345

บทที่ 345 ที่ไม่ดี

สายตาของเฝิงจงเหลียงจ้องมองไปที่เจียงเซ่อ เธอยังคงพูดคุยหัวเราะกับแม่บ้านหวังไปเรื่อยๆ ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยประกายแสงสดใส เวลายิ้มขึ้นมาก็โชว์ฟันที่เรียงตัวสวย ดวงตาที่เป็นประกายและฟันที่เรียงตัวสวย ช่างงดงามจริงๆ

น้ำเสียงที่เธอเปล่งออกมาช่างอบอุ่นและนุ่มนวล ทุกๆ ท่วงท่าการกระทำดูไม่เหมือนคนที่เกิดมาในตระกูลเล็กๆ เลยสักนิด มีกิริยามารยาทที่ดี จะไปก็ลาจะมาก็บอก

หรือพูดได้ว่านอกจากครั้งแรกที่เธอมาพร้อมกับเผยอี้ ที่จู่ๆ ก็จะเข้ามาประคองตัวเขาจนดูไม่มีมารยาทในสายตาเขาแล้ว คำพูดและการกระทำหลังจากนั้นของเธอ มันก็ล้วนแล้วตรงตามที่เขาต้องการทั้งนั้น เหมือนเป็นคนๆ หนึ่งที่ได้รับการอบรมเลี้ยงดูมาอย่างดี

รูปลักษณ์ภายนอกของเธอไม่มีส่วนไหนที่เหมือนเฝิงหนานเลยสักนิด แต่อาหารและสิ่งต่างๆ ที่ชื่นชอบกลับเหมือนเฝิงหนานไปซะทุกอย่าง แต่มันก็คงเป็นแค่ความบังเอิญสินะ

“คุณปู่คะ คุณปู่......”

เฝิงจงเหลียงกำหินในมือแน่น มือยังคงสั่นไปหมด

ในห้องก็เปิดฮีตเตอร์เอาไว้ แต่ความเย็นกลับแทรกซึมขึ้นมาปลายเท้า แทรกซึมเข้าถึงกระดูกไปทั่วร่างกาย