ตอนที่ 1471 สมหวัง
ใครๆ ก็พูดประจบเป็น แต่ประจบเหมือนเด็กหนุ่มคนนี้ กลับมีน้อยนัก ไม่ว่าใครก็ไม่เคยเห็นคนประจบได้คล่องปากถึงเพียงนี้ เลือกใช้คำได้อย่างชำนาญ ระดับความหนาของหน้าก็ไม่มีใครเกิน
ต้องรู้ว่า ไม่มีใครประจบได้ออกนอกหน้าถึงขนาดนี้ เด็กหนุ่มคนนี้ กลับแตกต่างจากคนอื่น
“อะแฮ่ม”
ผู้อาวุโสสูงสุดกระแอมเบาๆ เหลือบมองเฟิ่งจิ่วแวบหนึ่ง ยกมือพยักพเยิด “เอาล่ะ เจ้ามีอะไรก็ว่ามา!” เขากลับอยากรู้ว่าเด็กหนุ่มคนนี้จะมาไม้ไหน
“ข้าไม่ได้อยากพูดอะไร เพียงอยากแสดงความชื่นชมที่ข้ามีต่อท่านผู้อาวุโสสูงสุด รวมถึง…” ยังพูดไม่ทันจบก็ถูกตัดบทแล้ว
“เอาล่ะๆ วันนี้ข้ามาเพราะมีเรื่องต้องทำ ไม่คุยไร้สาระกับเจ้าแล้ว” ขณะกล่าว เขาเหลือบมองเฟิ่งจิ่วแวบหนึ่ง ถามว่า “เจ้าว่าเจ้าชื่ออะไรนะ?”
“เฟิ่งจิ่วขอรับ เป็นศิษย์ชั้นล่างของยอดเขาซานหยาง” เธอยิ้มตาหยี
“เฟิ่งจิ่ว?” เขามองพิจารณาเด็กหนุ่มแวบหนึ่ง แล้วพยักหน้า “เอาล่ะ เจ้าไปทำงานเถิด! ที่นี่ไม่มีธุระของเจ้า”
“ไม่ได้ขอรับ!”
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com