Chapter 38.1

Sorry for the typos and grammatical errors. Enjoy reading!

••••••

Chapter 38

I felt sad about our situation. After I talked to Saber two days ago we haven't talk again. I want to help them but my damn cousins were really serious about me resting after my labor! Dahil iyon daw ang sabi ng doctor! But how can I rest? If I know that Saber was in danger and I'm so dead worried for him! He just escaped from the enemies and they chasing him! Kaya mas lalong nanganganib ang buhay ng asawa ko! I just can't sit and rest here and do nothing!

Ipinilig ko ang ulo. Kahit yung pinag-usapan ni Saber at ng pinsan ko ay ayaw nilang ipaalam sa akin dahil alam nila na gagawa ako ng paraan para kumilos!

Already talk to my parents too. At sobrang saya nila ng malamang tatlo ang apo nila. They wanted to fly here from Greece but it's too dangerous. Tumulong din sila para makuha si Saber.

I sighed. Kakauwi lang namin galing hospital para kumustahin ang mga anak ko. And so far, they're doing fine. They cooperating for some tests.

I sighed before throwing my head back. I'm in the living room waiting for Yanna and my cousins. May pinuntahan silang apat. Sion on the other hand visited me the night after my labor.

Halos hindi na siya tumigil kakakarga ng tatlo kong anak isa-isa. Kaya ang mga pinsan ko ay panay reklamo na dahil ayaw ipakarga ni Sion sa kanila.

"Hoy lalaking hangal, umalis ka na nga! Inagaw mo ang bonding time ng pamangkin namin!" nakasimangot na sabi ni Faustus kag Sion.

Tinaasan siya nito ng kilay.

"See this baby?" inaangat niya kaunti si Sylver na mahimbing na natutulog sa kanyang bisig— para makita ng tatlo. "Kamukha ko siya! She's so pretty! And I'm so handsome! Well, the three of them!" masayang saad ni Sion.

The three rolled their eyes before looking at Sion flatly.

"Malamang kamukha mo tatay niyan eh! Ulol!" ismid ni Flavian.

Kung hindi lang nag-ring ang phone ni Sion baka magdamag niyang kasama ng mga anak ko. I wonder if Sylvester want to see his nieces too. I want to ask Sion about Sylvester but I know I don't have the right to ask him if he's okay.

"I miss my babies. I miss my Saber." malungkot kong sabi.

Nababagot na ako kakahintay sa apat kaya napagdesisyunan kong matulog nalang muna asa kwarto habang hinihintay sila.

Pumunta muna ako sa kusin para ilagay ang bask ba ginamit ko. Pagkalabas ko ay biglang tumunog ang doorbell ng unit. Kumunot ang noo ko. Wala kasi akong inaasahang bisita ngayon. Wala si Sion dahil kagaya ng pinsan ay ko abala din siya para iligtas si Sion.

Muling tumunog ang doorbell kaya nagmamadali akong nagtungo sa pintuan.

"Saglit lang!" sigaw ko at binuksan ang pintuan.

Napasinghap ako sa gulat at takot nang makita kung sino ang bisitang hindi ko inaasahan.

"Anong ginagawa niyo dito?" malamig kong tanong at pilit tinatago ang kaba at takot na nararamdaman.

May tatlo nakaitim na lalaki siyang kasama. At kilala ko iyon. We used to work together sometimes when the things didn't messed up.

Sinilip niya ang loob kaya gumalaw ako para matabunan ang paningin niya.

"Are you alone?" tanong niya na mas malalong nagpakaba sa akin.

"Why? You're planning to harm me again?" panghahamon ko.

Mabagal siyang umiling.

"I want to talk to you. Wala akong gagawing masama sayo. I just want to talk. That's all."

I narrowed my eyes on him. "Ha! Really huh?" I said sarcastically.

Pumungay ang kaniyang mga mata. He look older than before. Ang kanyang itim na buhok ay nahahaluan na puti. But he still look scary and dangerous man because of his mysterious emerald eyes just like his sons. But more on likely Sylvester.

"I went to your parents—"

I snapped.

"What did you do to my parents again?! Aren't you satisfied?! When will you stop, Mister Douglas?! Ang dami ng taong nahihirapan sa mga kasamaang kagagawan mo! Your sons suffer because of you! Because of your selfishness and lies!" galit Kong sigaw.

Bahagya pang napaigtad ang tatlong bodyguard niya na nasa likod. Mukhang hindi nila inaasahan ang pag-sigaw ko.

Napayuko ang matanda.

"I went to your parents because I need help." rila nahihiya niyang sabi.

Nagulat ako sa kanyang sinabi. The poweful, dangerous, wicked, and prideful Mister Douglas needs a help from my family?

Pinanliitan ko siya ng mga mata at kinikilatis kubg nagsisinungaling ba siya o hindi.

"Oh. The great Mister Douglas want some help!" panunuya ko.

Nag-angat siya ng tingin. Lumambot ang kanyang ekspresiyon sa mukha at mata.

"I want to save Saber. My son, I badly want to save him. Ayoko na namang mawalan." malungkot niyang sabi.

Nakaramdam ako ng awa pero hindi ko pinahalata. Nilakihan ko ang pagbukas ng pintuan..

Tumikhim ako.

"Come in." sabi ko. Lumiwanag ang kanyang mukha sa sinabi ko. Tumingin ako sa tatlo niyang kasama. "Ikaw lang. Hindi sila pwedeng pumasok sa loob." dagdag ko.

Tumango siya at tipid akong nginitian. Tiningnan ko lang siyang mahinang humakbang papasok. Inilibot niya ang kanyang paningin sa buong unit.

"Sit." pagkuha ko ng atensyon niya.

Tumango siya at dahan-dahang naupo habang ako ay nanatiling nakatayo at binabantayan ang bawat galaw niya.

"Coffee or water or ahm juice?" offer ko.

"T-tubig nalang." sagot niya at mukhang natakot.

Kumunot ang noo ko at nailing bago pumunta sa kusina.

Agad kong inilapag ang tubig sa harap niya atnaupo sa tapat niya. I lean on the sofa and stare at him.

Tinaasan ko siya ng kilay.

"I wonder kung bakit ka doon sa magulang ko nanghingi ng tulong." pagbabalik ko sa pinag-usapan namin.

Maingat niyang inilapag ang baso ng tubig pagkatapos uminom.

"Because I know, they can help me."

Mapakla akong natawa.

"Hindi ko alam na ganon kakapal ang pagmumukha mo. Sa lahat ng kasamaang ginawa mo sa pamilya ko ay hindi ko akalaing sa kanila ka pa din tatakbo para humingi ng tulong! Ironic right?" naging malamig ang aking pagtawa.

Muntik mo nang patayin ang magulang ko! Pinaghiwalay mo kami! Gusto ko kaming pabagsakin dahil gusto ko ang kapangyarihan namin para makontrol at makuha ang gusto mo! You even blame the death of your wife on us! Pinagkait mo sa akin ang pamilya ko! Niloko at ginawa mo akong tanga! You even used your sons for revenge!

Gusto kong isagaw lahat ng mga iyon. Pero pinipigilan ko ang sarili ko. Kahit papaano'y may natitira pa sa aking kaonting respeto sa kanya.

"Dahil wala na akong ibang maisip na tutulong sa akin." mahina niyang sabi.

"Niloloko mo ba ako? Sa dami mong koneksyon sa ibang mafia? That's impossible!"

Umiling siya.

"I can't trust them. Alam mo ang pamamalakad sa ganitong klaseng mundo. Hindi ko sila kayang pagkatiwala. Hindi pwedeng isa sa kanila ang hingan ko ng tulong dahil alam nating mas lalong mapapahamak si Saber. Ayokong sa kanila ako magkautang na loob dahil alam kong sisingilin nila ako sa isang bagay na hindi ko kayang ibigay hanggang hahantong na kapalit nalang ay buhay." he explained.

Natahimik ako saglit bago nagkomento. He's right. Walang pwedeng pagkatiwalaan sa mundong ito kundi ang sarili mo. Pero hindi nating maiwasang manghingi ng tulong sa iba.

"You're describing yourself Mister Douglas."

"I know." mababang boses niyang sang-ayon.

Bumuntong-hininga ako.

"So, what's my parents decision. Are they willing to help?" tanong ko.

"No. They told me that it's you who will decide since it's Saber. Ayaw ka nilang pangunahan. Kaya pinuntahan kita dito para kumbinsihin." sagot niya.

Kumuyom ang palad ko. He's doing this because of Saber. Nothing more. He means no harm. I convince myself.

At yun nga ang nangyari. Alam ko naman na alam niyang kahit hindi siya humingi ng tulong ay gagawin ko parin. Si Saber ang pinaguusapan dito, ang ama ng mga anak ko. Ang lalaking mahal ko kaya gagawin ko Ang lahat para mailigtas at mabawi siya. It's just his alibi para makausap ako at ang magulang ko para humingi ng tawad. Yes, he apologize sa lahat ng ginawa niya. Nagsisisi siya pero kahit ganon hindi ko makumbinsi ang sarili na mapatawad siya. Sobrang laki ng kasalanan niya sa amin. But I know, soon. I will forgive him not because his the father of Saber but because I already accepted his apologies.

Pagkatapos naman ang pag-uusap na 'yon. A week after, lumipad kami patungong Greece. Kasama ang triplets, mga pinsan ko at si Yanna. I haven't see L since I came back but my sister told me that his with my parents.

Susunod si Mister Douglas dahil aasikasohin niya ang Douglas. Nagpaiwan si Sion dahil ayaw niyang madamay si Lucky. But he promised that he will still help even he's in the Philippines. He's tracking the Godrey.

When I stepped out from the helicopter, I burst into tears nang makita ang magulang ko. Nasa rooftop kami ng palasyo kung saan may helipad. Kanina sa airport, akala ko sasakyan ang gagamitin namin pero nagpadala ama ko ng helicopter para sunduin kami.

"We're finally home babies!" napalingon ako sa tatlo kong pinsan na kakababa lang din sa helicopter kasama so Yanna. Karga nila ang triplet na may maliit na headphone sa tenga nila para hindi marinig ang maingay na helicopter na ngayon ay humupa na.

Napatingin ang tatlo sa akin at agad lumapit.

"Welcome home, Aspasia." malambing na saad ng tatlo na nagpainit sa aking puso.

Tumango ako at isa-isa silang niyakap.

"Thank you." sabi ko bago bumaling sa magulang ko. Mabilis ko silang niyakap.

"Welcome home, our princess." maluhang sabi ni Mommy. Hinalikan naman ako ni Daddy sa noo.

Humiwalay sila sa yakap at nilapitan ang tatlo kong anghel. Mas lalong napaluha ang ina ko ng makita ang mga anak ko.

"Bakit mas lamang ang dugo ng Douglas!?" Mom hysterically ask.

Napatawa kaming lahat.

"Bakit Alice?! Dapat ikaw yung mas nasarapan habang binubuo niyo ni Saber ang triplets! Para mas lamang ang Iakovou sa dugo nila!" Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ng aking ina.

"Mom!" saway ko. Uminit ang pisngi ko sa sinabi niya! What the hell?!

Humagalpak ng tawa ang lahat habang ako at hindi mapakali at si Mom naman at patuloy sa pagrarant dahil sa dugo ng Douglas na mas lamang!

Napahilot ako sa sentido ko.

"Hayaan mo na yan. Alam nating lahat kung bakit. So baby, stop ranting about the triplet's blood." nakangising komento ng ama ko na nakaakbay ngayon kay mommy.

Tumango ko bilang pag sang-ayon sa sinabi ni daddy. Napasimangot naman si mommy.

Biglang may dumating na limang naka-unipormeng babae at yumuko sila sa amin bago kinuha Ang mga among maleta.

"Mama, nandito ba ang asawa ko?" tanong ni Flavian habang pababa kami galing sa rooftop ng palasyo.

Karga ko si Sylver na nakay Flavian kanina. Umiyak kasi ito kaya kinuha ko muna para patahanin.

"Yes. They just arrived." sagot ng ina ko sa tanong ni Flavian.

"Where are they?"

"In their room. Napagod sa biyahe." napatango si Flavian at inakbayan ako.

Pumasok kami sa isang napakalaki at napakalawak na kwarto. Mataas ang bintana na halos abutin na ang kesami. May mahabang lamesa at hula ko ay kasya ang bente katao. May mga plato at kubyertos pero wala pang pagkain. The dining hall.

Sa gilid, malapit sa bintana ay may nakahilerang sampung naka-unipormeng babae.

Humarap sa amin si Mommy at Daddy.

"Faustus, ihatid mo muna si Yanna sa magiging kwarta niya. Estevan, ihatid mo din si Alice sa kwarto nila." utos ni mama. Nagtawag siya ng isang katulong para alalayan kami dahil walang mag-kakarga kay Alicina pero hindi pumayag si Estevan kaya siya ang nag-karga sa dalawa kong anak.

Lumipat ang tingin ng ina ko sa akin. "Magpahibga muna kayo. Ipapatawag ko nalang kayo pag-handa na ang mga pagkain. At isa pa, hinihintay din namin ang pagdating ng mga magulang ng pinsan mo. They're on their way here. Pupuntahan kita sa kwarto mo mamaya." lumapit siya sa akin at hinalikan ang noo ko. Ganun din ang ginawa niya sa tatlo kong anak.

Nagpaalam na kami.

I wonder where is L. Akala ko nandito siya pero hindi ko siya nakita kanina.

Tumikhim ako bago nagsalita. "Estevan, where is L?"

Nilingon niya ako.

"L? I don't know." sagot niya.

Tumango nalang ako. Last time we talked was before I got kidnapped. At medyo malamig ang pakikitungo niya sa akin n'on. Hindi niya kasi ako pinapansin.

Mahabang pasilyo ang nilakad namin. Biglang tumigil sa isang malaking pinto si Estevan na may nakatayong naka-tuxedong lalaki.

"We're here." anunsyo niya.

Pinagbuksan kami ng lalaki at kaagad kaming pumasok.

Napahanga ako sa loob. Dahil mukhang pinaghandaan talaga nila ang pagdating namin. May sobrang malaki at malapad na kami. Sa gilid n'on ay may malaking tatlong crib para sa triplets. Kompleto din ang kagamitan. Ang tatlong malaking bintana na nasa kanan ay nakahawi ang malakinh kurtina kaya makikita mo ang paglubog ng araw.

"Wow." mangha kong sabi.

Naglakad si Estevan saga crib at maingat na inilagay ang dalawa kong anak. Bumaba ang tingin ko kay Sylver na nakamulat na pala.

Napangiti ako at naupo sa gilid ng kama. At maingat siyang inilagay doon. Inabot ko ang kanyang mumunting daliri.

"Hey, baby Sylver. Bakit hindi ka natulog? Hindi ka ba napagod sa byahe?' tanong ko sa anak kong walang kamuwang-muwang.

Mahina akong natawa nang ngumiti siya ng napakalapad.

"Pretty." napaangat ang ulo ko kay Estevan na nakalapit na pala at nakatingin sa anak ko.

Nginitian ko siya.

"Mag-asawa ka na kasi." biro ko.

Naupo siya sa tabi ni Sylver. At ngumuso.

"Paano? Eh mas mabangis pa sa leon at tigre ang kaibigan mo! I've chasing her but she always run! At kung hindi naman ay lagi niya akong sinisigawan!" nanlaki ang mga mata ko sa kanyang sinabi.

"K-kaibigan ko? S-si Armen?" gulat kong tanong.

He nodded. "Yeah. I-I like her." pumula ang kanyang tenga.

Malakas akong natawa! Sinamaan niya ako ng tingin.

"Oh come on, Aspasia! Huwag mo akong pagtawanan!" inis niyang sabi. Pero hindi ko mapigilang yung mukha niya kasi parang nalugi.

"Ikaw naman kasi! Bakit kasi siya hinalikan?!" pinanlakihan ko siya ng mata.

Napakamot siya sa kanyang batok.

"It was just an accident!" dahilan niya.

Pinanliitan ko siya ng mata.

"Accident? Pero nagawa mo pang kumagat sa labi niya?" nakangisi kong sabi na ikapula niya.

Tumayo siya at nag-iwas ng tingin.

"Tss. Magpahinga ka na nga lang!" sabi niya at nagmamadaling lumabas sa kwarto. Napailing akot mahinang natawa.

Mahihirapan talaga siyang makuha ang loob ni Armen lalo na't may kasalanan pa siya dito.

Hindi ko namalayang nakaidlip na pala ako. Nagising lang ako ng marinig ang pag-iyak ng tatlo. Agad akong napabangon para patahin sila. Pero nagulat ko nang makita si Yanna, Mommy at isang magandang babae na karga-karga ang mga anak ko. Ngumiti sila nang makitang gising na ako.

"Mom, sana ginising niyo ako. Nakakahiya." sabi ko.

Tumayo ako at nilapitan sila.

"Ayos lang, Ate. Para makapagpahinga ka. At tsaka namiss kasi namin ni Tita ang triplets at sumama si Ate Amanda dahil gusto ka niyang makita at makilala." nakangiting sabi ni Yanna sa akin.

Napatingin ako kay Amanda. She must be Flavian's wife. Matamis itong ngumiti sa akin.

"I'm so glad I finally meet you, Alice!" galak niyang sabi. Nikapitan ko siya at nginitian pabalik.

"It's nice to meet you too, Amanda." tugon ko.

Bumababa ang tingin niya sa anak kong nasa kanyang bisig. "Mukhang nagugutom na ang tatlo." sabi niya at maingat na ibinigay sa akin si Saberella.

Habang pinapadede ko ang mga anak ko ay nagkwentuhan kaming apat. Amanda talked about her son and daughter and of course, her husband! Nakkatuwa dahil parang nagsusumbong siya sa amin kung gaano kaisip-bata ang pinsan ko sa bahay nila. Puno ng tawa ang kwarto ko lalo na't ikinuwento ni Mommy ang mga kalokohan ni Daddy noon.

Naputol lang ang aming kwentuhan nang may sunud-sunod na pagkatok sa labas ng pintuan ng kwarto at ang matiis na sigaw ng batang babae.

"Mommy! Mommy! We want to see outr cousin! Mommy! Mommy!" matinis nitong sigaw.

Bumukas ang pinto at may dalawang batang pumasok sa kwarto. Nagtatakbo sila patungo kay Amanda.

"Mommy! Put her on the bed! We want to see them!" excited na sigaw ng batang lalaki na kamukha ni Amanda.

Si Amanda lang kasi ang panay karga dahil nakakamiss daw na magkaroon ng sanggol. Habang si mommy at Yanna ay nahiga sa kama at pinagmamasdan ang dalawang bulilit na bagong dating.

Si Aliciana at Saberella ay nasa kama. Si Sylver naman ay dahan-dahang inihiga ni Amanda sa tabi ng ni Saberella.

Pumalakpak ang batang babae na kamukha ni Flavian. "Mommy, they're all so cute, beautiful and pretty! I want them mommy!" sabi nito sabay puppy eyes sa kanyang ina.

Nailing si Amanda. "Nope. That's Mama Alice's babies."

Napatinginang dalawang bata sa akin. Nanalaki ang mga mata nito. At nagulat ako sa ginawa nila. Sabay kasi silang yumakap sa akin.

"Hi Mama Alice! Welcome home!" sabay nitong sabi."Hi Grandma and Mama Yanna!" dagdag nila.

"Hello sweeties! Namiss ko kayo!" Yanna.

"Hello my lovely apos!" Mommy.

Napangiti ako. They are so sweet.

"Thank you! So ahm what's your name?" tanong ko nang kumalas sila sa pagkakayakap sa akin.

"My name is Beatrice! I'm the youngest!" masayang pakilala niya. Kamukhang-kamukha talaga siya ng pinsan ko. Hindi maipagkakailang anak talaga siya nu Flavian!

"My name is Flavian! I'm the eldest!" at ito naman ay kay Amanda.

"Nice to meet you, Beatrice and Flavian!"

"Nice to meet you too, Mama Alice!"

Sumampa sa kama ang dalawa niyang anak at nilalaro na ang mga daliri ng aking triplets. The two giggle when the triplets smile.

Hindi nagtagal ay sinundo na kami ni Flavian at Faustus para maghapunan. Nagpaiwan si Yanna at Faustus para bantayan ang triplets. Tinapunan ko ng nagbabantang tingin ang dalawa dahilan para mapangiwi sila.

"Hayaan mo na ang dalawa, Alice. Wala tayong magagawa sa relasyon nila. At isa pa, alam naman ng mga magulang ni Faustus ang relasyon nila. Pero nung una at tutol sila dahil masyado pang bata si Yanna. Pero nagmatigas si Faustus kaya hinayaan nalang nila." biglang sabi ni Mommy. Napansin niya siguro ang ginawa ko kanina.

Sumabat si Flavian na karga ang dalawang anak.

"Don't worry, Aspasia. Alam ni Faustus kung paano ang 'hindi makabuntis' technique!" malakas pa itong tumawa.

Nahampas siya ni Amanda.

"Ikaw talaga! Pwedeng tumahimik ka nalang!" saway niya sa pinsan ko na ngayon ay parang tuta.

Maingay pagpasok namin sa dining hall. Marami ng tao at halata ang kasiyahan sa kanilang mukha habang nag-uusap.

Agad nagpababa ang dalawang anak ni Flavian sa pagkakarga sa kanila at nananakbo patungo sa mag-asawang magkatabi ng upo sa kaliwang bahagi ng mahabang lamesa. Hinuha ko ay kasing edad lang din sila ng magulang ko.

"Granddad! Grandmom!" sigaw ng dalawa at mabilis na kumandong sa mag-asawa na natatawa.

Kalaunan ay napatingin ang lahag ng taong hindi pamilyar sa akin. Nangingilid ang luha ng iba ng makita ako. They went on me and gave me their welcome hug. Warmest hug from them. Hindi ko napigilan ang sarili na maiyak sa tuwa. I have a bjg family.

Puno ng kamustahan ang nangyari habang kumakain kami. Halos hindi ko maalala ang pangalan ng iba sa sobrang dami. Nakilala ko ang ibang mga pinsa ko. Any dalawang kaptid ni Faustus at magulang niya. Flavian and Estevan has one sister, kaedad ni Yanna.

Ang masayang pag-uusap namin ay napalitan ng tensyon ng biglang pumasok ang mag-amang Douglas. Mister Douglas and Sylvester. Kasama nila si L at ang limang bodyguards namin.

"Good evening everyone." baritonong boses ni Mister Douglas.

Tumayo ang magulang ko para salubungin sila. Inanyayahan nila ang dalawang kumain pero tumanggi ang mag-ama.

Pinasadaan ko ng tingin ang lahat na nasa mesa. Nakatingin sila sa dalawang panauhin maliban sa anak ni Flavian na maganang kumakain at walang pakialam sa paligid.

Maya-maya pa'y nagsitayuan ang kalalakihan ng pamilya na aking ipinagtataka. Pinanood ko sila. Nilapitan nila ang dalawang Douglas.

Nawala ang atensyon ko nang magsalita ang ina n8 Faustus kaya napatingin ako sa kanya.

"You should go too, hija. Magsisimula na siguro ang meeting at pagpaplano nila." marahang sabi nito at nginitian ako.

Hindi ako nagulat kung bakit may alam sila. Dahil sa pamilyang 'to dapat alam ng lahat ang problema mo dahil handa silang tumulong ng walang kapalit. Yan ang sinabi ni Mommy sa akin.

Tumango ang lahat. Tumango din ako bilang pag-tugon at matamis na nginitian sila.

"Thank you." sabi ko.

Sakto namang pagtayo ko ay narinig ko ang pagtawag sa akin ni L. Saglit akong pumikit bago naglakad sa patungo sa grupo ng kalalakihan na ngayo'y nakatingin sa akin na tila ba'y ako nalang ang hinihintay nila para simulan na ang pagpaplano.

Konting tiis nalang Saber. Makakasama ka na namin. At sisiguraduhin kong matatapos na 'to.