Chapter Thirty One

Mga kalahating oras din siguro ang dumaan bago ko marinig na may nag-doorbell. Agad kong tiningnan kung sino iyun. Si Tyler. Sino pa ba?

Agad niya akong niyapos ng halik ng pagbuksan ko siya. Tinulak tulak ko siya palayo sa akin. Gago. Andito ang kapatid niya.

"I miss you." aniya saka hinalikan ako ulit.

"Andito ang kapatid mo." wika ko. Dapat pagalit ko yung sasabihin pero mukhang nawala ang galit ko dahil sa halik niya.

Pinulupot niya ang kamay sa beywang ko saka tumingin sa sofa kung saan nakaupo si Tristan. Nakangisi itong kumaway sa kapatid.

"What the hell are you doing here?" paasik na tanong ni Tyler.

"Tumatambay? Didn't your girlfriend tell you? I usually hang out here."

Napakuyom ng kamao si Tyler. Umikot ang mga mata ko. Hindi pa rin ba sila nagkakaayos? Sa totoo lang, wala akong pakialam sa relasyon nila bilang magkapatid pero ayaw ko naman na may nag-aaway dahil sa akin. Hindi naman ako ganun kasama.

"Bakit di ka na umuwi? I want to spend alone time with my girlfriend."

Tristan chuckled. "I'm still not used to seeing you like that. You're possessive haha."

Hinawakan ko ang kamay ni Tyler. "Hayaan mo na yang kapatid mo. Aalis na rin yan mamaya." tiningnan ko si Tristan. "Ayusin mo na nga yung mesa ng may silbi ka naman."

Ngumuso ito. "Yes ma'am."

I rolled my eyes. I looked at Tyler. Pulang pula na ang mukha nito sa galit. Nailing ako. Hinila ko siya papunta sa sofa. "Diyan ka muna."

Napatili ako ng hilahin niya ako paupo sa kandungan niya. I groaned. Naramdaman ko ang paghalik niya sa leeg ko. I bite my lips. Shit. Wag niya subukan dahil kahit na nandito si Tristan, hindi ko siya hihindian.

Unti-unting naglakbay ang mga kamay niya hanggang sa maramdaman ko na lang na pumasok iyun sa loob ng suot kong tshirt. Napaigtad ako ng maramdaman ang init ng mga palad niya sa taas ng dibdib ko. He embraced and kissed me passionately. Ramdam na ramdam ko ang tibok ng puso niya sa sobrnag lapit namin sa isa't isa. This feels good. Nang mahsawa sa labi ko ay dahan dahang bumaba ang labi niya sa leeg ko.

She slipped one of his hands inside my shorts. "You're wet already. Damn, I can't wait." bulong niya.

"Your brother's here." paalala ko.

"Who cares? You're mine. Everyone knows that."

Napaungol ako ng dumampi ang daliri niya sa sensitibo kong parte. Napakapit ako sa leeg niya. Nakatingin lang siya sa mukha ko habang sarap na sarap ako sa ginagawa niya.

I burried my face in his neck. God. Mababaliw ako sa ginagawa niya. Binaba ko ang isang kamay habang nasa ganun pa ring posisyon. Tyler softly grab my face so he can see me clear habang dahan-dahan ko namang binubuksan ang suot niyang slacks. Damn. Masyado akong naging focus sa ginagawa naming dalawa, hindi ko napansin ang suot niya.

Hinila ng isa kong kamay ang suot niyang necktie. Bakit hindi ko ito napansin kanina? He's fucking hot. So hot.

I stroke his manhood. Napangiti ito sa ginawa ko. He pulled my hair towards my shoulder. "I love your long hair. I love pulling it when I enter inside you." he said in a very seductive tone.

"Inis na inis ako sayo. You made me wait for almost two hours." wika kong patuloy sa ginagawa habang siya naman ay nakatingin na lang sa mga mata ko.

"I am so sorry, sweetheart. Dapat ay tatawagan na kita but dad came. Hindi na ako nagka-oras pa."

"Know your priorities, boy. Akala ko wala ka ng balak na makita ako ulit."

He laughed. "Why wouldn't I? Di nga ako mapakali buong araw kakaisip sayo."

"Talaga lang ah?"

Hinawakan niya ang mukha ko. "Your face... Hindi mawala sa isip ko ang mukha mo. I can't help but think of your grey eyes... Simula ng dumating ako rito sa manila, hindi ko na nakikita ang maganda mong mga mata. You should at least take off your contact lense when we're together."

"I can't see without it."

"Wear your glasses.. O kaya bumili tayo ng contact lense na nakikita pa rin yung tunay na kulay ng mga mata mo."

Mas binilisan ko ang paghimas sa alaga niya. Napaungol siya. "Shit babe... Don't stop." aniya.

Umuuga na ang inuupuan namin sa bilis ng pagtataas-baba ng kamay ko sa alaga niya. We're in that position when we heard someone clearing his throat.

Talagang literal na nahulog ako sa pagkakakandong kay Tyler ng maalalang andito pa nga pala si Tristan. Mabilis akong nilapitan ni Tyler.

"Are you okey?" nag-aalala nitong tanong ng makatayo na ako.

Naiilang akong ngumiti. I looked at Tristan. Nakangisi ang gago. Mabilis kong binalik ang alaga ni Tyler sa loob ng slacks niya. Nakalimutan na ata niya dahil sa pagkakahulog ko.

"T-tapos na ba ang pinapagawa ko?" tanong ko rito.

"Uhm yes. Handa na ang pagkain mo, ma'am."

I rolled my eyes. Hinila ko si Tyler papunta sa kusina. Naghugas muna kami ng kamay bago kami umupo sa harap ng pagkain. Katabi ko si Tyler habang nasa harap naman namin si Tristan.

"How was school anyway?" tanong ni Tyler. Pansin siguro ang awkward na katahimikan sa pagitan naming tatlo.

Nagkibit-balikat ako. "Crap."

Napakunot ang noo nito. "And why is that? Did something happened?"

"Basta. Long story. Wag ka na magtanong at baka mawala na naman ako sa mood."

Hinawakan niya ang kamay ko. "You can tell me anything."

I smiled. "I know."

"Nao-OP na ako. Kailangan ko na talaga maghanap ng babaeng makakasama. Tsk."

Sinamaan ng tingin ni Tyler ang kapatid. "Bakit di mo muna ayusin ang pag-aaral mo? Dad told me about your grades... Ano bang pinaggagawa mo at ang liit ng mga grado mo?"

"Bobo ka pa rin hanggang ngayon Tristan?" natatawa kong tanong dito. "Wala ka na talagang pinagkaiba. Hanggang porma ka lang talaga."

Tinapon niya sa akin ang table clothing. "Hindi lang talaga ako nagseseryoso pero pag nagseryoso na ako, kita mo, mas malaki pa grades ko sayo."

"I doubt that." wika ko.

"You're still so full of yourself, Ken."

"That's because I have things to brag about."

Tumikhim si Tyler. Tiningnan ako nito. "Eat a lot, babe. Wala ako nung lunch mo kaya hindi ko alam kung kumain ka ng maayos."

"Hindi na ako bata, Tyler. Kahit di sabihin, kakain naman talaga ako."

"That's good."

"Ikaw Tyler, noong nag-aaral ka... Magaling ka ba sa klase o parati ka rin bagsak tulad ni Tristan?"

Ngumuso si Tristan. "Well, he's actually always top in his class. Kaya nga siya ang paborito ng mga magulang namin... Parang ikaw."

"Really?" I looked at him.

He shrugged. "Matagal na yun. Nakalimutan ko na."

Kinurot ko siya sa tagiliran. "Tss. Pero maganda yan, siguradong matalino ang magiging anak natin."

Natigil ito sa pagkain at seryosong tumingin sa akin. Yung para bang may pinipiga siya pero hindi ko alam kung ano?

"Why are you looking at me like that?"

Ngumiti siya. "Wala. I just didn't expect you to talk about having kids with me. I mean... I know you're not ready."

"Sinabi ko bang ngayon agad?"

Hinawakan niya ang kamay ko saka hinalikan yun. "I can't wait to have kids with you, babe."

Malakas na umubo si Tristan. "Grabeh. Andito pa ako sa harap niyo."

I laughed. "Tumigil ka nga. Ligawan mo na kasi si April."

He chuckled. "Never."