ni Celia.

Yung dalawa naman ay sumunod nalang din. Pinagitnaan si Celio sa upoan.

"Ayaw niyo kaming isama pero hito kayo ngayon at mukhang kami yata ang inahanap niyo." Pagbibiro ni Celia matapos lunukin ang pagkain.

"Hay, huwag ka sanang maisulat na kaunaunahang asumera ng pilipinas." Panlilibak naman ni Robert kay Celia.

"Ha! Wala namang magiging kauna-unahang asumera kung walang kauna-unahang PAASA!" Ganti naman ni Celia dito.

"Tama na yan." Si Manuel na ang umawat. "May hinahanap nga kami pero hindi kayo yun, PERO ulit, baka pwedi niyo kaming tulungan?"

"HA HA!" Dalawang tawa ni Celia. "With all due respect, I'm not qualified to help you people." Isa-isa pang itinuro ni Celia ang tatlo at nagtagal pa sa panghuli na si Robert.

Lumapit sa kanila ang isang waiter na lalakeng chinese at nag-order naman ang tatlo ng kape.

"Lets date, at the same time help us." Sabi ni Robert o mas tamang sabihing utos ni Robert.