บทที่ 155 เด็กอ้วนแสนดุร้าย กลับหมู่บ้าน (1)
หมอหลวงแห่งราชวงศ์ต้าโจวยกความดีความชอบให้อวี๋หวั่นมากเกินไป หลังจากอวี๋หวั่นจากไปไม่นาน หมอหลวงก็มาถึง และถึงแม้เธอจะไม่ทำอะไร หมอหลวงก็ช่วยเขาได้อยู่ดี ทว่าเขาอ่อนแอผิดปกติ นอนอยู่ร่วมสิบวันถึงครึ่งเดือนกว่าจะลุกจากเตียงได้
พอคิดเช่นนี้ ตนเองก็มีความดีความชอบอยู่ไม่น้อย
อวี๋หวั่นลงจากรถม้า
เด็กชายทั้งสามยื่นหัวออกจากผ้าม่านของหน้าต่าง และใช้สายตาดุร้ายมองศิษย์เล็กหวั่นเฟิง
หวั่นเฟิงตกตะลึงกับสายตาของเด็กน้อยทั้งสาม
“มีอันใดหรือ?” อวี๋หวั่นหันมองตามสายตาของเขา ทันใดนั้นเด็กอ้วนทั้งสามก็สับเปลี่ยนสีหน้าอย่างฉับพลัน เป็นการแสดงออกด้วยท่าทีที่แสนน่ารัก!
อวี๋หวั่นตกหลุมรับในความน่ารักของบุตรชายอีกครั้ง จนแทบไม่อยากออกจากประตู และกอดทั้งสามไว้ในอ้อมแขนพร้อมกับจุ๊บพวกเขา
เมื่ออวี๋หวั่นหันหน้าไปคุยกับหวั่นเฟิง เด็กอ้วนตัวน้อยก็ทำหน้าตาดุร้ายอีกครั้ง!
หวั่นเฟิงตะลึงงันกับท่าทีของเด็กอ้วนทั้งสาม โชคดีที่ราชครูลงมาจากรถ หวั่นเฟิงจึงรีบหันตัวกลับไปพยุงราชครู “ท่านอาจารย์”
สายตาของอวี๋หวั่นตกกระทบกับราชครู
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com