บทที่ 100 ฟ้าดินผสานกันฉันก็ไม่มีวันเปลี่ยนใจ
บทที่ 100 ฟ้าดินผสานกันฉันก็ไม่มีวันเปลี่ยนใจ
เยี่ยหวั่นหวันรีบถอยไปข้างหลัง ดึงขากลับไป
เห็นแค่เชือกรองเท้าที่หลุดนั้นโดนมือเรียวยาวของชายหนุ่มผูกเป็นโบว์เรียบร้อยแล้ว
“ไม่ต้องตกใจ ฉันไม่ได้มีเจตนาร้ายกับเธอ เพียงแต่...” ซือเซี่ยพูดมาถึงตรงนี้กลับหยุดไปไม่ได้พูดต่อ
เยี่ยหวั่นหวันส่งสายตาสงสัย “เพียงแต่อะไร?”
“เพียงแต่...คิดแค่อยากจะอยู่ข้างเธอ...”
เยี่ยหวั่นหวัน “...”
เป็นตัวเองอยู่ดีๆ จู่ๆ ทำไมเปลี่ยนไปล่ะหนุ่มน้อย!
ถ้าความสามารถให้การเข้าใจของเธอไม่ได้มีปัญหา คำพูดนี้ของซือเซี่ยเทียบเท่ากับสารภาพรักไหม?
เยี่ยหวั่นหวันยืนว้าวุ่นใจอยู่ที่เดิม ในสมองมีเพลงหนึ่งลอยขึ้นมา: ดอกท้อผลิบานอยู่ตรงนั้น...
โลกที่เธอมาเกิดใหม่นี่มันมีปัญหาอะไรกัน...
ถ้าบอกว่าก่อนเกิดใหม่นั้นอยู่ในโหมดลำบากแล้ว หลังเกิดใหม่นั้นอัปเลเวลขีดสุดไปอยู่ในโหมดนรกเลย!
กลัวอะไรได้อย่างนั้น ผู้ชายเข้ามาคนแล้วคนเล่า แล้วแต่ละคนยิ่งน่ากลัวเข้าไปใหญ่! คนตรงหน้านี่ถือว่าเป็นรุ่นใหญ่หายากเลย!
หรือว่าซือเซี่ยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเธอเหมือนกับหลิงตง?
ใบหน้านี้ของเธอนี่ช่างเป็นบ่อเกิดหายนะที่เคลื่อนไหวได้จริงๆ!
Capítulo Bloqueado
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com