บทที่ 75 ลักขื่อเปลี่ยนเสา
ไม่นาน ขนมเปี๊ยะรวมจานหนึ่ง และขนมชิงถวนอีกจานหนึ่งก็ถูกจัดขึ้นโต๊ะ
ที่เรียกว่า ‘รวม’ ก็เพราะในจานมิได้มีเพียงขนมชนิดเดียว มีทั้งขนมเปี๊ยะรูปดอกไม้ไส้ถั่วแดง ขนมเปี๊ยะรูปปลาทองไส้เม็ดบัว ขนมเปี๊ยะรูปหอยกาบไส้งา ทั้งยังมีขนมมันปูกรอบไส้ไข่แดง ขนมทุกชนิดล้วนได้รับการรังสรรค์มาในรูปร่างที่เหมาะสำหรับเด็ก เด็กเล็กในสีชุนเก๋อต่างจ้องมองตาเป็นมัน
ผู้คนต่างอดที่จะกล่าวเกินจริงมิได้ ยังมิต้องเอ่ยถึงเรื่องรสชาติ เพียงแค่เห็นว่าแม่นางตู้ใส่ใจกับเด็กที่มาร่วมงานเช่นนี้ จึงรู้สึกว่านางควรค่าแก่การได้รับคำชื่นชมเป็นอย่างมาก
เหยียนหรูอวี้รู้สึกประหลาดใจอยู่ไม่น้อย รู้จักกับแม่นางตู้มานมนาน นางย่อมรู้ดีว่าแม่นางตู้เป็นคนที่น่าเบื่อ แม้ฝีมือของนางทั้งแม่นยำและประณีต ทว่าแต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยสนใจเด็กเช่นนี้
แน่นอนว่าเรื่องนี้มิใช่เรื่องเลวร้าย ยิ่งแม่นางตู้ตั้งใจมากเท่าไร ฮูหยินผู้เฒ่าเว่ยก็ยิ่งมีความสุขมากเท่านั้น และเมื่อฮูหยินผู้เฒ่าเว่ยมีความสุข โอกาสที่นางจะช่วยเหยียนหรูอวี้กล่าวต่อหน้าพระมเหสีย่อมมีมากขึ้นด้วย
“ข้าอยากได้เปลือกหอย”
“ข้าอยากได้ปลา”
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com