Chapter 44

Please Vote.

This is just a rough draft thank you!

"That hurts!" Theo said in anger. But, she did not care at all. Dapat lang talaga na masaktan ito.

God! Nang mapadako naman siya sa direksyon ni Woodman ay bigla itong tumahimik at naging seryoso ang mukha nito. She felt a bit responsible because of that.

Where that came from? He looks scary, ano kaya ang nangyari dito? Hindi naman niya alam ang dapat sabihin dito. May kung ano kasing awkwardness ang biglang sumulpot sa atmosphere. She can't find any words to say towards him. Pakiramdam kasi niya ay may dapat siyang sabihin dito ngunit hindi niya alam kung ano. Para siyang nasa pagitan ng dalawang nag uumpukang bato. Why the hell is she in situation like this?

"And lastly would be Rina and Ryuuki." Pagtatapos nito sa pagpe- pair.

"Wow, that's the nicest reaction that I'd got so far. Hindi man lang ba kayo mag re- reklamo?" Na aaliw naman na sabi ng kanilang Prof. sa dalawa.

Halata sa mukha ni Rina ang kasiyahan ngunit hindi niya alam kung ganoon din ba ang nararamdaman ni Woodman. He is not complaining so, may be he is contented in his partner at hindi lang halata dito dahil lagi naman itong blangko. But, why does she feels like they should be the one partnered and not them? May kung anong parte ng kanyang puso ang bahagyang na sasaktan.

"Where are you going?" Tanong ni Theo sa kanya ng mag simula siyang mag lakad. And she doesn't bother replying to him nor look at him.

"Wait up! Ano ka ba? Saan ka ba pupunta?" Habol nito sa kanya.

"To get the treasure." She irritatedly answered while rolling her eyes. Why is he so, damn noisy?

"How are you certain na tama ang daan mo?" Pangu- ngulit pa nito.

"Because, I am using my brain." She frustratedly replied at him. She saw a little anger in his eyes because of her insult.

"Try reading the riddles again and you'll know I am right." Na iinis pa niyang sabi dito.

"Why are you so mean to me? I am trying here." Hindi naman naka tiis na sabi nito.

"I am trying to get along with you but, you just keep pushing me away." Dagdag pa nito. Why can't she be with someone who is so dead mute?

"Because first impression lasts. I hate you noon so, I still hate you ngayon." She said without a damn expression at all.

Na pa titig naman ito sa kanya. May be he is thinking if she does mean what she had said. Well, hell yes. Minabuti naman niyang iwanan na ito at sinimulan ang pag akyat sa kakahuyan upang hanapin ang kayamanan na sinasabi ng Prof. nila. Because, she wanted to get away with this jerk as soon as possible.

"Aren't you coming?" Tanong niya dito habang ito ay naka tulala pa din kung saan niya ito iniwan kanina.

"Oh, c'mon double time. The truth does not hurt that much." Na iinis pa niyang saway dito. Sumunod naman ito agad sa kanya kahit na naka sibangot at na pipilitan lang. Sinimulan naman nilang lakarin ang kagubatan. Ilang sandali pa ay may dalawang daan na bumungad sa kanila. The right side has a red ribbon on it's tree and the other left is with blue ribbon.

"Right or left?" She asked at him.

"Right."

"Left." Magka salungat naman nilang sabi. And she rolled her eyes at him. Kung kailan niya kailangan ang suporta nito ay wala naman itong ma isukli.

"We are going left. And I'm not taking any other options." Matigas niyang sabi at nag pati una na sa kaliwang daan.

"Nang aasar ka ba? Why the hell did you asked if you are not considering my opinion?" Singhal nito sa kanya. Hindi naman niya ito pinansin.

"I am talking to you. I am so, damn annoyed at you woman. Why can't you just-- And she cut his hysterics.

"I can't and I don't give a damn on whatever you are thinking. So, can we just finish this? I am so dying to get away from you as soon as I can." She frankly said to him.

"Why the hell do you hate me that much?" He frustratedly asked at her for the second time.

"Now, it feels like a deja vu Theodoro. Why don't you answer yourself?" Naka taas ang kilay niyang balik dito. Na tahimik naman ito.

"Now, the guilt is firing. And can you stop trying? Because, more than anyone I know most that it is just bullshit." Na iinis niyang sabi sa kalokohan na gusto nitong mangyari. She saw a little blue paper above the pine tree. Na pa tingala naman siya doon.

"That's it. Every insult of you is equivalent to one kiss. I swear to God that I'll do it." Babala nito sa kanya na halatang wala ng natitirang pagtitimpi sa sarili.

"Whatever, moron. Get down. Get down!" Sigaw niya dito at inuutusan ito.

"You really dig up for your own grave." He said while smirking at him. Dahan dahan naman itong lumapit sa kanya. Ilang sandali pa ay malapit na ito sa kanya. Taimtim itong naka titig sa kanya at tinaasan niyanito ng kilay. Ilalapit pa sana nito ang mukha nito sa kanya ngunit itinaas niya ang baba nito upang ituro ang clue.

"Mamaya na 'yan. Look up. Now, can you see the blue paper?" She sarcastically asked at him. Tila naman na tauhan ito at masaya na dahil may nakita silang clue.

"W.. What are you doing?" Gulat na tanong nito sa kanya ng itulak niya niya ang balikat nito pa baba sa ground.

"You idiot, I am going to take the clue. Kahit matangkad ka unless, na lumilipad ka ay maabot mo 'yun." Na iinis niyang sabi sa mapurol nitong utak.

"Are you sure you are capable of managing your company? Now, hold my legs and push me up." Lait niya muli dito at inutusan pa ito.

"That's the third one. May utang ka sa akin na tatlong kiss." Pagbi bilang naman nito at pinalo niya ito sa balikat ng malakas ngunit tinawanan lang siya nito. Na gulat naman siya nang bigla siyang umangat sa lupa.

"Hindi pala props 'yang katawan mo. Move a little to the left." Pang a- asar pa niya dito. Then she tell the right direction.

"Now, a little to your right... N.. No, sumobra ka na.. S.. Stop. Hay ano ba naman? Balik ka ng ka unti sa kanan mo.." She frustratedly said to him.

"You are so, bossy. Baka naman puwede mo sabihin ng maayos." Na iinis naman nareklamo nito sa kanya.

"Hayan hayan! Now, a small 45 degree turn.. Yeah, aha that's it. Push me a little up para maabot ko na." Imbis na pansinin niya ito ay iyon na lamang ang sinabi niya.

"A.. Are you sure? Baka mahulog ka na." Nag aalala na tanong nito.

"Is that a concern?" She mocked at him and he just smirk at her.

"Ikaw bahala."

"Got it!" Sabi niya ng maabot na niya sa wakas ang may kataasan na papel.

"Ahhh!" Na isigaw naman niya ng bigla siyang mabilas na dumaus dos sa mga braso nito. Na pa pikit pa siya dahil sa takot na tuluyang bumagsak sa sahig. Pakiramdam niya ay katapusan na niya. Ngunit agad naman siyang sinapo nito kaya ngayon ay yakap yakap siya nito. May bakas pa din ng gulat ang kanyang mukha na tumitig dito.

"Ha- ha. That's priceless." Na tatawa na sabi nito sa kanya at sinipa naman niya ito sa paa. Mabilis naman siyang lumayo dito. What the hell is he thinking?

"Awww! That hurts! Sumosobra ka na.." Na iinis nitong sinabi. Sa gulat naman niya ay hinila nito ang kanyang braso.

"Ano'ng binabalak mo?! Let me go! Kung hindi sisigaw ako!" Na tataranta niyang sabi ng hawakan nito ang mag kabilang balikat niya at dahan dahan nitong nilapit sa kanya ang mukha nito. Na alarma naman siya ng labis dahil knowing him he really would do something bad to her without thinking twice.

"I'm going to show you what I am capable of." May pagbabanta na sabi nito sa kanya.

"Let me go! You crazy man." Nagmamatigas niyang sabi.

He cupped her face with his two hands and he slowly bends his face towards her. Tinangka niyang man laban dito at pinalo niya ang dibdib nito ng malakas ngunit tila ito bato at hindi man lang ito na saktan kahit ka unti. Bigla tuloy siya nakaramdam ng takot para sa kanyang sarili sa kayang gawin nito.

(Rey!) Her mind screams out some help. And that's the first person she think of. Na pa pikit naman siya dahil sa takot sa susunod na mangyayari. Ngunit labis na lamang ang kanyang pagtataka dahil ilang segundo na ang lumipas at hindi pa din nito tinutuloy ang binabalak nito.

"Ma init ka. Are you sick?" Bigla naman ay pag aalala nito para sa kanya. Hinipo pa nito ang kanyang pisngi ng ilang saglit. Doon naman na siya nag dilat ng kanyang mga mata.

She can see some concern in his eyes na bago dito. And he seems so, sincere. Na gulat naman siya ng muli nitong salatin ang kanyang noo at ikinumpara nito ang temperature nito sa kanya.

"Ang taas ng lagnat mo! Hindi ka ba na hihilo? Uminom ka na ba ng gamot?" May himig na pag aalala at sermon na sa boses nito. Tinabig niya ang kamay nito at itinulak na ito palayo.

"Lagnat lang 'to. Hindi pa ako mamatay. At isa pa may mas importante pa tayong bagay na kailangan tapusin, mas mabuti siguro kung iyon muna ang unahin natin kaysa itong lagnat ko." Pagbabaliwala niya sa pag aalala nito para sa kanya. Nag pati una naman siya sa paglalakad at pinagpatuloy ang pag akyat.

"The hell with that treasure! We are now going down! Wala akong paki alam kahit hindi tayo manalo. We need to see a doctor for you. Baka mamaya kung ma paano ka pa." He hissed at her. Bahagya naman siyang na gulat sa inasta nito. Is this even true? Or he just want her to believe that he really is nice.

"But, it matters to me. Kaya tatapusin natin 'to." Pagmamatigas muli niya.

"Damn it, Isabelle! Talaga bang gusto mo lagi pinapahirapan ang sarili mo pati na din ang mga taong nag aalala sa'yo?!" He angrily said to her. Na gulat naman siya sa sinabi nito. When does he became so, concern about her?

"Why the hell do you care?! Mind your own busines--

"Because, I am worried!" Bago pa man siya maka tapos ay pinutol na siya nito. She felt time stopped dahil sa mga salitang binitiwan nito. Hindi siya nakapag salita at tila hindi maka hupa sa sinabi nito. He is concern about her? And why is that?

(Don't believe him. He was just messing with you. Hindi ka pa ba na dadala?) Sermon ng kanyang sarili sa kanya.

"If you are like that, I might believe you." She sarcastically said to him. Sa gulat naman niya ay hinila siya nito pa balik sa kanilang dinaanan kanina.

"W.. What are you doing?! Let me go! Ano ka ba?! I said I don't want yet, to go back!" Nagmamatigas niyang sabi habang pinipilit na makawala sa pagkakahawak nito.

"We are now, getting back. I will not let an idiot like you to die because of this damn, treasure hunting!" Mataas ang boses na sabi nito.

"I am not going to die! Why are you so, overreacting?!" Na iinis na niyang bulyaw dito.

"Basta, uuwi na tayo!" Mas mataas ang boses na sabi nito sa kanya.

"I said I don't wanna! Hindi pa tayo tapos dito. I don't want to be a quitter!" Pagmamatigas muli niya dito.

"Please, can you just agree in me with this?" Malambot naman na expression na sabi nito sa kanya at lumuwag ang pagkakahawak nito sa kanyang braso. Siya naman ang hindi nakapag salita dahil bahagya na siyang naniniwala na nag aalala nga ito talaga sa kanya.

"And not because you did not finished what you started means you are a quitter, it just means that you found a much important things, than what was existing." Malawak pa na pagpapaliwanag nito. And she finds him a little sensible than yesterday.

"I understand what you are trying to say. But, every single thing than I do. Small or huge responsibility I take it seriously and finish each and every single of it." Mahinahon naman niyang paliwanag dito at taimtim lang naman itong tumitig sa kanya.

"Let's just finish this as soon as we can and I promise to see a doctor, 'Kay?" Pagkukumbinsi niya dito upang hindi na humaba pa ang usapan. And she heard him let a deep sigh.

"Now, I know how he feels. Ang tigas ng ulo mo at para kang bato. Pero sige, after one hour dapat makita na natin ang treasure. At pagkatapos niyon ay uuwi na tayo and I would never take a no. Kung kinakailangan na kaladkarin kita pa baba ay gagawin ko. Ma iuwi ka lang." Pag payag naman nito kahit na halatang na pipilitan lang.

"That would be more than enough." Na kontento niyang sabi at hindi na malayan na naka ngiti na pala siya.

"Did you just smile?" Gulat naman na tanong nito at mabilis naman niya itong tinalikuran. Naka ngisi naman siyang hinabol nito habang pa akyat sila.

"No." Tanggi niya dito.

"Yes you did." Tukso naman nito.

"Oh, shut up." Na iinis niyang sabi.

"I didn't know that the ice block like you can smile. That's funny." Na tatawa pang sabi nito. Tinignan naman niya ito ng masama.

"B.. But, you are beautiful when you smile." Puri pa nito sa kanya na tila na hihiya pa na sabihin iyon.

"Not, even processing that." She just dismissed his compliment.

"I am just telling the truth." May reklamo pa na sabi nito.

"Reall-- Hindi naman niya na tapos ang sa sabihin dahil biglang may malalaking patak ng mga ulan siyang naramdaman sa kanyang ulo. Na pa tingala naman siya at saka naman nag simula lumakas ang ulan.

"Shit! What are you standing there? Kailangan natin sumilong." Sabi nito habang tinalukbungan siya ng jacket nito sa ulo upang hindi siya mabasa. Naka tingala lang naman siya dito.

" I really had a bad feeling kanina at hindi ako nagkamali. Ang tigas kasi ng ulo mo dapat umuwi na lang tayo kanina." May reklamo pa na sabi nito sa kanya and he leads the way. Ilang sandali pa ay lumakas na ng tuluyan ang ulan sa sinamahan ng ilang sunod sunod na kulog.

"There! Doon tayo." Sa wakas ay may nakita silang masisilungan na isang pawid na bahay kubo. Kahit paano ay makaka silong na sila.

"Ang lakas ng ulan. Mukhang kailangan muna natin magpa tila ng ka unti. Are you okay?" Sabi nito at kinamusta naman ang kanyang kalagayan.

"I am fine." Na nginginig niyang sabi dito. Marahil na pansin nito iyon kaya mabilis itong lumapit sa kanya. Hinawakan nito ang mag kabilang balikat niya.

"Ano'ng okay? You are shaking!" Mataas na boses na sabi nito.

"I am fine. Medyo giniginaw lang." Paninigurado niya dito.

"I know you are not fine. Stop, that crap. Ma upo ka. Tanggalin mo 'yang jacket mo at basang basa. Lalo kang giginawin." Sinunod naman niya ito.

"I'll call some hel-- Shit, my battery is dead. Damn." Hihingi pa sana ng tulong na sabi nito ngunit low bat na ito kaya na pa mura na lang sa frustration.

"Do you have a cellphone? Mas mabuti siguro na mag pasundo na tayo dahil baka lalong tumaas 'yang lagnat mo." Tanong nito sa kanya.

"I don't have a cellphone." She answered at him.

"Huh? May tao pa bang walang cellphone ngayon?" Gulat naman na bulalas nito na tila hindi makapaniwala.

"Because, I think that's not necessary." Sagot niya dito.

"But, your opinion can change now." Segunda naman nito na may himig na inis.

Na pa kamot ito ng ulo at na pa haplos sa batok nito dahil hindi nito alam ang gagawin sa ganitong sitwasyon. They are both stranded in this small bahay kubo and there is nothing they can do but, to just wait. He frustratedly sat beside her nang sumuko na ito sa pag iisip ng paraan upang maka uwi sila.

"Ahhh!" She screams in shocked dahil ang lakas ng kidlat na dumaan at na sinundan agad ng mabilis na malaks na kulog.

Na pa pikit siya at hindi namalayan na siya ay na pa hilig sa balikat ni Theo. Pag dilat niya at pag angat ng kanyang mata ay nag salubong ang kanilang mga mata. Siya ang unang nag abwi ng tingin at tinulak ito ng bahagya.

"Wh.. What are you doing?!" Bulyaw niya dito habang nanlalaki ang kanyang mga mata nang akbayan siya nito na parang niyayakap na din.

"I know you are freezing at huwag mo ng itanggi pa sa akin. Your hands are so, cold. I just don't want you to die in hypothermia." Tila wala lang na sabi nito at lalo naman nitong inilapit ang katawan nito sa kanya.

"Hindi ako giniginaw! Baka ikaw." Na iinis niyang tanggi dito.

"Partly, yes. Just stay still I don't wanna die yet, sayang ang lahi ko." Pag aamin naman nito at biniro pa siya noong huli.

Hindi naman na siya kumontra dahil halatang nilalamig din ito dahil kulay ube na ang labi nito at na mumutla na ito. Hindi naman nakapagtataka iyon dahil malamig naman talaga sa Baguio at dahil umulan ngayon ay mas lalo na. Bukod pa doon ay basang basa sila. They have no choice but, to kept themselves warm and alive.

"Whatever..."

"H... Hey, are you sleeping?" Tanong nito sa kanya and she shakes her head para sumagot.

"Shit, the rain is not stopping. Mukha yatang walang balak tumigil. As much as I don't want to spend a night in this kubo ay wala tayong magagawa. Kung hindi ang pa tilain ito. And the worst case scenario is it might take till' tomorrow before it stops." May himig na pag suko na sabi nito.

"Pero, nag aalala na sila. Hindi tayo maaari magpa lipas ng gabi dito. Ayo--

"Wala akong gagawin na masama sa'yo. I don't want to make love to someone who's ill." Pangunguna naman nito sa kanya at pinanlakihan niyanito ng mata habang hawak hawak ang mag kabilang balikat niya.

"D.. Don't you ever tried that even thinking! I am going to break y..your bones! Kahit na masakit ang ulo ko." Banta niya dito at itinaas ang dalawang kamay na parang makikipag suntukan dito. Tinawanan naman siya nito.

"I didn't know you can be cute too." Na aaliw naman na sabi nito sa kanya. Ginulo pa nito ang buhok niya.

"Stop it. Kailan pa tayo naging close? Not just because I am a bit less powerful dahil may sakit ako ay puwede mo na akong lo--

"Eh sa cute ka, eh. That's a compliment." Pagpuputol naman nito sa kanya.

"Do you think just because, we are alone ay makakalimutan ko na ang lahat ng ginawa mo sa akin? And stop the front act dahil alam ko naman ang totoo. I know--

"Fine, tell me what you know." Sabi naman nito sa kanya. Sandali naman siyang hindi nakapag salita. Bakit parang bumait ito? Hindi naman ito ganito kanina.

"You are an egoistical creature. Narcissist, gusto mo ikaw ang laging tama. Wala kang ginawa kung hindi ang asarin ako. You always bring out the hell out of me. You are so, rude and ill mannered." Paprangka niyang sabi dito at hindi man lang ito nag pakita ng emosyon kahit na galit. And that's new.

"Gusto mo na lagi akong mapahiya at masakatan. Remember the last time that you thought Woodman and I are living together? Alam mo na malaking gulo iyon. Paano kung naniwala sil---

"Because, that is the truth. You are living together. At huwag mo ng itanggi pa." Putol naman nito sa kanya at na tahimik naman siya. She doesn't know what to say para baluktutin ang pinaniniwalaan nito.

"Hind--

"May be not anymore but, the two of you lived at the same roof before. But, I am shocked on what I found out because it is much complicated than I thought it is. You are both not just in a relationship you are married." Tigalgal naman siya sa mga huling salita na binitiwan nito. Para siyang tinulos na kandila at tila siya binuhusan ng malamig na tubig.

"Ha- ha- ha. That is such a great joke for a day like this. Ha- ha- ha." Pagak niyang pag tawa dito. And he didn't even badge. He just stare at her. He didn't buy what she wanted for him to believed.

(Shit! Huwag kang aamin nang huhuli lang 'yan.) Sabi ng kanyang sarili sa kanya.

"I told you, you are not a good liar so stop the act. I will not buy that. I am not gullible as you think I am." Awat nito sa kanya. Unti unti naman na tanggal ang kanyang pagkaka ngiti at sumeryoso siya dito.

(Fuck! How did he know! Wala naman akong pinag sabihin! Damn! Damn! Damn!) She cried out loud.

(Did I become so, careless?) Pagda- doubt niya sa sarili.

"I just thought that the two of you are fishy and exclusively dating." May himig na pait at disappointment na sabi nito sa kanya.

"But, I never thought that the two of you are in serious state. You are married, that's all I know. Huli na pala ako." Malungkot na sabi nito at na gulat naman siya sa sinabi nito.

"Fine. Let's stop the lying games. Yes we are married and trust me it is much complicated than you think it is." She just surrender her defeat and admit what he said. Wala na siyang paki alam pa kung ano pa ang isipin nito.

"You admit it, faster than I my calculations." Gulat naman na sabi nito sa kanya.

"I don't know how you find out. But, if you can just do so. Kung ano ka man klase ang ilong mo ay you can be the next Sherlock Holmes. Sa pagkaka alala ko ay wala naman nakaka alam n'on bukod sa aming dalawa. At wala kaming pinag sabihan." She asked at him because she was curious on how he found out. Sumilay naman ang ngiti sa mga labi nito.

(Guwapo din pala ang unggoy.) She said to herself nang mapansin niya na bagay pala dito ang naka ngiti.

"It is not my nose, it is my eyes and ear. I just found out a while ago. Thanks for the both of you. Hindi ko naman akalain na sa mismong bibig niyo pa mang gagaling." He sarcastically said to her. Na pa kunot naman ang kanyang noo sa pagtataka.

"I accidentally overheard it." Nag lihis naman na tingin na kuwento nito.

"Oh, really? Accidentally? Or you eavesdrop on us?" Segunda niya agad dito na sinamahan pa ng matalim na tingin.

"I did not! Hindi ko sinasadya na marinig kayo kanina na nagtatalo something about the picture. Kadarating ko lang n'on para sa team building. Ano bang malay ko na nandoon kayo." He defensively said to her.

"Pero bakit hindi ka umalis?" She hissed at him.

"Back to the picture. I never thought that it was such a great deal hanggang sa bumagsak 'yon sa lupa. I can't really believed it first dahil baka kako naging katuwaan niyo lang but, when you say it with your own mouth ay wala na akong na gawa kung hindi ang paniwalaan iyon."

"So, technically it was your fault." Sisi pa nito sa kanya.

"Shit. Why am I so,careless?" Na iinis niyang sabi sa sarili at na tampal pa ang kanyang noo. Siya pala ang may kasalanan.

No, it was nit her fault kung hindi sana iyon dinala ni Woodman ay hindi ito mangyayari kaya walang ibang dapat sisihin kung hindi ito. Of all the people who'll find out ay bakit ito pa? Mukhang wala na siyang magagawa kung hindi ang tanggapin na lamang na tapos na ang kanyang tahimik at payapa na buhay.

Sa dami kasi ng may gusto kay Woodman ay sigurado siyang babaha ng mga luha at dadanak ang dugo kapag nalaman ng mga ito na nag asawa na ito. Even it was just on paper. And plus the fact that they are both public figures. Ano nang gagawin niya?

Hindi dapat malaman ng kompanya ang bagay na ito dahil baka ungkatin ng mga ito ang maagang pagpapakasal niya at doon na papasok na ginawa niya iyon dahil gusto niyang makuha ang kanyang mana.

Everything was because of money, hindi maaaring mawala ang tiwala ng kanyang mga investor lalo na ngayon na malapit nang simulan ang pagpapatayo ng pinaka unang Asian mall sa US. What kind of disaster is this? Bakit hindi muna hinayaan na matapos iyon bago may naka alam ng kasal nila ni Woodman.

And that is not the worst case scenario, dahil kapag nalaman ng board na she's not even a degree holder at kahit pa apo siya ng founder ng kompanya at sa kanya pinamana ito ay wala siyang magagaw kung hindi ang mag bitiw kapag sinabi ng board.

That is possible dahil ang board naman ang na susunod sa pamamahala ng kompanya bukod sa kanya. Hindi naman niya mapigilan na mapa sabunit sa kanyang buhok dahil sa laki ng problema na kanyang kinakaharap. She should think of something before the bomb pops up.

"Why are you so, serious? It is not the end of the world. Ano ka ba? I told you I want us to be okay. In short to be friends kaya hindi ko sasabihin kanino man ang narinig ko. Unless, you decline my offer." Baling naman nito sa kanya ng ma pansin nito na ang lalim ng kanyang iniisip.

"Ha- ha- ha. God, you are so cute. I don't know you had charms kahit na sobrang sungit at pusong bato mo. I was joking ano ka ba?" Na tatawa na sabi nito sa kanya.

"Are you messing with me, again?" Singhal niya dito. Pinaglalaruan ba siya nito?

"Ha-ha- ha. No, I am not. I am dead serious. Let's be friends and forget the past. Let's restart the present. 'Kay? That's all I asked for keeping my mouth shut." Na tatawa at agad na sumeryoso na alok nito sa kanya.

Friends? Is he really dead serious? Sila magiging mag kaibigan? Sandali, baka naman na bibingi lang siya. Ano naman ba ang na kain nito at gusto nito makipag ayos? And the last time she believe him he almost kiss her mabuti na lang ay hindi siya agad nag tiwala dito.

Now, he is convincing her to believe him again. Maniniwala pa ba siya dito? Samantalang kilala niya ang ligaw ng bituka ng unggoy na ito. At kailan pa nag halo ang tubig at ang langis? She don't give a damn kahit na madalas pa silang mag away.

"I being your friend is not that bad c'mon. Just give us a try. Maaari nga na pangit ang unang naging impression natin sa isa't isa kaya may be we need a second chance? Don't you think?" Pakikipag alegro nito sa kanya. He is persuading her again to be his friend.

Why is he serious for her to be his friend? Wala ba itong ibang kaibigan? Well, hambog ito kaya hindi na iyon nakakapagtaka ngunit will she really let herself to fall again with his schemes? Alam naman niya sa kanyang sarili na impossible na babaan nito ang pride nito para magka ayos sila. At ano naman ang mapapala nito kung sakali na maging okay sila.

"Hey, ano ka ba? Stop thinking and just say yes bago ko pa ipag kalat ang nalama--- Aray!" Bago pa nito matapos ang sa sabihin ay pinalo niya ito ng malakas.

"Fine. Pumapayag na ako." Malalim na buga niya ng hangin na pag payag sa alok nito. Halata na siya ay na pipilitan lang. How she wish she is doing the right thing. But, she should not let her guard down dahil isa itong hunyango. He might change his mind in an instant at baka ilaglag siya nito kahit pa na may kasunduan sila.

"Huh? Ano 'yon? Hindi ko narinig." Tila na bibingi na tanong muli nito sa kanya. Umaarte ito ngayon na tila wala itong narinig.

"I said YES!" Bulyaw niya dito. And she emphasizes the word YES at itinapat iyon sa tainga nito at saka sinabi ng sobrang lakas.

"Awww. Na bingi ako dun ah. Hindi ka naman galit." May himig na reklamona sabi nito sa kanya pagkatapos ay na tawa na din.

"Make sure you shut your big mouth dahil kapag sinira mo ang usapan natin, I'll make sure to make your life a living hell." Banta niya dito sa pinaka mababang boses niya.

"I am a man of my words, so truce?" Naka ngiti na sagot nito at inilahad nito ang kamay sa kanya.

"You better be." Sagot niya dito habang tinitignan ito ng masama at pinalo ang kamay nito imbis na makipag shake hands dito. Na tawa naman ito sa ginawa niya. Na ilang naman siya sa naka ngiting expression nito kaya tumayo siya at lumayo dito.

"Sa tingin mo, kailan titila ang ulan?" She asked while looking into the dark sky. Ang tangi nilang ilaw ay ang gasera na iniwan marahil ng may ari ng kubo.

"Malakas ang ulan. It is sad to say but, may be bukas pa." Sagot naman nito sa kanya.

"You know that we can't stay here all the night. Nag aalala na sila sa atin kaya baka hinahanap na nila tayo. It wouldn't take thirty minutes bago tayo makarating sa iba a ng gubat."

"After that we can ride in a taxi pabalik sa mon--

"No, we are not going to do that. Malakas ang ulan kaya hindi natin kakayanin bumaba. Madulas at malamig ano ka ba? Mag hintay ka. We can't be reckless." Pag kontra nito sa kanya.

"Paano kung hindi na pala natin alam ang daan pa balik? Paano kung sumama lalo ang panahon sa pag baba natin. Ano ang gagawin natin?" Tanong nito sa kanya. Hindi naman siya maka sagot dito.

"At least dito may na sisilungan tayo. All we can do is wait hanggang sa tumila ang ulan. Just please, sit down o kaya naman ay kahit pa paano ay gumawa ka ng tulog." He convinced at her.

"Pero--

"Bakit, iniisip mo ba ang sasabihin ni Ryuuki kaya gusto mo suungin kahit ang bagyo with that high fever?" She heard him say sarcastically. May ka unting bitterness sa boses nito.

"Hi-- Kontra pa sana niya ngunit hindi siya pinatapos nito.

"Or natatakot ka na baka magalit siya kapag nalaman niya na nag palipas tayo ng gabi na tayo lang?" Segunda agad nito. Doon naman na siya hindi pa nakapag salita. Nang maka hupa sa sinabi nito ay nag salita naman siya.

"At bakit naman ako matatakot sa iisipin niya? Kasal na kami at isa pa ay wala naman tayong ginagawang masama kaya hindi ko kailangan mag paliwanag sa kanya." Tila naman depensa niya sa korte for being so guilty.

"Bakit nga ba, Isabelle?" Tanong naman nito sa kanya na ikina tahimik niyang muli.

"Oh, shut the ef up." Na iinis niyang sabi dito at na upo na lamang ng pa dabog.

"Fine, make sure that you'll not do anything bad kung hindi makikita mo hinhanap mo." Babala pa niya dito. Ka uupo lang niya nang bigla na lamang kumulo ang kanyang tiyan. Na tawa si Theo dahil narinig nito marahil ang malakas na tila kulog na tunog na nagmumula sa kanyang tiyan.

"Mukhang gutom ka na. I think I have a small chocolate bar in my pocket. Kung gusto mo sa'yo na lang." Alok nito sa kanya.

"I don't want i--

"Can't anyone let me decide?!" Na iinis niyang sabi dito nang isubo na nito agad sa kanya ang chocolate bar.

"Yummy isn't it?" Naka ngiti na tanong nito at kumagat din sa chocolate bar na kanyang kinagatan.

"Give me that." Agaw niya dito ng chocolate bar dahil ginutom siyang lalo sa pag kagat doon.

"Hey.." Na tatawang saway nito sa kanya at dinilaan lang niya ito kaya lalo itong na tawa.

Minabuti niyang pumikit at sumandal sa kanyang naka baluktot na tuhod upang kahit pa paano ay makapag pahinga siya. Bakit ba siya na babahala sa iisipin ni Woodman samantalang hindi naman sila totoo na mag asawa.

She just paid him for being her husband in paper. Wala naman na mamagitan sa kanila. Wala din silang relasyon kaya pure business deal lang ang lahat. No more no less. Kaya hindi na niya dapat isipin pa ang sa sabihin at mararamdaman nito.

Ngunit may kung ano'ng bahagi ng kanyang puso ang nakakaramdam ng guilt para dito. Hindi naman niya namalayan na naka tulog na pala siya ka iisip sa mararamdaman nito.

"Rence!" Na gising siya sa tila pamilyar na boses na tumatawag sa kanya. Dahan dahan siyang napa balikwas at unti unti siyang dumilat sa pagkaka tulog. Nananaginip ba siya?

(Is that Rey?" Tanong niya sa kanyang sarili.

"Theo!" Narinig naman niya na sumunod. Kung ganoon ay hindi pala siya nananaginip. May naghahanap sa kanila. Marahil ay nag aalala na ang mga ito dahil hindi sila umuwi kagabi at hindi din sila ma contact.

"Isabelle!" Sigaw naman muli ng kanyang pangalan and that was Rina. Mabilis naman siyang bumaling kay Theo na naka sandal pala sa kanyang balikat at ginising ito.

"Hoy! Hoy! Theodoro! Gumising ka! Na hanap na nila tayo! Hoy!" Malakas na boses niyang gising dito.

"A.. Ano ka ba? Ang aga pa matulog pa tayo.." Saway nito sa kanya at hindi man lang dumilat. Niyugyog pa niya ang balikat nito para tuluyan itong magising.

"Hoy! Bahala ka iiwanan kita diyan.." Na iinis niyang sabi at tatayo sana ngunit hinila siya nito. Sa kanya ito naka sandal kaya nang bumagsak ito ay damay din siya dito.

"Awww! You crazy bastard! Ano ka ba?!" Singhal niya dito at naka rinig naman siya ng mga mabilis na yabag na papalapit sa kanila.

"Rence?" Naka kunot noo na tanong ni Woodman sa kanya habang tila sinisiguro na siya talaga ang babae na naka ibabaw kay Theo. Tumingala naman siya dito. Doon na din naman na pa dilat si Theo.

"Rence!" Sigaw ni Woodman sa kanya at hinila siya pa tayo.

May bakas ng labis na galit sa mukha nito. Tila naman papatayin na nito si Theo. Tinignan siya nito hindi naman niya alam kung bakit tila naka hubad na siya sa paningin nito. She is still wearing a clothe even though it is just a sleeveless. Napa krus naman siya ng braso sa kanyang dibdib. Hinubad nito ang jacket nito at ibinigay iyon sa kanya.

"You bastard! Get lost!" Galit na sabi nito kay Theo at agad na nilapitan ito. Hinila nito sa kuwintas si Theo. And she had a bad feeling in what comes next.

"Oh n--- Before she finishes her words ay na suntok na nito sa mukha si Theo. Malakas iyon dahil dumugo ang gilid ng labi nito. Na habag naman siya sa kanyang nakita.

"Awww! You asshole! Masakit 'yon!" Nagpu puyos na bulyaw nito dito. Halata ang labis na galit sa mukha nito dahil na saktan ito. Bibigyan pa sana ng suntok ni Woodman ito ngunit umawat na siya.

"Oh my God. Rey, stop it. Tama na ano ka ba?!" Awat niya dito habang niyakap ito mula sa likuran nito upang palayuin ito kay Theo.

"I'm really going to kill him. Bitawan mo ako, Rence." Galit na galit na sabi nito. Gusto naman niyang matakot sa pinapakita nito. This is not him, hindi ito bayolente at kahit kailan hindi ito na galit ng ganito. Ano ba ang nangyayari dito?

"What is wrong with you?!" Medyo may kataasan niyang sabi at hindi pa din ito nagpa awat. Hanggang sa dumating na ang kanilang mga ka klase.

"What is happening here?" Bungad sa kanila ng kanilang Prof. Agad naman niyang binitawan si Woodman dahil mukhang na tauhan na ito.

"Oh my God, Isabelle ayos ka lang? Halos mamatay na kaming lahat sa pag aalala sa inyo." Salubong sa kanya ng nag aalala na si Rina at Lea. Niyakap agad siya ng dalawa.

"I am fine. Ano ba kayo?" May himig na iritasyon niyang sabi.

"Thank God! Akala namin kung na paano ka na. Biglang bumuhos ang malakas na ulan kagabi kaya na takot kami nang hindi kayo bumalik." Lea said in concern. And her heart felt warmth dahil sa pag aalala ng mga ito. Gusto naman niya ma guilty sa pag aalala na binigay niya sa mga ito.

"Muntik na naming itawag sa pulis ang pagkawala niyo kaya lang wala pang 24 hours nang buhat na mawala kayo kaya hindi puwede." Jerome said to her at napa buga ng hangin sa relief.

"Theo, ikaw ayos ka lang? Na paano 'yang mukha mo." Baling naman ng kanyang Prof. dito naka kunit noo naman ito na sumagot.

"I am fine. Tumama lang ako sa sanga kagabi dahil sa lakas ng hangin." Dahilan naman nito na ikina luwag niya ng hininga dahil hindi na nito pinalaki pa ang gulo.

"Nanginginig ka, at medyo ma init ka. Drink this." Nag alaala na sabi ni Rina sa kanya at sinalat pa ang kanyang noo.

Ikinumpara nito sa sarili ang kanyang temperatura. Agad naman niyang binigyan ng ma init na kape nito na nasa maliit na termos nito. Nanginginig naman niya iyong ininom dahil kagabi pa siya na gugutom at nilalamig. Sa wakas ay magkakalaman na ang kanyang tiyan.

"Malakas nga ang ulan kagabi. Hindi na kami naka balik kasi madilim, wala kaming ilaw. At isa pa madulas ang daan. Hindi naman kontrolado ang panahon kaya pinasya namin magpalipas ng gabi dito." Paliwanag naman niya sa mga ito.

Naka kagat naman niya ang ibabang labi dahil hindi niya alam kung dapat ba niyang sabihin ang mga salita na iyon o hindi. She is not the same as before kaya okay lang kahit na hindi na niya sabihin iyon. Para namang deja vu ang mga sermon sa kanya ni Woodman.

(Thank you is for those people he did something nice to you in unexpected and unreasonable way. I'm sorry is said for those who've hurt by your own actions.) May be this is the right time to say it.

" T... Thank you... And I.. I'm sorry sa pag aalala na binigay ko sa inyo." Na hihiya niyang sabi sa mga ito at bahagya namang na gulat ang lahat.

"A.. Ano 'yon? Ulitin mo nga hindi ko narinig." Pang aalaska sa kanya ni Rina at pinalo naman niya ito. Na tawa naman ang lahat.

"Hindi lang kami ang dapat mong pasalamatan. Ryuuki was the one who doesn't stop searching for you. He is so, dead worry na akala mo ay masisiraan na ng bait kahahanap sa inyong dalawa." Jerome said to her at na gulat naman siya. Totoo kaya ang sinasabi nito? Kung ganoon ay tama siya mag aalala. She just continue listen to him.

"Hindi na nito malaman kung saan ito pupunta o kung saan ba ito dapat mag hanap. Madilim at umuulan. Nang lumakas na ang ulan ay pinigilan na ito ni Prof. na umalis dahil delikado na. But, he didn't stop waiting all night." Dagdag pa nito.

Kung ganoon ay ito pala talaga ang pinaka nag alala ng hindi sila umuwi. Bigla naman siya nakaramdam ng guilt para dito. Marahil ay kaya din nito sinuntok si Theo dahil sa magkahalong galit at takot na naramdam nito nang nag daan na gabi.

"At Hindi ito na tulog dahil sa pag aalala. Kaya nang tumila ang ulan ngayong umaga ay agad siyang umalis para hanapin kayo. And thankfully he did. Teka, na saan na ba 'yon? Kanina lang akala mo mamatay na siya sa pag aalala tapos ngayon nawala na siya." That's Lea with a bitter smile at her face. She felt a bit happy hearing that.

Kung ganoon ay may malasakit talaga ito para sa kanya at hindi siya pababayaan nito. But, yeah where is he? She should thank him dahil ito ang naging dahilan upang sila ay mabilis na mahanap. Mas nakakahiya naman yata kung hindi manlang siya makakapag pasalamat dito. That's not fair for him. Ngunit na bigo ang kanyang mata na mahanap ito.

"Hindi ko alam. Kanina lang nandiyan ang kumag. Hindi ko alam kung saan na naman sumuot. Ang haba ng hair mo, dai." Kibit balikat naman na sagot ni Rina na tinukso pa siya. Naka kunot noo naman siya dito ngunit hindi na din na pigilan ngumiti.

"Our last activity will be the bon fire. I thought na hindi na matutuloy but, the saying is right. There's a rainbow after a storm. So, I am glad na magagawa natin ang tradisyon." Tila naman masaya at naka hinga ng maluwag na sabi ng kanyang Prof.

"It will be held 5:30 in the afternoon at the front of this monastery. Attendance is a must. Kaya huwag niyo balakin na tumakas. You have all the day para makapag libot at makapag shopping. That's all so, enjoy." Pangunguna pa nito at napa kamot naman ang lahat na may balak sanang tumakas.

Tumingin siya sa direksyon ni Woodman ngunit tila ayaw siya nitong makita o parang wala siya doon dahil hindi man lang nito naramdaman ang kanyang presensiya. Pakiramdam niya ay binaliwala siya nito.

And this is the first time she saw him like that. Hindi niya alam kung ano ang iniisip nito dahil mas blangko ang expression ng mukha nito kaysa dati. He looks dark yet so, blank. Gusto naman niya matakot dito.

(Should I say sorry?) Tanong niya sa kanyang sarili.

(You should be.) Her other mind told her. After all the efforts he putted in searching for her ay hindi yata mali na humingi siya ng tawad dito dahil kasalanan naman niya talaga.

Na kagat naman niya ang kanyang labi at pumikit ng mariin sandali. Pagkatapos ay buong lakas ng loob na lumapit sa direksyon nito. Nang bigla na lamang ay humarang sa kanyang harapan ang tila kabuti sa pag sulpot na si Theo.

"C'mon, I'll show you where you can buy the best stuffs in Baguio." Bungad nito sa kanya na tila aso kung maka ngiti ng labis.

Hinawakan naman siya nito sa mag kabilang balikat niya at tinulak pa labas sa monastery. Bago siya tumalikod ay na pansin niya ang mas lalong pag sama ng expression nito. And being with Theo makes it worst. Bakit ba kasi lapit ito ng lapit sa kanya?

"H.. Huh? What the-- Let me go. May gagawin ak-- Kontra niya dito ngunit pinutol siya nito.

"I am your friend kaya dapat mo akong pag bigyan. C'mon you'll gonna enjoy-- Pag e- emphasize pa nito sa salitang kaibigan. Ibig naman niya itong sipain.

"Ehem. Hindi kami papayag na agawin mo siya sa'kin." Eksena naman ni Rina na naka harang sa kanilang daraanan at naka krus ang mga kamay nito sa dibdib nito. Na pa tanga naman si Theo dito.

"Kaya dapat kasama ako." Naka ngiti naman na bawi nito noong huli.

"Ako din." Singit naman ni Lea.

"Walang problema. Everything is my treat." Naka ngiti naman na sabi nito.

"Kayo na lang may gagawi--

"Oh, c'mon." Hila naman sa kanya ni Rina na hindi pinansin ang kanyang sa sabihin.

"Why can't I have my own decision?" Na iinis na sabi niya sa mga ito.

Malungkot naman siyang tumingin sa direksyon kung na saan si Woodman kanina ngunit likod na lamang nito ang kanyang nakita. Why does it hurts her so much? May be because, she is hoping na hilahin siya nito upang hindi makasama sa mga ito ngunit hindi naman nito ginawa.

"What with the face? Hindi ka ba nag e- enjoy?" Baling sa kanya ni Rina na kadarating lang at may hawak na ice cream. Inabot nito sa kanya ang isa at kinain naman ang isa.

Umupo ito sa bench na kanyang inuupuan. They are in Baguio country club. Doon sila dinala ng mayabang na si Theo. Why did she even expect na sa simple lang sila dadalin nito? Samantalang hambog ito.

Yes, it is her first time here. It is such a beautiful and peaceful place. Para itong isang first class na rancho sa western Europe. Kung saan ang lahat ay kulay berde at napaka natural. Everything was so, fascinating.

It is a private ranch type hotel at hindi makaka pasok ang kahit sino basta basta dahil mayroong membership dito. Kailangan mo muna magpa member bago ka tuluyang makapagpa booking. Mayaman si Theo kaya hindi na iyon nakapagtataka. Ngunit bakit hindi niya iyon ma appreciate?

"The view is so, beautiful kaya bakit naka sibangot ka?" Rina asked at her. And she doesn't bother looking at her nor answering.

"Look at Theo and Lea halatang nag e- enjoy sila." Turo pa nito sa dalawa. At nang mapa dako ang kanyang mata sa kinaroroonan ng mga ito ay hindi niya mapigilan mapa irap sa bigla.

Theo was literally womanizing. He is currently flirting with the bronze hair morena beauty. She looks Filipina yet a bit, Mexican. She is so, dead sexy with her white backless hanging blouse and straight cut maong skirt in a flat sandals. Hapit na hapit ang damit nito sa katawan at tila double x small ang damit nito sa liit. The girl is so, beautiful.

Sa kabilang lamesa naman ay nakikipag tawanan si Lea na halatang nagpapa cute sa guwapong mestizo na may dalawang dimples sa pisngi. Ang guwapo nito at may katangkaran. Filipino ito at mukhang kay bait.

"Then, why don't you enjoy yourself too? I am fine here kaya sige na. Mag hanap ka na ng ka date mo." Pagtataboy niya dito. Hindi naman ma ipinta ang mukha nito dahil sa sinabi niya.

"Excuse me? Ayoko nga. Huwag mo nga akong igaya sa dalawang unggoy na 'yon. If it would be Ryuuki I would love to-- Na iinis na sabi nito at na pa tigil naman sa huling sinabi nito. Naramdaman nito na it is a bit red alert kaya na pa hinto ito.

"What? Go on, I am listening." Pagpapa tuloy niya dito.

"After that bitter look. Sorry, I just can't help it. Ang guwapo kasi niya di' ba?" Tila naman lumagpas sa boundary ang sinabi nito.

"Huh?" She can't help but, say. Where the hell that came from?

"C'mon, I am not a fool you know. I have my ears and I have my eyes. So, don't try lying to me." She said while giving her the sarcastic look.

"You like him and it is so, damn obvious that he likes you too. Kaya ano ba ang problema niyong dalawa? Why are the both of you so, frustrating?" May himig na sermon na sabi nito.

"I don't like hi--

"Yes, you do." She was cut by her.

"He is just toyin--

"No, he is not." She cut her again.

"I hate you." Na iinis niyang sabi.

"If you don't like him, the why are you spacing out?" Hamon naman na tanong nito sa kanya. At hindi naman siya naka sagot.

"Because, you know he was hurt and angry dahil nag palipas kayo ni Theo ng gabi sa iisang bubong. And now, you don't know how will you explain it to him lalo na't alam mo na hindi siya tumigil sa paghahanap sa'yo." Ito naman ang sumagot in behalf of her. Hindi naman siya muli sumagot dahil tama ang hula nito.

"You know what? It is not bad if sometimes, you'll just admit you are wrong. And sometimes you need to just say sorry and everything will be settled by lowering your pride." Suggestion naman nito sa kanya.

"Wala naman kaming relasyon. And I don't have anything to explain to him. So, bakit ako hihingi ng tawad?" Pagmamatigas niya dito. Bakit ba siya sinesermunan nito? Kung ayaw nito siyang makita at ma kausap ay hindi niya ito pipilitin.

"Bakit nga ba?" Naka ngiti naman ng malumanay na tanong nito.

"I don't know what you've been through. Hindi kita huhusgahan o pipilitin. But, ypu should be honest with your feeling kahit na pa minsan minsan. Before it gets too late.." Payo nito sa kanya.

"Love can be harsh and full of misery. Pero kapag kasama at kapiling mo na ang taong mahal mo. Every pain worth it. Kaya hindi naman ganoon kasama ang sumugal. Especially, if it is as hot as hi-- Aray." Dagdag pa nito. Pinalo naman niya ito dahil sa halatang pagnanasa nito kay Woodman. Pinag tawanan lang naman siya nito.

"Why do you know so many about love? Nagka boyfriend ka na ba?" Balik naman niya dito at hindi naman niya na pigilan na matawa dahil parang ngayon lang iyon tinanong sa dito. It is like a bomb to her dahil na tahimik itong bigla at nag lihis ng tingin.

"Ha- ha- ha. You haven't had a boyfriend before? And yet, you talk great about love. That's new." Hindi na niya na pigilan na sabi dito.

"S.. Shut up." Saway nito sa kanya na halatang na hit ng bulls eye.

"Now, you are blushing. One tip, you should first find a boyfriend before you give me some advice para naman maging a bit convincing and believing." Kantiyaw niya dito at halatang na pipikon na ito.

"I hate you." Na iinis na sabi nito at nag walk out.

You know what? It is not bad if sometimes, you'll just admit you are wrong. And sometimes you need to just say sorry and everything will be settled by lowering your pride. Tila naman tape recorder na pag uulit ng sinabi ni Rina sa kanyang isipan.

(Yeah, may be I should lower my pride. Kahit ngayon lang. It's all my fault so, I should be.. Nararapat lang siguro..) Na pa kamot pa sa baba at alanganin niyang sabi sa sarili.

-----

"This is the last part of our retreat. As a tradition of our school para sa mga ga graduate we are conducting a bon fire. I hope everyone's dream will come true. Enjoy the rest of the night and eat as much as you can.." Pagbu- bukas ng kanilang Prof.

"We'll leaving in 12 midnight. Kaya mahaba pa ang inyong gabi para makapag bonding. Good evening." Pagtatapos nito at ang lahat naman ay isa isang pumila upang kumuha ng pagkain.

Ang lahat ay masaya at magaan ang pakiramdam. May be this is what retreat really is. Kasama niya na naka pila sila Rina at Lea. Hinanap ng kanyang mata si Woodman dahil kanina pa niya ito hindi nakikita. Saan ba ito nag lagi at hindi niya ito mahanap.

Nang bigla na lamang ma punta ang kanyang mata sa gawi ni Tricia ay doon niya ito natagpuan. Ito ay nasa kaliwa ni Tricia at tila walang gana sa pagkain dahil pinaglalaruan lamang nito ang carrots nito sa plato. Samantalang si Tricia ay labis na lamang ang kapit dito at kay arte ng pag tawa. Halata itong nagpapa cute dito.

Pakiramdam naman niya ay pumitik ang ugat niya sa noo. She is so, dead worried on how he feels but it looks like he is enjoying other woman's company. Nananadya ba ito? What the hell is wrong with him? He is so irritating.

"Ang mata mo Isabelle. Baka naman masunog ang tinitignan mo." Saway sa kanya ni Rina at tinusok ang kanyang noo dahil naka salubong iyon.

"No, I am not." Tanggi niya at mabilis na nag lakad pa tungo sa puwesto nila.

"Yes, you were. Imbis na sumisibangot ka at binubuhos mo sa carrots ang galit mo bakit kaya hindi mo siya kausapin?" Payo naman nito sa kanya.

"Shut up. Nice advice from a girl who didn't had a boyfriend before." She commented at her. Nakita naman niya ang pagtaas ng kilay nito.

"I know you are jealous. C'mon, just don't mind that bit- Oops kumakain pala tayo. Don't mind that girl halatang nagpapapansin lang siya. And look at Ryuuki halata naman na hindi siya interesado kaya ano pa ba ang hnihintay mo?"

"Go, lapitan mo na siya. Say sorry, ano ka ba?" Tulak pa nito sa kanya.

"Will you sh-- Saway naman niya dito ngunit pinatayo siya nito at dahil malakas iyon ay wala na nga siyang na gawa kung hindi ang tumayo.

"Just yo, girl. You can do it." Pagpapalakas pa ng loob nito sa kanya.

Sandali naman siyang tumitig dito at pagkatapos ay sumulyap siya sa gawi nila Woodman at Tricia. And it seems the two is getting more close or rather Tricia is showing some motives in front of him.

(Damn, it is now or never.) Sabi niya sa kanyang sarili. Wala siyang paki alam kung magkagustuhan man ang dalawa o kung ano. Ang mahalaga ngayon ay maka hingi siya ng tawad dito upang matahimik na din ang napaka kulit na si Rina.

"I really hate you." Na iinis niyang sabi dito.

"You are welcome." Pamimilosopo naman nito sa kanya.

"I don't give a damn to them. I am just going to say sorry, and it's done, okay?" Pangunguna niya kay Rina at tumango naman ito.

"It is more than enough." Naka ngiti na sagot nito. Mabigat ang paa siyang alanganin na lumapit dsa mga ito. Tumigil siya sandali ng ilang distansya na lamang ang layo niya sa mga ito.

(Just, say you are sorry. Para matapos na ang lahat ng ito. And of conversation.) Her mind said to her. Huminga siya ng pagkalalim lalim at buong lakas ng loob siya lumapit sa mga ito. Kitang kita naman niya ang unti unting pagkawala ng ngiti sa mga labi ni Tricia ng mapansin siya nito.

"H.. Hey?" Alanganin niyang bati dito at na iiling na tumingin dito. Ngunit hindi manlang siya tinignan nito o pinansin.

Pakiramdam naman niya ay tila may sumaksak sa kanyang puso dahil sa inaasta nito. This is the first time he treat her like that. Ang sakit pala kapag ini- snob ka nito kagaya ng ginagawa nito sa mga ka klase niya.

"Can we talk?" She tried again ngunit hindi na naman siya pinansin nito.

Tanging sa pinggan lang nito ito naka tingin at tila walang naririnig. She is like a germ na iniiwasan nito. Masakit iyon dahil ngayon lang siya nito ginanito. It hurts like hell. Ganito pala ang pakiramdam ng binabaliwala, nakakahiya. Pumikit siya ng mariin upang kumuha ng lakas para masabi niya ang kanyang nais. Galit ito at kasalanan niya kaya hindi niya ito dapat sabayan.

"Don't b.. be like that. I am here to sa--

"I don't have any business with you." He dismissed at her.

Pakiramdam naman niya ay tila siya isang salamin na unti unting na basag sa isang iglap. Ganoon ka sakit para sa kanya ang mga salitang sinabi nito. Daig pa niya ang binuhusan ng malamig na tubig.

Biglang na manhid ang kanyang katawan maging ang kanyang batok. Napaka sakit ng sinabi nito. Alam niyang galit ito ngunit hindi naman ito dapat naging ganito ka sama. What's wrong with him? He is not the usual nice Woodman.

"J.. Just here me ou--

"He said he don't have business with you kaya makaka alis ka na." Eksena at pagtataboy sa kanya ni Tricia. And she wants to kick her ass right now.

"Hindi ikaw ang ka usap ko." Mataray niyang sabi dito. Matalim naman ang tingin na binigay nito sa kanya. At hindi naman niya iyon inurungan.

"Alam kong galit ka, pero pakinggan mo a--

"Save it." Putol na naman nito muli sa kanya. Walang bakas na emosyon sa mukha nito. Hindi niya alam kung galit ba talaga ito o ganito talaga ito.

Gusto naman niya tumakbo palayo dito dahil sa takot. Tumayo ito sa lamesa at nag walk out sa kanila. Habang nakikita niya ang papalayo na likod nito ay labis ang kirot at sakit na kanyang nararamdaman.

Hanggang kailan ba ito magiging ganito? Isinantabi na nga niya ang kanyang pride ngunit hindi pa din iyon sapat. Hindi na ba talaga siya papansinin nito? Why is he so, cold? Hindi ba nito iniisip ang nararamdaman niya?

"W.. Where have you been? What happen? Ano, nagka ayos na ba kay-- Are you crying?" Sunod sunod na tanong sa kanya ni Rina nang siya bumalik sa kanilang puwesto. Agad siyang na upo sa tabi ng mga ito

Hindi naman niya maitindihan ang sarili. Wala siyang kahit na anong nararamdaman ngayon. Hindi siya malungkot o kung ano man. Pakiramdam kasi niya ay manhid ang kanyang buong katawan. Hindi niya alam kung bakit. Did she just say that she is crying?

(W.. Wait, crying?) Nagtataka niyang tanong sa kanyang sarili.

Sinalat niya ang gilid ng kanyang mata at may bakas nga ng munting luha doon. Hindi niya maintindihan ang kanyang sarili. Bakit ba siya umiiyak? This is not her. Ano ba ang nangyayari sa kanya? Bakit maging ang kanyang sarili ay hindi niya maitindihan.

"Wh.. What happened? Ayos ka lang ba?" Nag aalala na tanong ni Rina sa kanya. Maging si Jerome at Lea ay nagtatakang tumingin sa kanya.

"Y.. Yeah, of corse I am fine. Ano ka ba? I don't know what's happening to me. Okay lang ako. May be hormonal imbalance.." Pagsisinungaling niya sa mga ito.

"You know you can't fool us. That will just work on a kid and not on us. Tell us, what happened." Lea said to her at hindi na nga tumigil ang kanyang mga luha sa pag patak mula sa kanyang mga mata.

"Oo nga, Isabelle. Ano ba ang nangyari? You look like hell." Jerome worriedly asked at her.

She don't have the courage to talk right now. Hindi niya alam ang kanyang sasabihin dahil hanggang ngayon ay blangko pa din siya. She still can't believe that Woodman did that to her.

"C'mon tell u--

"Let her be. She needs to leaved alone. Huwag na natin siya pilitin. May be, she need time for herself. I'm sorry, it was all my fault." Saway ni Rina sa kanilang mga kasama at humingi ito sa kanya ng tawad.

"Don't be. I just need a little time for myself." Saway niya dito.

Tumalikod siya sa mga ito at pinagmasdan ang kanyang mga ka klase na halatang ang labis na saya sa mga mukha dahil sa retreat na ito. Some became friends and some met new friends. Magaan ang atmosphere ng lahat kaya bright ang paligid.

She can't appreciate the bon fire or anything. The cold air makes her numb. Hindi niya alam ngunit she felt lonelier than ever kahit na kasama pa niya sila Rina. Ano ba itong nararamdaman niya? Biglang bumigat ang kanyang pakiramdam. She felt she is going to be sick for a long time. Nawalan din ng sigla ang kanyang paligid.

Hindi niya alam kung kailan tumigil ang kanyang luha sa pag patak. Ngunit ang tangi niyang alam ay wala na siyang ma iluluha kaya marahil tumigil na din iyon sa pag patak. Hindi nag tagal ay na tapos na ang huling parte ng kanilang kasayahan. Pintay na iyon ng mga lalaki at ilang sandali lang ay sumakay na sila sa bus upang bumyahe pa uwi.

"A.. Are you okay? Namumutla ka?" Baling sa kanya ni Rina nang mapansin nito ang kanyang itsura.

"H.. Huh? Y.. Yeah, I am fine. Don't nag." May himig na iritasyon niyang saway dito. At na upo na siya sa gilid ng bintana.

"I am not nagging. I am just worried. You look very pale. Ma init ka. Ang taas ng lagnat mo." Nag aalala na sbai nito. At naging medyo eksaherado na ito ng mahipi nito ang kanyang noo.

"You are burning in fever! Are you sure you are fin--

"Stop, it. Ayos lang ako at isa pa we are on our way home kaya makakapag pahinga na din ako." Saway niya dito at tumahimik na ito.

"Yes, she is burning in fever kahapon pa. I don't know how she bear the pain. Matigas ang ulo niya kaya wala tayonh magagawa." Segunda naman ng nasa gilid at katapat nilang upuan na si Theo.

Nang mapa sulyap naman siya sa katabi nito na si Woodman ay tila naman dinudurog ang puso niya dahil ipinapakita talaga nito na hindi ito interesado sa kanila. He is not looking or may be even bother listening. He is just completely ignoring her. And it hurts too much, really. Is he jealous or just really not care at her at all. It sucks.

"That comment is very helpful." She sarcastically said to him at nginitian lang naman siya nito.

Inirapan naman niya ito bago tuluyang sumandal at pumukit. Hindi niya alam kung dahil sa labis niyang puyat ng sila ay na stranded kagabi o dahil sa mabigat ang kanyang ulo kaya mabilis siyang naka tulog.

"I.. Isabelle, wake up. H.. Hey, we are here." Gising sa kanya ng pamilyar na boses. Dahan dahan naman siyang nag mulat ng kanyang mga mata. Pakiramdam niya ay ka tutulog pa lamang niya kaya may kabigatan ang kanyang ulo ng siya ay magising.

"Nandito na tayo, tara na." Yaya muli sa kanya ni Rina.

"H..huh? Pero ka tutulog ko lang." May ka unting reklamo niyang sabi dito.

"Ano ka ba? Mula nang umalis tayo sa Baguio ay ngayon ka lang nagising." Paliwanag naman nito sa kanya. Na pa "Oh" na lamang siya.

Na una itong tumayo at sumunod na din siya dito. Malapit na sila ni Rina sa pinto nang biglang manlabo ang kanyang paningin. Na pa hawak siya sa sentido at na pa hinto sa pag hakbang upang ma balanse ang sarili. Pag tingin niya sa kanyang harapan ay bahagyang dumilim.

"What's wrong?" Nag aalala na tanong ni Rina sa kanyang harapan. Hindi niya nga alam kung iyon nga ba talaga ang tinanong nito o may ibaitong sinabi dahil hindi niya iyon marinig ng maayos.

"I.. I'm o..okay." Alanganin na sagot niya hanggang sa narinig na lamang niyang nagpa- panic ang lahat ng dahil sa kanya.

"Isabelle!" That's Theo and Rina that's when she got out of balanced.

Mabilis naman siyang naalalayan ng kung sino sa kanyang likuran. Mabuti na lamang at naka kapit siya sa upuan ng bus kung hindi ay tumama na ang kanyang ulo sa harapan.

"Rence!" And that's Woodman. Sabay sabay halos ng tatlo na sabi. Hindi niya na alam ang mga sumunod na nangyari.

"Move! Don't you dare touch her." Woodman warned at Theo. Hindi naman siya nito nagawang masalat dahil sa mapanganib na anyo ni Woodman.

"R.. Rey?" Hindi niya sigurado na tanong dito. Blur kasi ang kanyang paningin kaya hindi niya ito masyado maaninag.

"Shhhh. Hindi ko na alam ang gagawin ko sa'yo. You are bringing out the hell in me." Komento pa nito na hindi niya masyadong narinig ng maayos. He sounds really worried maging ang mukha nito ay bakas ang pag aalala.

She don't know if she is dreaming or what because, she felt lifted in the floor. Ito ba ang may buhat sa kanya? If that's the case, mukhang na pa tawad na siya nito. And she can sleep peacefully now, that she is back into his arms.

"Move! Move!" Woodman said to everyone para ang mga naka harang dito ay lumihis. He is carrying a sick woman in his arms now. He can't think straight dahil nawalan na ito ng malay dahil sa taas ng lagnat. And she is scaring the hell out of him. Ang tigas kasi ng ulo nito. Why the hell can't she listen to him?

"I said move!" He hysterically shout to his classmates na ayaw lumihis.

"Isabelle.." Rina said in worriedness.

*****

Hindi niya alam kung bakit ngunit pakiramdam niya ay kay tamlay ng kanyang katawan at kay bigat ng kanyang ulo. Nanghihina siya na tila walang ka lakas lakas. Mabigat ang talukap ng kanyang mga mata nang siya ay dumilat. Hindi niya alam kung na saan siya at kung paano siya nakarating sa lugar na iyon. Kaya nagtataka niyang dinilat ng buo ang kanyang mga mata.

"W.. Where am I?" Mahina niyang tanong sa sarili.

"Diyos mio, mabuti naman Hija at gising ka na." Labis ang himig ng pag aalala na bungad sa kanya ng kanyang Nana. Niyakap siyang bigla nito.

"What's happening?" Tanging na isambit niya. Ano ba ang nangyayari dito?

"Diyos ko, mabuti naman at ayos ka na. Nag alala kami ng sobra sa'yo. Nasa ospital ka Hija, dito ka dinala ni Ryuuki. Na gulat nga kami ng tinawagan niya kami." Halata sa himig nito na talagang nag alala ito sa kanya.

"H.. Hospital?" Nagtataka niyang tanong.

"Oo, Hija. Matutuwa si Ryuuki nito dahil gising ka na. Hindi pa din ito umuuwi buhat ng dinala ka niya dito. Ilang araw na din itong walang tulog. Gusto ka daw kasi niyang hintayin magising.." Magiliw na sabi nito.

Ang akala ba niya ay galit ito sa kanya? Kung ganoon ay hindi na siguro. She was really devastated when he ignore her and when he told he don't want to talk to her. Pagkakasakit lang pala niya ang kailangan para muli siyang kausapin nito at muli itong bumalik sa normal.

"Nagpapasalamat ako sa Diyos dahil ayos ka na. Sandali tatawagin ko ang Doktor." The old lady said with a relief.

"S.. Sandal-- Hahabulin pa niya sana ito ngunit mabilis na itong naka labas ng kuwarto. Minabuti niya munang pumikit ulit.

Bigla kasing gumaan ang kanyang pakiramdam ng malaman niya na ito ang nag hatid sa kanya at na maaaring hindi na ito galit sa kanya. It just felt so, great dahil nawala ang tila tinik sa kanyang dibdib. Ang mabigat niyang pasanin ay biglang gumaan.

Naramdaman niyang dahan dahan na bumukas ang pinto. Magsa salita na sana siya ng bigla na lamang may lumapat na kamay sa kanyang noo. That sudden touch makes her heart beat like a drum. It is the same hand who always save her ass. The hand he misses so, much.

Pinigilan niya mapa dilat upang hindi nito malaman na gising na siya. She just want to stay still for that moment. Narinig pa niyang may pinindot itong kung ano, may be that's the dextrose. Inaayos marahil nito.

Nang maramdaman na lamang niya ang kamay nito sa puno ng kanyang dibdib. If her eyes are open right now, her eyes might dropped in to the floor. What the hell is he thinking?! Alam ba nito ang ginagawa nito? This pervert! Pinagsa- samantalahan pala siya nito kapag wala siyang ka laban laban. Puwes ibibigay niya ang gusto nito.

Bigla siyang dumilat at kitang kitang niya ang pakikipag titigan nito sa kanya. Tinabig niya ang kamay nito at saka niya ito pinalo sa ulo. Napa atras naman ito dahil sa sakit. Pinag tawanan lang naman siya nito.

"Y.. You moron! What the hell are you doing?!" Galit na galit nitang bulyaw,

"W.. What?" Na tatawang pagmamaang maangan nito sa kanya.

"You pervert! Paano mong nagawa--

"Relax, I am just tying your ribbon na tanggal kasi. Unless, you want to show me you--

"Shut up!" Galit niyang saway dito habang pinanlalakihan ito ng mata. Minabuti niyang bumangon at itali na mismo ang ribbon na sinasabi nito.

"Actually, I just want to teach you a little lesson dahil nagtu- tulog tulugan ka." He said as if he is in his usual self.

"What?! You did that to teach me?!" Naghi- histerya niyang sabi at na pa lingon naman ito sa ibang direskyon.

"Gumaganti ka ba?" Naka simangot niyang tanong. Hindi naman ito sumagot. She don't know if it is because of the mood swings or because she just woke up and he played a really bad joke kaya siya na iinis ng sobra ngayon.

"I hate you! If you just hear me out, this will not happen! Why did you jump into a conclusion?!" Nagpu- puyos na niyang labas ng sama ng loob dito. Yumuko ito at hindi na maka tingin sa kanya ng diretso. He now seems to know that he is wrong.

"Did you know how scared am I kung ano ang mararamdaman mo! And you didn't give any damn about what will I say! Pagkatapos ngayon nandito ka na parang walang nangyari!" Paglalabas pa niya ng kanyang hinanakit dito. She can't forget how painful it was to be treated like air.

"Ren-- Magsa salita pa sana ito ngunit hindi niya ito hinayaan. Ito naman ang hindi niya pasisingitin.

"If you just let me speak! I.. I.. I just want t..to say I.. I'm sorry and thank you." Mataas ang boses niya noong una ngunit humina na din iyon noong huli at naging malumanay.

Bakas sa mukha nito ang labis na gulat dahil that is the first time she said that to him but, not in a right way than it supposed to be. Kitang kita naman niya ang biglang pagsisisi sa mga mata nito. Mukhang na realize din nito na mali ang inasal nito.

"How can you treat me like air? And as if I am one them." Malungkot pa niyang sabi dito at na pa yuko na din. Naramdaman niya ang dahan dahan na pag lapit nito sa kanya. Niyakap siya nito at umupo ito sa tabi niya.

"Shhhh.. I'm really sorry. I didn't want to treat you like that. I am just mad at that time. I will not repeat it again, promise. I'm really sorry, so hush.. Stop, crying." Hingi nito sa kanya ng tawad. He sounded really sincere at halatang nagsisisi ito. Na pa tingala naman siya dito dahil sa sinabi nito na siya ay umiiyak.

"I am not crying." Na iinis niyang tanggi dito.

"Yes, you are sweetheart." Kontra nito sa kanya. Nang salatin niya ang kanyang mga mata ay basa iyon dahil sa luha.

What the hell is wrong with her? Bakit ba siya umiiyak? Ibig naman niya ma inis sarili dahil sa dinami dami ng oras ay ngayon pa siya nagpakita ng kahinaan dito ano na lamang ang sasabihin nito?

"What's wrong?" Tanong nito sa kanya ng bigla siyang kumawala dito at na pa titig sa dingding.

"N.. Nothing." Tanggi niya at pinahid ang kanyang luha.

"I know there's something wrong." Pag u- usisa nito.

"You want to know what's my problem, huh?" She said sarcastically to him.

"I am fine! Everything was fine! Absolutely fine! Pero dumating ka pa!" She hissed at him na may kataasan ang boses. Bakas naman sa mukha nito ang gulat. Hindi nito marahil maintindihan ang kanyang pinagsasabi.

"What the hell am I going to do with myself?!" Na iinis niya muling sabi.

"Did you know that I might go insane if this will not work out!" Tila paninisi pa niya dito.

"Naiintindihan mo ba?!" Baling pa niya dito.

"Hindi kita maintindihan, what's wrong with you?" Naguguluhan ng tanong nito sa kanya.

"Ikaw!" Mataas na boses niyang sabi dito at dinuro pa ang diddib nito.

"Huh?" Nagtataka naman na bulalas nito.

"Ikaw! Ikaw! Ikaw ang problema." Sisi niya muli dito at dinuro ang dibdib nito.

"Can you speak into the language I can understa--

"You crazy asshole! I am in love with you!" Hindi niya na pigil pa na masabi.

Bigla naman siyang na tahimik. Huli na ng ma realize niya ang kanyang sinabi. At hindi na din niya iyon mababawi pa. Na pa lihis naman siya ng tingin at na pa kagat labi na lamang sa inis.

Hindi naman niya maintindihan kung ano bang reaksyon ang mayroon itong kaharap niya. He looks like he was blown away of what she've just confessed. Naka tulala pa din kasi ito at na pa blink pa ng tatlong beses.

May be, he is still processing what he've heard was right. Marahil hindi din ito makapaniwala sa narinig nito. She is the one who broke the boundary between them and their rules. Nasisiraan na talaga siya. Ano ba ang sinabi niya? Ano na lang ang mukhang maihaharap niya dito?

(God! What did I just confessed?! I am so, doomed!) That's the only thing she said to herself.

"I... I.. like you." Direktang sagot naman nito nang ito ay naka hupa.

Hindi naman tuloy mapigilan ng kanyang puso ang labis na pag tibok. Daig pa niya ang nagpa- palpitate dahil sa bilis niyon. Bahagya siyang na gulat sa sagot nito. Did she hear it right? Gusto din siya nito. Na pa titig naman siya dito.

(Don't believe him, he is just joking.) Her mind shield said to her. She will nit beileve this moron dahil baka niloloko na naman siya nito.

"Now, I.. I.. feel r.. really dizzy. Ang sakit ng ulo ko. Para akong hihimtayin.." Pag iiwas niya dito at mabilis na nag talukbong ng kumot upang maka iwas sa kahihiyan. And before anything gets serious mas mabuting umiwas na siya. She'll just act as if she didn't said anything.

"Huwag mo akong talikuran. Nag uusap pa tayo. Hey! Hey. Ang daya mo naman." Saway nito sa kanya na may bahagyang himig ng pagka inis. Pinipilit siya nitong tanggalin ang kumot ngunit pinipigilan niya ito.

"Are you not even curious on what will I say? You always cut our conversation whenever it is getting serious. I hate it, ano ka ba? Talk to me." May himig na talaga ng labis na inis na sabi nito sa kanya. Niyugyog na siya nito para kulitin.

"No. Get out." Malamig niyang taboy dito.

"Lalalala... Abakada... Egaha... Ilamananga... Opaa-- Pagta takip pa niya ng kanyang tainga at kumanta pa upang hindi na muli itong marinig pa

"I want to tell you that mahal kita." Pagtatapat nito sa kanaya lalo naman bumilis ang tibok ng kanyang puso. He just don't like her but, love her. Tama ba ang narinig niya? Is he really confessing?

"And I fell in love with you the first time I saw you.." He romantically added. Sandali naman siyang hindi naka kilos. Kung ganoon ay hindi pala biro ang sinabi nito kay Conrad noon. It was really true.

"I know you idiot." Na iinis naman niyang sagot dito at tinanggal na ang takip niyang kumot.

"Then we are equal." Naka ngiti naman na sagot nito. And that smile melt her heart. That is the smile he misses even though it is just a day of misunderstanding.

He looks happier than ever. May be because, he now knows how she feels. Wala nang problema dahil gusto naman pala nila ang isa't isa at wala lang ibig sa kanilang dalawa ang umamin ng kanilang nararamdaman. They are both stubborn. Akmang yayakpin siya nito ng itulak niya ang mukha nito palayo sa kanya.

"What?" Naguguluhan namang tanong nito.

"I am still mad kaya huwag kang lumappit sa akin." She honestly said to him. Ibig naman niyang matawa sa reaksyon nito dahil para itong hinulugan ng bulalakaw sa disappointment.

"Huh? B.. But, sweetheart I already apologize. Hindi na nga ma uulit, I swea--

"Apology denied." Malamig niyang sabi.

"C'mon, sweetheart don't be like this. Forgive me, 'Kay?" Paki usap. Pa nito sa kanya.

"Denie--

"Doc, gising na po siya. Paki chek up nalang po siya." Bigla naman ay eksena sa kanila ng kanyang Nana at maging ng kanyang Doktor.kasama din nito si Julius. Umayos naman silang dalawa at pumormal.

"Oh, Isabelle Hija.. I am going to take your temperature, stay still." Sabi ng lalaking na nasa middle forties na. Nilagyan siya nito ng thermometer sa kanyang kili kili.

"Masakit pa ba ang ulo mo?" Her doctor asked. And she shakes her head as a "No".

"How about your throat?"

"A little." Sagot naman niya. Kinuha naman nito ang thermometer sa kanyang kili kili at tinignan.

"Okay, I'll give you antibiotics for three days and you still have a slight fever kaya I'll give you paracetamol for five days. Three times a day." Pagre- reseta nito at nakinig naman siya.

"After five days bumalik ka for check up and you are good to go." Dagdag pa nito.

"And please, get some rest. You are over fatigue and stressed out for your age. If you continue this even superman can't survive it." Bilin pa nito na ikina linyon niya sa ibang direksyon. Tinamaan kasi siya sa sinabi nito.

"Masaya ako at ayos ka na Hija. Pinag alala mo kaming lahat sa tatlong araw mong pagka tulog." Her Nana gladly said.

"What?! Three days?!" She can't help but, said because of shock.

"Why didn't any of you wake me up?!" She again hissed at them.

"Nana is right, you passed out for three couple of days because of your high fever. Lahat kami ay nag alala sa'yo." May himig na pag alala na sabi ni Woodman sa kanya.

"Impossible! Three days? My God how about my company reports?" Histerya muli niya.

"And my Schooling? Tumawag na ba ang mga investor k-- Nagpa- panic na niyang sabi sa mga ito.

"Rence, for Pete's sake. Will you stop thinking about your company and your schooling! You nearly die because of convulsion. Ano ka ba?" Sunod sunod na sermon sa kanya ni Woodman na halatang na iinis sa kanya.

"Huh? You know how much important my investors are. Lalo na ngayon na malapit ng simulan ang pagtatayo ng mall." She angrily hissed at him.

"And in terms of schooling, kailangan ko pumasok dahil... Teka nga, you are enjoying my absences 'no? Because you don't have any competitions at all at isa pa ay wala ka nang ika-- Na iinis pa niyang sabi dito ngunit pinutol na naman siya nito.

"Where the hell that came from? I am nit a type of person who'll wish any harm to others, especially you. What kind of mind do you have?" Mataas na boses na sermn na naman nito.

"And I do not think of you as my competitor, you are just setting a high standard to yourself kaya ka na hihirapa-- Pinutol naman niya ito bago pa ito maka tapos. Who does he thinks he is para sermunan siya nito sa harap ng mga ito.

"So, am I not that worthy enough to be you rival?" She once again hissed at him. Sino ba sa tingin nito ito? Napaka hambog talaga nito para isipin na hindi niya ito mapapantayan.

"That's not what I mea--

"Save it. Naiintindihan ko, hayaan mo mas pagbubutihan ko pa." She said sarcastically to him. And she heard him moan in frustration.

"Tama na 'yan. Hindi na kayo na hiya sa harap pa ni Dok kayo nagtatalo. Ano ba naman kayong mga bata kayo?" Sermon sa kanilang dalawa ng kanyang Nana ngunit sinibangutan lang naman niya ang mga ito.

"Doc, hindi mo na kailangan si Seniorita pa balikin para sa check up niya dahil mas malakas na siya sa kalabaw. Love- nat lang kasi." Tukso sa kanila ni Julius at tinignan naman niya ito ng masama.

"I can see it." Kantiyaw na din ng Doctor habang naka ngiti.

"Doc naman." Saway niya dito at lalo itong na tawa.

"One more word Julyo, and you'll be jobless tomorrow." Saway niya dito at tumahimik naman agad ito.

"Give me a phone, I need to talk to my secretary about the construction of my mall." She demandingly said to them ngunit wala man lang na kahit sino ang nag abot sa kanya ng cellphone.

"Are you really not going to give me a phone? I told you that my time is so, valuable and for being knock out for three days ay marami na akong naka penda na mga gawai--

"Rence, shut up and take a rest." Putol sa kanya ni Woodman.

"Stay out of it. Mind your own busi--

"I said just rest." Matigas na putil nito sa kanya.

"Are you really not going to hand me a phone?!" She shout at him.

"Just, rest." Kalmado naman ulit na saway nito sa kanya na binaliwala ang kanyang pagtataas ng boses.

"Argh! Why are you so, irritating?!" She frustratedly said with a moan.

"Oops, here we go again. Ma una na nga ako. I have a lot of patients to look to. Isabelle, take a rest." Paalam ng Doktor na halatang sumuko na sa kanila. Pinaalalahanan siya muli nito at tango lamang ang sinagot niya dito.

"Please, just rest. Ano ka ba?" Medyo may inis na sabi nito.

"Ayoko!" Malakas na niyang sabi dito. Bakit ba kasi ayaw nito magpatalo? Ang buwisit talaga nito sa buhay niya. Bakit kasi hindi na lang ito sumang ayon kahit minsan lamang.

"Just relax ano ka ba? The Doctor said to avoid stress so, please just breath." Saway nito sa kanya.

"Relax? How can I relax? You are the cause my stress. Alam mo ba 'yon?" Na iinis niyang balik agad dito.

"Stop, shouting and being hysterical baka himatayin ka." Nag aalala na saway muli nito sa kanya.

"Nakaka inis k!--- And she once again passed out. And all she've heard was everyone's worry before she passed out. And Woodman was right, hinimatay nga siya. May be, kulang pa nga ang kanyang tinulog and she is really stressed out. She'll just gonna enjoy her sick leave for the mean time.

"Let's see a movie?"

-----

Oh yeah! They are in MU.

Oops, kasala na pala sila.

Sudden twists of scenes and emotions.

If you know what comes next, think again.

Ha- ha- ha.

Full of happy, and mushy moments for next week!

Heto na ang hinihintay nating lahat!

Abangan!

I hope everyone likes this Chapter!