ตอนที่ 1105 - 1106

ตอนที่ 1105 โมโหแทบตาย

เฟิ่งจิ่วพุ่งไปอย่างสบายๆ ฝีเท้าของเธอกำลังเปลี่ยนไปอย่างน่าประหลาด เคลื่อนที่ในพริบตา และทิ้งระยะจากเหล่าคนด้านหลังโดยไม่ลำบากอะไร ครั้นได้ยินเสียงตะโกนกร้าวที่ดังมาข้างหลังก็หันกลับไปยิ้มให้

“จะแย่งชิงยาทิพย์จากข้าไม่ใช่หรือ? เก่งจริงก็เข้ามาขวางสิ!”

คนอื่นด้านหลังได้ยินคำพูดนี้ก็แทบโกรธจนกระอักเลือด พวกเขาคิดปล้นยาทิพย์จากเด็กหนุ่มจริง แต่ใครจะคิดว่าสุดท้ายกลับถูกเขาปล้นแทน? เด็กหนุ่มคนนี้ยังวิ่งหนีพลางตะโกนว่า ‘โดนปล้นแล้ว’ ไปตลอดทางอีก

เห็นชัดๆ ว่าตนเองขโมยถุงฟ้าดินของพวกเขาไป กลับทำเสียเหมือนว่าพวกเขาจี้ปล้นตัวเอง น่าโมโหยิ่งนัก

สิ่งที่ทำให้พวกเขาโมโหที่สุดคือ ไม่รู้ว่าเด็กหนุ่มเรียนท่าเท้าอะไรมา ถึงได้ว่องไวเสียจนพวกเขาไล่ตามไม่ทัน ยามนี้พวกเขาไม่ทันนึกถึงความเป็นไปได้อีกอย่าง นั่นคือพละกำลังของเด็กหนุ่มลึกล้ำเกินคาดเดา ตรงกันข้าม พวกเขานึกได้แค่ว่ามีใครบ้างที่ไม่มีทักษะหรือสมบัติช่วยชีวิตสักอย่างสองอย่าง มิเช่นนั้นใครจะกล้าเข้ามาในเทือกเขาอเวจีง่ายๆ เช่นนี้?

“หยุดนะ! เจ้าหยุดเดี๋ยวนี้!”

“ทิ้งของไว้เสีย ข้ารับประกันว่าจะไม่ตีเจ้าตาย!”