Vol.3-024 มอดม้วยไม่หวนคืน

บทที่ 24 มอดม้วยไม่หวนคืน

จวินฉางอันตั้งใจมาคืนผ้าเช็ดหน้าให้หานจิ้งซู ตั้งแต่พบผ้าเช็ดหน้าของนางในวันนั้น เขาก็ไม่มีโอกาสได้คืนให้นาง และไม่ง่ายที่จะมอบให้เยี่ยนไหวจิ่งตรงๆ ไม่เช่นนั้นหากเยี่ยนไหวจิ่งถามขึ้นมา เขาจะอธิบายเช่นไร?

ให้บอกว่า สตรีของท่านกำลังจะฆ่าตัวตายและถูกข้าหยุดไว้?

หรือ นางอ้อนวอนไม่ให้บอกท่าน ข้าจึงปิดบังท่านมาตลอด?

เขาไม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องสามีภรรยา หน้าที่ของเขาคือปกป้องเยี่ยนไหวจิ่ง ทำตามคำสั่งของเยี่ยนไหวจิ่ง ทว่านี่ไม่รวมถึงการกำจัดอิสระของเขาโดยสมบูรณ์ เขารายงานทุกอย่างที่เขาคิดว่าจำเป็นต้องให้เยี่ยนไหวจิ่งรับรู้ มิใช่ต้องรายงานเรื่องเหล่านั้น

จวินฉางอันรู้สถานการณ์ของเยี่ยนไหวจิ่ง ยามนี้เขาอยู่ที่ห้องทรงอักษรเพื่อจัดการกับราชกิจ ใช้โอกาสนี้ไปหาหานจิ้งซูได้พอดี ทว่าไม่คาดคิด ขณะที่จวินฉางอันเดินผ่านสวนเล็กๆ ก็ได้ยินเสียงที่ผิดปกติ

ระฆังใหญ่ถูกตีสนั่นจากก้นบึ้งของหัวใจ เขารีบใช้วิชาตัวเบาเหาะไป

เขาเห็นเงาร่างหนึ่งแวบหายไปในความมืดอย่างรวดเร็ว เขาคิดจะไล่ตามไป ทว่ากลับเหลือบเห็นหานจิ้งซูนอนสลบอยู่บนพื้นหญ้า