Vol.2-185 คนเห่อหลาน (2)

บทที่ 185 คนเห่อหลาน (2)

นางหลี่ไม่อาจพูดอะไรต่อหน้าพ่อสามีได้ จึงจำใจถอยออกมา

เมื่อออกมาจากโถงบุปผา นางหลี่ก็มีสีหน้าบูดบึ้ง

นางรู้ดีว่าพ่อสามีไม่ชอบนาง กล่าวโทษที่นางไม่ดูแลเห้อเหลียนฉีให้ดี แต่พ่อสามีไม่ได้คิดเลยสักนิดว่าตัวเขาเองเป็นพ่อยังควบคุมลูกชายไม่ได้ นางเป็นภรรยาไหนเลยจะควบคุมเขาได้? เห้อเหลียนฉีหายไปจากบ้านสามวันสามคืน คนที่ทุกข์ใจที่สุดก็คือนางมิใช่หรือ?

ไม่รู้ว่าหลายปีนี้เขาไปมีลูกข้างนอกอีกไม่รู้กี่คน

เขาตายไปแล้วก็ตายไปแล้วสิ อย่างไรเสียหลายปีนี้นางก็ใช้ชีวิตเหมือนเป็นแม่หม้ายอยู่แล้ว นางมีลูกชายลูกสาวแล้ว ช่วงชีวิตหลังจากนี้นางก็คงไม่ต้องกังวลอีก สามีนางเสเพลนัก จะมีหรือไม่มีก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ? ดีเสียด้วยซ้ำนางจะได้เป็นอิสระ!

ในใจนางหลี่คิดเช่นนี้ ทว่ากลับไม่กล้าแสดงสีหน้าออกมา มิเช่นนั้นหากพ่อสามีเห็นว่านางกำลังมีความสุขเพราะความทุกข์ของเขา นางคงต้องซวยเป็นแน่

“ฮูหยิน จะกลับเรือนหรือยังเจ้าคะ?” หวังมามาซึ่งยืนอยู่ด้านข้างเอ่ยถาม

นางหลี่ชะงักฝีเท้า “ไม่ ไปจวนตะวันออก”