Vol.2-154 ประทานรางวัล เยี่ยมเยียนถึงหน้าประตู (2)

บทที่ 154 ประทานรางวัล เยี่ยมเยียนถึงหน้าประตู (2)

ฮ่องเต้จัดงานเลี้ยงอำลาให้แก่ทูตหนานจ้าวด้วยพระองค์เอง บรรดาเชื้อพระวงศ์และเหล่าขุนนางข้าราชบริพารชั้นสูงต่างก็ไปด้วยเช่นกัน ในบรรดาสมาชิกสตรีในราชวงศ์มีเพียงพระชายาเฉิงอ๋องเท่านั้นที่มีสถานะพิเศษได้รับอนุญาตให้มาพบลูกพี่ลูกน้องของนาง

ตั้งแต่รู้ว่าตนเองจะถูกบังคับให้แต่งงานกับองค์ชายแห่งต้าโจว พระชายาเฉิงอ๋องก็มักจะทะเลาะ บ่นว่าและเกลียดชังลูกพี่ลูกน้องของนาง ทว่าเมื่อต้องแยกจากกันจริงๆ นางกลับไม่อยากให้ลูกพี่ลูกน้องของนางจากไปมากที่สุด

ในความทรงจำของนางล้วนมีแต่เรื่องดีๆ ของท่านพี่ผู้นี้ นางนึกถึงครั้งแรกที่ได้ขี่ม้าเมื่อนางอายุได้เจ็ดขวบ นางวิ่งเร็วมากจนหลุดออกจากสายตาของทาสรับใช้ และหลงทางอยู่ในทุ่งหญ้า ท่านพี่ผู้นี้เป็นคนแรกที่ตามหานางพบ เขาโอบนางเข้าสู่อ้อมแขนและเอ่ยกับนางว่า ‘หมิงจู ไม่ต้องกลัวนะ พี่อยู่นี่แล้ว’

นับจากนี้ไป พี่ชายจะมาไม่ได้อีกแล้ว...

“แง๊—"

พระชายาเฉิงอ๋องซุกตัวเข้าในอ้อมแขนขององค์ชายรองแห่งซยงหนูและเริ่มร้องไห้ออกมาโดยไม่คำนึงถึงภาพลักษณ์ของตนเอง