Chapter 43

Please VOTE!

Rough draft.

"I even thought that we'd go abroad. Seriously, Baguio? Is this the best they can?" She irritatedly said to herself.

"Don't be too hateful. Sige ka baka kainin mo ang mga sinasabi mo." Woodman hissed at her. Muntik naman ng malaglag ang kanyang puso sa gulat.

"Where the hell did you came from?" Na iinis niyang tanong dito. Ngunit na wala agad iyon dahil parang lalo itong gumwapo sa kanyang paningin.

Especially, with his faded maong jeans, sneakers and white polo shirt with navy blue prints. He even wear a bonnet navy blue bonnet. It is just a simple attire but, why the hell he became so, handsome?

"Kanina pa ako nandito. You almost missed the bus, you know?" Sagot naman nito sa kanya at tama ito late na kasi siya dumating dahil tinapos pa niya ang submission ng report niya.

"I thought that you are not coming." May katagalan niyang sagot ng maka hupa sa kaguwapuhan nito. Nakita naman niyang sumilay ang ngiti sa labi nito.

(Damn, that smile.) She frustratedly said to herself. Kung alam lang nito ang iniisip niya ay baka lalong lumaki ang ulo nito.

"I can't let this opportunity to pass by. This would be a great memory to the both of us and who knows if this will happen again?" Tila naman pagse sentimento nito. Why can she see sadness in his eyes? Ano na naman ba ang iniisip nito? He looks in pain and as if he is going in so far away.

"Hindi bagay sa'yo." Saway niya dito para naman mag iba ang momentum. At saka niya hinila pababa sa mukha nito ang bonnet na suot nito. Tinawanan naman siya nito.

"Everyone told me that I look good. Are you sure you are not lying?" Balik naman na biro nito sa kanya and she smile a little but dahil he is back to his usual self.

"Are you smiling?" Gulat naman na tanong nito.

"No." Tanggi niya at tinalikuran ito. Agad siyang sumakay sa bus para ma iwasan ito.

"Yes, you are." Puna pa nito at sinundan na siya sa pag akyat sa bus.

"Tabi tayo, huh? Dito ka." Lambing sa kanya nito. Hindi naman mapigilan ng kanyang puso na mag wala. Why the hell is he always tempting her? Bigla tuloy na mula ang kanyang mukha.

"Sorry, sweetie. Isabelle is mine kaya mag dusa ka. I will not let you to enjoy this tour alone.." Rina said and grabbed her hands kaya na pa upo siya sa bakanteng upuan sa tabi nito. Ka tapat nito ang upuan kung saan naka puwesto si Woodman. Nakita naman niya ang pag sibangot at pag talim ng mata nito kay Rina.

"Beh." Asar pa nito na lalong ikina sama ng mukha nito. Ibig naman niya matawa dahil daig pa nito ang na lugi sa negosyo dahil sa istura nito.

"Pare, may naka upo ba diyan? Tabi na lang tayo.." Their other classmate said to him.

"Leave me alone." Matigas at nakaka takot na sabi nito. And she was shocked dahil she didn't expect that he can be that rude. Hindi naman kasi ito ganito. Na gulat din ang kanyang ka klase na lalaki at tumayo agad sa kina uupuan nito. Kumaripas ito ng alis dahil sa pagsu sungit nito.

"Ha- ha- ha. Na pikon ang bata." Rina teased at him.

"Oh, shut up." Singhal nito dito.

"Is everyone boarded? Okay we are all settled kaya---

"Sir, huwag niyo naman akong iwan." Theodore said to their teacher demandingly.

"Oh, Theo. Mabuti naman at umabot ka. Iiwan ka na talaga namin." Puna ng teacher nila dito.

"Siyempre naman, Sir. Hindi naman ako papayag na ma iwan dahil baka malungkot ang ating mga beautiful ladies kapag hindi ako sumama." Mahangin naman na sabi nito and she just rolled her eyes in disgust.

(Ang kapal ng Hudyo.) She can't help but, said to herself.

"There is no more vacant seat. Doon ka na lang sa tabi ni Ryuuki." Na gulat naman silang tatlo nila Ryuuki sa sinabi ng teacher nila. Who the hell who'd want him to be near at them?

"Per-- Fine." Pa dabog na sabi nito at nag martsa ng masama ang loob pa punta sa upuan ni Ryuuki kung saan may bakanteng upuan.

Kitang kita niya ang disgusto sa dalawang lalaki lalo na sa mukha ni Woodman na tila mapapa mura na sa asar. Minabuti niyang makipag palit ng upuan kay Rina at sa malapit siya sa bintana umupo. Hangga't maari kasi ay gusto niyang lumayo kay Theodoro dahil baka ma patay na niya ito sa inis.

Somehow she felt a liitle pressure playing in the air. Bakit para siyang na so- suffocate sa tensyon? Hindi siya maka hinga tuloy ng maayos. What the hell is happening? Pakiramdam niya ay nasa gitna siya ng nag uumpukan na bato.

"Kapag nga naman minamalas ka. Sa pinaka ayaw mo pang tao ka matatabi." Theodoro said like an angry wolf to Woodman. Tila ito naghahanap ng away.

"I should be the one saying that, Doro." Hindi nagpapatalo na sabi ng halata na kanina pa na asar na asar na si Woodman.

His eyes changed into laser dahil sa talim ng tingin nito dito. Nag tantiyahan ng tingin ang mga ito but, in the end si Theodoro ang nag bawi dahil hindi nito inaasahan na ganoon pala ito magalit. This is the first time they all see him like that. Bakit ba ito may topak?

"R.. Rence? Hindi ka ba matutulog? Mahaba pa ang biyahe natin at sa aga ng assembly I know you also woke up early." Nag aalalang tanong ni Rina sa kanya. And she didn't bother looking at her dahil ang mga mata niya ay nasa salamin ng bus. Pinagmamasdan niya lamang ang kanilang dinadaanan.

"I am fine." Tipid na sagot niya.

"You really are cold. But, I know there is something behind that. I hope when the right time comes ay ang lahat ng problema mo ay maayos na. Because, time might comes na sukuan ka na ng lahat at baka pagsisihan mo 'yon." Makahulugang sabi naman nito na may laman.

"I don't want to be like this but, this is the only way for me to hold myself in sanity." She answered her again without looking at her. She heard her sigh.

"When the right time comes. I hope you open your door and don't think of anything. Just think whatever makes you happy and that ends everything." Payo pa nito sa kanya. What is she saying? Ano ba ang pinag uusapan nila?

"What are we talking about, again?" Na guguluhan niyang tanong.

"Everyone who cares about you sees everything. Ikaw lang yata ang denial. Kahit anong tanggi mo alam namin na alam mo din na may gu--

"Shhhh! What the hell?!" Singhal niya dito na pa bulong lamang. Tinakpan niya ang bibig nito at na tawa naman ito.

"I didn't know you can react like that. That's new." Natatawa pa na sabi nito.

"If you have thoughts, sarilihin mo na lang. You don't have to verbalize everything you think." She hissed at her habang pulang pula.

"So, cute of you. I might even fall to you. And stop blushing." Pang aalaska pa nito sa kanya. And she rolled her eyes in irritation.

"Now, I know your achilles heels." Pa habol pa nito.

"Oh, shut up." She hissed at her. What the hell is she saying when she said that everyone who cares at her all knows that....

(Never mind.) She just dismissed the thought.

*****

"What are you doing here?" Halos malaglag naman ang kanyang puso sa gulat.

"Bakit ba ang hilig mo mang gulat?" Asik niya dito at tinawanan lang siya nito.

"Why do you always sounds like a criminal?" Natatawang balik nito sa kanya.

"Leave me alone." Matalim niyang sabi dito ngunit tinabihan pa siya nito.

"I always thought you are weird. But, now I think you are much weirder than ever. Pinapa alis ka na ayaw mo pa umalis." Na iinis niyang sabi dito.

"Weird? I am not weird." Tanggi naman nito.

"Oh, really? Then what are you?" She mockingly asked him.

"I am just a man in love." Sagot naman nito sa kanya na parang wala lang ngunit totoo.

"I...in love? You? Do you even know what you are saying?" She mocked at him again. Pinipigilan niya matawa sa sinabi nito. Tinitigan naman siya nito kaya hindi na niya mapigilan pa na matawa.

"Seriously? Is that even possible? Ha- ha." She can't help but, say. Na gulat naman ito ng tumawa siya. May be because, its been a while since she laughed out loud. Pero hindi kasi niya mapigilan.

"One more word and I'll kiss you right here, right now." Babala nito sa kanya but, she didn't bother minding him dahil lalo pa siyang na pa hagalpak sa tawa.

"Is it that funny?" May himig na inis na tanong nito sa kanya.

"Yes it is. You are joking right? How can a toad like you fall in love? I can't imagine." Hindi pa din niya makapaniwalang sabi at sumimangot naman na ito sa kanya habang tinitigan siya ng mariin. Tumayo ito sa bench bigla at halatang na pikon na at iniwan na siya. Sinundan naman niya ito ng tingin habang pa alis ito nang na tatawa pa din.

"Manhid." She heard him say. Bigla naman siya na pa hinto sa kanyang pag tawa. At na tameme sa kina uupuan. She blink twice, tama ba ang narinig niya?

Did he just say that she is manhid? But, why will he say that? Bigla naman umihip ang malakas na hangin at pakiramdam niya ay tumigil ang kanyang paligid. Does it mean that he is in love with her? But, how?

(N.. No. Its impossible.) She deniably said to herself.

"Na bibingi lang ako. *hachoo!" Tanggi pa niya ng mariin sa sarili. And she can't help but, sneeze because of coldness. Na pa singhot naman siya dahil tumutulo na yata ang kanyang sipon dahil sa lamig.

"C'mon." Na gulat naman siya ng bigla siyang lapitan nito at yayain tumayo. Naka tingala naman siyang tumingin dito. And she automatically hold into his hands.

"It's cold here yet, you are wearing a white three fourth sleeve polo. Do you really want to be sick?" Sermon nito sa kanya habang hawak nito ang kanyang kamay.

"See, your hands are so cold." Sita pa nito sa kanya at nag lihis naman siya ng tingin. Bakit ba ang sungit nito? Ngunit tama ito ang lamig nga ng kanyang mga kamay at kay init naman ng ma init na kamay nito.

"Wear this." May awtoridad na sabi nito sa kanya dito at hinubad nito ang suot nitong jacket at isinuot sa kanya.

"H.. Hey." Saway niya dito.

"Just wear it." Segunda agad nito sa kanya.

"Ang sungit mo na naman." Na iinis niyang saway dito.

"Hindi ako nag su- sungit. I just don't want you to be sick." Katwiran nito at may himig na pag aalala sa boses nito.

"And why is that?" Hindi naman niya na pigilan na tanong dito. Gusto naman niya agad bawiin ang tanong niya dito nang maalala niya ang sinabi nito kanina.

Manhid. Tila naman deja vu sa kanyang pang dinig.

"Kasi m-- Sa sagot pa sana oto ngunit pinangunahan niya ito.

"Kape! Tama! Gusto ko ng kape para ma initan ako." Pagsi sinungaling niya dito at hinila ito sa pinaka malapit na coffee shop na kanyang na tanaw.

"Umiiwas ka na naman." Saway nito sa kanya.

"W... What do you mean?" Pag mamaang maangan niya dito.

"You know what I am saying. Why are you so, afra--

"One slice of mocha, blueberry and lemon cake. And one coffee latte. Ikaw ano gusto mo? Ahm... And a cup of black coffee." Order niya sa waiter ng sila ay maka upo coffee shop. Narinig naman niya ang buntong hininga nito.

Ibig naman niyang ma inis sa waitress na kumukuha ng kanilang order. Naka tingin lang kasi ito kay Woodman. Tulala in short at duda naman siya kung na initindihan nga ba nito ang kanyang mga in- order. Kung sakali naman na hindi ay mabubusog ito sa kanyang sermon kaya sana huwag naman.

Pag pasok pa lang nila kanina sa coffee shop ay agaw atensyon na ito. Parang mga domino ang ulo ng mga babae na sunod sunod ang pag titig dito. Hindi niya alam kung bakit pero nakaka irita iyon. Bakit ba kasi ang guwapo nito?

"Can you finish all of that?" Tila na susuya na sabi nito habang tinitignan ang kanyang mga in- order na cake.

"Of corse because, you'll help me with this." Pangda damay niya dito.

"Oh, no I won't. You know I hate sweet-- Bago pa nito na tapos ang sa sabihin ay sinubo niya dito ang isang kutsara ng blueberry cake.

"Aack! That's too sweet." Ma asim na mukha na sabi nito. Na pa ngiti naman siya.

"Masarap di' ba? You should try eating sweets from now on. Para naman magkaroon ng ka unti saya 'yang puso mo dahil sa matamis." Bilin pa niya dito.

"Huh? And that really came from a masochist like you." He said sarcastically to her.

"Whatever. Hmmm.. Its so, delicious. Try this." Masaya ang pakiramdam niyang sabi at sinubuan ito ng cake. Ngayon naman ay ang mocha. Na pipilitan naman itong ngumanga at kumain. Dahan dahan nitong nginuya ang cake bago nilunon.

"Its yummy, right?" Tanong pa niya dito.

"Okay lang." Tipid at hindi interesado na sagot nito sa kanya.

"God. You are so emotionless. Eat all of this, 'Kay?" She frustratedly said to him. Hindi naman niya na pigilan mapa upo dahil bigla kumati ang kanyang lalamunan. Mukha yatang magkakasakit siya.

"Are you okay? Will you stop eating sweets. Masama 'yan sa tonsil." Sermon na naman nito sa kanya.

"Can you stop nagging me?" Na iirita niyang tanong.

"Fine. Ang tigas ng ulo mo. I'll eat t...the mocha... and t...the blueberry cake or whatever. And just eat the lemon cake. 'Yan lang yata ang tolerable ang tamis." Suggestion nito at kinuha nito ang kanyang mga cake.

"H... Hey! That's mine." Saway niya dito ngunit hindi siya pinansin nito. At dahan dahan nitong sinimulan ka inin ang kanyang mga cake. Nag buntong hininga pa ito bago ito sumubo ng cake.

"Now, I'm gonna ask you again. Masarap di' ba?" Tanong niya muli dito.

"Okay lang." Sagot naman muli nito na hindi nag bago.

"Okay lang? Eh na ubos mo nga. Even the icings are gone." Na tatawa niyang sabi dito.

"Now, may be is the time to go back. Baka hinahanap na nila tayo." Yaya nito sa kanya.

"I don't want to go back. Kung gusto mo ikaw na lang. I just want to be alone." Tanggi niya dito at tumingin sa malayo.

"You are now being an anti social." Komento nito sa kanya.

"I am just like you." Balik naman niya dito.

"What will I do to you?" He sounded a bit helpless.

"Ganito na lang. Why won't we just enjoy ourselves?" Suggestion nito sa kanya.

"Ano'ng ibig mong sabihin?" Na guguluhan niyang tanong.

"C'mon." Yaya nito sa kanya at kinuha na ang kanyang kamay. Nag bayad ito sa coffee shop at tuluyan na silang lumabas doon. Ang lahat naman ng babae ay naka tingin sa kanila. Well, mamatay sila sa inggit.

"Teka, saan ba tayo pupunta?" Tanong niya dito.

"Basta, you'll enjoy it." Paninigurado naman nito sa kanya. Pumara ito ng taxi at nag sabi ng location. Ilang sandali ay pa nandoon na sila sa lugar. Woodman looks a bit excited kaya hindi na siya naging KJ pa dahil she knows that he always felt lonely. Siguro naman ay sasakyan niya ang trip nito ngayon.

"Burnham park?" She unbelievably said to him.

"Stop sounding so bad. C'mon, let's just enjoy this day." Saway nito sa kanya at hinila ang kamay sa isang stall na may ka unting pila.

"100 per one hour ride po." Sabi ng nag a- assist sa kanila.

"Okay, a ride please." Sabi naman nito na isa lang ang kabayo na binayaran.

"Mabuti naman at isa lang. I don't want to ride in that horse dahil may sarili ako. And I don't trust this horse." Sabi niya dito at gumilid para maka sakay ito. Ano na naman ba ang iniisip nito? Nasisiraan na talaga ito.

"I'll just wait--- Ahhhh!" Hindi niya na tapos ang kanyang sa sabihin at na pa sigaw ng i- angat ni Woodman sa ere ang kanyang katawan at madali siya nitong na isakay sa kabayo na parang magaan na papel.

"What the hell?! I told you I don't trust this horse.." Na iinis niyang sabi at na nigas sa kina uupuan.

"Rey! You are so dea-- Hindi naman niya na tapos ang kanyang sinasabi dahil bigla itong umangkas sa kabayo.

"May sinasabi ka?" Tanong nito sa kanya habang ito ay nasa likod niya. Bigla naman siyang hindi nakapag salita dahil sa pagkaka lapit nila. Nararamdaman niya ang init ng dibdib nito sa kanyang likod.

"Ay!" Na isambit niya ng pa lakadin nito ang kabayo at na pa sandal na nga siya sa dibdib nito. Naka ngiti lang naman siyang tinignan nito.

"Ehem.." Pagti tikhim niya ng kanyang lalamunan.

"Why do you became so, quiet? Bakit hindi ka makapag salita ngayon?" Tanong nito sa kanya.

"W.. Wala." Pagsi sinungaling niya.

"Talaga lang huh?" He teased at her.

(Oh God, isang oras na ride sa isang kabayo? At nasa ganitong posisyon kami? Baka naman po mamatay na ako sa tensed..) Ka usap niya sa Diyos at na pa buntong hininga pa.

"Relax, I will not do anything to you. Ano ka ba?" Na tatawang sabi nito sa kanya.

"I don't believe you." Segunda niya agad dito at na tawa ito. Maka lipas ang 20 minutes ay pina hinto na nito ang kabayo. Nagtataka naman siyang tinignan ito.

"You know that you are my weakness at kapag na hihirapan ka ay triple naman ako. Kaya let's just walk baka kasi mamaya ay himatayin ka na sa tension." He said to her at na pa titig lang naman siya dito.

(Why is he so, nice?) He always think about her. Na una itong bumaba nag kabayo pagkatapos ay inalalayan siya nito makababa. Nang tangkain niya bumaba ay nawalan siya ng balanse kaya pa subsob siya sa mga bisig nito na bumagsak.

"Are you okay?" Tanong nito sa kanya at ini angat naman niya ang mukha.

"Awww. My nose.." Reklamo niya dito. Tinawanan lang naman siya nito.

"Clumsy." Komento pa nito at tinignan niya ito ng masama.

"You like strawberries, right?" Sabi nito sa kanya at na pa lingon naman siya dito.

"How did you know that?" She asked at him.

"Secret. Let's just go to the strawberry farm.." Yaya nito sa kanya at hinila na siya nito.

Hindi naman niya mapigilan na ma pa hanga sa ganda ng tanawin na kanilang kinalalagyan. The climate is so cold yet, refreshing. Mas malamig dito kaysa sa burnham park. Hindi niya alam kung bakit pero napaka payapa sa kanyang pakiramdam. Na gulat naman siya ng lapitan siya ni Woodman.

"You can close your mouth. Baka kasi pasukan ng langaw." Saway sa kanya nito na pinipigilan matawa sa kanyang itsura.

"Tse." Saway niya dito.

"But, it is beautiful I am speechless." Sabi niya na bahagya pang na pa ngiti. Ang tinutukoy kasi niya ay ang maraming helera ng maliit na puno ng strawberries na hitik na hitik sa pulang mga bunga. Ang berde na dahon at puno nito ay kay sarap iuwi ng buo.

"Let's start harvesting?" Tanong nito sa kanya at inabutan siya ng basket. Binigyan din siya nito ng apron at hat para sa sinag ng araw. Sinimulan niya naman ng pumwesto sa puno na malapit sa kanya. She excitedly chose a strawberry tree at sinimulan ng pumitas.

"Look! There are so many strawberries. Siguradong masarap dahil fresh.." She excitedly said to Woodman habang tila mapupunit na ang kanyang labi sa pagkaka ngiti.

"Oo. I can see it." Na tatawa namang sabi nito.

"D.. Don't pick the small one's. Mura pa 'yan." May halong pagka gulat na saway nito sa kanya. Tinignan naman niya ito because, she didn't understand what he was saying.

"Bakit? May pagkaka iba ba sila? Lahat naman strawberries di' ba?" May himig na inis niyang sabi dito.

"Oo nga, lahat ay strawberries. But, what I am saying was there were ripe strawberries and the unripe one's. The small strawberries you picked were the unripe one's." Maliwanag pa sa buwan na paliwanag nito at tila may frustration pa dahil sa buntong hininga nito.

"Fine." Pa suplada niyang sabi.

"Ito ba puwede?" Tanong niya dito na itinuro ang strawberry na malaki." And she once again heard him sigh.

"Ano'ng kulay ng mga strawberry na kinakain mo?" Tanong nito sa kanya.

"Red." Sagot naman niya. Why the hell is he asking that?

"Eh ano'ng kulay ang hawak mo?" Tanong nito sa kanya.

"Green." Sagot naman niya at na pa "Oh" ng ma realize na hilaw pa ang mga green at hindi pa hinog.

"My bad." Pag amin naman niya.

"You really are helpless. Turuan na nga kita." May himig na naman ng frustration na sabi nito at nilapitan na siya. Ibinaba nito ang basket na dala nito na punong puno ng strawberries. Pakiramdam naman niya ay nag tu- twinkle ang kanyang mga mata dahil sa dami ng na pitas nito.

"Don't look on what I picked. Look at me tuturuan kita." Saway nito sa kanya ngunit sa mga strawberries pa din na pinitas nito siya naka tingin.

"Okay, you can have it." Pag suko naman nito sa kanya at naka ngiti naman niyang sinunggaban ang mga strawberries na pinitas nito. Kumuha siya ng isa at kinagat iyon. Napa pikit naman siya sa tamis at sa sarap.

"Hmmmmn. It is 10 times much nicer than what my Nana always bought." Puri niya sa sariwang strawberries.

"Pahinga pa." Kuha niya muli sa isa pang piraso ng strawberry.

"Are you still interested in learning? Or you'll just eat what I picked." Na iinip naman na tanong sa kanya nito.

"Sungit." Na iinis niyang sabi at kinunotan ito ng noo.

Tumalungko siya ng maayos habang pinagmamasdan ang ginagawa nito ngunit hawak pa din niya ang basket ng strawberries nito. She continue to eat at hindi nga niya alam kung na iintindihan pa niya ang mga sinasabi nito dahil busy siya sa mga matatamis at sariwang strawberry.

"Do you get what I am saying?" Tanong nito sa kanya pagkatapos nitong mag paliwanag kung paano pitasin ng tama ang mga strawberries.

"No. I didn't get even one of your tutorials. I am busy eating." Kibit balikat niyang sagot dito. At na pa tingin lang ito ng masama sa kanya.

"Stop teaching me at ipag pitas mo na lang ako. I can see you are good even in harvesting. Bakit ba lahat yata ay alam mo?" May himig na pag uutos at inggit naman noong huli na sabi niya dito.

"Sentido komon lang ang ginamit ko." Depensa naman nito sa kanya at kinuha nito ang sariling basket nito na may laman ng mga pinitas nito. Tumayo na ito upang dagdagan ang pinitas nito.

"Are you saying that I don't have a common sense?!" Na iinis niyang sabi dito.

"Na- a- a. Ikaw ang nag sabi niya'n hindi ako." Balik naman nito sa kanya na lalong ikina usok ng ilong niya.

"Give me that strawberries." Agaw niya sa basket nito.

"Pumitas ka ng sarili mo." Balik naman nito sa kanya.

"Yabang. Eh kaya ka nga nandito para tulungan ako mag pitas. Pagkatapos ipagda damot mo 'yan." Na iinis niyang reklamo dito.

"You are relying on me too much. Akala ko ba ayaw mo na ako makita at makasama?" Tila naman pagba balik nito sa kanyang sinabi noon.

Na tahimik naman siya. Oo nga pala siya ang nag sabi na layuan na siya nito noong bago sila umuwi galing LA. Why the hell did she forget that? Why does she always relies on him, samantalang hindi na dapat. Mahirap talagang baguhin ang naka sanayan.

"Yeah, yeah. Kaya ko naman pumitas ng sarili kong strawberry kaya huwag na natin pa habain pa ang discussion." Pa suplada niyang sabi dito at mabilis na tinalikuran ito.

Nag ikot ikot siya sa ilang bahagi ng strawberry farm upang hanapin ang pinaka hinog na mga strawberry. Nag twinkle naman ang kanyang mga mata ng makita na niya ang kanyang hinahanap.

Pipitasin na sana niya ang strawberry ng mawalan siya ng balanse sa pagkakayuko dahil na tapakan niya ang isang malaking bato at malapit na pala siya sa malalim na bahagi ng farm. May kataasan ang kanyang gugulungan kapag bumagsak siya.

"Waaa!" She can't help but, said. Na pa pikit naman siya dahil mukhang wala na siyang magagawa.

"Rence!" Habol naman sa kanya ni Woodman.

Hindi naman niya akalain na maabutan siya nito bago siya tuluyan na malaglag sa mataas na bahagi ng kanilang kinalalagyan. Mabuti naman at mabilis itong naka lapit sa kanya at hinawakan siya sa kanyang bewang. Humihingal ito na naka yakap sa kanya. Siya naman ay nanlalaki pa din ang mga mata dahil sa takot.

"Are you okay?" Tanong naman nito at binitawan siya. Hinila siya nito sa may tamang layo mula sa malalim na bahagi. Tinignan siya nito ng mariin upang siya ay kamustahin.

"Why are you so, clumsy? Do you know that you can die if you fall into that cliff?!" Mataas ang boses na sermon nito na naka kunit na ang noo.

"Hindi ka ba puwede mag inga---

"My shoes! Damn! This are my favorite." Na iinis niyang sabi habang tinignan ang kanyang limited edition Dior sneakers na maraming Swarovski na kulay mint blue.

"Huh?" That's the only thing he can say.

"Kasalanan mo 'to. Kung ibinigay mo na sa akin ang strawberries na pinitas mo hindi sana madudumihan ang sapatos ko." She angrily hissed at him.

"Huh? Ako pa ang may kasalanan? Iniligtas na nga kita. Woah! Unbelievable." He said to her.

"Talagang ikaw.." Na iinis niyang sabi.

"Tabi." Tulak pa niya dito at tinabig ito.

"Y.. Yuck." She irritatedly said habang hindi na maka tayo ng maayos dahil sa sobrang dami ng putik ng kanyang sapatos.

"Awww! Shit." Hindi na niya na pigilan mapa mura pa dahil na mubtik pa siyang madulas sa paglalakad salamat sa putik sa kanyang mga paa. Lumapit naman sa kanya si Woodman at walang sabi sabi na kahit ano ay pinasan siya nito.

"Wh.. What are you doing?" Na guguluhan niyang tanong dito.

"This is the best way para maka iwas ka sa disgrasya. Napaka clumsy mo." Simpleng sagot naman nito. Tinanggal nito sa mag kabilang paa niya ang kanyang maruming mga sapatos at binitbit iyon sa kaliwang kamay nito.

"I.. Ibaba mo nga ako. Nananantsing ka lang eh." Komento niya dito.

Pero ang totoo ay ayaw niya talagang bumaba sa likod nito. His shoulder is so wide and hard. Kahit na malamig sa Baguio ay sapat na ang liod nito dahil ma init iyon at kay sarap manatili doon. Kung maaari nga lang ay doon na lang siya habang buhay. And his smell. God, she really likes it.

"Huh? When did I even do that?" Gulat naman na tanong nito at tinignan siya mula sa likuran.

"Whenever I took a bath, when I am changing, and in our wedding." Pag di- detalye niya dito at pinanlakihan naman siya ng mata nito.

"Huh?! Of corse not! Ano ka ba?! What do you think of me? A pervert? Hindi no'! I told you hindi ko naman alam na naliligo ka at na nag bi bihis ka. A.. At.." Labis naman na pag tanggi nito. Tinaasan naman niya ito ng kilay.

"At 'yung sa kasal natin, of corse it is just my right to kiss my wife kaya walang masama doon." Depensa naman nito na tila ito nasa korte.

"Can you stop sounding like a true husband." Saway niya dito at tinitigan ito ng masama. Pagkatapos ay kumuha ng strawberry sa basket at kumain muli.

"Asawa mo naman talaga ako. Di' b--- Before he finished what he was trying to say ay isinubo niya dito ang isang strawberry para tumahimik na ito. Tumawa naman ito.

"Everyone thinks that you are such a quiet guy kaya huwag mo naman sirain ang image mo. You look much handsome when your mouth is shut." Sabi niya dito. Dinilaan pa niya ito at hindi na nito na pigilan pa na matawa. Nagtataka naman siyang tinignan ito.

"Yo.. Your tongue also turns into a strawberry dahil sa katakawan mo." Na tatawang sabi nito at dumila muli siya upang tignan ang sinasabi nito. At tama ito sobrang pula na nga pala ng kanyang dila.

"Don't do that or else ay kakagatin ko 'yan." Seryosong sabi nito sa kanya at agad naman niyang itinago ang kanyang dila. Hindi naman niya mapigilan na mamula dahil sa sinabi nito.

"Manyak." Komento niya dito at tinawanan lang siya nito.

"Give me another piece." Hingi nito sa kanya at nginusuan lang niya ito.

"Ayoko nga. Kulanh pa sa akin ito." Pagdadamot niya dito.

"Sorry huh? Nahirapan ka nga palang kuhanin 'yan." He sarcastically said to her at na tawa naman siya.

"Kuha pa tayo? Kulang pa 'to satin. Plus for Nana and Julius at sa iba pa." Tanong niya dito.

"Let's just buy them somewhere. Medyo makulimlim na kaya baka umulan na. As much as I wanted to stay ay hindi na puwede. Next time na lang tayo mag lambingan dito, 'Kay?" Biro nito sa kanya at pinalo naman niya ito sa balikat.

"H.. Hey. Baka mahulog ka." Saway naman nito sa kanya. But, wait nangyari na ba ito? Para kasing pamilyar ang eksena na pinasan siya nito. Pero sa pagkakatanda niya ay ngayon pa lang naman ito nangyari.

"Ahm... Rey, nangyari na ba ito?" Tanong niya dito at bahagya naman itong na gulat.

"N.. Naalala mo na ba? 'Yung gabi na pinag samantalahan mo ako?" Outbof the hlue naman na seryoso na sabi nito. Pinanlakihan naman niya ito ng mata.

"Very funny. I am still not out of my mind to do that." Na iinis niyang balik dito.

"Yes, right now you are not." Pa pilosopo naman na balik nito.

-----

"This is my only shoes and I can't wear it like this." Tukoy niya sa kanyang sapatos na may himig na reklamo habang nasa likod siya nito.

"Just bear it ano ka ba? 2 nights and 3 days lang naman tayo. Baka abutan na tayo ng ulan pag dumaan pa tayo sa ma--

"It's too yucky to wear. Sandali lang naman. Kadiri na kasi." Reklamo niya dito at bahagya pang nagpa cute dito para hindi na ito maka tanggi.

"If you do that again, I'll kiss you." Warning naman nito sa kanya.

"Siraulo ka talga." Na iinis niyang sabi dito at pinalo ito sa balikat. Tumawa lang naman ito sa kanya.

"Ibaba mo na ako. I can walk. Nakakahiya, pinag titinginan na tayo ng mga tao." Utos niya dito nang maka pasok sila sa isang mall. Takaw atensyon kasi sila. Wala yatang hindi napapalingon kapag dumaan sila.

"After all the troubles I've went through ay ngayon mo lang na isip 'yan? Ayoko nga. Stay at my back. Hayaan mo sila." Pa suplado na sabi nito sa kanya.

"Hindi ka ba na bibigatan? It's been half an hour since you carry me." Tanong naman niya dito at tinignan ito sa mukha.

"Hindi. You became much lighter than the last time we were in LA. Hindi ka na naman ba kumakain?" May himig na sermon na tanong nito. Hindi naman siya naka sagot at nag lihis na lamang ng tingin. Pagagalitan na naman kasi siya nito.

"I am eating." She said with a bit irritation in her tone.

"How about sleeping?" Segunda naman agad nito. Doon naman na siya hindi n

"Why do you always have to nag me? Oo hindi ako masyado nakaka tulog." Na iinis naman na siyang umamin dito upang matapos na ang usapan.

"Dahil na papabayaan mo na ang sarili mo." Katwiran naman nito sa kanya.

"Why does it matters to you?" Pa suplada niyang tanong dito.

"You of all the people knows why. You just don't believe on it." May laman naman na sagot nito at tinignan pa siya sa side nito.

"What do you mean?" Na guguluhan niyang tanong.

"Manhid." Sabi na naman nito sa kanya.

"Why do you always say that?" Na iinis niyang sabi dito.

"Dahil totoo naman. Daig mo pa ang bloke ng yelo sa lamig." May himig na reklamo nito at nag buntong hininga pa ito.

"That's an old joke." Kibit balikat niyang balik dito.

"What if I court you?" Out of the blue naman na tanong nito at may ilang sandali siyang hindi nakapag salita o huminga man lang yata ay hindi niya na gawa.

"Huh?! Are you messing with me?!" Na mumula niyang tanong dito at tila naman nililindol ang kanyang puso dahil sa nagwawala niyang puso. Ano ba ang sinasabi nito? Pinagti- tripan na naman ba siya nito? She heard him sigh.

"That's the reaction I am waiting." Nang a- alaska na sabi nito at pinalo niya ito ng malakas. Ka muntik naman itong mawalan ng balanse.

"Ouch, that hurts. Baka ma hulog ka." Daing at nag aalalang sabi nito sa kanya.

"Ibaba mo na nga ako." Na iinis niyang utos dito habang naka kunot ang noo.

Kahit kailan talaga ay wala itong gagawin na matino. How can he joke about serious stuffs like that? Pinaglalaruan ba nito ang kanyang puso? Kinalma naman niya ang kanyang puso dahil kung hindi niya iyon gagawin ay baka bumigay na ito.

She almost believed that he would really court her. Mabuti na lamang ay kilala niya ito dahil kung hindi ay baka umasa pa nga siyang talaga sa kabaliwan niya. Why does he always teased her heart? Hindi ba nito alam na masama iyng ginagawang biro?

(Akala ko ba, wala kang gusto sa kanya?) Sita ng kanyang kabilang isipan sa kanya. Iyon ang kanyang isang katauhan na noong isang linggo pa niya inaaway. Well, yeah hindi nga ba ay sabi niya ay wala siyang gusto dito?

"I can carry you till' the end of the Earth." Paninigurado naman nito sa kanya.

(God, please just let my heart stay still. Huwag niyo po sana hayaan na ako'y matuluyan sa tao na 'to.) Dalangin niya sa Diyos.

"Go to hell." Asik niya dito.

"Do you want to come?" Pa pilosopo naman na alok nito sa kanya.

"Dalawang beses na tayong dumadaan dito. Sinasadya mo bang pa tagalin tayo?" She quick witted asked at him. Hindi naman ito naka sagot.

"I knew it. If I were you ay dadalhin mo na ako sa pinaka malapit na shoe store dahil you will really be a dead meat, Rey." Babala niya dito at ilang saglit pa ay pumasok sila sa isang sport's shoes store.

Ang lahat ng mata ay na tuon sa kanila. Pakiramdam niya ay sila si Angelina Jolie at Brad Pitt dahil sa mga titig ng mga ito. May ilang babae na napa hagikgik at na pa singhap sa pagdating ni Woodman.

And she can fell her blood pressure rising into her face. Ngayon lang ba naka kita ng guwapo ang mga ito? Mabilis naman ang mga babae na sumalubong sa kanila upang i- assist sila. Actually, all of the sales lady goes to their direction to attend their needs or rather Woodman's needs.

"Hi, Sir Good afternoon. How may I help you?" Bati naman ng nagpapa cute na sales lady dito.

"Sir, ito po ang pinaka bago naming design. You can try this on." Alok naman ng isa na parang mapupunit na ang labi nito sa pagkaka ngiti.

"This is much better po, Sir. And I'll give you 50% discount." Pag eksena naman ng isa pa na halatang gusto makuha ang atensyon nito. Why does she feels that she is invisible?

"I'm not the one who'll buy shoes, my wi-- I mean my girlfriend." Pa suplado naman na sabi nito at nginuso pa siya na nasa likod nito. Na pa singhap naman siya sa sinabi nito. Girlfriend? Is he out of his mind?!

"I'm no--

"Give us the same design as this." Pag pu- putol naman nito sa kanyang pag kontra. May narinig siyang ilang mga pag buntong hininga mula sa likuran nila. Marahil dahil akala ng mga ito ay single pa ito kaya umasa ang mga ito na papansinin nito sila.

"Okay." Malalim naman na sagot ng isang sales lady at kinuha ang kanyang maruming sapatos. Agad naman umalis ang iba pang kasama nito na halatang disappointed. At bago umalis ang mga ito ay pinukol siya ng napaka samang tingin. What the hell is that for?

"I uupo muna kita. So, we can fit it properly." Sabi nito at ibinaba siya sa upuan.

"Bakit mo ako niligaw? Eh kung dito din naman pala tayo pupunta, eh di' sana kanina pa tayo nandito. Nananadya ka ba?" Pagba balik niya sa pang liligaw nito sa kanya na tagalan tuloy sila sa paghahanap sa mall. Hindi naman ito sumagot. Then, he gave her a sarcastic expression.

"Are you sure you don't know why? Or you just want it to come from my mouth." Pa pilosopo naman nitong sagot. Actually, she had a hint why. But, she don't want to believe it because he always teased her heart. Kaya hinding hindi siya maniniwala dito.

"Moron." Walang expression niyang sabi at tinawanan lang siya nito.

"Here, this might be good enough para sa brand mo." Sabi nito na hawak hawak ang almost the same design and color niyang sapatos na marumi. Yuyuko na sana siya upang ikabit 'yon ngunit pinigilan siya nito.

"Let me." Sabi nito at dahan dahan na sinuot sa kanyang paa ang kanyang bagong sneakers. Bahagya pa png na pa atras ang kanyang paa dahil medyo nakikiliti siya sa pag hawak nito sa kanyang paa.

"Is it okay? Hindi ba masikip?" Tanong nito sa kanya. Iginala galaw naman niya ang kanyang paa.

"It's perfect." She said with a nod.

"Well, then that's great. I'll take it." Naka ngiti na sabi nito at inabot nito ang credit card nito sa sales lady na bakas sa mukha ang labis na inggit.

"No, I'm gonna pay. It's my sho---

"Shhh. This is my treat. Consider this as a gift. Even though ayoko kasi may kasabihan na kapag nirigaluhan mo ang isang tao ng sapatos ay iiwanan ka nito." Saway nito sa kanya na tila dinibdib pa ang kasabihan.

"I can't believe it. Naniniwala ka sa kasabihan? Sabi sabi lang 'yon." She said to him. Lumiwanag naman ang expression nito.

"So, you are not going to leave me?" Tanong naman nito sa kanya.

"Of corse not." Mabilis naman niyang sagot na ikina bigla nilang parehas lalo na siya. Na sisiraan na ba siya? Did she just say that? Seriously, with her own mouth?

(Stupid.) She said to herself. Kinagat naman niya ang ibabang labi. Ngayon ay hinihiling niya na ka inin na lamang siya ng lupa. Na pansin naman niya ang pag silay ng ngiti sa labi nito. Bumilis na naman tuloy ang tibok ng kanyang puso. Kung sana ay puwede lang niya bawiin iyon.

"Don't start." Sita niya agad dito at kinuha ang paper bag na may laman ng madumi niyang sapatos at lumabas na ng shoe store. Mahina naman siyang na pa mura sa kahihiyan. Is she really out of her mind? Why did she say that?

"Hey, that's not the right way. Pa akyat na 'yan." Saway nito sa direksyon na kanyang tinutumbok. Na pa hinto naman siya sa kanyang paglalakad at na pa pikit ng mariin sa inis. Bakit ba ang lahat ay hindi umaayon sa gusto niya?

"C'mon. Let's go." Yaya nito sa kanya at hinawakan nito ang kanyang kamay. Hindi naman na siya kumontra at parang bata na sumunod na lamang sa isang nakakatanda. Hindi nag tagal ay naka labas na sila ng Mall. Bahagya namang sumama ang panahon kaya umulan.

"Oh, great. I didn't know that you are even good in weather." She sarcastically said to him dahil inabutan sila ng ulan.

"Do you want to run?" Tanong nito sa kanya.

"Huh? A... Ayoko, malayo." Tanggi niya dito. Gusto kasi nito tumakbo malapit sa sakayan para maka uwi na sila.

"R... Rey! Damn it! Ang lamig." Na iinis niyang sabi dito ng hilahin siya nito upang tumakbo sa ulan.

"It's awesome!" Parang bata na sabi nito na aliw na aliw.

And this is the second time she saw him having such a happy expression. The first was when they rode in to the roller coaster. He seems so, happy. Na pa tigil naman siya sa pag takbo dahil na aliw siya na pagmasdan ito.

Who is this guy? Why am I like this to him? I've just met him last sem. Why does he can easily triggers my anger and my mood? Ano ba ang mayroon ang lalaki na ito at parang hindi ko na makilala pa ang aking sarili. I already told to myself that I am nit falling in love again but, in an instant he changed it.

Ang lahat ng pagbabago at pagtataboy ko sa mundo ay nawala ng isang iglap. In just one smile of him my heart stops. And I can't think logically. It is not just an hormonal imbalance. Even though she don't want to admit it but, this is the truth. She can't say anything more to force herself to believe in something she knows that isn't real.

(That's it. I'm really in love with him.) At last she admitted to herself. She helplessly smile while looking at him as if she was defeated in war. Na pa hawak pa siya sa isa niyang braso dahil sa pagkatalo.

"Hey, ano ka ba? Baka masagasaan ka." Sermon nito sa kanya ng ma pansin na para siyang tinulos na kandila sa gitna ng daan. Nilapitan naman siya nito at hinila palayo sa daan at sumilong na. She just stares at him because he is still smiling.

"You know what, Rence? This would be one of my happiest memories ever. And I won't get tired of creating such beautiful memories with you." Naka ngiti na sabi nito at tinitigan siya.

Naramdaman niya ang unti unting pagkawala ng ngiti nito at huli na upang mag bawi siya ng tingin o mag lihis ng mukha. Dahan dahan kasi nitong inilapit ang mukha nito sa kanya at alam niya na hahalikan siya nito.

And she didn't bother avoiding him. Right now, she'll just don't think of any calculations and will just enjoy the moment. Ilang pulgada na lamanh ang layo ng labi nito sa kanyang labi nang...

"Hachoo!" Hindi naman niya sinasadyang bahing sa mukha nito. Na pa pikit naman ito dahil doon.

"Oops." Iyon na lamang ang na isambit niya. Pulang pula ang kanyang mukha dahil sa kahihiyan.

"And this event would be added too. Ha- ha- ha." Hindi na pigilan na sabi at na tawa na ito ng malakas. Humagalpak na talaga ito ng tuluyan.

Mabilis naman siyang tumawag ng taxi upang maka uwi na sila. Ayaw na niya muli pang magpakita dito. Nakakahiya siya. Sumakay naman na siya sa unang taxi na huminto sa kanila at tinalikuran na ito. Agad naman din itong sumunod.

"Shut u-- Hachoo!" Singhal pa sana niya ngunit na pa bahing muli. Tumawa naman ito muli.

"Are you okay?" Tanong naman nito sa kanya sa pagitan ng mga tawa.

"Nakaka inis k-- Hachoo!" Bahing na naman niya.

"Come here, para ma initan ka." Sabi nito at inakbayan siya. Tinignan naman niya ito ng masama. Sinundot naman nito ang kanyang naka kunot na noo.

"Stop making that expression. Magkaka wrinkles ka." Saway nito sa kanya.

"At ikaw ang may kasalanan n'on." Segunda niya agad dito na ikina tawa nito.

(Oh, dear Lord. Paliparin niyo po sana ang taxi para tuluyan na akong makalayo sa tao na'to.) Dalangin niya sa Diyos at humihinga na ng tulong para sa kanyang naka bitin sa alanganin na puso.

Ilang sandali pa ay naka hinga siya ng maluwag dahil nasa harap na sila ng Little Mary Chapel kung saan na dormitoryo sila tumutuloy. Siya ang unang bumaba at dumiretso agad siya sa loob.

It's already six in the evening na kaya sakto sila sa hapunan. Nagpalinga linga siya sa paligid upang hindi mapansin na kanina pa sila wala. Nang halos naman malaglag ang puso niya ng lapitan siya ni Rina.

"How's the date?" Naka ngisi naman na bungad nito sa kanya. Tinaasan naman niya ito ng kilay.

"Excuse me?" Na guguluhan niyang tanong dito.

"Don't try denying it. Alam namin na nag date kayo ni Ryuuki. Huwag kang mag alala hindi na pansin nila Prof. na wala kayo. Kaya okay lang 'yon." Naka ngisi pa muli na sabi nito.

"Huh? We didn't go on a da--

"Your face already said it." Naka ngiti pa na banat nito at nginisihan pa siya. May bigla naman na bumunggo sa kanya na kung ano mula sa kanyang likuran. Naka kunot noo naman niya itong tinignan.

"What the hell is your prob---

"Oh, it looks like the lousy couple is back. Did you enjoy your date?" Theodoro asked at her sarcastically. Gusto naman niya itong suntukin sa mukha.

Bago pa siya makapag react ay umalis na ito. What is wrong with this day? Minabuti na lamang niya kumain upang maka tulog na. Siguradong mahaba haba pa ang kanyang kalbaryo. Gusto naman niya magsisi sa pag sama sa retreat na ito. She really misses being alone. Being able to enjoy her privacy and peace.

*****

Hindi niya alam kung dahil ba sa lamig ng simoy ng sariwang hangin o sa dahilan na in- admit na niya sa sarili ang talagang totoong nararamdaman niya kay Woodman kaya siya ay payapa at mahimbing ang naging tulog.

She woke up seven in the morning. Saktong agahan na. Magaan ang kanyang ulo ngunit mabigat ang kanyang katawan ng siya ay bumangon. Minabuti niyang mag inat dahil baka kulang lang siya sa stretching.

Lumabas siya sa veranda ng kanilang floor kung saan na tutulog ng magkakasama ang mga babae at naka pikit na nag unat ng katawan. Nasa kasalukuyan siya ng kanyang stretching ng may bigla na tumawag sa kanya mula sa kanyang likuran.

"Good Morning, Rence." Bati nito sa kanya. That is the most sexiest good morning she've heard in her entire life.

Naka yuko siya habang inaabot ang kanyang ibabang paa ng tawagin siya nito. Bahagya naman niyang sinilip ito sa kanyang gilid ngunit na tumba na siya ng tuluyan ng tuluyan na itong ngumiti.

"Oh, shit." She cursed at herself at bumagsak ang kanyang puwet sa sahig. Nag aalala naman nitong tinawid ang ka unting pagitan nila mula sa kabilang bahay na wala pang isang dipa ang layo sa isa't isa.

"Are you okay? What a clumsy woman." Nag aalala na tanong nito ng makalapit ito sa kanya at tinawanan na siya noong huli. Tinignan naman niya ito ng masama.

"Don't messed with me. Ang aga aga." Saway niya dito at pinalo ang kamay na inaalok nito upang tulungan siyang tumayo. Lalo naman itong na tawa. Tinangka niyang tumayo mag isa ngunit nawalan siya ng balanse dahil bigla siyang na hilo. Agad naman siyang inalalayan nito.

"Are you really okay?" Ngayon ay nag aalala na talaga na tanong nito.

"How many times do I need to answer that? Gutom lang to'." May himig na inis niyang sagot dito at kumawala sa pagkakahawak nito.

"Teka, ma init ka.." Sabi nito na sinala pa ang kanyang noo upang maka sigurado.

"You have a fever." Sabi nito sa kanya.

"And that's your fault." Balik naman niya dito.

"C'mon, let's go to a Doctor." Yaya nito agad sa kanya.

"Rey, for Pete's sake I am fine. It is just 7 in the morning sa tingin mo may bukas na clinic sa ganitong oras?" She frustratedly said to him.

"Then let's go to hospit--

"I am fine really, stop nagging 'Kay? Na gugutom na ako." Putol niya dito at bumaba na upang kumain.

*****

"You become much paler. Uminom ka na ba ng gamot?" Paninita naman ni Woodman sa kanya na naka tayo sa ilalim ng puno.

"Oh please.." May himig na iritasyon niyang sabi.

"Hanggang kailan mo ba ako susundan?" Na iirita niyang tanong dito.

"Until I can assure that you are 100 percent okay." Sagot naman nito.

"Nakaka inis ka na talaga." Sabi niya na nilingon ito mula sa likuran.

"Matigas kasi ang ulo mo." Sermon naman nito at na una na sa paglalakad. May bigla namang na hulog sa bulsa nito.

"H.. Hey, you left some-- Whatever." Binawi naman niya ang pag tawag dito at pinulot na lamang ang na laglag nito na gamit. Isang brown leather wallet iyon. She unconsciously opened it. Na gulat naman siya ng bumungad sa kanya ang wallet size na litrato ng kanilang kasal.

"That moron! He is really so, dead!" Na iinis niyang sabi at tinanggal ang litrato mula sa wallet. Mabilis niyang hinabol ito.

"Why the hell do you have this?" Na iinis niyang sita dito at ipinakita ang litrato nila.

"That's a souvenir in our wedding." Sagot naman nito.

"Shhhh! Will you stop saying that!" Nagpu- puyos ang galit niyang sabi.

"Stop being hysterical, baka kung ma paano ka na." Saway nito sa kanya.

"You know na kasama sa mga rules na pinirmahan mo na walang dapat maka alam ng pagpapakasal natin." Na gagalit niyang sita dito. Na pa kamot naman ito ng ulo.

"I am not telling anyone." Depensa naman nito.

"But, having that will eventually make them know." Balik naman niya dito.

"I am going to burn this para wala ng ebidensy---

"I might get mad at you kapag ginawa mo 'yan. That's the most important treasure of my life." Babala nito sa kanya. Bahagya naman siya nakaramdam ng takot.

"The hell I car--- Hey! Give me that back. Rey!" Agaw niya ng kunin nito ang litrato sa kanyang kamay. Tinangka niya muling agawin ang litrato ngunit itinaas nito iyon. At dahil matangkad ito kaysa sa kanya ay hindi niya iyon ma abot.

"Arghh! Rey! Give me that back!" Na iinis niyang utos dito.

"Sorry, but that's not an option sweetheart." Tanggi nito ngunit hindi siya tumigil at tinalon ang litrato hanggang sa na hawakan niya iyon at na tabig kaya lumipad pababa sa lupa.

"Eh- ehe, you are too strong for a sick person." Na tatawang puri nito at mabilis siyang na unahan sa pag dampot ng litrato. Agad naman nito iyong niligay sa wallet nito at ibinulsa na.

"I really hate you." She angrily said to him with fire in her eyes.

"I know." Pa pilosopo namang sabi nito and he tapped her head. Pakiramdam naman niya ay may usok sa kanyang ilong na lumalabas dahil sa inis dito. Why the hell is so, damn irritating?!

"Is everyone here? Okay let's get started." Tawag ng kanilang Prof. sa kanilang atensyon. Naka kunot noo naman siyang lumapit dito.

"This would be the last activity of our retreat. This is the last bonding memory that we can treasure for the rest of our lives batch 2005 graduates." Pagse- sentimento pa nito sa kanila. May ilan na bumakas sa mukha ang lungkot at may ilan na nag buntong hininga ng malalim.

"Okay! Tama na ang drama! Let's start the last activity for this day! The winner will be given a little cash prize kaya pag butihin niyo."

"This will be the great time to show your skills in leadership and team work na kailangan niyo kapag nag trabaho kayo. Mga diskarte at animal instinct na malaki ang ma itutulong sa inyo sa future."

"Let's say that this will be my greatest gift to everyone."

"There is a treasure hidden in this place. Siyempre hindi ko sa sabihin kung saan. You'll be given a clue pero pagkatapos niyon ay diskarte niyo na ang susunod."

"Now for the match up. Let's combine water and oil para naman masaya."

"First line up would be Jerome and Tricia." Sabi nito na tila naman na tanggalan ng buhay ang mga ito dahil sa pagiging magka partner ng mga ito.

"Yuck! I don't like to be partner with this gay. Puwede kami na lang ni Ryuuki o kahit man lang sana si Theo.. Kaya Prof. bakit siya pa?" Nagpa- panic na sabi nito. At dahil maarte ito ay hindi mapigilan ng ilan sa kanila na matawa.

"Huh? Ikaw pa may gana mag inarte. Duh? I don't want to be partner with you too. It will be good if it is Isabelle or Ryuuki. And how many times do I need to tell you that I'm not a gay!" Na pipikon naman na bulyaw ni Jerome dito na ikina tawa na nilang lahat.

"What?! You crazy bast--

"Tama na 'yan. Sige kayo may kasabihan na the more you hate, the more you love. Baka magulat kami isang araw kayo na pala. Here is your clue." Tukso naman ng Prof. nila dito.

"Prof!" Na iinis na sabi ni Tricia dito at nag back out na ito kaya lalo silang na tawa. Kinuha naman ni Jerome ang papel na naglalaman ng clue.

"Okay next pair would be the most interesting one. Theo.." Pa bitin pa na sabi nito. Kinutuban naman siya ng masama ng tumingin sa direksyon niya ang kanilang Prof.

(Oh, no. Please not me.. Lord, hindi po ito magandang joke.) Paki usap niyang dalangin sa Diyos.

This is not funny. Of all the people ayaw niya itong makita at lalo na ang makasama. Baka kasi may isa sa kanila na mamatay kapag pinagsama sila. Agad naman siyang nag lihis ng tingin sa kanyang Prof. para i- consider muli nito ang binabalak. Huminga naman siya ng malalim upang hindi mahalata na nagpa- panic na siya.

"Theo and Isabelle." Sa wakas ay sabi nito.

"Shit." Hindi na niya na pigilan na sabi. Na tawa naman ang mga nakarinig at ang iba ay na pa "Oh" dahil hindi naman lihim sa lahat na lagi silang nag aaway.

"Isabelle c'mon, give him a chance. Malay mo may tinatago naman siyang kabutihan na akala mo ay wala." Her Prof. said and she gave her pissed of expression.

"Prof. can I just be alone? I don't want---

"Isabelle best friend, wala ka bang tiwala sa akin? I am a good person at athletic ako. Kayang kaya kitang ipagtanggol sa kahit ano. Survivor 'to." Sabi nito na inakbayan pa siya. Siniko naman niya ito sa tiyan kaya na pa daing ito sa sakit.

"That hurts!" Na iinis naman na sabi nito at nag tawanan ang lahat. Hindi niya akalain na mas magiging masama pa pala ang araw na ito kaysa sa mga nag daan na araw.

This is the worst day ever! For crying out loud! She doesn't want to be with him. Talaga bang papatayin siya nito sa kunsumisyon?

-----

Ang sweet di ba?

Manhid ng lola mo. Ha- ha.

Kawawa naman si Rey.

Does she know how much courage did he takes para sabihin 'yon?

Ha- ha- ha. Unbelievable.

Let's cut this here. Sobrang haba na talaga.

I'm sorry for spoiling you for the best chapter sana.

Abangan niyo na lang ang next chapter na sobrang nakaka kilig.

Msyado kasing dumami mga ideas ko.

I need to cut it, because it was hanging up na.

Abangan ang continuation ng bangayan at moment hila ni Theo!

It is getting exciting!

I've just cut 20 pages sa dapat ay haba nito at hindi pa tapos.