Vol.2-184 คนเห่อหลาน (1)

บทที่ 184 คนเห่อหลาน (1)

ไป๋หลี่เซียงนี้เห้อเหลียนเป่ยหมิงได้ยินมาบ้าง ยาพิษชนิดนี้เป็นยาพิษของซีเฉิง ชื่อของยาพิษนั้นตั้งตามกลิ่นซึ่งหอมเหมือนดอกไม้

เห้อเหลียนเป่ยหมิงมิได้ซักไซ้ว่าเยี่ยนจิ่วเฉาโดนยาพิษเพราะเหตุใด นั่นไม่ใช่เรื่องของเขา ถึงแม้ว่าฮูหยินผู้เฒ่าจะยอมรับเยี่ยนจิ่วเฉาแล้ว เขาก็ยังไม่สามารถมองอีกฝ่ายเป็นหลานชายได้ “เท่าที่ข้ารู้ พิษชนิดนี้ไม่มียาถอนพิษ ตัวยาทั้งหมดสี่ชนิด มีครึ่งหนึ่งที่หาไม่ได้แล้ว”

อวี๋หวั่นสีหน้าจริงจัง “หาไม่ได้ก็ต้องหา ไม่ว่าอย่างไรข้าก็ต้องรักษาสามีข้าให้หาย”

แม่นางน้อยคนนี้อายุยังไม่มาก แต่น้ำเสียงกลับเด็ดเดี่ยวมีพลังเหลือเกิน

นอกจากเหตุผลข้อนี้ที่เข้ามาในหนานจ้าว ก็ไม่มีเหตุผลที่ไม่อาจรับพวกเขาเอาไว้

เพียงแต่ว่า…

เห้อเหลียนเป่ยหมิงนึกถึงบางอย่าง นัยน์ตาของเขาก็พลันดูลึกล้ำ “จวนเยี่ยนอ๋อง...จวนเยี่ยนอ๋องที่เกี่ยวดองกับเซียวเจิ้นถิงน่ะหรือ?”

อวี๋หวั่นใจเต้นตุ๊มๆ ต่อมๆ เรื่องที่ควรมาถึงก็มาแล้วสินะ เรื่องที่พวกเขาทำให้เห้อเหลียนฉีตาย สุดท้ายก็ไม่อาจปิดบังเขาได้