Sheloah, Don't Let Go

>Sheloah's POV<

My mother died.

I don't even want to think about it. I never wanted to have this experience but I just did. Well, who would ever want to experience the death of a loved one? It hurts… it hurts so bad and I know it won't leave my mind as soon as possible. It will stay and it will stay for a long time and I would really have a very hard time in forgetting this moment, I'm sure.

Pabalik na kami sa bahay ni Tito John. I'm holding on tight kay Kreiss dahil kinuha niya ako. I couldn't move much because losing my mom has given me such pain and he had no choice but to get me. I also had no choice but to come with him. Kung hindi ako kinuha ni Kreiss, siguro I'd be with mom. I would want to die with my mom pero alam kong hindi gusto ng nanay ko 'yon. Gusto niya na mabuhay parin ako and to live my life to the fullest despite the hardships that we are experiencing now.

Umiiyak parin ako. I couldn't help but bury my face on Kreiss' back. Masakit talaga sa puso mawalan ng taong mahal mo; lalo na't nanay ko pa. Pero sabi nga ng mama ko sa akin daati na it's a parent's job to sacrifice themselves for their own child or children.

"Sheloah, don't let go," sabi ni Kreiss sa akin at may mga zombies na pumupunta sa amin at mas binibilisan niya ang pagdrive ng kanyang motor.

Kaming dalawa ni Kreiss ang nasa motor niya. Habang pabalik kami sa bahay ni Tito John, binabaril niya ang mga zombies sa tabi namin since we are more prone to have zombies attack us.

Si Veon nag nagmamaneho ng kanyang pickup at katabi niya si Tito Jun. Si Isobel, Tyler at Geof nasa likuran nina Veon at si Sir Erick at si Shannara nasa bubong ng kotse para atakihin ang mga zombies na malapit sa mga resources na nakuha namin. May mga ibang resources na nahuhulog pero wala kaming magagawa since pinilit naming pagkasyahin lahat ng ito.

"Sniper Team, do you copy," pasigaw na tanong ni Sir Erick over the walking talkie dahil maingay na ang paligid namin. Zombies groaning and gunshots ang maririnig mo. "If you see us, please help us clear the way," dagdag sabi pa ni Sir Erick and in an instant, we were all shocked of what happened. Mas hinigpitan ko ang kapit ko kay Kreiss dahil sa nangyari.

May group of zombies papunta sa harapan ng kotse ni Veon. Hindi pa sila malapit sa kanila, ginamit na ng Sniper Team ang kanilang baril and more than 3 zombies died in one shot. Gano'n din ang ginawa sa mga zombies sa likuran namin ni Kreiss. The car of Veon moved left and right. Kami naman ni Kreiss muntikan nang mahulog pero buti na lang na-maintain niya yung balance namin.

"Sheloah, are you okay," tanong ni Kreiss at halatang concerned siya sa akin. Nakapatong lang ang ulo ko sa likuran niya habang nakakapit ako ng napakahigpit sa bewang niya.

"Okay lang ako," sinabi ko na lang sa kanya bilang sagot pero hindi na muna siya nagsalita. Alam niya ang nararamdaman ko dahil sa nangyari kanina so it was nice of him to shut his mouth and not talk for the meantime.

Every now and then may mga gunshots galing sa rifle ng Sniper Team. In just one shot, multiple kills na ang nagagawa nila. Bigla namin nakita sina Tito John, Dannie at Ashley. May dinala silang isa pang kotse, ang sariling kotse ng tatay ni Dannie at sumakay na silang tatlo doon. Sumakay na rin sina Shannara at Sir Erick sa kotse nila dahil nasa itaas sila ng kotse ni Veon kanina.

Binilisan naming bumalik papunta sa bahay nina Dannie. Nasa gitna kami ng dalawang kotse. Nasa left namin sina Sir Erick at nasa right namin sina Veon. Hindi parin ako tumitigil sa pag iiyak ko. Everytime that I would remember what happened to my mom a while ago, my heart would start to hurt and my eyes would not stop crying no matter how hard I try.

Konti na lang ang mga zombies na nasa paligid namin at binarily na lang nina Shannara, Tyler at Kreiss ang mga malapit sa area nila. Medyo binagalan namin ang pag mamaneho dahil nakaalis na kami ng Pampanga at bukas pupunta na kami sa NLEX and we would talk about the next plan once we arrive at the house of Dannie kasi ang plano talaga na ginawa ni Sir Erick is that…

We walk on land.