ตอนที่ 578 ข้าต้องไปแล้ว

ตอนที่ 578 ข้าต้องไปแล้ว

ทว่าเพิ่งเอ่ยออกไป เซวียนหยวนโม่เจ๋อก็โอบเอวเฟิ่งจิ่ว เรียกพลังพุ่งตัวขึ้น และหายไปต่อหน้าสองคนด้านหลัง

ฮุยหลางกับอิ่งอีมองหน้ากัน แต่ไม่ได้ตามไป

เซวียนหยวนโม่เจ๋อโอบเธอไว้ในอ้อมแขน ยามร่างกายแนบชิดติดกับอกแกร่งของเขา ได้กลิ่นกลิ่นอายบนร่างที่เป็นเอกลักษณ์ หัวใจเฟิ่งจิ่วค่อยๆ ผ่อนคลายลง ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไร เหมือนว่าขอเพียงมีเขาข้างกาย เธอก็จะรู้สึกสงบใจได้

แม้เธอจะไม่ยอมรับ ในหัวใจก็มีบางอย่างกำลังเปลี่ยนไปอย่างเงียบเชียบ...

หมุนร่างบินวนคราหนึ่ง ชุดคลุมสีดำกับสีขาวเกี่ยวพันกันอยู่ท่ามกลางสายลม เขาโอบเธอลงมาเหนือยอดตำหนักที่สูงที่สุดในพระราชวัง ยามนี้ยังเป็นตอนเช้า แสงอาทิตย์จึงไม่แยงตา สายลมแผ่วกระทบใบหน้าช่างสบายยิ่ง

เห็นเขาโอบเธอมายืนตรงนี้เงียบๆ แต่กลับไม่ได้เอ่ยปากอะไร เพียงใช้ดวงตาดำลึกล้ำจับจ้อง ราวกับอยากจะจดจำรูปโฉมเธอไว้ในห้วงความทรงจำ หัวใจเฟิ่งจิ่วสั่นไหวเล็กน้อย ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในห้วงความคิด ก่อนจะถอยออกจากอ้อมแขนเขา และนั่งลงตามแต่ใจ ถามว่า “ท่านต้องไปแล้วหรือ?”

“ใช่ เพิ่งได้รับข่าว ต้องรีบกลับไปเดี๋ยวนี้เลย”