219

บทที่ 219 เพียงคนเดียวที่ไม่ลืมเธอ (9)

พี่เหลียงบอกว่า เธออยู่ที่โรงพยาบาลเจอคนมามากมาย จึงรู้จักสักเกตสีหน้าคน

เธอมองออกว่า ทุกครั้งที่ชายหนุ่มมาอารมณ์ของเขาล้วนย่ำแย่ หลายครั้งที่มองมาที่จี้อี้ ดวงตาของเขามีความโศกเศร้าเสียใจรินไหลออกมาไม่มีสิ้นสุด

ตอนที่เขายืนอยู่ที่บริเวณทางเดินไม่เข้าไป มือของเขามักจะกำหมัด กำแน่น ออกแรงกำจนเส้นเลือดสีเขียวที่อยู่บนหลังมือปรากฏออกมา หลายครั้งเธอยังเห็นว่าตอนที่เขาจะก้าวเท้าเข้าไปที่ห้องผู้ป่วย แต่เขาก็กลับหดเท้ากลับมา ราวกับว่ากำลังกลัว กลัวว่าเมื่อเข้าใกล้เธอแล้วจะรู้สึกทรมานจนรับไม่ไหว

พี่เหลียงยังพูดอีกว่า ผู้ชายคนนั้นต้องแคร์จี้อี้มากอย่างแน่นอน เพราะมีอยู่หนึ่งครั้งตอนที่เธอมองลอดกระจกห้องผู้ป่วยเข้าไป เธอก็แอบเห็นว่าผู้ชายคนนั้นเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าของจี้อี้ด้วยการกระทำที่อ่อนโยนมากๆ แฝงด้วยการปกป้องคุ้มครองไม่มีสิ้นสุด แม้กระทั่งตอนที่เขาจะออกไป เขายังแตะริมฝีปากไปลงบนแก้มของเธอและจุมพิตเธออย่างแผ่วเบา