ตอน มุ่งหน้าสู่อนันท์ตลัยนคร
~ดวงใจปักษา34~
ตอน มุ่งหน้าสู่อนันท์ตลัยนคร
หลังจากที่องค์จ้าวแสนธนบดีได้ตรวจตราความเรียบร้อยของบ้านเมืองดีแล้วนั้น วันเวลาที่จะต้องเดินทางไปยังนครอนันท์ตลัยก็มาถึง...
" ถวายบังคมพระเจ้าค่ะ เสด็จพ่อ "
" มาแล้วรึแสนธนบดีลูกพ่อ " ท้าวพญาผู้เป็นใหญ่แห่งนครนาคินทร์ เอ่ยถามบุตรชาย
" พระเจ้าค่ะเสด็จพ่อ วันนี้ลูกจะมากราบทูลลาเสด็จพ่อ พระเจ้าค่ะ "
" พ่อเองก็ไม่มีอะไรที่จะมอบให้กับเจ้า จักมีแค่เพียงคำอวยพรอำนวยชัยให้กับเจ้าเท่านั้น "
" ลูกมิได้หวังอันใดจากท่านพ่อเลย พระเจ้าค่ะ ลูกเพียงแค่อยากจะขอสมาอภัยต่อท่านพ่อก็เท่านั้นเองพะย่ะค่ะ "
" เจ้ามิจำเป็นต้องมาขอสมาอภัยอะไรต่อพ่อหรอกแสนบดี พ่อเองต่างหากที่ต้องสมาอภัยต่อเจ้า ที่พ่อมิอาจที่จะปกป้องเจ้าได้ "
" ท่านพ่ออย่าได้ทรงพูดเยี่ยงนั้นเลยพระเจ้าค่ะ ตัวลูกเองด้วยซ้ำที่ไม่สามารถทำหน้าที่ของลูกที่ดีได้ "
" สิ่งที่เจ้าคิดทำทั้งหมดนั้น ถือเป็นหน้าที่ของลูกที่กระทำได้สมบูรณ์แล้วแสนบดี "
" พ่อภูมิใจในตัวเจ้ามาก ให้เจ้าจำเอาไว้ว่า หากมีเรื่องอันใดที่ไม่สบายให้เจ้าระลึกคิดถึงพ่อและแม่เป็นอันดับแรกนะลูก "
" พระเจ้าค่ะ เสด็จพ่อ "
" ว่าแต่..การเดินทางไปยังนครอนันท์ตลัยครั้งนี้ของเจ้า เจ้าจะจัดขบวนคาราวานไปมากน้อยเพียงใดรึ แสนบดี? "
" หม่อมฉันว่าจะมิจัดกองคาราวานไป พระเจ้าค่ะท่านพ่อ "
" ทำไมหรือ? เจ้าถึงจะมิจัดกองกำลังเพื่อเดินทางไปยังนครอนันท์ตลัย..? "
" หม่อมฉันคิดควรดูแล้ว ว่าจักออกเดินทางไปเพียงลำพัง พระเจ้าค่ะ ด้วยการไปยังนครอนันท์ตลัยครั้งนี้ของลูก ก็เปรียบเพียงเป็นองค์ประกัน ดังนั้นสู้ลูกไปเพียงลำพังจักดีกว่านำพาข้าราชบริพารไปเป็นตัวประกันด้วย พระเจ้าค่ะท่านพ่อ "
" เจ้าคิดและตัดสินใจดีแล้วใช่หรือไม่ลูกพ่อ? "
" หม่อมฉันตัดสินใจดีแล้ว พระเจ้าค่ะ " วันนี้หม่อมฉันจึงเข้ามากราบบังคมทูลลาท่านพ่อเป็นครั้งสุดท้าย พระเจ้าค่ะ.."
" แสนบดี..พ่ออยากจักให้เจ้าคัดเลือกใครสักคนเพื่อเป็นเพื่อนเดินทางไปด้วยจักได้รึไม่ " ท้าวพญาผู้เป็นใหญ่เอ่ยควรแก่บุตรชาย
" ถ้าหากท่านพ่อจักให้ลูกเลือก ลูกก็จักเลือกเอาเจ้าพี่กัณฑะเดินทางไปกับลูก พระเจ้าค่ะ "
" กัณฑะ..!! เจ้ายินดีที่จะเดินทางไปกับลูกของเราหรือไม่..? " ท้าวพญาผู้เป็นใหญ่ร้องถามขุนทหารสนิทของบุตรชาย..
" ขอเดชะพระอาญามิพ้นเกล้า หม่อมฉันยินดีและเต็มใจที่จักติดตามพระองค์จ้าวแสนไปยังนครอนันท์ตลัย พระเจ้าค่ะ " กัณฑะกราบทูลต่อองค์ท้าวพญา..
" เราขอฝากเจ้าดูแลจ้าวแสนลูกของเราด้วยนะ กัณฑะ..."
" หม่อมฉันจักดูแลและปกป้ององค์จ้าวแสนจนตราบสิ้นชีพของหม่อมฉันเอง พระเจ้าค่ะพระองค์ "
" เราขอบน้ำใจในน้ำใจของเจ้ามาก กัณฑะ "