646-2

บทที่ 646-2 อย่างบ้าคลั่ง

ทำงานยุ่งมาทั้งวันทั้งคืน ผู้คนต่างๆ ที่อยู่ในหัวเซี่ยจือซวิ่นต่างก็ทำงานกันอย่างขะมักเขม้น อวี๋จือหลินพิมพ์ข่าวไปได้หลายคำหลายประโยคแล้ว ทั้งคอ ไหล่และแขนก็ปวดไปหมด จึงหยุดนิ้วที่กำลังขยับ แล้วบิดขี้เกียจไปมา เพื่อที่จะคลายเอ็นกระดูกเสียหน่อย

ตอนนี้ห้าทุ่มกว่าแล้ว แต่ทีมงานยังคงนั่งทำโอทีกันอยู่ อวี๋จือหลินนั่งฟังเสียงเคาะแผ่นพิมพ์ที่ดัง ‘แต๊กๆๆ’ ติดๆ กันไม่หยุด ทุกคนต่างก็กำลังอยู่ในอารมณ์เดียวกัน แล้วหล่อนก็เอ่ยขึ้นมา

“ฉันเคยคิดว่าถ้ามาอยู่ในแผนกข่าวบันเทิงทั่วไปแล้ว น่าจะสบายกว่างานอื่นๆ แล้วแท้ๆ เชียว ใครจะไปรู้ว่ามันยุ่งวุ่นวายขนาดนี้” คำพูดของหล่อนดึงดูดทุกคนให้สนใจ หลายๆ คนก็พากันหยุดและถอนหายใจออกมา อวี๋จือหลินจ้องไปบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ อีกแค่ครึ่งชั่วโมง ก็จะถึงเวลาเคาท์ดาวน์ขึ้นปีใหม่แล้ว หล่อนจึงพูดออกไปลอยๆ

“พวกเธอว่า ข่าวที่พวกเรากำลังเขียนอยู่ จะเป็นเรื่องสุดท้ายแล้วจริงๆ หรือจะเป็นสิ่งที่สูญเปล่ากันนะ? บางทีในคืนนี้อาจจะมีเรื่องอะไรที่ใหญ่กว่าเรื่องที่เฝิงหนานออกมาเผยความลับหรือเปล่า?

พอทุกคนได้ยินแบบนั้นแล้ว ก็หัวเราะขึ้นมาทันที