ตอนที่ 489 คนที่ถูกลืม

ตอนที่ 489 คนที่ถูกลืม

เฟิ่งจิ่วมึนงงไปทันที คนคนนี้ชอบจับประเด็นเรื่องนี้ไม่ปล่อยเลย? แม้คืนนั้นเธอจะลวนลามเขาไม่น้อย แต่ก็ไม่ได้จู่โจมเขาไม่ใช่หรือ? อีกอย่าง ใครกันบอกว่าเหล้านั้นฤทธิ์แรงมาก จากนั้นหลังได้ยินนางบอกว่าจะไม่ทำอะไรรุ่มร่ามยังเสริมอีกว่ามีเหล้ามากพอ?

ชัดเจนว่าเขามีเจตนามิดีมิร้าย โดนเธอเอารัดเอาเปรียบกลับไม่ว่าอะไร

เอ่อ อันที่จริงเธอคิดว่าหากคืนนั้นตนไม่อาเจียนใส่เขา เดาว่าคนที่โดนเอาเปรียบคงกลายเป็นเธอเองจริงๆ

ดังนั้นภายหลังมาคิดๆ ดูแล้วเธอถึงสบายใจได้ ใครใช้ให้เขาคิดมิดีมิร้ายก่อนเล่า?

ยามออกจากเรือน ฮุยหลางกับอิ่งอีก็ตามหลังพวกเขาสองคนไป ส่วนเหลิ่งซวงที่รู้ว่าเฟิ่งจิ่วจะเข้าวังก็ล่วงหน้าไปเตรียมรถม้า ถึงอย่างไรจากที่นี่ไปพระราชวังยังห่างกันหนึ่งช่วงถนน แน่นอนว่าเดินเข้าไปไม่ได้

ทว่าเพิ่งออกจากประตูใหญ่จวน ก็เห็นกวนสีหลิ่นเดินมารับหน้า

“เสี่ยวจิ่ว? ข้ากำลังจะไปหาเจ้าพอดีเลย!” เมื่อเห็นนางกวนสีหลิ่นก็ฉีกยิ้มกว้าง เห็นเจ้าตำหนักยมราชอยู่ข้างๆ จึงประสานมือคารวะและเอ่ยปากทักทาย

“พี่สีหลิ่น ตอนนี้ท่านควรอยู่ตลาดมืดไม่ใช่หรือ? มาได้ยังไง?” เธอถามพลางเดินไปหาเขา