บทที่ 72 ค้นพบใบหน้าที่แท้จริงของยัยอัปลักษณ์
บทที่ 72 ค้นพบใบหน้าที่แท้จริงของยัยอัปลักษณ์
เยี่ยหวั่นหวันไม่รู้สึกง่วง เลยนั่งอยู่ริมทะเลสาบคิดถึงเรื่องราว
เธอกำลังเหม่อลอย อยู่ๆ ด้านหลังก็มีเสียงฝีเท้าย่ำมา
มีคนหนึ่งเดินมาแล้วพูดไม่หยุด จากนั้นนั่งลงไปที่เก้าอี้ด้านหลังเธอ
“แม่งเอ้ย! จ้าวซิงโจว แกมันสัตว์เดรัจฉานไม่มีคุณธรรม! ฉันจะไปกระทรวงศึกษาธิการฟ้องแก! รังแกนักเรียน! โรคจิต!”
ทะเลสาบตอนกลางคืนเงียบสงบมาก ดังนั้นเยี่ยหวั่นหวันได้ยินเสียงด่าของผู้ชายชัดเจน
ได้ยินเสียงนี้ แล้วยังคำพูดเสียดสีนี่อีก คนที่พูดเหมือนหลิงตงที่ก่อนหน้านี้เอาถังน้ำมาไว้หน้าประตูห้องเรียนเพื่อแกล้งเธอ คนที่เฉิงเสวี่ยนับถือเป็นพี่ชาย
ดูท่าทางแล้วน่าจะโดนจ้าวซิงโจวทรมานมาหนักมาก!
ตรงที่เยี่ยหวั่นหวันนั่งอยู่ใต้เงาของต้นไม้ใหญ่ ดังนั้นหลิงตงเลยมองไม่เห็นเธอ แต่เยี่ยหวั่นหวันอาศัยแสงจันทร์และไฟถนนเห็นเขาชัดเจน สีหน้าหลิงตงดูเหี่ยวเฉา ใต้ตาสองข้างมีรอยคล้ำ ในมือถือเบียร์หนึ่งกระป๋อง ข้างๆ มีแบบทดสอบวิชาเลขโยนอยู่อย่างกระจัดกระเจิงเป็นกอง ด้านบนโดนเขาเหยียบเป็นรอยเท้าสีดำหลายรอย
Capítulo Bloqueado
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com