Vol.2-135 วิธีของหวั่นหวั่น (2)

บทที่ 135 วิธีของหวั่นหวั่น (2)

ทั้งสองออกไปแล้ว

ทั้งสองนำผลไม้ไปให้พระชายาองค์ใหญ่ที่ห้อง อวี๋หวั่นสนทนากับฮองเฮาอยู่ครู่หนึ่งก็เตรียมตัวกล่าวลา ทว่าขณะที่เธอกำลังจะเดินออกจากตำหนักเจาหยางนั้นเอง นางกำนัลซึ่งคอยรับใช้ข้างกายของพระชายาก็กระวีกระวาดเข้ามา

ฮองเฮามองนาง “มีอะไรหรือ? ”

นางกำนัลตอบว่า “กราบทูลฮองเฮา เครื่องรางของพระชายาหายไปแล้วเพคะ! ”

ฮองเฮาหน้าถอดสี “หายไปก็รีบไปหาสิ ไปหาเร็ว! ”

อวี๋หวั่นมองฮองเฮาด้วยความมึนงง

ฮองเฮารู้ดีว่าตนตกใจมากไปสักหน่อย เรียกว่าเสียอาการก็เห็นจะได้ กระนั้นนางจะไม่วิตกก็ไม่ได้ นั่นเป็นเพราะ

เครื่องรางที่นางให้ลูกชายไปขอที่วัดผู่จี้ด้วยตนเอง ได้รับการปลุกเสกจากเจ้าอาวาสของวัดผู่จี้เพื่อให้ปกป้องคุ้มครองพระชายา ให้นางให้กำเนิดโอรสอย่างปลอดภัย

“ปลุกเสกแล้ว ใช้คุ้มครองสองแม่ลูกให้ปลอดภัย” ฮองเฮาบอกกับอวี๋หวั่น

อวี๋หวั่นพยักหน้า คนโบราณเชื่อเรื่องไสยศาสตร์ ของสำคัญเช่นนี้หายไปย่อมต้องรู้สึกเดือดเนื้อร้อนใจเป็นธรรมดา

“เป็นอย่างไรหรือเพคะ? ประเดี๋ยวพวกข้าช่วยหา” เธอบอก