ตอนที่ 829 นอนเตียงเดียวกัน
“เสื้อผ้าเจ้าล่ะ?”
“ข้าใส่เองก็ได้” ยมราชน้อยม้วนผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่พลางพูด แม้เฟิ่งจิ่วจะเห็นหมดแล้ว แต่เป็นเช่นนางว่า ร่างเล็กๆ นี้ไม่มีอะไรน่ามอง เขาจึงเขินอายเกินกว่าจะเผยออกมา
“ใส่เป็นหรือ?” เฟิ่งจิ่วเผยความสงสัยยิ่ง
“เป็นสิ”
เขากล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง ขณะเดียวกันยังจ้องมองนางอย่างระมัดระวัง กลัวว่านางจะเกิดคึกเข้ามาดึงผ้าเช็ดตัวที่ห่อร่างเขาไว้
“เอาเถอะ เจ้าใส่เอง แต่ผมเจ้าข้าจะช่วยบิดให้แห้ง” เฟิ่งจิ่วเอ่ยพลางหันไปหยิบผ้าเช็ดตัว
เด็กน้อยเห็นนางออกไป ก็แอบถอนหายใจโล่งอก อาศัยตอนที่นางยังไม่เข้ามารีบร้อนสวมชุดซับในแล้วไปนั่งรอนางตรงขอบเตียง
เมื่อเฟิ่งจิ่วหยิบผ้าเช็ดตัวกลับมา เห็นว่าแม้แต่ชุดซับในเขายังสวมเรียบร้อย ก็เอ่ยชมว่า “ไม่เลว มือเท้าเร็วมาก” ระหว่างพูดก็ใช้ผ้าเช็ดตัวบิดผมเปียกของเขาจนแห้ง ก่อนจะบอก “ถ้าเจ้าง่วงก็ไปนอนก่อนเลย”
“อืม” เขาขานรับ มองหญิงตรงหน้าด้วยแววตาสั่นไหว
“ทำไม? มีอะไรจะพูดหรือ” เฟิ่งจิ่วเลิกคิ้วพลางยิ้มถาม
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com