303

ตอนที่ 303 พวกเราสามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ไหม? （3）

เฉินป๋ายยิ้มน้อยๆ ตามมารยาทไปให้สี่คนที่ยืนอยู่“ขอบคุณครับ”หลังจากนั้นก็เอาแก้วเหล้าที่แย่งมาจากจี้อี้ วางลงไปที่ถาดของบริกรที่เดินผ่าน แล้วจึงหันศีรษะมาทางจี้อี้พร้อมพูดว่า “ไปกันครับ”แล้วเขาจึงเดินนำไปที่โซฟาหน้าหน้าต่างบานใหญ่

จี้อี้คิดว่าเฮ่อจี้เฉินเรียกเธอมาหาเพราะมีเรื่องต้องคุยจริงๆ จึงหันไปยิ้มเพื่อขอโทษสี่คนนั้น หลังจากนั้นจึงรีบก้าวขาเดินตามเฉินป๋ายไป

ระหว่างทาง มีคนไม่น้อยที่หยุดบทสนทนาที่คุยอยู่ แล้วเอ่ยทักทายเฉินป๋ายกับจี้อี้

เมื่อจี้อี้เห็นว่าเฉินป๋ายไม่ได้หยุดเดิน ตัวเธอเองก็ไม่ได้หยุดเช่นกัน ถ้าไม่ได้ยิ้มเพื่อตอบกลับคนที่ทักทายเธอ เธอก็จะก้มหัวเบาๆ ตอบกลับแทน

เมื่อเดินเข้ามาใกล้กับโซฟาหน้าหน้าต่างบานใหญ่แล้ว จี้อี้ถึงเห็นได้ชัดว่าบนโซฟาไม่ได้มีเพียงแค่เฮ่อจี้เฉินนั่งอยู่คนเดียว เท่านั้น แต่ยังมีหานจือฟานด้วย

ทั้งสองคนเหมือนกับกำลังคุยเรื่องงานกันอยู่ โต๊ะน้ำชาถูกตั้งไว้ที่ตรงกลางของโซฟา แล้วยังมีเอกสารสองชุดวางไว้