บทที่ 0053 รสชาติของแม่ (1)
ดวงตาของอวี๋หวั่นเย็นชา นางยื่นมือออกไปคว้าจับข้อมือนาง
สวี่เสียนเฟยไม่คาดคิดมาก่อนว่าหญิงเลวทรามผู้นี้จะกล้าหยุดนาง และลบหลู่ดูหมิ่นร่างกายพระสนมของฮ่องเต้ด้วยมือสกปรก!
สัญชาตญาณทำให้สวี่เสียนเฟยต้องการเอาข้อมือนวลเนียนออกจากมือของอวี๋หวั่น ทว่านางได้รับการปรนนิบัติดูแลอยู่ในวังตลอดทั้งปี จะมีเรี่ยวแรงมากดังเช่นอวี๋หวั่นที่ทำงานตลอดทั้งปีได้อย่างไร? สวี่เสียนเฟยรู้สึกว่าข้อมือถูกหนีบด้วยคีมเหล็กเย็นเยือก แทบไม่อาจขยับได้เลย!
นางตะโกนเสียงดัง “บังอาจ!”
“แม่นางอวี๋ รีบปล่อยพระสนมบัดเดี๋ยวนี้” มามาผู้ดูแลเดินเข้ามา
อวี๋หวั่นมองไปที่มามาผู้ดูแล “ข้าไม่เคยแนะนำตระกูล เหตุใดเจ้าจึงรู้ชื่อสกุลของข้า?”
ความจริงถูกเผยออกมาแล้ว หากเป็นเช่นนี้ ไม่เพียงแต่เป็นการตบหน้านายบ่าวเท่านั้น ทว่ามามาผู้ดูแลไม่ฉุนเฉียวเท่าสวี่เสียนเฟย นางเพียงแค่ถอนใจเบาๆ “แม่นางอวี๋ เจ้าปล่อยพระสนมก่อนเถิด แล้วค่อยคุย”
อวี๋หวั่นมองสวี่เสียนเฟย “เช่นนั้นนางต้องสัญญาว่าจะไม่ตบข้า”
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com