074 อันดับหนึ่งในใต้หล้า

บทที่ 74 อันดับหนึ่งในใต้หล้า

ลุงใหญ่แข้งขาไม่ดีนัก แม้ว่าเขาจะมิได้พูดออกมา ทว่าทุกก้าวที่เขาเดิน ความรู้สึกเจ็บปวดจะแล่นปราดเข้าทิ่มแทงจนถึงกระดูก เพื่อที่จะทำขนมเหล่านี้ ลุงใหญ่ง่วนอยู่ในครัวเพียงคนเดียวถึงสองชั่วยาม ป้าสะใภ้ใหญ่ช่วยอะไรมิได้มาก แต่จะไปเรียกอวี๋เฟิงและอวี๋หวั่น ลุงใหญ่ก็ไม่ยอม

เมื่ออวี๋หวั่นเดินไปบ้านเดิมในตอนเช้า ลุงใหญ่ก็ไปพักผ่อนเสียแล้ว ใบหน้าของเขาซีดเผือด

ทว่าบัดนี้ ความทุ่มเทของเขา ได้ถูกปู้ยี่ปู้ยำอย่างเลือดเย็น

อวี๋ซงทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาปราดเข้าไปข้างหน้า “ท่านพูดไม่รู้เรื่องหรืออย่างไร?!”

สาวใช้ถูกโจมตีกระทันหันเช่นนี้ จึงตกใจกลัวจนหน้าถอดสี ทว่าเพียงชั่วประเดี๋ยวเดียวก็สามารถปรับสีหน้าให้เป็นปกติได้ นางกล่าวโต้ด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน “ใครพูดไม่รู้เรื่องกันแน่? เห็นอยู่ว่าเจ้ามาชนข้าก่อน!”