Vol.2-115 สามีภรรยารับตราประทับทอง (1)

บทที่ 115 สามีภรรยารับตราประทับทอง (1)

สำนักบัณฑิตนั้นกว้างขวางเหลือเกิน อวี๋ซงและลุงวั่นใช้เวลาเดินถึงหนึ่งเค่อกว่าจะมาถึงเรือนหลังคาสีดำกำแพงสีขาวหลังหนึ่ง ด้านในมีระเบียงทางเดิน มีห้องหับ บ่อน้ำและต้นไผ่ สิ่งที่ต่างออกไปจากที่อวี๋ซงคุ้นเคยก็คือที่นี่ไม่มีเครื่องมือการเกษตรใดๆ

หากเยี่ยนจิ่วเฉาไม่ได้บังเอิญไปเห็นเขากำลังเขียนตัวอักษรบนพื้นดินเข้า ชั่วชีวิตนี้เขาคงเป็นเพียงชาวนาในหมู่บ้านเหลียนฮวา เขาไม่เคยคิดฝันว่าจะมีโอกาสได้เรียนหนังสืออย่างคนอื่นบ้าง

อวี๋ซงกอดห่อผ้าเอาไว้ มองไปยังเหล่านักเรียนสวมชุดสีขาวซึ่งเดินผ่านหน้าเขาไป ลุงวั่นเคยบอกเอาไว้ว่านักเรียนที่ศึกษาในสำนักบัณฑิตเรียกว่าเจี้ยนเซิง สถานะเหนือกว่านักเรียนทั่วไปอยู่ระดับหนึ่ง

ลุงวั่นหันหน้าไป ก็พบว่าอวี๋ซงกำลังยืนงง เขาอดหลุดยิ้มออกมาไม่ได้ “หลังจากวันนี้คุณชายรองก็คงคุ้นเคยแล้ว ล่ะ เจ้าก็เหมือนกับพวกเขา เป็นเจี้ยนเซิงของสำนักบัณฑิต”

“เมื่อวานข้ายังทำนาอยู่เลย” อวี๋ซงเกาศีรษะพลางเอ่ยขึ้น