Vol.4-038 - ประมุขมารผู้ดุร้าย

บทที่ 38 ประมุขมารผู้ดุร้าย

ฝนตกโปรยปรายลงมาในหุบเขา ทำให้หุบเขาราวกับมีเหมือนเมฆหมอก

ภายในบ้านไม้ที่ถูกทิ้งร้าง เยี่ยนเสี่ยวซื่อรู้สึกตัวตื่นขึ้นอย่างช้าๆ

นางคล้ายกับมีฝันที่ยาวนาน แต่เมื่อตื่นขึ้นก็จดจำสิ่งใดไม่ได้ นางจ้องมองรอยแตกร้าวขนาดใหญ่บนหลังคาอย่างว่างเปล่า น้ำฝนไหลลงมาตามมุมของรอยแตก หยดลงบนหน้าของนาง

ขณะนี้นางยังสับสน

ข้าเป็นใคร? ข้าอยู่ที่ใด? ข้ามาทำอะไร?

เสียงสวบสาบดังแว่วเข้ามาในหู เยี่ยนเสี่ยวซื่อหูตั้ง หันมองไปตามเสียง เห็นบุรุษร่างสูงใหญ่ในชุดสีดำผู้หนึ่งนั่งอยู่บนเตียง

ห้องนั้นรกเลอะเทอะ แต่เขากลับสะอาดสะอ้าน

รูปร่างของเขาสูงโปร่ง ชายผ้าที่เผยอออกเล็กน้อยเผยให้เห็นขาเรียวยาวคู่หนึ่ง

รูปร่าง...ดีกว่ายามที่มองเห็นไกลๆ เสียอีก

ทันทีที่ความคิดนี้แล่นเข้ามาในหัว ความทรงจำของเยี่ยนเสี่ยวซื่อก็พรั่งพรูออกมาราวกับน้ำท่วมไหลทะลัก ในที่สุดนางก็จำสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ประมุขศักดิ์สิทธิ์ต่อสู้กับบุรุษชุดดำที่อยู่ตรงหน้า ภูเขาแตกแผ่นดินแยก นาง ถูกอัสนีบาต ตกลงไปในหุบเขาพร้อมกับประมุขศักดิ์สิทธิ์

ตื่นขึ้นมาอีกทีก็คือเมื่อครู่

หืม เขาก็ตามมาด้วยหรือ?