บทที่ 541 คุณใส่เสื้อผ้าดีๆ ก่อนค่อยว่ากัน

บทที่ 541 คุณใส่เสื้อผ้าดีๆ ก่อนค่อยว่ากัน

ตอนเย็นต้องไปพิธีประกาศรางวัลจินหลาน หลังจากฝึกซ้อมเสร็จแล้ว เยี่ยหวันหวั่นถอดชุดฝึกซ้อมออก เปลี่ยนเป็นชุดผู้ชายไปเลย

ในห้องนอนใหญ่ ซือเยี่ยหานเพิ่งจะรักษาด้วยการฝังเข็มเสร็จ บนร่างเปลือยเปล่าเห็นรอยช้ำเชียวจากเข็มนับไม่ถ้วนได้รางๆ

เธอค่อนข้างกลัวเข็ม ดังนั้นทุกครั้งที่ซือเยี่ยหานฝังเข็มเธอจึงไม่กล้าอยู่ด้วย

“เจ็บหรือเปล่าคะ?” เยี่ยหวันหวั่นนั่งลงแล้วเอ่ยถาม

ซือเยี่ยหานสวมเสื้อเชิ้ต สีหน้าเรียบเฉย “ไม่เจ็บ”

เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้ว “ไม่งั้น...ครั้งหน้าให้ฉันอยู่ด้วยเอาไหม?”

ซือเยี่ยหานเหลือบมองเธอทีหนึ่ง จากนั้นพูดว่า “ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวเธอเป็นลมไป ฉันต้องมาดูแลเธออีก”

เยี่ยหวันหวั่นหมดคำจะพูด ไม่รู้จักรักษาน้ำใจกันสักนิดจริงๆ

“อ้อ จริงสิ...” เยี่ยหวันหวั่นไม่รู้ว่านึกอะไรขึ้นได้ สีหน้าพลันเปลี่ยนเป็นเครียดขึงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “ซือเยี่ยหาน ฉันมีเรื่องสำคัญมากจะต้องบอกคุณ”

ซือเยี่ยหานกลัดกระดุมพลางเอ่ยถามว่า “อะไรเหรอ?”

เยี่ยหวันหวั่นจ้องมองซือเยี่ยหานกลัดกระดุมเสื้อ ผิวเปลือยที่โผล่ออกมา พลันหยุดชะงัก “เอ่อ...”